U nas zapłacisz kartą
Kremy do twarzy bez gliceryny i parafiny - Naturalne piękno bez zbędnych dodatków
Gliceryna na twarz - co to za składnik i jakie ma właściwości?
Glicerol jest gęstą, bezwonną, delikatnie słodką, przezroczystą i tłustą cieczą. Jego nazwa chemiczna to propanotriol. Ten trójwodorotlenowy alkohol powstaje jako składnik uboczny procesu produkcji mydła. Powody, dla których tak często wykorzystuje się w kosmetyce glicerynę kosmetyczną, poza wspomnianym wyżej działaniem nawilżającym, to m.in. jej niska cena, właściwości regeneracyjne i pozytywny wpływ na trwałość oraz konsystencję produktów kosmetycznych.
Glicerol działa też konserwująco, wykazuje silne działanie higroskopijne - świetnie pochłania wodę, co przedłuża termin ważności kosmetyku. Dodatkowo wspomaga proces łączenia się składników wodnych z tłustymi np. masłami czy olejami (tzw. homogenizacja). Świetnie rozpuszcza się w wodzie, nie rozpuszcza się w tłuszczach. Neutralizuje również wysuszające działanie alkoholu etylowego, dlatego często dodaje się go do kremów czy pomadek. Ponadto spowalnia proces wysychania kosmetyków czy krystalizacji konkretnych składników.
Ze względu na sposób pozyskiwania tego składnika glicerynę dzielimy na:
- naturalną (pozyskiwaną z roślin),
- syntetyczną (pozyskiwaną z propylenu, gazowego węglowodanu, który wytwarza się z benzyny).
Co ciekawe, producenci kosmetyków nie są w żaden sposób zobowiązani, aby umieszczać w na opakowaniach informację, czy gliceryna została pozyskana z roślinnych, czy ze zwierzęcych tłuszczów. Osoby, które używają kosmetyków wegańskich, powinny więc zwrócić szczególną uwagę na to, żeby w składzie widniała nazwa „glycerin vegetal”.
Jeśli dotąd nie zdarzało ci się wnikliwie wczytywać w składy twoich kosmetyków, przywołaj w głowie jedno wspomnienie - z całą pewnością przynajmniej kilka razy w życiu w twojej łazience lub torebce gościł krem do rąk z gliceryną. To właśnie ten składnik (glyceryn) sprawia, że produkt intensywnie i długotrwale nawilża dłonie, chroniąc je przy tym przed negatywnymi czynnikami środowiskowymi, takimi jak m.in. wiatr czy mróz… to jednak nie wszystko! Za co jeszcze cenimy glicerol?
Zastosowanie gliceryny na twarz
A oto najważniejsze pozytywy wynikające ze stosowania gliceryny na twarz:
- Długotrwale nawilża cerę.
- Chroni przed szkodliwym działaniem mrozu.
- Przyspiesza regenerację skóry i odżywia ją.
- Wygładza zmarszczki.
- Nadaje skórze elastyczności i ujędrnia ją.
A oto powody, dla których zastosowanie gliceryny na twarz może okazać się szkodliwe:
- Przed każdym eksperymentem kosmetycznym warto zrobić próbę uczuleniową. Pamiętaj, że jeżeli jesteś uczulona na glicerol, bezwzględnie nie powinnaś stosować go ani zewnętrznie, ani wewnętrznie. U niektórych ludzi (jest to nieliczne grono) stosowanie gliceryny wywołuje reakcję organizmu w postaci np. uczuleń. Jeśli więc na twoim ciele po zastosowaniu kosmetyków z glicerolem pojawia się czerwona wysypka, najwyraźniej nie są one dla ciebie.
- Kolejnym wskazaniem do zachowania czujności może być rodzaj twojej cery. Krytycy gliceryny w składzie kremów twierdzą, że aktywizuje ona działanie bakterii, które wywołują stany zapalne. Choć badania tego nie potwierdzają, jeśli jesteś właścicielką skóry tłustej, z tendencją do powstawania wyprysków i zaskórników, obserwuj jak reaguje ona na glicerynę - czy krem z gliceryną, którego używasz, nie przejawia działania komedogennego (zapycha pory) i aknegennego (negatywnie wpływa na istniejące zmiany trądzikowe oraz przyczynia się do powstania trądziku pospolitego).
Ważna informacja dla osób tworzących samodzielnie kosmetyki naturalne: wdychanie oparów podgrzewanej gliceryny jest szkodliwe dla zdrowia. Może to wpłynąć na skrócenie oddechu oraz wywoływać kichanie i kaszel.
Kosmetyczne składniki nawilżające
Bezpośrednie działanie nawilżające kremów do twarzy zapewniają substancje hydrofilowe, które wiążą wodę wewnątrz naskórka, nazywa się też humektantami. Zwykle mają niewielkie cząsteczki, co pozwala im wnikać w głąb warstwy rogowej skóry.
- alkohole wielowodorotlenowe, takie jak gliceryna czy glikol butylenowy i propylenowy, a także cukrole – sorbitol, ksylitol,
- aminokwasy blisko spokrewnione z obecnymi w NMF,
- mleczan sodu,
- pantenol,
- sodium PCA, czyli sól sodowa kwasu pirolidonokarboksylowego, a także mocznik.
W kosmetykach do twarzy wykorzystuje się ponadto wielkocząsteczkowe składniki wiążące wodę, które działają na powierzchni skóry, tworząc film zabezpieczający przed nadmierną przeznaskórkową utratą wody. Ich obecność na skórze optycznie wygładza cerę, nadając jej wyczuwalną gładkości i aksamitność.
Do składników kosmetycznych wiążących w skórze wodę należą:
- polisacharydy, np. kwas hialuronowy, chitosan oraz inne zawierające reszty karboksylowe lub siarczanowe,
- hydrolizowane proteiny, coraz najczęściej pochodzenia roślinnego, np. pszeniczne, owsiane, ryżowe, sojowe,
- modyfikowane peptydy z czwartorzędową grupą amoniową.
Przeczytaj na temat tego kosmetyku:
Składniki hydrofobowe (tłuszczolubne) określa się również mianem emolientów. Pozwalają one na wytworzenie bariery nieprzenikalnej dla wody i jej zatrzymanie w naskórku.
Obecnie w kremach do twarzy wykorzystuje się około 1000 różnych substancji emolientowych. Należą do nich zarówno związki naturalne, jak i syntetyczne, m.in.:
- substancje lipidowe – tłuszcze, oleje oraz woski, takie jak lanolina czy jojoba,
- polidimetylosiloksany – pochodne silikonu,
- węglowodory – parafiny czy wazelina.
Ze względu na działanie, składniki hydrofobowe kremów dzielimy na:
- okluzyjne – pozostają na powierzchni skóry, tworząc ochronny tłusty film.
- aktywne biologicznie – działają także w żywej warstwie naskórka – są to niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe i ich pochodne oraz składniki oddziałujące z odpowiednimi receptorami w skórze.
- oddziałujące z cementem międzykomórkowym warstwy rogowej – wspierają barierowe właściwości cementu międzykomórkowego. Przenikają przez powierzchnię skóry dzięki mechanizmowi solubilizacji w lipidach (sterole, ceramidy) lub hydrolizy dokonywanej z udziałem obecnych na powierzchni skóry lipaz (amidy, estry).
Tłusta warstwa pozostawiana przez naturalne emolienty zwykle jest odbierana jako niekomfortowa. Doprowadziło to do opracowania „suchych” emolientów, niedających wrażenia lepkości po aplikacji. Takie właściwości fizykochemiczne mają na przykład syntetyczne ciekłe woski oraz silikony. Niestety, nie są to substancje naturalne, które mają najlepszą kompatybilność ze skórą.
