U nas zapłacisz kartą
Objawy alergii na mleko u dorosłych - Skórne symptomy i ich rozpoznawanie
Dieta
To że mleko nie jest wskazane osobom z alergią na nie czy osobom z nietolerancją na laktozę to nie znaczy, że mleko należy wykluczyć z diety całkowicie.
Dlatego ważne jest aby poznać białko, które jest przyczyną uczulenia. Mleko posiada dużą ilość białek a wrażliwość organizmu może dotyczyć tylko jednego z tych białek. Ważna jest zatem diagnostyka przed wdrożeniem odpowiedniej diety. Pozwoli to wyeliminować produkty, które są przyczyną alergii.
Zmiana diety w przypadku alergii na mleko może okazać się bardziej wymagająca niż w przypadku nietolerancji, ponieważ w wyniku obróbki mleka część laktozy ulega zmianie. Dlatego osoby z nietolerancją mogą spożywać przetwory mleczne.
Dla osób, ze stwierdzoną alergią, szczególnie z ciężkimi objawami, wskazane jest aby wykluczyć mleko z diety. Jest to jedna z najskuteczniejszych metod leczenia. Zmiana diety nie będzie konieczna w sytuacji jeśli testy nie wskazały uczulenia na mleko po obróbce termicznej np. w produktach piekarniczych.
Mleko posiada ważne dla zdrowia witaminy oraz wapń. Dlatego do diety powinno się wprowadzić produkty zawierające składniki są to np. brokuły, biała kapusta, suszone figi czy tłuste ryby morskie.
Różnica między nietolerancją mleka a alergią na mleko
Pomimo że nietolerancja i alergia na mleko posiadają różny schemat działania, to często bywa że są ze sobą mylone. Wspólnym mianownikiem w obu przypadkach konieczne będzie wykluczenie mleka z diety lub zastąpienie go innymi produktami.
Nietolerancja
Nietolerancja mleka (czyli innymi słowy nietolerancja laktozy) związana jest z wadliwym trawieniem laktozy, która nie jest rozkładana na dwa cukry proste, czyli glukozę i galaktozę. Wynika to z faktu, że brakuje enzymu laktazy, który jest niezbędny do trawienia cukru mlekowego ( laktozy).
Osoby, u których organizm nie jest zdolny do trawienia laktozy nie będzie mógł rozłożyć jej na cukry proste takie jak galaktozę i glukozę. Pomimo, że nietolerancja jest schorzeniem uciążliwym to nie jest zaburzeniem zagrażającym życiu.
Objawy jakie towarzyszą nietolerancji na laktozę to:
- wzdęcia,
- biegunka,
- nudności,
- ból brzucha.
Alergia na mleko
Natomiast, alergia na mleko jest związana z białkami, które występują w mleku i jest nieprawidłową odpowiedzią układu immunologicznego na uczulający czynnik.
Różnicą między nietolerancją a alergią na mleko jest również to, że w nietolerancji niewielka ilość pokarmu przeważnie nie powoduje wystąpienia objawów. Natomiast jeśli chodzi o alergię, to już najmniejsza ilość może się przyczynić do wystąpienia objawów.
Nietolerancja laktozy - leczenie
W przypadku wrodzonego niedoboru laktazy leczenie polega na dożywotnim wyeliminowaniu z diety produktów, które zawierają cukier mleczny.
Pacjenci z wrodzonym niedoborem laktazy nie tolerują nawet niewielkich ilości pożywienia zawierającego laktozę, a nieleczona choroba może zagrażać ich życiu. Laktaza w tabletkach pomaga w trawieniu pokarmów mlecznych. Należy ją spożyć przed posiłkiem zawierającym mleko i jego przetwory.
Przy pierwotnym niedoborze laktazy leczenie może polegać na całkowitej eliminacji z jadłospisu produktów zawierających laktozę lub zmniejszeniu ich spożywanej ilości. W niektórych przypadkach do diety można włączyć tabletki z laktazą.
Podobnie jak w przypadku wrodzonego niedoboru laktazy, zasad diety przy nietolerancji laktozy należy przestrzegać przez całe życie.
W przypadku wtórnej nietolerancji laktozy terapia obejmuje okresową eliminację produktów zawierających cukier mleczny, a u niemowląt i małych dzieci zastosowanie mieszanek mlecznych bezlaktozowych.
Dieta przy nietolerancji laktozy powinna być stosowana do czasu, aż nie zostanie wyleczona choroba, która spowodowała uszkodzenie nabłonka jelita (wyjątek może stanowić np. choroba Leśniowskiego-Crohna).
Po jego zregenerowaniu objawy nietolerancji powinny ustąpić. Wówczas można wrócić do normalnej diety.
U dzieci z nietolerancją laktozy istnieje zagrożenie rozwoju chorób, u podłoża których występuje niedobór wapnia, tj. krzywicy, osteoporozy i nadczynności przytarczyc.
Jak lekarz ustala diagnozę?
Podobnie jak w przypadku innych typów alergii, najistotniejszym elementem w rozpoznawaniu alergii pokarmowej jest wywiad. Lekarz zapyta o rodzaj pokarmu powodującego objawy, po jakim czasie pojawia się reakcja na pokarm i w jakiej sytuacji (np. u niektórych chorych wystąpieniu wstrząsu anafilaktycznego może sprzyjać wysiłek) oraz czy Ty lub Twoi krewni chorujecie na inne choroby alergiczne.
W trakcie badania lekarz skupi się na poszukiwaniu oznak chorób alergicznych.
Alergia pokarmowa - badania
Najważniejszym badaniem w rozpoznawaniu alergii pokarmowej jest próba prowokacyjna, w trakcie której pod kontrolą lekarza podaje się choremu uczulający go pokarm i obserwuje, czy dojdzie do wystąpienia objawów. W praktyce stosuje się także dietę eliminacyjną, pozbawioną uczulającego pokarmu – zanikanie objawów po wprowadzeniu tej diety i ich ponowne pojawianie się w przypadku spożycia uczulającego pokarmu są dowodem na występowanie alergii.
Dodatni wynik testów skórnych z alergenami określonych pokarmów nie zawsze potwierdza rolę tego alergenu w powstawaniu alergii pokarmowej, istotniejszy jest wynik ujemny, pozwalający ją wykluczyć. Stosuje się także oznaczanie miana IgE swoistych. Inne badania wykonuje się rzadziej (np. biopsję błony śluzowej przewodu pokarmowego) lub mają one znaczenie jedynie pomocnicze (np. pomiar liczby eozynofili we krwi lub całkowitego miana IgE).
Skaza białkowa a uciążliwa wysypka
Najczęściej występującym objawem uczulenia na mleko jest pojawienie się na skórze wysypki. Nie można z góry określić jaki obszar skóry obejmie, ponieważ może skupić się na niewielkim fragmencie albo pokryć całe ciało. Jest to zależne od ilości alergenu, który dostał się do ciała oraz siły reakcji na niego ze strony układu immunologicznego.
Do miejsc, na których wysypka pojawia się najczęściej należą przede wszystkim policzki, dekolt, brzuch, ramiona i przedramiona. Zazwyczaj wysypka ma postać drobnych, swędzących krostek albo niewielkich pęcherzyków z płynem, które po pęknięciu powodują ból i łuszczenie się skóry. Wraz z wysypką może pojawić się wzrost temperatury ciała, lecz nie jest to normą i uzależnione jest od indywidualnych cech organizmu.
