U nas zapłacisz kartą
Olej rycynowy - naturalne wsparcie w łagodzeniu objawów łuszczycy
Czym jest olej rycynowy?
Olej rycynowy tłoczy się z nasion rącznika pospolitego (łac. Ricinus communis) i należy do grupy bardzo często stosowanych w celach leczniczych i pielęgnacyjnych tłuszczów roślinnych. Sama roślina w naturze występuje w Afryce oraz Indiach, gdzie zapoczątkowano jej szerokie wykorzystanie. Obecnie olejek rycynowy znany jest praktycznie na świecie, głównie ze względu na swoje właściwości przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Jego medyczne i terapeutyczne właściwości czynią go popularnym w różnych branżach, głównie jednak medycznej i kosmetycznej.
Ten wyjątkowy olej może być wykorzystany na wiele różnych sposobów, głównie w pielęgnacji skóry, włosów, czy paznokci, ale także w naturalnej ochronie zdrowia. Jest również jedną z najszerzej stosowanych substancji w rozmaitych kosmetykach pielęgnacyjnych, preparatach terapeutycznych, tkaninach, olejkach do masażu oraz lekach. Poniżej przedstawiamy najważniejsze właściwości i zastosowania tego wspaniałego daru natury w codziennej pielęgnacji i ochronie zdrowia.
Olejek rycynowy jest dość gęstą cieczą (0,947-0,970g/cm3), o kolorze białym lub jasnożółtym, a zamarznięciu ulega w temperaturze -24ºC. Jest prawie nierozpuszczalny w wodzie. W jego składzie znajduje się przede wszystkim gliceryd 18-węglowego kwasu rycynolowego – ok. 80% oraz glicerydy kwasu:
- oleinowego – 7%,
- linolowego – 3%,
- palmitynowego – 2%,
- stearynowego – 1%.
Pod względem składników odżywczych posiada dość spore stężenie nienasyconych kwasów tłuszczowych. Do tego zawiera witaminę E, białko i wiele rożnych minerałów.
Na co zwrócić uwagę wybierając olejek rycynowy? Warunki jego przechowywania
Kosmetyczny olej rycynowy wykorzystywany do pielęgnacji skóry, brwi i rzęs lub nakładany na włosy może zawierać dodatkowo inne substancje. Warto więc sprawdzić skład konkretnego produktu przed jego zakupem. Częstym składnikiem kosmetycznych olejków rycynowych są inne oleje, które powodują, że jest on łatwiej zmywalny ze skóry, a dodatkowo wzbogacony o kolejne substancje aktywne.
Olej rycynowy pozbawiony toksycznej rycyny jest najbardziej znany w świecie farmacji, medycyny i kosmetologii. Czerpie z niego również przemysł chemiczny i spożywczy. Można go dostać niemal w każdej aptece. Jest niedrogim, a jednocześnie skutecznym lekiem na sporadyczne zaparcia. Może być też nakładany zewnętrznie na włosy, paznokcie, rzęsy i brwi. Jest to dobry środek oczyszczający skórę twarzy, który w połączeniu z innymi olejami przywraca jej właściwe nawilżenie.
- European Medicines Agency, Assesment report on Ricinus communis L., oleum, 2016.
- Reszke R., Reich A., Wybrane składniki pochodzenia roślinnego obecne w kosmetykach dostępnych w Polsce, Forum Derm, 2016, 2: 2, 51-59.
- Kula J., Quang T.B., Olej rycynowy - chemia i zastosowanie, Przemysł chemiczny, 1998, 77, 11, 403-406.
Podsumowanie
Podobnie jak w przypadku większości domowych środków zaradczych, znalezienie najlepszego rozwiązania może zająć trochę czasu i wiązać się będzie z popełnianiem błędów. Podobnie jest w przypadku oleju rycynowego, który nie jest cudownym panaceum na wszystko. Istnieje zatem ryzyko, że pomimo podejmowanych prób nie osiągnie się zamierzonego efektu. Jednak kiedy odczuwa się ból, a takie proste rozwiązanie dostępne bez recepty oferuje potencjalną ulgę, prawdopodobnie warto spróbować. Niemniej jednak zawsze warto skonsultować się z lekarzem dermatologiem w sprawie leczenia łuszczycy.
Serwis Skarbnica Natury korzysta tylko z wysokiej jakości źródeł, w tym recenzowanych badań naukowych, aby treść naszych artykułów poprzeć faktami. Poznaj naszą politykę redakcyjną, aby dowiedzieć się więcej o tym, w jaki sposób sprawdzamy informacje i dbamy o to, aby nasze treści były precyzyjne, wiarygodne i godne zaufania.
Mein EA, et al. (2005). Transdermal absorption of castor oil. meridianinstitute.com/reports/transdermal.pdf
National Psoriasis Foundation. (n.d.). About psoriasis. psoriasis.org/about-psoriasis
Vieira C, et al. (2000). Effect of ricinoleic acid in acute and subchronic experimental models of inflammation. DOI: 10.1080/09629350020025737