U nas zapłacisz kartą
Łagodzenie Niepokoju - Zrozumienie Jasnej Narośli na Skórze
Nowotwory skóry są jednymi z najczęstszych nowotworów występujących u psów
Guzy i wszelkie inne zmiany na psiej skórze nie zawsze mają charakter złośliwy. Jednak dopóki nie wykonamy odpowiednich badań, pewności nie ma. Nie warto zwlekać. Kiedyś błędnie zakładano, że nowotwory dotyczą wyłącznie starszych psów. To nieprawda. Wiek zwierzęcia nie ma tu żadnego znaczenia. Każdy guzek u psa, powinien zawsze zostać zbadany przez lekarza weterynarii.
Do wizyty w gabinecie weterynarza w pierwszej kolejności powinien skłonić nas szybki i nagły rozrost zaobserwowanych zmian skórnych u psa. Niepokojące są także: zaczerwienienie, podkrwawianie lub inne wypływy z guza czy narośli, a także obrzęk i widoczna bolesność czy dyskomfort.
Niektórym właścicielom wydaje się, że pomimo swojej wielkości guz nie utrudnia psu funkcjonowania. Naprawdę nie warto czekać do ostatniej chwili, nawet jeśli zaobserwowane zmiany nie powodują widocznych dolegliwości bólowych u psa. Im większy guz, tym trudniej się go pozbyć.
Sprawna i szybka interwencja daje nie tylko możliwość przeprowadzenia krótkiego i jednocześnie bezpieczniejszego zabiegu. Zmniejsza także ryzyko uszczerbku na sąsiadujących tkankach i zezłośliwienia zmiany.
Pamiętajcie, jeśli jakikolwiek lekarz weterynarii powie Wam: „proszę to obserwować, na oko to nic groźnego” – uciekajcie! „Na oko” to nie jest diagnostyka. Dla własnego spokoju skonsultujcie temat z innym lekarzem specjalistą.
Najczęstsze rodzaje guzów skóry psa:
Tłuszczaki
Tłuszczak jest miękkim, niebolesnym guzem skórnym, łatwo przesuwalnym względem innych tkanek. Nie pęka i nie rozpada się. Jest to zmiana niezłośliwa. Powstają w wyniku przerostu komórek tłuszczowych otoczonych włóknistą torebką i mogą występować zarówno na skórze psa, jak i na tkankach wewnętrznych.
Przyczyny powstawania tłuszczaków są bardzo różne, np. nieprawidłowości w funkcjonowaniu niektórych narządów, inne choroby, wiek czy nadmierna otyłość psa. Może wystąpić u psa każdej rasy, jednak te predysponowane to: labradory, owczarki niemieckie, spaniele, jamniki, beagle i sznaucery.
Podczas konsultacji z lekarzem weterynarii, warto wykonać biopsję cienkoigłową, aby upewnić się że zmiana to faktycznie tłuszczak, a nie złośliwy guz. Jeśli okaże się to tłuszczak, nie ma konieczności natychmiastowego usuwania go. Jest to wskazane dopiero, kiedy zaobserwujemy jego wzrost. Trzeba uważać, aby tłuszczak nie osiągnął rozmiarów utrudniających psu prawidłowe funkcjonowanie.
Kaszak / torbiel łojowa / torbiel naskórkowa
Kaszak u psa powstaje w okolicy mieszka włosowego lub gruczołu łojowego. Rozwija się gdy:
- komórki nabłonkowe skóry nie złuszczają się,
- dochodzi do uszkodzenia naskórka lub mieszka włosowego,
- dochodzi do stanu zapalnego skóry.
Zablokowana jest wtedy drożność gruczołu produkującego wydzielinę łojową. Gdy nie może się ona wydostać na zewnątrz, gromadzi się we wnętrzu, tworząc torbiel. Taka torbiel może się szybko powiększać i powodować stan zapalny okolicznych tkanek. Kaszaki powstają niezależnie od wieku, rasy i płci psa.
Kaszak to zmiana łagodna, ale uciążliwa dla zwierzaka. Kaszaki mogą powodować świąd, w związku z czym pies może je uszkodzić podczas drapania. Przypadkowo może to też zrobić właściciel, np. podczas wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych, zakładania obroży/szelek czy podczas zabawy. Po pęknięciu kaszaka może się z niego wydobyć biało-szara, gęsta wydzielina o nieprzyjemnym zapachu. W takiej sytuacji rana często ulega zakażeniu bakteryjnemu, powodując dodatkowe kłopoty.
Diagnostyka narośli i chorób skórnych
Diagnostyka zmian i narośli na skórze opiera się na różnorodnych metodach, pozwalających na ustalenie dokładnych przyczyn, którymi mogą być między innymi choroby przenoszone drogą płciową. Dermatolog zwykle dokonuje badania fizykalnego skóry i ocenia zmiany pod kątem ich wyglądu, kształtu, rozmiaru, koloru, tekstury i umiejscowienia. Niekiedy w przypadku zmian lekarz może zlecić badania laboratoryjne, analizę próbek skóry, testy alergiczne czy badania mikrobiologiczne, które mogą dostarczyć dodatkowych informacji na temat obecności infekcji, stanu układu odpornościowego, reakcji alergicznych czy obecności markerów innych chorób.
W trakcie badania histopatologicznego pobiera się próbki tkanki ze zmiany skórnej i przekazaniu jej do analizy mikroskopowej. Pozwala ono na ocenę struktury tkanki, identyfikację zmian patologicznych, kontrolę pod kątem obecność komórek nowotworowych lub stanów zapalnych.
Należy pamiętać, że każda zmiana skórna wymaga indywidualnej oceny i diagnozy lekarza dermatologa. Niektóre narośla i włókniaki skóry mogą być łagodne i samoistnie ustępować, ale inne wymagają leczenia z powodów estetycznych lub zdrowotnych. Ważne jest, aby nie lekceważyć zmian skórnych i skonsultować się z lekarzem w przypadku jakichkolwiek niepokojących objawów.