U nas zapłacisz kartą
Jak Rozpoznać Łysienie Androgenowe - Kompletny Przewodnik
Objawy łysienia androgenowego
Objawy oraz przebieg leczenia androgenowego jest inny w zależności od płci. W przypadku mężczyzn pierwszym objawem łysienia typu androgenowego jest osłabienie i wypadanie włosów z obszaru skroni oraz czoła. To skutkuje stopniowym cofaniem się linii włosów na czole. Kolejnym etapem schorzenia jest zanik włosów z części centralnej głowy. Warto jednak zaznaczyć, że włosy nie znikają z okolic potylicy, w tym miejscu rosną normalnie.
Oznacza to, że włosy stopniowo zanikają tworząc zakola, następnie zanikają na czubku głowy, aż w końcu cała górna część skóry głowy pozostaje łysa. Objawy są tak charakterystyczne, że prawidłowa diagnoza możliwa jest po krótkim wywiadzie z pacjentem oraz ocenie kondycji skóry głowy.
Natomiast w przypadku kobiet objawy są nieco inne. Pierwszym etapem łysienia androgenowego jest utrata włosów ze środkowej części głowy. Z kolei linia włosów w okolicy czoła zostaje nienaruszona. Wraz z postępowaniem łysienia androgenowego utrata włosów następuje z kolejnych obszarów skóry głowy, takich jak okolice kości ciemieniowej czy uszu. Łysienie androgenowe u kobiet ma bardziej rozproszony charakter i utratę ilości włosów można zauważyć praktycznie na powierzchni całej głowy.
Nowoczesne metody leczenia: skuteczność i perspektywy
Obecnie dostępne metody leczenia łysienia androgenowego obejmują stosowanie leków miejscowych, takich jak minoksydyl, czy doustnych, jak finasteryd. Zabiegi chirurgiczne, zwłaszcza przeszczep włosów, stają się coraz bardziej popularne, oferując trwałe rezultaty.
Warto podkreślić, że choć nie ma jednego uniwersalnego leku na łysienie androgenowe, to zrozumienie indywidualnych potrzeb pacjenta oraz wykorzystywanie innowacyjnych rozwiązań opartych na naturalnych składnikach, takich jak siemię lniane, sezam czy zielona herbata, które mogą znacząco wpłynąć na skuteczność terapii, ograniczając tym samym przyjmowanie farmakoterapii, która częstokroć niesie ze sobą działania niepożądane.
Podsumowując w kontekście leczenia łysienia androgenowego kluczowe jest zrozumienie wielowymiarowych czynników wpływających na jego rozwój. Połączenie tradycyjnych terapii z nowoczesnymi, opartymi na wiedzy o substancjach naturalnych, może otworzyć nowe perspektywy w skutecznym przeciwdziałaniu temu schorzeniu. Konsultacja z profesjonalistą, uwzględniająca indywidualne potrzeby pacjenta, stanowi fundament skutecznej terapii łysienia androgenowego.
Leczenie łysienia androgenowego
Każdy pacjent powinien zostać poinformowany, że pierwszym celem terapeutycznym jest zatrzymanie procesu łysienia, aczkolwiek w większości przypadków możliwe jest uzyskanie częściowej poprawy.
Spironolakton
Jeden z najczęściej stosowanych leków antyandrogenowych w leczeniu łysienia typu kobiecego, nie ma jednak rejestracji w tym wskazaniu i nadal istnieje konieczność potwierdzenia jego skuteczności w randomizowanych badaniach klinicznych. Działa przede wszystkim poprzez kompetycyjne blokowanie receptora androgenowego w tkankach docelowych (w mieszku włosowym), a stosowane dawki wahają się od 25 do 200 mg/dobę (osobiste preferencje autorki to niskie dawki leku).
Spironolakton jest diuretykiem oszczędzającym potas. Działania niepożądane dotyczą możliwych zaburzeń elektrolitowych (dawkozależne), hipotensji i efektu moczopędnego. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję. Lek nie jest stosowany u mężczyzn ze względu na możliwą ginekomastię [23, 25–28].
Finasteryd
Finasteryd (inhibitor 5-alfa-reduktazy I) w dawce 1 mg jest zarejestrowany do leczenia łysienia androgenowego mężczyzn. U kobiet jest stosowany w dawkach 2,5–5 mg pozarejestracyjnie (wykazano, że dawka 1 mg nie przynosi korzyści u kobiet) [29, 30].
Finasteryd w leczeniu łysienia androgenowego mężczyzn daje najlepsze efekty, kiedy rozpocznie się leczenie przy mniejszym zaawansowaniu choroby i w grupie mężczyzn w wieku od 30. [31] do 40. roku życia [32]. Maksymalny efekt obserwuje się zazwyczaj po dwóch latach terapii. Wydaje się, że leczenie będzie nieskuteczne, jeżeli nie widać poprawy po 12 miesiącach leczenia [33], jednakże w jednym badaniu wykazano, że w tej grupie pacjentów poprawa może być obserwowana dużo później [31].
Działania niepożądane finasterydu obejmują przede wszystkim zaburzenia w sferze seksualnej (obniżone libido, problemy ze wzwodem, mniejsza ilość nasienia), jednakże badania wykazały, że w porównaniu z grupą placebo będzie je odczuwać ok. 1–2% mężczyzn [31, 34, 35]. Nie wykazano, żeby finasteryd powodował zaburzenia płodności, [36] i nadal istnieją kontrowersje co do tego, czy może nasilić już istniejące [37]. Należy pamiętać, że finasteryd obniża stężenie PSA w surowicy, co może utrudnić diagnostykę urologiczną w kierunku łagodnego rozrostu prostaty lub raka prostaty.
Finasteryd u kobiet może być stosowany, jeżeli równocześnie jest stosowana skuteczna antykoncepcja (lek kategorii X w ciąży według FDA) lub u kobiet w wieku postmenopauzalnym. Im młodsza pacjentka i mniejsze nasilenie objawów choroby, tym lepsze efekty terapeutyczne. Niektóre badania pokazują, że najlepsze efekty terapeutyczne są uzyskiwane u kobiet poniżej 60. roku życia, a kobiety po 70. roku życia nie mają ich wcale [30].
Działania niepożądane nie są częste. Są to: bóle głowy, zaburzenia miesiączkowania, bóle piersi, zawroty głowy lub bardzo rzadko hipertrichoza [29, 38].
Obecnie prowadzone badania wskazują na skuteczność terapii miejscowej finasterydem i lepszy profil bezpieczeństwa w porównaniu do terapii ogólnej [20, 39]. Gotowy preparat do leczenia miejscowego jest jeszcze niedostępny.
Objawy łysienia androgenowego: nie tylko estetyka
Charakterystyczne dla łysienia androgenowego objawy nie tylko wpływają na estetykę, lecz także mogą znacząco wpływać na samopoczucie pacjentów. U mężczyzn proces ten zazwyczaj rozpoczyna się od obszaru skroni i czoła, postępując stopniowo w kierunku szczytu głowy, co może skutkować całkowitym wyłysieniem. U kobiet objawia się przede wszystkim przerzedzeniem włosów na szczycie głowy i w okolicy czoła, co często wiąże się z zagłębieniem linii włosów.
Łysienie androgenowe to schorzenie często uwarunkowane genetycznie. Jednakże, warto przyjrzeć się bliżej dodatkowym czynnikom, które mogą wpływać na rozwój tej przypadłości. Również kluczową rolę odgrywają hormony, zwłaszcza dihydrotestosteron (DHT) – hormon androgenowy, który wywiera wpływ na mieszki włosowe powodując ich nadwrażliwość.
Nowoczesne badania wskazują także na związek między poziomem SHBG (globuliny wiążącej hormony płciowe) a łysieniem androgenowym. SHBG pełni istotną rolę w regulacji dostępności hormonów płciowych, a jego niedobór może wpływać na równowagę hormonalną organizmu, potencjalnie przyspieszając proces łysienia.
