U nas zapłacisz kartą
Łagodzenie Niepokoju - Zrozumienie Jasnej Narośli na Skórze
Narośl na skórze – rodzaje brodawek
Brodawki to dość duża grupa zmian skórnych, które mają różne podłoże oraz charakteryzują się odmiennym wyglądem. Brodawki to łagodne zmiany, które pojawiają się na skórze na skutek działania różnych czynników. Mogą występować na skórze małych dzieci i osób dorosłych, niektóre brodawki są objawem postępujących procesów starzenia się organizmu i występują przede wszystkim u seniorów.
W budowie brodawek można zauważyć szeroką podstawę. Mają one często nierówną powierzchnię. Pod względem koloru mogą nie różnić się od zdrowej skóry lub mieć beżową, różową, żółtą oraz brązową barwę.
- brodawki łojotokowe,
- brodawki zwykłe,
- brodawki płaskie,
- brodawki weneryczne (brodawki płciowe, kłykciny kończyste),
- brodawki stóp (brodawki mozaikowe, brodawki myrmecia),
- brodawki przejściowe.
Najczęściej diagnozowane rodzaje brodawek to brodawki łojotokowe (brodawki starcze), brodawki zwykłe, brodawki płaskie i brodawki stóp.
Brodawki łojotokowe to zmiany często pojawiające się na skórze osób w średnim i podeszłym wieku. Najczęściej zlokalizowane są na skórze twarzy i tułowia. Nie są znane przyczyny, które powodują powstawanie brodawek łojotokowych, jednak do czynników ryzyka zaliczamy w tym przypadku m.in. wiek, częste wystawianie skóry na bezpośrednie działanie promieni słonecznych oraz czynniki genetyczne. Brodawki łojotokowe są objawem zakażenia wirusowego lub bakteryjnego i nie możemy się nimi zarazić. Często występują w większych skupiskach np. na plecach. Mnogie brodawki łojotokowe oraz brodawki, które powodują różne dolegliwości np. świąd, powinny być zbadane przez lekarza.
Brodawki zwykłe mają zwykle żółty lub brązowy kolor. Te niewielkie grudki często występują w większych skupiskach. Są ograniczone od zdrowej skóry i dobrze wyczuwalne pod palcami. Najczęściej brodawki zwykłe są skutkiem zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego typu 2. Pojawiają się m.in. w obrębie skóry dłoni, na podeszwie stóp oraz na łokciach i kolanach. Rzadziej brodawki zwykłe powstają pod płytką paznokci.
Guzek na szyi? Idź do lekarza!
Włókniaki z reguły nie są niebezpieczną zmianą, mogą jednak przeszkadzać w codziennym noszeniu bielizny czy odzieży / 123RF/PICSEL
Tłuszczaki to najczęściej niegroźne zmiany, przypominające guzki wyrosłe pod skórą. Zazwyczaj są miękkie, bezbolesne, rosną bardzo powoli, pojawiają się na karki. Jak każdą zmianę w okolicach głowy i szyi, skonsultuj ją z lekarzem.
Guzki na szyi mogą także oznaczać problemy z tarczycą. W celu dalszej diagnostyki lekarz powinien przeprowadzić szczegółowe badanie krwi (m.in. sprawdzić trójjodotyroninę czyli FT3, FT4 - tyroksynę i TSH czyli hormon tyreotropowy). Warto także zlecić wykonanie badania ultrasonograficzne tarczycy, które pozwoli rozwiać wątpliwości diagnostyczne.
Nie każda grudka czy narośl może być sygnałem rozprzestrzeniającego się w ciele wirusa / 123RF/PICSEL
Pamiętaj, że wszelkie zmiany pojawiające się w okolicach szyi warto skonsultować z lekarzem. Guzy oraz duże narośle wymagają natychmiastowej wizyty, a łagodne zmiany skórne (ciemne brodawki) oraz pieprzyki (niesączące się, bezbolesne, nierozrastające) kontroluj co miesiąc. W razie jakichkolwiek wątpliwości warto jednak skonsultować je z wykwalifikowanym personelem medycznym.
Nowotwory skóry są jednymi z najczęstszych nowotworów występujących u psów
Guzy i wszelkie inne zmiany na psiej skórze nie zawsze mają charakter złośliwy. Jednak dopóki nie wykonamy odpowiednich badań, pewności nie ma. Nie warto zwlekać. Kiedyś błędnie zakładano, że nowotwory dotyczą wyłącznie starszych psów. To nieprawda. Wiek zwierzęcia nie ma tu żadnego znaczenia. Każdy guzek u psa, powinien zawsze zostać zbadany przez lekarza weterynarii.
Do wizyty w gabinecie weterynarza w pierwszej kolejności powinien skłonić nas szybki i nagły rozrost zaobserwowanych zmian skórnych u psa. Niepokojące są także: zaczerwienienie, podkrwawianie lub inne wypływy z guza czy narośli, a także obrzęk i widoczna bolesność czy dyskomfort.
Niektórym właścicielom wydaje się, że pomimo swojej wielkości guz nie utrudnia psu funkcjonowania. Naprawdę nie warto czekać do ostatniej chwili, nawet jeśli zaobserwowane zmiany nie powodują widocznych dolegliwości bólowych u psa. Im większy guz, tym trudniej się go pozbyć.
Sprawna i szybka interwencja daje nie tylko możliwość przeprowadzenia krótkiego i jednocześnie bezpieczniejszego zabiegu. Zmniejsza także ryzyko uszczerbku na sąsiadujących tkankach i zezłośliwienia zmiany.
Pamiętajcie, jeśli jakikolwiek lekarz weterynarii powie Wam: „proszę to obserwować, na oko to nic groźnego” – uciekajcie! „Na oko” to nie jest diagnostyka. Dla własnego spokoju skonsultujcie temat z innym lekarzem specjalistą.