U nas zapłacisz kartą
Depilacja siarczanem baru - Metoda, Zalety i Zagrożenia
Możliwe efekty uboczne
Podczas gdy miedź jest pierwiastkiem śladowym, który występuje naturalnie w roślinach i zwierzętach, siarczan miedzi nie jest i może działać drażniąco, gdy ktoś jest na niego narażony. Uprawy i rolnictwo są czyszczone po obróbce siarczanem miedzi i istnieje minimalne ryzyko spożycia go z traktowanej uprawy, ponieważ wiąże się głównie z osadami glebowymi.
Możliwe jest narażenie na siarczan miedzi, jeśli używasz go do celów rolniczych lub ogrodniczych. Wchłaniany przez skórę lub oczy siarczan miedzi może powodować pieczenie i pieczenie. Może to spowodować swędzenie, egzemę, zapalenie spojówek, stan zapalny, gromadzenie się płynu lub podrażnienie rogówki w przypadku kontaktu z oczami.
W przypadku spożycia siarczanu miedzi jest on tylko nieznacznie toksyczny, ponieważ najczęściej stosunkowo szybko wymiotuje z powodu skrajnego podrażnienia przewodu pokarmowego. Jeśli ktoś spożywa siarczan miedzi i nie wymiotuje, może być narażony na zatrucie siarczanem miedzi.
Oznaki zatrucia siarczanem miedzi obejmują:
- Pieczenie w klatce piersiowej lub brzuchu
- Metaliczny posmak w ustach
- Mdłości
- Bóle głowy
- Biegunka (która może mieć niebieski lub zielony kolor od odcienia związku)
- Nadmierne pocenie
Niezależnie od tego, czy wystąpiły wymioty, czy nie, każdy, kto spożywa siarczan miedzi, powinien udać się na pogotowie ratunkowe, aby wykluczyć zatrucie, a także upewnić się, że nie doszło do uszkodzenia mózgu, wątroby, nerek lub wyściółki jelitowej żołądka. Chociaż niezwykle rzadko, jeśli nie jest leczone, narażenie na wysokie dawki siarczanu miedzi w niektórych sytuacjach może spowodować śmierć.
Długoterminowe skutki uboczne
EPA nie wydała oceny raka dla siarczanu miedzi, ponieważ nie ma wystarczających dowodów na powiązanie siarczanu miedzi z rozwojem raka u ludzi, którzy mogą regulować miedź w swoich ciałach. Jest to normalna funkcja, ponieważ miedź dostaje się do krwiobiegu i jest gromadzona głównie w wątrobie, zanim zostanie wydalona z kałem. Potrzebne są dalsze badania, aby ustalić, czy długotrwałe narażenie na siarczan miedzi może powodować raka u ludzi i zwierząt.
Trzy wskazania terapeutyczne „Pommade cupro-zincique”
- pierwszym, naszym zdaniem najcenniejszym, wskazaniem terapeutycznym, które łączy ściągające działanie tlenku cynku i siarczanu cynku oraz działanie przeciwgrzybicze siarczanu miedzi może być zapobieganie (podkreślmy to słowo!) nawracającym zmianom grzybiczym skóry, szczególnie zaś grzybicom miejsc intensywnie się pocących – międzypalcowych, fałdów skórnych i pachwin. W sposób szczególny wskazanie to dotyczyć może osób korzystających z basenów,
- po drugie, „Pommade cupro-zincique” może być stosowana jako element uzupełniający i wzmacniający skuteczność terapii klotrymazolem i mikonazolem, szczególnie w przypadku leczenia grzybic umiejscowionych w miejscach intensywnie się pocących,
- i po trzecie wreszcie może być zastosowana jako kontynuacja leczenia po zakończonej terapii terbinafiną, która – jak wiemy – ma najkrótszy dopuszczony czas stosowana.
Polecając „Pommade cupro-zincique” z takimi właśnie wskazaniami pozostajemy na bezpiecznym gruncie wyznaczonym przez wskazania terapeutyczne leków OTC. Moglibyśmy oczywiście pokusić się o jej polecenie w fazie grudkowo-krostkowej trądziku różowatego, moglibyśmy sugerować do stosowania pomocniczego w łuszczycy i nadkażonego atopowego zapalenia skóry… Niełatwą diagnostykę tych schorzeń pozostawmy jednak lekarzom-dermatologom i ograniczmy się do ewentualnych sugestii dotyczących wypisywania recept lekarskich. Takiej chociażby jak ta, że siarczan miedzi znowu jest dostępny!
Wykonaliśmy zatem kolejny „lek z apteki” i do niemałego już arsenału dołożyliśmy „Pommade cupro-zincique”. A gdyby tak przyrządzić, oczywiście na podstawie przepisu „Farmakopei Francuskiej”, maść i pastę cynkową? Zapraszamy do lektury już wkrótce!
Mgr farm. Joanna Bilek
Dr hab. Maciej Bilek, prof. UR
Występowanie i powstawanie barytu
Baryt (siarczan baru, BaSO4) występuje naturalnie w różnych warunkach geologicznych i powstaje w wyniku kilku różnych procesów. Jego występowanie i powstawanie można rozumieć w kontekście następujących warunków geologicznych:
- Depozyty warstwowe lub warstwowe: Baryt często tworzy się w osadach w postaci warstwowych lub warstwowych skały. Złoża te są zazwyczaj związane ze środowiskami morskimi, gdzie płyny bogate w bar mieszają się z wodami bogatymi w siarczany. Z biegiem czasu siarczan baru wytrąca się i gromadzi w postaci warstw lub pokładów barytu.
- Złoża ewaporatu: Baryt może również występować w osadach ewaporatów, które powstają w wyniku odparowania słonych zbiorników wodnych (takich jak płytkie morza lub słone jeziora), pozostawiając minerały jak baryt, gips i halit (sól kuchenna).
2. Żyły hydrotermalne:
- Baryt można znaleźć w żyłach hydrotermalnych związanych z magmami i Skały metamorficzne. W tych warunkach gorące, bogate w minerały płyny migrują przez pęknięcia w skorupie ziemskiej. Gdy płyny ochładzają się i spada ciśnienie, mogą osadzać się w strukturach żył baryt i inne minerały.
3. Depozyty zastępcze:
- Baryt może zastąpić istniejące wcześniej minerały w skałach w procesie zwanym metasomatyzmem. W tym przypadku płyny zawierające bar reagują z minerałami zawartymi w skałach macierzystych, zastępując je barytem.
4. Depozyty pozostałe:
- W niektórych przypadkach baryt można znaleźć jako minerał resztkowy w zwietrzałych skałach. W miarę rozkładu otaczających minerałów i warunków atmosferycznych baryt może pozostać minerałem bardziej odpornym.
- Złoża MVT charakteryzują się połączeniem różnych minerałów siarczkowych i barytu. Osady te często występują w skałach węglanowych i powstają w wyniku cyrkulacji płyny hydrotermalne.
Konkurencyjna?
Pytanie tylko – na co ta maść w ogóle działa? We Francji receptura Daliboura zawierająca kamforę nadal jest w użyciu i polecana powyżej 36-tego miesiąca życia (Dalibour crème) na podrażnienia skórne. Natomiast „Pommade coupro-zincique sans camphre (Pommade de Dalibour sans camphre)” stosowana jest już u najmłodszych dzieci jako preparat zmiękczający i ochronny, ale także jako podłoże do maści z ekonazolem (0,3-1%), stosowanej w zapaleniu kącików ust w dermatologii pediatrycznej.
Zgodnie z polskimi źródłami, siarczan miedzi ma działanie antyseptyczne (szczególnie przy trudno gojących się ranach), przeciwgrzybicze (w grzybicach skóry, oczu, jamy ustnej) i ściągające. W ujęciu obowiązującej „Farmakopei Polskiej XII”, zarówno siarczan, jak i siarczan pięciowodny, traktowane są wyłącznie jako substancje do stosowania wewnętrznego, w niedoborach miedzi. Siarczan cynku zaś, zachowując działanie antyseptyczne, wykazuje dodatkowo działanie miejscowo ściągające i przeciwzapalne, na które to kierunki działania zwracała uwagę „Farmakopea Polska VI”. „Farmakopea Polska XII” z kolei ograniczyła się wyłącznie do rekomendacji dla działania ściągającego (krople do oczu, roztwór, maść) oraz w niedoborach cynku, wewnętrznie. Stopień uwodnienia (siarczan jedno-, sześcio- i siedmiowodny) nie ma przy tym wpływu na dawkę. Analogiczne działanie „ściągające”, „Farmakopea Polska XII” przypisała również kolejnej substancji czynnej – tlenkowi cynku. Jego stężenie w „Pommade cupro-zincique” jest analogiczne, jak w farmakopealnej maści cynkowej, dla której wskazaniami terapeutycznymi są m.in. stany zapalne skóry i trądzik. „Pommade cupro-zincique” jest jednak wobec maści cynkowej konkurencyjna dodatkiem siarczanów miedzi i cynku. Zadajmy zatem raz jeszcze pytanie, na które póki co jeszcze nie odpowiedzieliśmy: na co ta maść działa?
Baryt
Baryt z siarczanu baru bierze swoją nazwę od greckiego słowa barys, które oznacza „ciężki” w nawiązaniu do jego wysokiego ciężaru właściwego. Nazywano go również ciężkim drzewcem. Kryształy barytu są czasami zabarwione na żółto, niebiesko lub brązowo. Złoty baryt pochodzi z Południowej Dakoty. Kryształy są dobrze uformowane, zwykle pryzmatyczne lub tabelaryczne. Powszechne są zarozumialec (kruszywo czubate) i róże pustynne (kruszywo rozetowe) kryształów. Przezroczyste, niebieskie kryształy barytu mogą przypominać akwamaryn ale wyróżniają się miękkością, ciężkością i kryształowym kształtem. Baryt może być również stalaktytowy, stalagmitowy, włóknisty, konkrecyjny lub masywny. Baryt jest powszechnie występującym minerałem towarzyszącym prowadzić i cynk żyły. Występuje także w skały osadowe, glina depozyty, osady morskie i zagłębienia w skały magmowe.
Imię: Z greckiego „waga”, w nawiązaniu do wysokiego ciężaru właściwego.
Wielopostaciowość & Seria: Tworzy serię z celestyna.
Grupa Mineralna: Grupa barytów.
- Właściwości chemiczne barytu
- Właściwości fizyczne barytu
- Właściwości optyczne barytu
- Występowanie i powstawanie barytu
- Obszary zastosowań i zastosowań barytu
- Źródła wydobycia barytu, dystrybucja
- Referencje