U nas zapłacisz kartą
Objawy alergii na mleko u dorosłych - Skórne symptomy i ich rozpoznawanie
Jak lekarz ustala diagnozę?
Podobnie jak w przypadku innych typów alergii, najistotniejszym elementem w rozpoznawaniu alergii pokarmowej jest wywiad. Lekarz zapyta o rodzaj pokarmu powodującego objawy, po jakim czasie pojawia się reakcja na pokarm i w jakiej sytuacji (np. u niektórych chorych wystąpieniu wstrząsu anafilaktycznego może sprzyjać wysiłek) oraz czy Ty lub Twoi krewni chorujecie na inne choroby alergiczne.
W trakcie badania lekarz skupi się na poszukiwaniu oznak chorób alergicznych.
Alergia pokarmowa - badania
Najważniejszym badaniem w rozpoznawaniu alergii pokarmowej jest próba prowokacyjna, w trakcie której pod kontrolą lekarza podaje się choremu uczulający go pokarm i obserwuje, czy dojdzie do wystąpienia objawów. W praktyce stosuje się także dietę eliminacyjną, pozbawioną uczulającego pokarmu – zanikanie objawów po wprowadzeniu tej diety i ich ponowne pojawianie się w przypadku spożycia uczulającego pokarmu są dowodem na występowanie alergii.
Dodatni wynik testów skórnych z alergenami określonych pokarmów nie zawsze potwierdza rolę tego alergenu w powstawaniu alergii pokarmowej, istotniejszy jest wynik ujemny, pozwalający ją wykluczyć. Stosuje się także oznaczanie miana IgE swoistych. Inne badania wykonuje się rzadziej (np. biopsję błony śluzowej przewodu pokarmowego) lub mają one znaczenie jedynie pomocnicze (np. pomiar liczby eozynofili we krwi lub całkowitego miana IgE).
Nietolerancja laktozy - leczenie
W przypadku wrodzonego niedoboru laktazy leczenie polega na dożywotnim wyeliminowaniu z diety produktów, które zawierają cukier mleczny.
Pacjenci z wrodzonym niedoborem laktazy nie tolerują nawet niewielkich ilości pożywienia zawierającego laktozę, a nieleczona choroba może zagrażać ich życiu. Laktaza w tabletkach pomaga w trawieniu pokarmów mlecznych. Należy ją spożyć przed posiłkiem zawierającym mleko i jego przetwory.
Przy pierwotnym niedoborze laktazy leczenie może polegać na całkowitej eliminacji z jadłospisu produktów zawierających laktozę lub zmniejszeniu ich spożywanej ilości. W niektórych przypadkach do diety można włączyć tabletki z laktazą.
Podobnie jak w przypadku wrodzonego niedoboru laktazy, zasad diety przy nietolerancji laktozy należy przestrzegać przez całe życie.
W przypadku wtórnej nietolerancji laktozy terapia obejmuje okresową eliminację produktów zawierających cukier mleczny, a u niemowląt i małych dzieci zastosowanie mieszanek mlecznych bezlaktozowych.
Dieta przy nietolerancji laktozy powinna być stosowana do czasu, aż nie zostanie wyleczona choroba, która spowodowała uszkodzenie nabłonka jelita (wyjątek może stanowić np. choroba Leśniowskiego-Crohna).
Po jego zregenerowaniu objawy nietolerancji powinny ustąpić. Wówczas można wrócić do normalnej diety.
U dzieci z nietolerancją laktozy istnieje zagrożenie rozwoju chorób, u podłoża których występuje niedobór wapnia, tj. krzywicy, osteoporozy i nadczynności przytarczyc.
Nietolerancja laktozy - przyczyny
- choroba Leśniowskiego-Crohna (szczególnie w fazie ostrej i w okresie przechodzenia w stan remisji)
- martwicze zapalenie jelita
- choroba Whipple’a
- zespół krótkiego jelita
- infekcje żołądkowo-jelitowe, np. ostra lub przewlekła biegunka - wywołana przez bakterie (najczęściej Escherichia coli i Salmonella) lub wirusy (zwykle rotawirusy i adenowirusy)
- zakażenia pasożytnicze przewodu pokarmowego: lamblioza, tasiemczyca
- celiakia
- choroba Duhringa (skórna manifestacja nietolerancji glutenu)
- alergia pokarmowa, np. alergia na białko mleka krowiego lub soi
- mukowiscydoza
Do niszczenia nabłonka i kosmków jelitowych może dojść także w wyniku nadmiernego stosowania niektórych leków, np. antybiotyków, niesterydowych leków przeciwzapalnych, kwasu acetylosalicylowego, chemioterapeutyków, oraz alkoholu. Może wystąpić także pod wpływem promieniowania jonizującego, w przebiegu niedożywienia.
Tymczasowa nietolerancja laktozy może wystąpić u dzieci urodzonych przed 34. tygodniem (tzw. rozwojowy niedobór laktazy). Organizm wcześniaków nie jest bowiem w stanie wytwarzać laktazy. Jednak gdy tylko w jelitach zaczyna się proces wytwarzania tego enzymu, problem ustępuje.
Na rozwój nietolerancji laktozy może mieć wpływ także długotrwałe stosowanie diety bezmlecznej, które wpływa na zmniejszenie aktywności wydzielania laktazy.