U nas zapłacisz kartą
Skąd się bierze duży pryszcz w okolicach intymnych i jak sobie z nim radzić?
Opryszczka narządów płciowych - leczenie
Opryszczki narządów płciowych nie da się skutecznie wyleczyć, gdyż nadal nie istnieje na nią skuteczne lekarstwo. Wciąż trwają badania nad nowymi lekami, zwłaszcza szczepionkami i preparatami stymulującymi układ odpornościowy. Natomiast można znacznie złagodzić jej objawy. Stosuje się głównie leki przeciwwirusowe, tak do użytku zewnętrznego, jak i doustnego. Im wcześniej zacznie się przyjmować leki (w ciągu 72 godz. od pojawienia się owrzodzeń), tym skuteczniejsze jest ich działanie.
Leki przeciwwirusowe stosowane w leczeniu opryszczki narządów płciowych to te zawierające organiczny związek chemiczny acyklowir. Najczęściej leczenie trwa 5 dni i jest najskuteczniejsze w pierwszym etapie choroby (optymalnie, jeśli rozpocznie się je do 5 dni od pierwszych objawów).
Jeśli w tym czasie objawy nie ustępują, zwykle lekarz zmienia dawkę i wydłuża leczenie. Polecane jest także przyjmowanie preparatów z witaminą B1 i witamina B12.
Liszaj miejsc intymnych: objawy
Liszaj jest niezłośliwą, przewlekłą dermatozą zapalną, która obejmuje zarówno naskórek, jak i skórę właściwą. Objawy liszaja w miejscu intymnych są uporczywe, powodują duży dyskomfort i przyczyniają się do powstawania innych, poważniejszych dolegliwości. Typowe zmiany liszajowe to odbarwione, białawe grudki, które powiększając się, tworzą atroficzne, pomarszczone i złuszczające się blaszki. Liszaj narządów płciowych objawia się bardzo mocnym przesuszeniem oraz ścieńczeniem skóry, która staje się mało elastyczna. Schorzenie powoduje też duży świąd i pieczenie miejsc intymnych. Liszaj umiejscowiony w okolicach przedsionka pochwy uniemożliwia jej rozciąganie, co w dużym stopniu utrudnia kobiecie współżycie i może przyczyniać się do powstawania zaburzeń seksualnych, np. pochwicy. Dolegliwości bólowe z nim związane towarzyszą chorej kobiecie przez całą dobę, nawet podczas chodzenia, siadania czy wykonywania potrzeb fizjologicznych. Zmiany na narządach płciowych są więc przyczyną silnych przypadłości obniżających komfort życia pacjentki. Nieleczony liszaj może powodować również blizny, zakażenia, a nawet przyczyniać się do powstawania nowotworu.
Do tej pory leczenie liszaja miejsc intymnych obejmowało przede wszystkim miejscowe leczenie silnymi glikokortykosteroidami (GKS) i estrogenem, wraz z nawilżaniem oraz natłuszczaniem chorej tkanki kremami na bazie kwasu hialuronowego lub lipidów. Jednak tego typu leczenie najczęściej przynosi czasowe efekty i jest obarczone częstymi nawrotami choroby. Ponadto nie może być stosowane długotrwale ze względu na skład leków. Na szczęście istnieją inne metody leczenia, takie jak laseroterapia oraz fibryna bogatopłytkowa, które pozwalają osiągnąć długotrwałe efekty. Laseroterapia w leczeniu liszaja miejsc intymnych: zastosowanie laseroterapii obejmuje frakcjonowanie sromu laserem CO2 lub erbowo-yagowym (Er:YAG). W przypadku bardziej nasilonych zmian metodą z wyboru powinien być laser CO2, który głębiej penetruje naświetlaną tkankę. Zabieg polega na precyzyjnym i w pełni kontrolowanym działaniu termoablacyjnym lasera. W ten sposób doprowadza się do odparowania tkanki, pozostawiając na leczonym obszarze od kilkudziesięciu do kilkuset mikrouszkodzeń. Dzięki temu, oddziałując na zmienioną chorobowo tkankę, wywołuje się jej przebudowę i regenerację, prowadząc do usunięcia zmian i pojawienia się w ich miejscu zdrowej tkanki. Zabieg laserowego leczenia liszaja sromu trwa ok. 20-40 minut. Przeprowadza się go w warunkach gabinetu zabiegowego. Jest to metoda małoinwazyjna. Pacjentka może powrócić do codziennej rutyny bezpośrednio po zabiegu. Pierwsze efekty widoczne są po ok. 4 tygodniach. Fibryna bogatopłytkowa w leczeniu liszaja miejsc intymnych: fibryna bogatopłytkowa to preparat autologiczny, pozyskiwany z własnej krwi pacjentki. Fibryna jest bogata w płytki krwi, które uwalniają czynniki wzrostu, odpowiedzialne za pobudzanie procesów regeneracji tkanek. Preparat przyjmuje formę trójwymiarowej zawiesiny. Ponieważ płytki krwi są w niej zanurzone, uwalniają czynniki wzrostu zdecydowanie wolniej niż w osoczu, dłużej stymulując procesy naprawcze. Fibryna bogatopłytkowa zawiera również inne, cenne składniki, takie jak leukocyty i mezenchymalne komórki macierzyste. Oba komponenty przyczyniają się do tworzenia nowych naczyń włosowatych. Mezenchymalne komórki macierzyste to rodzaj komórek mających możliwość przekształcenia się w inne typy prawidłowych komórek naszego organizmu, które są zdolne do nieograniczonej liczby podziałów. Stwierdzono u nich właściwości przeciwstarzeniowe, wzmacniające odporność oraz umiejętność ratowania innych, uszkodzonych komórek. Dzięki temu, że fibryna ma postać przestrzenną, pozwala ona skutecznie kierować mezenchymalne komórki macierzyste w odpowiednie miejsca wymagające silnej odbudowy. Fibryna bogatopłytkowa sama w sobie ma silne działanie regenerujące w przypadku zmienionej chorobowo tkanki, a podana po zabiegach laserowych potęguje ich działanie i wspomaga procesy gojenia. Procedura zabiegowa fibryną bogatopłytkową składa się z trzech etapów. W pierwszym pobierana jest krew pacjentki, następnie w procesie odpowiedniego i kluczowego jej odwirowywania, pozyskujemy fibrynę bogatopłytkową oraz odseparowujemy ją w odpowiednich probówkach. Ostatni krok to podanie podskórne przy wykorzystaniu mezoterapii igłowej w strefy objęte liszajem. Zabieg trawa ok. 45 minut. Samo podanie fibryny bogatopłytkowej trwa ok. 5-10 minuty. Dzięki temu, że fibryna bogatopłytkowa jest preparatem autologicznym, jest to metoda naturalna, całkowicie bezpieczna, niedająca żadnego ryzyka powikłań. W wyniku jej działania następuje bardzo dobra regeneracja tkanki. Efekty działania zabiegu są widoczne po około 4-6 tygodniach. Choć nie ma dostępnych badań klinicznych potwierdzających skuteczność opisywanej terapii, to przeprowadzone za jej pomocą przypadki leczenia konkretnych pacjentek wskazują na bardzo dobre rokowania w tym kierunku.
Pryszcze podskórne: czym są?
To różnej wielkości podskórne ropne zmiany znajdujące się w głębokiej warstwie skóry, niemożliwe do wyciśnięcia, ponieważ ich ujście zasłonięte jest przez skórę. Czasem są rozsiane po twarzy i drobne. Częściej jednak mają formę cyst lub nawet twardych guzków. Guzki znajdują się głębiej niż cysty i są twarde. Cysty są nieco bardziej miękkie i czasem widocznie nabrzmiałe ropą, ponieważ znajdują płycej niż ropne guzki. Zmiany mogą mieć lekko siny lub czerwonawy odcień, czasem jedynie czerwoną obwódkę. Zarówno cysty, jak i guzki charakteryzują się tym, że przy dotknięciu bolą, chociaż przy mniejszych pryszczach ból może nie być wyczuwalny, szczególnie u odpornych osób. Nie należy ich wyciskać, ponieważ zostawiają trwałe, ciemne blizny. Przyjmuje się, że najczęściej podskórne pryszcze tworzą się w strefie T (czoło, nos, broda), podobnie jak inne zaskórniki. Nie jest to prawda. W rzeczywistości mogą wystąpić w bardzo wielu miejscach na ciele, przede wszystkim na policzkach i na czole tuż przy włosach, na skroniach, na szyi, w okolicach uszu, na plecach oraz na dekolcie. Kiedy pryszcz podskórny się pojawi, warto dać mu czas. Niektóre same wchłaniają się już po kilku dniach, a te mniejsze okazują się być zwykłymi pryszczami, które wychodzą na wierzch, przez co stają się o niebo prostsze do usunięcia. Jeśli jednak podskórne cysty i guzki nie znikają lub pojawiają się regularnie, należy się temu przyjrzeć. Czytaj też: Trądzik: objawy i skuteczne leczenie Trądzik zaskórnikowy: jak go wyleczyć? Pryszcze na pośladkach: jak powstają i jak się ich pozbyć?
- używanie kosmetyków zapychających pory, zbyt tłustych kremów
- skłonności genetyczne
- choroby, np. cukrzyca oraz inne choroby metaboliczne
- długotrwały stres (szczególnie, kiedy pryszcze występują w okolicy szyi i uszu)
Rodzajem pryszczy podskórnych można też nazwać łagodne czyraki, czyli ropne zmiany skórne wynikające z zapalenia mieszków włosowych. Są bardziej bolesne i większe od zwyczajnych pryszczy. Bolą bez dotykania, kiedy już urosną. Częste występowanie czyraków może świadczyć o chorobach nerek i wątroby, cukrzycy, osłabionej odporności organizmu, zarażeniu wirusem HIV. Jeśli zdiagnozujesz u siebie czyraka, koniecznie udaj się do lekarza dermatologa.
13 Odpowiedź przez przywiana 2015-08-15 10:23:16
- przywiana
- Zaglądam tu coraz częściej
- Nieaktywny
- Zarejestrowany: 2015-08-14
- Posty: 10
Hej!
Takie cuda często pojawiają się po nieodpowiedniej depilacji lub przy noszeniu zbyt obcisłej bielizny.
Może to też być gruczoł Bartholina, więc odradzam próby wyciskania/dotykania. Jeśli się powiększy, koniecznie idź do ginekologa.Miałam kiedyś taki guzek na wardze sromowej większej i zniknął po tygodniu.
Mozliwe ze pojawilo sie po depilacji, lecz nadal nie mam pewnosci.. wycisnac ani dotknac reka sie nie da, bo bol okrutny wiec nawet nie probuje. Najgorsze, ze przy chodzeniu czy siedzeniu styka sie to z druga scianka pochwy i caly czas jest "w dotyku".
Tylko nie wyciskaj!
Najwyżej przemyj szałwią (taką z saszetki) a jak za pare dni ne przejdzie to do lekarza.
Nie wyciskam, zadnej opcji, boje sie to dotknac, pomijajac nawet bol, tylko zeby nie pogorszyc. Nie ma to zadnego "ujscia" ropy, czy czegos co jest w srodku. Poczekam kilka dni, przemyje szalwia jak radzisz i zobaczymy.
A jezeli moge jeszcze zapytac, myslisz ze ten dotyk tego przy chodzeniu, moze to pogorszyc ?
Przyczyny
Przyczyn otarć i pęknięć w okolicach intymnych może być wiele, m.in. mogą prowadzić do nich niektóre formy aktywności fizycznej, niewłaściwa higiena intymna oraz noszenie źle dobranej bielizny. Do powstawania mikrourazów, ranek i piekących zmian w okolicach intymnych predysponuje także suchość pochwy, wynikająca m.in. z niedoboru estrogenu, czyli hormonów żeńskich [1-3].
Najbardziej pospolitą przyczyną powstawania otarć i pęknięć w okolicach intymnych jest noszenie obcisłej i nieprzewiewnej bielizny. Najczęściej jest to bielizna wykonana ze sztucznych włókien i wykończona np. koronką a otarcia i pęknięcia naskórka mogą powstawać zarówno podczas uprawiania sportu ale też podczas chodzenia. Noszenie bielizny typu stringi szczególnie predysponuje do podrażnień okolic intymnych. Częste są także podrażnienia po basenie, które mogą być spowodowane przez chlor. Zdecydowanie częściej podrażnienia, a co za tym idzie otarcia i pęknięcia w obrębie skóry okolic intymnych występują w okresie ciąży. Zdarzają się także po badaniu ginekologicznym, po goleniu czy depilacji woskiem. Zarówno niedostateczna jak i nadmierna higiena może także predysponować to tego typu uszkodzeń [1-3].
Podrażnienia i otarcia w okolicy intymnej mogą być też wywołane suchością pochwy. Brak nawilżenia nabłonka pochwy sprzyja otarciom w trakcie współżycia lub uprawiania sportu. Problem ten dotyczy szczególnie kobiet po menopauzie, a związane jest to ze spadkiem stężenia estrogenów. Większa skłonność po powstawania podrażnień, mikrourazów pochwy występuje także u kobiet z zaburzeniami hormonalnymi oraz przyjmujących doustną antykoncepcję hormonalną [1-3].
