U nas zapłacisz kartą
Jak Rozpoznać Łysienie Androgenowe - Kompletny Przewodnik
Objawy łysienia androgenowego: nie tylko estetyka
Charakterystyczne dla łysienia androgenowego objawy nie tylko wpływają na estetykę, lecz także mogą znacząco wpływać na samopoczucie pacjentów. U mężczyzn proces ten zazwyczaj rozpoczyna się od obszaru skroni i czoła, postępując stopniowo w kierunku szczytu głowy, co może skutkować całkowitym wyłysieniem. U kobiet objawia się przede wszystkim przerzedzeniem włosów na szczycie głowy i w okolicy czoła, co często wiąże się z zagłębieniem linii włosów.
Łysienie androgenowe to schorzenie często uwarunkowane genetycznie. Jednakże, warto przyjrzeć się bliżej dodatkowym czynnikom, które mogą wpływać na rozwój tej przypadłości. Również kluczową rolę odgrywają hormony, zwłaszcza dihydrotestosteron (DHT) – hormon androgenowy, który wywiera wpływ na mieszki włosowe powodując ich nadwrażliwość.
Nowoczesne badania wskazują także na związek między poziomem SHBG (globuliny wiążącej hormony płciowe) a łysieniem androgenowym. SHBG pełni istotną rolę w regulacji dostępności hormonów płciowych, a jego niedobór może wpływać na równowagę hormonalną organizmu, potencjalnie przyspieszając proces łysienia.
Jak leczyć łysienie androgenowe?
Nowoczesna medycyna daje wiele możliwości, aby skutecznie uporać się z problemem łysienia androgenowego. Jednak zanim przystąpi się do leczenia, warto określić przyczynę jego powstania, szczególnie w przypadku kobiet. W leczeniu do dyspozycji są trzy główne metody – leczenie miejscowe, ogólnoustrojowe oraz zabiegi.
W przypadku leczenia miejscowego, zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn wykorzystuje się odpowiedni preparat o nazwie minoksidil o dwóch stężeniach. Lek wciera się w miejsce braku owłosienia zgodnie z zaleceniami lekarza. Minoksidil poprawia ukrwienie głowy i stymuluje wzrost włosów. Na efekty jednak trzeba poczekać, ponieważ pojawiają się po kilku miesiącach.
W leczeniu ogólnoustrojowym wykorzystuje się lek finasteryd, którego głównym zadaniem jest blokowanie powstawania DHT odpowiedzialnego za osłabianie mieszków włosowych. Lek przyjmuje się doustnie. Aby osiągnąć zamierzone rezultaty należy regularnie stosować leczenie.
Ostatnią z metod walki z łysieniem androgenowym są zabiegi medycyny estetycznej. Do najbardziej skutecznych należy między nimi mezoterapia skóry głowy oraz przeszczep włosów. Przy pomocy mezoterapii igłowej wstrzykuje się pod skórę głowy osocze bogatopłytkowe, które ma niezwykłe właściwości.
Stymuluje oraz pobudza wzrost włosów, a co więcej wydłuża fazę wzrostu włosa. Natomiast do najbardziej skutecznych metod leczenia, ale równie inwazyjnych zalicza się przeszczep włosów. Jest on wykonywany przez lekarzy specjalistów, a włosy uzyskuje się z obszarów głowy niewrażliwych na androgeny.
- Hagenaars SP, Hill WD, Harris SE, Ritchie SJ, Davies G, Liewald DC, et al. (2017) Genetic prediction of male pattern baldness. PLoS Genet 13(2)
Należy do grona lekarzy, którzy swój zawód traktują jako powołanie. Wykonywanie zawodu lekarza jest jej pasją, dlatego nie pozwala sobie na stanie w miejscu i nieustannie poszerza swoją wiedzę, doskonali umiejętności oraz implementuje najnowsze rozwiązania.
Siemię lniane, sezam i zielona herbata: nowatorskie podejście do leczenia
W kontekście leczenia łysienia androgenowego, warto zwrócić uwagę na pewne naturalne składniki, które zdobywają uznanie ze względu na swoje korzystne właściwości.
Siemię lniane: Siemię lniane jest bogate w kwas alfa-linolenowy (ALA), jeden z kwasów tłuszczowych omega-3. ALA wykazuje działanie przeciwzapalne i może wspomagać ogólną kondycję skóry oraz mieszków włosowych. Dodatkowo, siemię lniane zawiera lignany, które zwiększają poziom SHBG co wpływa na równowagę hormonalną i skutkuje obniżeniem poziomu androgenów oraz zahamowaniem łysienia.
Sezam: Nasiona sezamu są źródłem wielu substancji odżywczych, w tym cynku, żelaza, magnezu oraz witamin z grupy B. Cenne składniki te wspierają zdrowie skóry i włosów. Dodatkowo, sezam zawiera lignany, które mają taki sam wpływ na poziom SHBG jak w przypadku siemienia lnianego (obniżenie poziomu androgenów).
Zielona herbata: Wieloletnie badania potwierdzają korzystny wpływ zielonej herbaty na zdrowie skóry i włosów. Zawiera ona katechiny, silne przeciwutleniacze, które mogą chronić mieszki włosowe przed stresem oksydacyjnym. Dodatkowo, niektóre badania wskazują na zdolność zielonej herbaty do hamowania produkcji DHT (dihydrotestosteronu), co może być istotne w kontekście łysienia androgenowego.
Łysienie androgenowe – diagnostyka i leczenie
Łysienie androgenowe jest jedną z najczęstszych przyczyn łysienia zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet, z charakterystycznym wzorcem łysienia dotyczącym okolicy czołowej i wierzchołkowej. U mężczyzn linia włosów przesuwa się do tyłu, u kobiet pozostaje niezmieniona. Metodą służącą do postawienia prawidłowego rozpoznania i do monitorowania efektów leczenia jest trichoskopia. Charakterystyczne cechy trichoskopowe to: redukcja jednostek włosowych z trzema łodygami, zwiększony odsetek jednostek włosowych z jedną łodygą, heterogeniczność grubości włosów, żółte kropki oraz przebarwienia okołomieszkowe. W leczeniu stosuje się minoksydyl miejscowo i doustnie (w niskiej dawce), finasteryd doustnie i miejscowo, dutasteryd, spironolakton (wyłącznie u kobiet) oraz osocze bogatopłytkowe i fototerapię laserową. Należy pamiętać, że choroba jest przewlekła, leczenie – długotrwałe, a pierwszym celem terapeutycznym jest zahamowanie progresji łysienia.
Łysienie androgenowe jest jedną z najczęstszych przyczyn łysienia zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Cechą charakterystyczną jest szczególny wzór utraty włosów, który dotyczy okolic czołowej, wierzchołkowej i ciemieniowych, z oszczędzeniem okolicy potylicznej.
U mężczyzn łysienie androgenowe może przebiegać z przesunięciem się linii owłosienia do tyłu (typ M, jeżeli przesunięcie linii dotyczy okolic czołowo-skroniowych, typ C, jeżeli przesunięcie dotyczy całej linii czołowej) [1–4] i/lub z przerzedzeniem się włosów w okolicy wierzchołkowej (zdj. 1). Tradycyjnie nasilenie łysienia androgenowego u mężczyzn można oceniać w skali Hamiltona–Norwooda [5].
Łysienie androgenowe kobiet ma nieco odmienny przebieg kliniczny – linia włosów jest zachowana, najczęstszym objawem jest przerzedzanie się włosów w okolicach czołowej i wierzchołkowej. Stopień utraty włosów klasyfikujemy w trzypunktowej skali Ludwiga [6] lub w pięciostopniowej skali Sinclair'a [7]. U niektórych pacjentek jedynym objawem jest objaw szerokiego przedziałka, co zostało opisane przez Olsen i wsp. (zdj. 2) [8].
Jak rozpoznać łysienie androgenowe?
Aby przekonać się, czy mamy do czynienia rzeczywiście z łysieniem androgenowym, trzeba odróżnić je od pozostałych typów łysienia, a mianowicie: od łysienia plackowatego i bliznowaciejącego. Warto też, analizując swój wygląd, zastosować skalę porównawczą Ludwiga (stosowaną przy analizie kobiet) oraz Hamiltona Norwooda (klasyfikacja dla mężczyzn).
Klasyfikacja łysienia androgenowego dla kobiet według Ludwiga:
- Faza 1 – zaobserwuj, czy przerzedzenie występuje na czubku głowy oraz czy w okolicach czoła twoje włosy mają przynajmniej 2-3 cm.
- Faza 2- dostrzeż, czy na szczycie głowy widzisz znaczny ubytek owłosienia i czy pasmo w okolicy czoła ma nadal zachowane 2-3 cm długości.
- Faza 3 – widzisz już wyraźne wyłysienie w centralnej części czaszki, przy czym zachowujesz nadal włosy w części czołowej.
Łysienie androgenowe a łysienie plackowate
Bardzo często kobiety i mężczyźni widząc na głowie owalne ogniska wyłysienia są przekonani, że to łysienie androgenowe. Nic bardziej mylnego. Porozrzucane po różnych częściach głowy owalne, pozbawione owłosienia części skóry głowy to ewidentny znak, że mamy do czynienia z łysieniem plackowatym. Utrata włosów, która prowadzi do takiego stanu, może wystąpić nagle np. w wyniku procesu chorobowego – i to też odróżnia ten typ łysienia od androgenowego. Choć oczywiście może się zdarzyć, że włosy będą wychodzić stopniowo, nawet już w bardzo młodym wieku. Wtedy też należy obserwować sposób łysienia. Jeśli zaczyna się od okolicy czołowo-ciemieniowej, jak również potylicznej, wówczas możemy mieć podejrzenia, że to jednak łysienie plackowate (przy androgenowym pas czołowy jest zachowany). Poza tym łysieniu plackowatemu często towarzyszy także utrata włosów z brwi. Skóra pozbawiona owłosienia, może być przy tym lekko zarumieniona, może też towarzyszyć jej świąd oraz jej większa tkliwość.
Podsumowując: łysienie plackowate przejawia się w postaci owalnych ognisk wyłysienia o średnicy od 5-10 cm. Przyglądając się dokładnie brzegom tych ognisk, możemy dostrzec, że włosy wokół nich są ułamane, a ich końcówki są znacznie grubsze u nasady. Zdarza się, że w wyniku tego typu łysienia dochodzi w końcu do utraty całej ilości włosów. Zdarza się to jednak rzadko.
