U nas zapłacisz kartą
Krem na łojotokowe zapalenie skóry - Skuteczne rozwiązania i porady pielęgnacyjne
Łojotokowe zapalenie skóry twarzy – w jakich miejscach najczęściej występuje?
Łojotokowe zapalenie skóry twarzy cechuje się także specyficzną lokalizacją zmian. Najczęściej występują one w pobliżu gruczołów łojowych. Na twarzy będą to miejsca takie jak: okolice powiek, brwi oraz środkowej części twarzy. Ponadto w okolicach małżowiny usznej i przewodu usznego.
Łojotokowe zapalenie skóry twarzy można leczyć przede wszystkim farmakologicznie. Stosuje się wtedy dwie metody: terapię miejscową oraz ogólnoustrojową. Miejscowe leczenie polega na aplikowaniu na skórę kremów lub maści, które działają głównie przeciwzapalnie i przeciwgrzybiczo. Preparaty delikatnie złuszczają skórę, przez co poprawiają wchłanianie innych składników aktywnych leków. W terapii stosuje się substancje takie jak: pirokton olaminy, ichtiol, siarkę i dziegcie. Niektóre z nich przy długotrwałym stosowaniu mogą powodować działania niepożądane. W związku z tym wszystkie niepokojące objawy należy zgłaszać lekarzowi. Jeśli leczenie miejscowe nie przynosi rezultatów, włącza się leki doustne między innymi antybiotyki i retinoidy.
Wsparciem dla konwencjonalnego leczenia jest przede wszystkim domowa pielęgnacja skóry, która opiera się na dermokosmetykach z naturalnym składem. Leczenie uzupełnia również regularne picie ziół (np. pokrzywy), a także przestrzeganie zasad higieny. Ważna jest również dobrze zbilansowana dieta oraz unikanie cukru, alkoholu i smażonych potraw.
Diagnoza - jakie badania przeprowadza się przy podejrzeniu łojotokowego zapalenia skóry (ŁZS)
Rozpoznanie łojotokowego zapalenia skóry ustala się na podstawie badania dermatologicznego. W typowych przypadkach nie są wymagane żadne badania dodatkowe, lekarz rozpoznaje chorobę na podstawie charakterystycznego wyglądu zmian skórnych i informacji uzyskanych od pacjenta na temat przebiegu choroby. W uzasadnionych sytuacjach, zwłaszcza w przypadku różnicowania z łuszczycą lub zmianami skórnymi o charakterze wyprysku, może być konieczne wykonanie biopsji i pobranie wycinków do badania histopatologicznego.
U niemowląt leczenie łojotokowego zapalenia skóry (ŁZS) polega na stosowanie środków zmiękczających i nawilżających (emolientów), które wpływają na rozluźnienie łusek (np. olej mineralny, oliwa z oliwek lub wazelina). Dermokosmetyki te nanosi się na głowę dziecka przed kąpielą, a następnie spłukuje i pocierając ściereczką lub szczotką do włosów dla niemowląt można usunąć łuski.
Łagodne łojotokowe zapalenie owłosionej skóry głowy można leczyć dostępnymi bez recepty szamponami przeciwłupieżowymi (zawierającymi siarczek selenu, pirytionian cynku lub dziegcie). Korzystne może być także używanie szamponu z olejkiem z drzewa herbacianego. Długotrwałą kontrolę objawów może zapewnić stosowanie szamponów przeciwgrzybiczych zawierających ketokonazol lub cyklopiroks, które stosuje się codzienne lub przynajmniej 2–3 razy w tygodniu przez kilka tygodni, aż do uzyskania rezultatu. Następnie, w zapobieganiu nawrotom można stosować te szampony raz w miesiącu. Należy przestrzegać zaleceń dotyczących ich stosowania, m.in. zapewnić odpowiednio długi (ok. 5 min) czas pozostawienia ich na skórze głowy. W cięższej postaci choroby lekarz może zalecić stosowanie szamponu z glikokortykosteroidami.
W leczeniu łojotokowego zapalenia skóry twarzy i tułowia mają zastosowanie zarówno leki przeciwzapalne, jak i przeciwgrzybicze. Do leków przeciwzapalnych należą miejscowe glikokortykosteroidy (stosowane pod nadzorem lekarza) oraz inhibitory kalcyneuryny (takrolimus i pimekrolimus). Tę ostatnią grupę można stosować bezpiecznie nawet na skórę twarzy i przez dłuższy czas. W leczeniu zmian na owłosionej skórze głowy wykorzystuje się także pirytonian cynku, dziegcie, ichtiol czy siarkę. W bardziej nasilonych postaciach łojotokowego zapalenia skóry lekarz może rozważyć leczenie lekami przeciwgrzybiczymi stosowanymi doustnie.
SEBORH
ŁAGODZENIE ŁZS W DOMOWYCH WARUNKACH KUP TERAZ
Czym jest ŁZS twarzy? To choroba dermatologiczna, która przejawia się zaczerwienieniem i łuszczeniem skóry twarzy. Występuje zarówno u niemowląt (tzw. ciemieniucha), jak i nastolatków czy osób starszych (głównie po 50. roku życia). Choć nie istnieją skuteczne metody całkowitego wyleczenia, to znane są sposoby łagodzenia i wyciszania objawów.
Występowanie niepokojących zmian na skórze jest odpowiednim sygnałem, by udać się na konsultację do dermatologa. Ze względu na specyfikę objawów łzs lekarz zwykle przeprowadza wywiad z pacjentem i obserwuje zmiany chorobowe, Na tej podstawie stawia diagnozę i decyduje o leczeniu – mówi Milena Nalbandian, kosmetolog Clinica Cosmetologica