U nas zapłacisz kartą
Objawy, diagnoza i leczenie mieszczowego zapalenia skóry
Przyczyny rogowacenia mieszkowego
Przyczyny nadmiernego rogowacenia mieszkowego nie zostały całkowicie wyjaśnione. Choroba ma podłoże wieloczynnikowe. Duży udział mają uwarunkowania genetyczne i czynniki środowiskowe. Przypuszcza się, że defekt genetyczny dotyczy niedoborów enzymatycznych, białek produkowanych przez keratynocyty i cytokeratynowych. Na rozwój choroby wpływ mają niedobory witamin C i A. Schorzenie częściej występuje u osób ze skłonnością do reakcji alergicznych. Częściej narzekają na nie chorzy z zaburzeniami naczynioruchowymi i endokrynologicznymi (np. niedoczynność tarczycy). Chorobie sprzyjają suche powietrze oraz chlorowana, twarda woda. Zaburzenie może powstać w wyniku długotrwałego stosowania glikokortykoidów. Często stwierdza się je u chorych na zespół Cushinga, zespół Downa i zespół Noonan. Zauważono, że objawy ulegają zmniejszeniu pod wpływem słońca.
Rogowacenie mieszkowe u dzieci może być jednym z wielu objawów towarzyszących atopowemu zapaleniu skóry. W okresie niemowlęcym rozpoczyna się często na twarzy, głównie policzkach. W leczeniu zastosowanie ma głównie krem na rogowacenie mieszkowe dla dzieci. Tym poniżej 5 roku życia zaleca się preparaty z mocznikiem w stężeniach nieprzekraczających 5%. Warto stosować emolienty do kąpieli oraz kremy z aloesem i masłem shea. Niektórzy specjaliści zalecają terapię słoneczną. Należy unikać agresywnych środków myjących. Po kąpieli warto stosować środki nawilżające i natłuszczające
Zapalenie mieszków włosowych – przyczyny
Mieszki włosowe to zagłębienia w skórze, z których wyrastają włosy. Stan zapalny może objąć powierzchniową część mieszka lub część umieszczoną głębiej w skórze . Zazwyczaj przyczyną zapalenia jest zakażenie bakteryjne, jednak infekcja może mieć charakter wirusowy, grzybiczy lub w niektórych przypadkach niezakaźny. Ze względu na czynnik wywołujący wyróżniamy zapalenie mieszków włosowych:
- bakteryjne – najczęściej zapalenie wywoływane jest przez bakterie Staphylococcus aureus (gronkowca złocistego). Na ciele pojawiają się krostki, którym nie towarzyszą inne objawy. Inną bakterią wywołującą zapalenie mieszków włosowych jest Pseudomonas aeruginosa (pałeczka ropy błękitnej). Pojawia się najczęściej po kąpieli w skażonej bakterią wodzie, najczęściej nieuzdatnionej w basenach czy wannach z hydromasażem. Chorobę tę mogą wywołać także bakterie Gram-ujemne z rodzajów Klebsiella i Enterobacter,
- drożdżakowe – wywoływane przez drożdżaki z rodzaju Malassezia . Występuje u młodych osób. Zmiany obejmują najczęściej okolicę ramion, pleców i szyi,
- grzybicze – pojawia się najczęściej na skórze głowy, powodując jej łuszczenie oraz wypadanie włosów,
- wirusowe – powoduje je wirus opryszczki. Często dotyka mężczyzn chorujących na opryszczkę wargową, którzy nie zachowują ostrożności podczas golenia twarzy, gdy na wardze pojawi się wykwit,
- pasożytnicze – spowodowane zakażeniem roztoczami z rodzaju Demodex . W wyglądzie przypomina trądzik różowaty, może pojawić się u osób z upośledzoną odpornością,
- środowiskowe – częstą przyczyną zapalenia mieszków włosowych jest mechaniczne tarcie skóry, zwłaszcza w kierunku pod włos. Często powstaje w trakcie golenia, ale może pojawić się w wyniku noszenia zbyt ciasnej odzieży lub obcierania skóry, np. w przypadku osób otyłych. Inną przyczyną środowiskową jest stosowanie kosmetyków, które mają właściwości komedogenne. Zatykają one ujścia mieszków włosowych, co prowadzi do indukcji stanu zapalnego. Niedrożność mieszków włosowych może być spowodowana także przez stosowanie niektórych leków, np. kortykosteroidów [1,2].
Zapalenie mieszków włosowych na nogach
Jednym z obszarów najczęściej dotkniętych zapaleniem mieszków włosowych są nogi. Schorzenie pojawia się głównie na skutek golenia tego obszaru za pomocą maszynki lub depilatora . Może powstać, gdy stosujemy złą technikę golenia – wówczas włoski zaczynają wrastać w skórę nóg. Częstą przyczyną jest także nieodpowiednia higiena przyrządów do depilacji. Należy pamiętać o ich regularnym czyszczeniu i wymianie. Pozostawiając wilgotną maszynkę po goleniu w łazience, tworzymy idealne środowisko do rozwoju drobnoustrojów na jej ostrzach.
Dbając o przyrządy używane do golenia nóg, jesteśmy w stanie zapobiec rozwojowi zapalenia mieszków włosowych.
W ramach profilaktyki warto wdrożyć poniższe zasady:
- Włoski na nogach usuwaj zgodnie z ich kierunkiem wzrostu.
- Nie stosuj depilatora lub maszynki, gdy twoja skóra jest podrażniona.
- Jeśli jeden sposób depilacji doprowadza do powstawania stanów zapalnych, wypróbuj inną metodę (np. woskowanie),
- Pamiętaj, że jednorazową maszynkę do golenia powinno się używać wyłącznie jeden raz.
- Po depilacji umyj skórę nóg za pomocą antybakteryjnego mydła.
- Unikaj noszenia obcisłych i nieoddychających ubrań.
- Nie stosuj kosmetyków zatykających pory.
- Po każdej aktywności fizycznej pierz swoje ubrania [1-3].
Autor
Redakcja LekarzeBezKolejki.pl - W skład zespołu redakcyjnego portalu LekarzeBezKolejki.pl wchodzą wykwalifikowani farmaceuci. Ich bogate doświadczenie zawodowe i gruntowna wiedza nabyta na studiach farmaceutycznych umożliwiają tworzenie wiarygodnych i rzeczowych tekstów zgodnie z zasadami medycyny opartej na dowodach naukowych (EBM). Treści te są zawsze oparte na solidnych źródłach, takich jak aktualne badania naukowe czy specjalistyczne publikacje. Zespół łączy profesjonalizm z pasją do ciągłego rozwijania się i chęcią dzielenia się wiedzą, co przekłada się na atrakcyjne i wciągające materiały edukacyjne dla użytkowników.
Polecane artykuły
Białe plamy na paznokciach — co mogą oznaczać?
Trądzik — problem nastolatków i dorosłych. Jak skutecznie leczyć trądzik pospolity?
Grzybica skóry – przyczyny, objawy, rodzaje i leczenie
Jak powstaje łupież? Jak sobie z nim radzić?
Uczulenie na słońce (fotodermatoza) - przyczyny i charakterystyczne objawy. Jak złagodzić uczulenie na słońce?
Jak leczyć rogowacenie mieszkowe?
Leczeniem rogowacenia mieszkowego zajmuje się dermatolog. Lekarz może zlecić farmakoterapię. Chory zażywa zazwyczaj retinoidy stosowane doustnie, jak etretynat i acytretyna. Są to kwasowe pochodne witaminy A. Środki te powodują złuszczanie nabłonków. Używane są do udrożnienia gruczołów łojowych. Zwiększają dopływu tlenu do wnętrza skóry i zapobiegają rogowaceniu. Działają przeciwtrądzikowo, przeciwłojotokowo, immunologicznie i przeciwzapalnie. Innym medykamentem jest tazaroten, który stosowany jest miejscowo na skórę.
Jednym z elementów terapii rogowacenia mieszkowego jest uzupełnienie niedoborów witaminy A oraz C. W związku z tym należy wzbogacić codzienny jadłospis o produkty pochodzenia roślinnego, takie jak: marchewka, śliwki, szpinak, kalafior, brzoskwinie, truskawki, cytryna, dynia, boćwina, zielony groszek, pomidory, morele, sałata, koper i pietruszka. Ponadto dobrymi źródłami tych witamin są mleko i produkty mleczarskie, tłuste ryby, tran i wątroba. Można je także dostarczać w formie suplementów diety w tabletkach czy kroplach.
Stan skóry może ulec poprawie dzięki wykonywaniu peelingów, natrysków ziołowych czy masaży szorstką rękawicą. Występują jednak przypadki, gdy po takich zabiegach uszkodzeniu uległy zmiany skórne, dolegliwości nasiliły się i pojawiły się blizny. Na rękach zastosować można mikrodermabrazję. Jest to zabieg kosmetyczny, który polega na ścieraniu kolejnych warstw naskórka przy wykorzystaniu precyzyjnie kontrolowanego strumienia mikrokryształków. Skórę należy systematycznie nawilżać i natłuszczać. Dostępne są specjalne kremy na rogowacenie mieszkowe. W ich składzie znajdują się witaminy A i E. Zalecane jest także stosowanie maści zawierających mocznik. Objawy zmniejszają się po kąpieli w słonej wodzie morskiej czy nacieraniu solą. Zastosowanie mają także kataplazmy z ziół śluzorodnych. Jest to rodzaj gorącego i wilgotnego okładu z woreczka wypełnionego siemieniem lnianym, lnem, lipą, otrębami pszennymi, płatkami owsianymi i prawoślazem.
