U nas zapłacisz kartą
Krem na raka podstawnokomórkowego - Skuteczność, Zastosowanie i Nadzieja
Nowotwór podstawnokomórkowy - zapobieganie i profilaktyka
Chociaż nie ma sposobu na całkowite uniknięcie ryzyka zachorowania na raka podstawnokomórkowego, istnieje kilka środków, które możemy podjąć, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo jego wystąpienia:
- Unikaj nadmiernej ekspozycji na słońce - staraj się ograniczać czas przebywania na słońcu w godzinach największego nasłonecznienia, czyli między godziną 10:00 a 16:00.
- Stosuj ochronę przeciwsłoneczną - używaj kremów i balsamów z wysokim filtrem przeciwsłonecznym. Wybieraj produkty, które chronią przed promieniami UVA i UVB.
- Zachowaj ostrożność przy opalaniu - unikaj lamp do opalania oraz solarium, które emitują promieniowanie UV.
- Nosić odpowiednią odzież ochronną - zakładaj długie rękawy, długie spodnie i kapelusz szerokim rondzie, aby zabezpieczyć skórę przed promieniami słonecznymi.
- Bądź regularnie sprawdzaj swoją skórę - systematycznie obserwuj swoją skórę i zwracaj uwagę na wszelkie zmiany, takie jak guzki, owrzodzenia czy plamy. W przypadku jakichkolwiek niepokojących znaków, skonsultuj się z lekarzem.
Jakie jest rokowanie?
Rokowanie w przypadku rozpoznania raka podstawnokomórkowego jest wyśmienite, o ile podejmie się właściwe i umiejętnie przeprowadzone leczenie. Trzeba jednak pamiętać, że rak tego typu ma skłonność do odrastania (inaczej mówiąc nawrotu albo wznowy) w miejscu, gdzie znajdował się pierwotnie. Dlatego ważne jest skrupulatne oglądanie blizny i jej okolicy co kilka miesięcy. U osoby, u której rak podstawnokomórkowy już wystąpił, ryzyko pojawienia się takiego nowotworu w innej okolicy ciała jest zwiększone, dlatego należy starannie oglądać całą skórę. Ponadto opisano mnogie, wieloogniskowe występowanie raka podstawnokomórkowego w ramach rodzinnego zespołu znamion nabłonkowych (zespół Gorlina i Goltza).
Zobacz także
Badanie dermatoskopowe Niewątpliwie największą rolę w diagnostyce i wczesnym wykrywaniu nowotworów skóry odgrywa dermoskopia (dermatoskopia).
Objawy chorób skóry (wykwity skórne) Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.
Wybrane treści dla Ciebie
Badanie dermatoskopowe Niewątpliwie największą rolę w diagnostyce i wczesnym wykrywaniu nowotworów skóry odgrywa dermoskopia (dermatoskopia).
Podsumowanie
A. Wpływ raka podstawnokomórkowego skóry na pacjenta
Rak podstawnokomórkowy skóry może mieć poważny wpływ na pacjenta, zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie. Może prowadzić do trudności w funkcjonowaniu codziennym, a także powodować niepokój i stres związany z diagnozą i leczeniem.
B. Znaczenie wczesnego wykrywania i leczenia
Wczesne wykrycie i leczenie raka podstawnokomórkowego skóry jest kluczowe dla skutecznego wyleczenia i minimalizacji powikłań. Regularne badania skóry i wizyty u dermatologa są niezwykle ważne w zapobieganiu rozwojowi choroby.
C. Wskazówki dla pacjentów dotyczące profilaktyki i samokontroli
Pacjenci powinni pamiętać o ochronie przed promieniowaniem UV, regularnym samobadaniu skóry i regularnych wizytach u dermatologa. W przypadku podejrzenia jakiejkolwiek zmiany skórnej, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem w celu wczesnego wykrycia i leczenia raka podstawnokomórkowego skóry.
W jaki sposób lekarz rozpoznaje raka podstawnokomórkowego skóry?
Rak podstawnokomórkowy skóry ma charakterystyczny wygląd, dlatego często lekarz już po pierwszych oględzinach jest w stanie z bardzo dużym prawdopodobieństwem podać rozpoznanie. Czasami pomocne – chociaż niekonieczne – jest użycie ręcznego dermatoskopu (w uproszczeniu dermatoskop to urządzenie wyposażone w soczewki powiększające obraz oraz odpowiednie źródło światła oświetlające badaną zmianę skórną, zob. Badanie dermatoskopowe). Aby potwierdzić rozpoznanie, należy wyciąć całą zmianę, jeśli jest nieduża. Jeśli zmiana jest większa lub znajduje się w okolicy, w której wycięcie może być utrudnione (np. powieka oka), lekarz rozważy pobranie niewielkiego wycinka, a następnie – po potwierdzeniu rozpoznania w badaniu histopatologicznym – zaplanuje odpowiednie leczenie.
Leczenie najczęściej polega na wycięciu ogniska choroby z niewielkim (tj. 1–2 mm) marginesem zdrowej skóry. U chorych, którzy nie godzą się na wycięcie zmiany, można rozważyć zastosowanie radioterapii jako metody alternatywnej. Trzeba jednak pokreślić, że metodą pierwszego wyboru (i zalecaną w większości przypadków) jest niewielka operacja polegająca na wycięciu zmiany w całości. Radioterapię można stosować również wtedy, gdy rak ma dużą średnicę i znajduje się w obszarze, w którym wycięcie jest trudne lub wręcz niemożliwe (z powodów technicznych – np. bardzo duża zmiana na wierzchołku głowy). Stosuje się również inne metody, np. maść z chemioterapeutykiem (5-fluorouracylem) lub lekiem immunomodulującym (imikwimodem), skuteczność metod zachowawczych nie dorównuje jednak wycięciu zmiany.
Leczenie raka podstawnokomórkowego skóry
Leczenie radykalne raka podstawnokomórkowego skóry polega na chirurgicznym usunięciu zmiany wraz z marginesem zdrowych tkanek. Doszczętność wycięcia stanowi czynnik rokowniczy. W przypadku braku doszczętności wznowa raka podstawnokomórkowego występuje u 25% pacjentów.
Jeśli zabieg chirurgiczny jest niemożliwy, eksperci zalecają rozważenie radioterapii. W przypadku niskiego ryzyka nawrotu dopuszczalne są metody leczenia miejscowego raka podstawnokomórkowy skóry takie jak: krioterapia, laseroterapia, elektrokoagulacja lub stosowanie 5-fluorouracylu.
W rzadkich przypadkach przerzutowych stosuje się chemioterapię opartą na cisplatynie.
W leczeniu zaawansowanego raka podstawnokomórkowego skóry stosuje się również terapię celowaną lekiem wismodegib. Działanie terapii celowanej polega na blokowaniu szlaku sygnałowego Hedgehog, czyli hamowaniu podziału komórek rakowych.