U nas zapłacisz kartą
Infekcja Skóry – Przegląd Zdjęć i Objawów Wizualnych
Infekcje intymne - rzęsistkowica, grzybica, chlamydioza, waginoza, opryszczka
Infekcje intymne dają charakterystyczne objawy - to między innymi świąd, pieczenie okolic intymnych, upławy, ból przy stosunku. To może być chlamydioza, grzybica, rzęsistkowica, waginoza czy opryszczka narządów płciowych. Wystarczy spadek formy, by wykorzystały to mikroby wywołujące intymne zakażenia. Jakie są najczęstsze infekcje intymne i jak sobie z nimi poradzić?
Spis treści
- Infekcja intymna - rzęsistkowica
- Infekcja intymna - waginoza bakteryjna
- Infekcja intymna - grzybica pochwy
- Infekcja intymna - chlamydioza
- Infekcja intymna - opryszczka narządów płciowych
- Infekcja intymna - jak jej zapobiec?
Infekcje intymne dają podobne objawy, najczęściej jest to swędzenie, pieczenie w okolicach intymnych, a także charakterystyczne upławy, niekiedy również ból w trakcie stosunku. To jednak nieprawda, że każda infekcja intymna wymaga identycznego postępowania. Niektóre infekcje intymne wywoływane są przez bakterie, inne zaś przez wirusy lub drożdżaki, dlatego leczy się je zupełnie inaczej.
Sama nie będziesz w stanie ocenić typu infekcji intymnej. Może to zrobić jedynie lekarz, zarówno na podstawie objawów, jak i wyników określonych badań, jeśli uzna, że są one potrzebne. Mimo to warto wiedzieć, jakie są najczęstsze infekcje intymne i jakie dają symptomy, a także jak się je leczy.
Rozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam.
Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści.
Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.
Jak często występuje róża?
Róża jest stosunkowo często występującą chorobą. Zgodnie z danymi epidemiologicznymi w Polsce w 2013 r. odnotowano 5242 zachorowania na różę, w tym 44,8% przypadków związanych z pobytem w szpitalu.
Róża jest chorobą zapalną skóry i tkanki podskórnej o nagłym początku i szybkim przebiegu. Główne objawy róży to zmiany skórne.
Najczęstsza lokalizacja róży to podudzie (>80% przypadków), twarz oraz u kobiet po usunięciu piersi z powodu nowotworu kończyna górna. Skóra jest żywoczerwona, błyszcząca, obrzęknięta, wyraźnie odgraniczona od skóry zdrowej, bolesna przy dotyku, cieplejsza. Niekiedy zarówno w obrębie skóry zmienionej zapalnie, jak i na obrzeżu nacieku występują drobne wybroczyny. Mogą pojawić się też linijne zaczerwienienia skóry wzdłuż przebiegu naczyń chłonnych zmienionych zapalnie („smugi”, „pręgi”). Węzły chłonne położone najbliżej miejsca zakażenia mogą być powiększone i bolesne przy dotyku (np. w róży kończyny dolnej – węzły pachwinowe).
Naciekowi zapalnemu towarzyszą obrzęki, ponieważ paciorkowce rozsiewają się m.in. naczyniami chłonnymi. Oprócz zmian skórnych, chorobie często towarzyszą objawy ogólne: dreszcze, wysoka gorączka do 40–41°C, złe samopoczucie. Dochodzi do powiększenia okolicznych węzłów chłonnych.
Choroba nie pozostawia odporności na zakażenie, toteż często nawraca, zwłaszcza u osób predysponowanych. Powikłana róża może powodować poważne zaburzenia ogólnoustrojowe.
- różę pęcherzową – pojawiają się pęcherze wypełnione jasną, surowiczą treścią, ustępuje bez pozostawienia blizn
- różę krwotoczną – występują krwawe wylewy do tkanek, ustępuje bez pozostawienia blizn
- różę zgorzelinową – ciężka postać z powstaniem obszarów martwicy, po przebyciu tej postaci choroby najczęściej pozostają blizny
- różę pełzającą lub wędrującą – gdy zakażenie szerzy się drogami naczyń limfatycznych w postaci wypustek, czasami objawy choroby mogą pojawiać się też w odległych od siebie miejscach, np. na drugiej stopie albo dłoni
- różę nawrotową – najczęściej daje powikłania w postaci słoniowacizny kończyn spowodowanej zaburzeniami odpływu chłonki.
Wykwity wtórne
Nadżerka jest powierzchownym ubytkiem naskórka, który ustępuje bez pozostawienia blizny. Nadżerki tworzą się w miejscu wykwitów pierwotnych: pęcherzyków, pęcherzy, krost, sączących grudek.
Przeczos
Fot. 9. Przeczos
Przeczos linijny ubytek naskórka będący następstwem drapania. Odmiennie niż nadżerki, przeczosy występują w skórze niezmienionej na skutek mechanicznych urazów.
Pęknięcie, szczelina
Pęknięcie, szczelina jest płytkim linijnym ubytkiem skóry dotyczącym głównie naskórka. Występuje w okolicach, gdzie skóra narażona jest na napinanie i rozciąganie (okolica otworów naturalnych, brodawek sutkowych, dużych stawów). Czynnikami predysponującymi do pęknięć są: suchość skóry i jej wzmożone rogowacenie (rogowiec dłoni i stóp), obrzęk i stan zapalny (wyprzenia drożdżakowe, grzybica stóp międzypalcowa).
Rozpadlina
Rozpadlina różni się od pęknięcia głębszym usadowieniem, sięgającym do skóry właściwej. Zmiany te łatwiej ulegają wtórnemu zakażeniu, goją się z pozostawieniem blizny.
Łuska
Fot. 10. Łuska
Fot. 11. Strup
Fot. 12. Owrzodzenie
Łuska jest wykwitem powstającym w wyniku niepełnego oddzielania się powierzchownych, zrogowaciałych warstw naskórka.
Ze względu na wielkość łusek wyróżniamy: złuszczanie otrębiaste (łupież skóry owłosionej głowy, przyłuszczyca plackowata drobnoogniskowa, odra) i złuszczanie płatowe (erytrodermie, płonica, choroba Kawasakiego).
Strup
Strup – wykwit powstający na skutek zasychania na powierzchni skóry płynu surowiczego, ropnego lub surowiczo-krwawego z resztkami rozpadłych komórek, krwinek i bakterii. Następstwem strupów pokrywających nadżerki są przejściowe przebarwienia, natomiast pokrywających owrzodzenia – blizny.
Jak wygląda czyrak?
Przyczyny powstawania czyraka
Jakie są obawy i przyczyny czyraka? Czyrak na nodze nie jest zbyt piękną ozdobą ciała człowieka. Podobnie zresztą, jak czyrak na pośladku czy w jakiejkolwiek innej części ciała. Skąd w ogóle pojawia się czyrak? Otóż, najczęściej przez bakterie gronkowca złocistego, którego w większości jesteśmy nosicielami. Zazwyczaj objawy czyraka pojawiają się, kiedy organizm się osłabia i staje się mniej odporny. Wówczas bowiem gronkowiec przechodzi do gruczołu łojowego w mieszkach włosowych, ale też ranek na skórze – właśnie tam się namnaża i powoduje stan zapalny. Inne przyczyny powstawania czyraka to:
- niedożywienie,
- wychłodzenie,
- przemęczenie organizmu,
- przebyta infekcja lub choroba.
A może problem czyraka stale nawraca i zmienia się w czyraczność, czyli postać czyraka… przewlekłą? Wówczas problemem może okazać się choroba skóry bądź choroba ogólnoustrojowa. W takim przypadku na nic zda się leczenie domowe – trzeba będzie wybrać się na leczenie specjalistyczne, w gabinecie lekarskim!
Jakie są objawy pojawienia się czyraka na plecach czy na głowie?
Na samym początku czyrak jest zmianą w okolicy mieszka włosowego. Pojawia się więc jako zaczerwienienie bądź rumień w okolicy mieszka, a później pokazuje się tam drobny, fioletowy guzek. Jest on podobny do pryszcza, jednak znacznie twardszy od takiej zwykłej krostki. Nie można pod żadnym pozorem wyciskać tej zmiany! Po niedługim czasie czyrak będzie bolał, a skóra się rozgrzeje i stanie się czerwona. Wówczas możesz odczuć bardzo charakterystyczne dla tej zmiany pulsowanie.
Po ok. miesiącu (do półtora) guzek przekształci się w krostkę, jaka ulegnie martwicy. Następnie, rozpadnie się i wydzieli się z niej martwiczy czop. Nie zapominaj o tym, że czyrak na nodze czy też czyrak na pośladku często pęka sam i opróżnia się, zostawiając tzw. krater. Kiedy więc rana po czyraku się zagoi, najprawdopodobniej zostanie w tym miejscu dość głęboka blizna. Jeśli czyrak nie pęknie – blizna i tak zostanie. Jeżeli „złapiesz” zaś czyraka nawracającego (czyraczność), mogą towarzyszyć mu inne dolegliwości – jak powiększenie węzłów chłonnych albo wysoka gorączka. Wówczas leczenie domowe może… nie pomóc! Jeśli zmagasz się z problemem trądziku, sprawdź także ten artykuł z domowymi sposobami na pryszcze.
Wykwity pierwotne
Plama
Fot. 1. Plamy (bielactwo nabyte), w centrum widoczna nadżerka pokryta strupem
Fot. 2. Plamy rumieniowe
Plama to zmiana zabarwienia skóry na ograniczonej powierzchni, leżąca w poziomie skóry, tj. niewyczuwalna przy dotyku. Plamy mogą mieć różną wielkość, kolor i lokalizację. Mogą też towarzyszyć im różne objawy – świąd, pieczenie, łuszczenie się skóry, nadmierne ucieplenie skóry w okolicy plamy. Jeśli plamy występują na całym ciele, mówimy o wysypce (lub osutce) i opisujemy jej cechy charakterystyczne, np. wysypka drobnoplamista (kiedy plamy są niewielkie). Plamy mogą się zlewać się w większe ogniska, a także ulegać ewolucji – zmiana skórna, która początkowo była np. grudką lub pęcherzem może się zmienić w plamę.
1. Plamy z zaburzeń ukrwienia
- plamy rumieniowe: małe, najczęściej liczne wykwity, mogące się zlewać i tworzyć zmiany o charakterze wielokolistym, obrączkowatym. Obserwuje się je często w przebiegu chorób zakaźnych (orda, różyczka, płonica) i w wysypkach (osutkach) polekowych
- rumienie są wykwitami większymi od plam rumieniowych. Mogą mieć charakter przelotny, czyli chwilowy, ustępujący bez leczenia – związane są ze zwiększonym przepływem krwi przez naczynia skórne (np. rumień emocjonalny, rumień wywołany przez związki naczyniorozszerzające) lub trwały – najczęściej w wyniku przekrwienia związanego ze stanem zapalnym, np.: odczyn fototoksyczny i fotoalergiczny, róża
- erytrodermia jest uogólnionym stanem zapalnym skóry. Skóra jest zaczerwieniona jednolicie na większej powierzchni, obrzęknięta z nadmiernym złuszczaniem naskórka. Częstymi objawami towarzyszącymi są świąd, niekiedy powiększenie węzłów chłonnych, podwyższona temperatura, dreszcze, złe samopoczucie.
