Krem na tłustą skórę - Skuteczne rozwiązania dla problemu nadmiernego wydzielania sebum

Łojotokowe zapalenie skóry twarzy zwalczaj kompleksowo – zestaw Seborh

Łojotokowe zapalenie skóry twarzy często powiązane jest z łojotokowym zapaleniem skóry głowy. Problemu nie da się wówczas opanować bez równoczesnego zadbania o skórę głowy – objawy będą się przenosić na skórę twarzy lub na odwrót. Aby więc uzyskać długotrwałą kontrolę objawów, trzeba również wyleczyć ŁZS głowy, a także stosować pielęgnację dobraną pod kątem problemu.

Osobom, które zmagają się z ŁZS głowy polecany jest np. zestaw Seborh, w którym znajdują się trzy oparte na naturalnych składnikach aktywnych dermokosmetyki. Są to szampon, płyn i emulsja, pozwalające utrzymać skórę głowy w czystości, jak i poprawić jej kondycję. Szampon z piroktonem olaminy ma działanie przeciwgrzybicze i nawilżające, zmniejsza też uczucie swędzenia. Płyn, w którym znajdziemy m.in. kwasy owocowe, usprawnia złuszczanie naskórka i dba o nawilżenie skóry. Emulsja z mocznikiem i olejem z czarnuszki łagodzi dyskomfort wynikający ze świądu i przesuszenia skóry oraz delikatnie złuszcza. Skuteczność dermokosmetyków Seborh potwierdzają opinie klientów:

Myślałam, że już nigdy nie pozbędę się łojotokowego zapalenia skóry, a wystarczyło zmienić pielęgnację. Odkryłam, że na moją skórę głowy dobrze wpływają dermokosmetyki Seborh. Dokładnie oczyszczają, ale nie powodują żadnego podrażnienia i skóra jest po nich ukojona. Widzę sporą poprawę. Co więcej, nie tworzą się nowe ogniska jak kiedyś, za uszami czy na twarzy – pisze pani Emilia z Jarocina

O zestawie Seborh dowiedziałam się od trychologa. Już po pierwszym użyciu przestała mnie swędzieć skóra. Używam dalej i zupełnie pozbyłam się łuszczącego naskórka. Włosy, które wcześniej wychodziły garściami, przestały wypadać. Dla mnie rewelacja – pisze pani Lucyna z Krosna.

Łojotokowe zapalenie skóry (ŁZS) - objawy, przyczyny i leczenie

Łojotokowe zapalenie skóry (ŁZS) jest chorobą skóry występującą u osób w każdym wieku. Objawy ŁZS to łuszczenie się skóry, rumień oraz świąd. Zmiany skórne pojawiają się najczęściej na owłosionej skórze głowy, twarzy, klatce piersiowej, pod pachami i w pachwinach.

Łojotokowe zapalenie skóry jest przewlekłą i nawrotową chorobą skóry, która charakteryzuje się występowaniem zmian rumieniowo-złuszczających na skórze twarzy, klatki piersiowej oraz owłosionej głowy. Zmiany skórne mogą występować również pod pachami i w pachwinach. Przyczyną choroby jest nadmierna aktywność gruczołów łojowych i współistniejące zakażenie grzybem drożdżopodobnym Malassezia furfur (Pityrosporum ovale). Badania wskazują na zwiększoną liczbę tych grzybów w okolicach łojotokowych i pozytywny efekt terapeutyczny preparatów przeciwgrzybiczych.

Dodatkowe znaczenie w zaostrzeniu choroby mogą mieć leki, w tym haloperydol, sole złota, chloropromazyna czy psoraleny.

Łojotokowe zapalenie skóry zazwyczaj występuje u osób zdrowych, ale może się wiązać z zakażeniem ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) lub chorobami neurologicznymi (np. incydentem naczyniowo-mózgowym, chorobą Parkinsona).

Łojotokowe zapalenie skóry twarzy – przyczyny, objawy i przebieg

Aby leczenie łojotokowego zapalenia skóry mogło być skuteczne, musi być poprzedzone wnikliwą diagnostyką. Tę należy oczywiście pozostawić lekarzowi, ale dobrze byłoby mieć chociaż podstawową wiedzę na temat ŁZS. Najważniejsze informacje na temat tej choroby zostały zebrane w poniższej tabeli.

• Ryzyko rozwoju ŁZS zwiększają następujące czynniki:
• wiek,
• zaburzenia hormonalne,
• obniżona odporność organizmu,
• stres,
• skłonności genetyczne,
• niewłaściwa dieta,
• nieprawidłowa pielęgnacja.

Czym jest łojotokowe zapalenie skóry?

Łojotokowe zapalenie skóry (w skrócie ŁZS) to często występująca choroba zapalna skóry. Dermatoza ta występuje u około 1-3% populacji, w tym u 3-5% młodych dorosłych oraz aż u 40-80% osób zakażonych wirusem HIV. Mężczyźni chorują nawet 6 razy częściej od kobiet.

Po raz pierwszy schorzenie zostało opisane już w 1887 r., a mimo to do tej pory nie ustalono przyczyny jego występowania. Najczęściej po raz pierwszy ŁZS rozwija się w okresie dojrzewania, kiedy gruczoły łojowe są nadreaktywne. Drugi szczyt choroby przypada na czas po 50. roku życia, lecz może pojawić się także u niemowląt pod postacią ciemieniuchy. Łojotokowe zapalenie skóry jest przypadłością o charakterze przewlekłym i nawracającym. Objawy najczęściej obejmują owłosioną skórę lub obszary bogate w gruczoły łojowe, takie jak twarz, górna część klatki piersiowej oraz okolice małżowin usznych.

Jakie są przyczyny łojotokowego zapalenia skóry?

Nie ustalono dokładnego mechanizmu choroby i przyczyn powstawania łojotokowego zapalenia skóry .

Z całą pewnością głównym powodem występowania schorzenia jest nadmierne, nieprawidłowe funkcjonowanie gruczołów łojowych . Jednocześnie obserwuje się także patologiczny proces odnowy komórek naskórka, co prowadzi do jego szybszego rogowacenia. Inną przyczyną może być zakażenie drożdżakami z grupy Malassezia furfur (dawniej Pityrosporum ovale ). Według wielu specjalistów grzyby te są odpowiedzialne za złuszczanie naskórka, świąd oraz podrażnienia. Drobnoustrój ten naturalnie bytuje na skórze człowieka, jednak u chorych na łojotokowe zapalenie skóry obserwuje się ich znacznie zwiększoną liczebność.

Najnowszą teorią, która tłumaczy przyczyny powstawania ŁZS, jest wynik badania klinicznego z 2017 r. Wykazało ono wpływ nadmiernej kolonizacji Staphylococcus epidermidis na rozwój tego schorzenia.

Często obserwuje się występowanie łojotokowego zapalenia skóry u osób, u których stwierdzono inne schorzenia, takie jak trądzik, łuszczyca, zespół Downa, choroba Parkinsona, epilepsja, cukrzyca, wirusowe zapalenie wątroby, zapalenie trzustki, HIV i AIDS, przebyty udar lub zawał serca. Tak więc wpływ na rozwój ŁZS mogą mieć choroby przewlekłe oraz obniżenie odporności. Także osoby przyjmujące interferon lub sole litu częściej chorują na tę dermatozę. Zaobserwowano zwiększoną podatność na łojotokowe zapalenie skóry u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, szczególnie u chorych na depresję. Wpływ mogą mieć także zaburzenia hormonalne, które powodują nadmierną aktywność gruczołów łojowych.

Część specjalistów twierdzi, że przyczyną powstawania schorzenia jest nieodpowiednie dbanie o higienę, zanieczyszczenie środowiska, niewłaściwe odżywianie lub długotrwały stres. ŁZS nie należy do chorób dziedzicznych, jednak pośrednio mogą mieć na nią wpływ uwarunkowania genetyczne.

---

krem