U nas zapłacisz kartą
Szkarlatyna - Objawy, Luszczenie się Skóry i Metody Leczenia
Szkarlatyna – zarażanie
Szkarlatyna wywoływana jest przez paciorkowce beta-hemolizujące grupy A. Okresem najczęstszych zachorowań jest czas pomiędzy październikiem, a marcem. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową. Zwykle wystarczy sam kontakt z rzeczami osoby chorej, np odzieżą, aby móc paść ofiarą zarażenia.
Z tego też powodu, choroba ta w szczególnie szybkim tempie rozprzestrzenia się w grupach ludzi.
Do najczęstszych zarażeń następuje wśród małych dzieci, uczęszczających do przedszkola, bądź szkoły podstawowej. Małe dzieci znacznie ułatwiają rozprzestrzenianie się szkarlatynie. Wystarczą niewinne kaszlnięcia, bądź nieumyte dokładnie dłonie osoby zarażonej, a choroba może dotknąć z łatwością pozostałą część grupy. Szkarlatyna okres zarażania ma prawie dokładnie pokrywający się z okresem szkolnym, co tylko jeszcze mocniej wpływa na ilość jej ognisk w grupach dzieci.
Jak przebiega leczenie szkarlatyny?
Polega ono na zastosowaniu antybiotyku (fenoksymetylopenicyliny), po którym chory przestaje zarażać w ciągu 24 godzin. Należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarskich dotyczących stosowania zapisanego leku i nie skracać okresu jego stosowania, ponieważ może to doprowadzić do wytworzenia nosicielstwa paciorkowców. Fenoksymetylopenicylinę stosuje się 2 razy dziennie przez 10 dni. Dodatkowo stosuje się leki przeciwbólowe, przeciwzapalne i obniżające temperaturę. Należy pamiętać o odpowiednim nawodnieniu, aby zapobiec odwodnieniu organizmu. Leczenie zazwyczaj prowadzone jest w domu, choć w przypadku ciężkiego przebiegu, zwłaszcza u dzieci oraz wystąpienia powikłań, chorego kieruje się do szpitala.
Wyleczenie szkarlatyny domowymi sposobami nie jest możliwe i może doprowadzić do groźnych powikłań.
Charakterystyczny objaw szkarlatyny: wysypka
Najbardziej charakterystycznym symptomem jest drobno grudkowa lub plamkowa wysypka, która pojawia się już w drugiej dobie od początku objawów. Początkowo zmiany obserwuje się na tułowiu, a następnie skóra zaczyna wykazywać rozwój wysypki odśrodkowo w kierunku dystalnych części ciała (nogi, ręce). Nie występuje ona na skórze słoni i stóp. Zmiany wysypkowe porównywane są do wielkości łebka od szpilki. Największe nasilenie wykwitów obserwuje się w dołach pachowych, zgięciach stawowych, pośladkach oraz na wewnętrznej powierzchni ud i ramion. Wysypka blednie pod wpływem ucisku. Na twarzy występuje rumień, który omija tzw. trójkąt Fiłątowa, czyli przestrzeń między nosem a brodą. W okolicy zgięć stawowych obserwuje się czerwone linie – tzw. linie Pastii.
W przypadku podejrzenia szkarlatyny, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Szkarlatynę rozpoznaje się na podstawie typowych objawów klinicznych oraz wymazu z gardła potwierdzającego zakażenie. U osób z zapaleniem gardła pomocne bywa zastosowanie skali McIsacca/Centora, która ocenia prawdopodobieństwo zakażenia na podstawie wieku, obecności gorączki, powiększenia węzłów chłonnych szyjnych przednich, nalotu na migdałkach podniebiennych i braku kaszlu.
Zdarza się, że objawy szkarlatyny są mylone z innymi chorobami. Najczęściej są to:
- odra,
- różyczka,
- zespół wstrząsu toksycznego,
- zakażenie gronkowcem.