U nas zapłacisz kartą
Walka z łojotokiem skóry głowy - jak zapobiegać wypadaniu włosów
Zapobieganie ŁZS i domowe sposoby
Po zakończonym leczeniu trzeba otoczyć skórę specjalną uwagą i troską. Zaleca się zapobiegawczo stosować szampony cyklopiroksolaminą lub ketokonazolem raz w miesiącu przez okres około pół roku. W przypadku innych partii ciała zalecane są peelingi o działaniu złuszczającym i przeciwłojotokowym, zawierające kwas salicylowy i kwas migdałowy. Pomocne mogą okazać się także kremy z dodatkiem składników przeciwgrzybiczych. Należy unikać stosowania mydła, które będzie wysuszało i podrażniało skórę. Czynnikami nasilającymi chorobę są także stres, zmęczenie i używki, których należy unikać.
Do twarzy zaleca się używać specjalistyczne kosmetyki, które zawierają składniki lecznicze. Domowe sposoby zapobiegania chorobie to także odpowiednio zbilansowana, zdrowa dieta. W miejsca dotknięte świądem można wmasowywać olejki eteryczne, np. eukaliptusowy, miętowy, rumiankowy, lawendowy lub olej migdałowy. W gabinetach kosmetycznych można skorzystać z różnorodnych kuracji, natomiast ich rodzaj i częstotliwość powinny być konsultowane z dermatologiem. Gabinety kosmetyczne stosują maski mineralne bogate w cynk, siarkę, miedź, serycyt, wapń, kwarc czy krzem. Oferowane są też zabiegi przeznaczone dla skóry łojotokowej, np. kawitacja lub jonoforezy. Pamiętać jednak należy, że podstawa to odpowiednio dobrana codzienna pielęgnacja.
Dr n. med. Piotr Turkowski
Chirurg plastyczny, lekarz medycyny estetycznej, trycholog, specjalista transplantacji włosów. Jedyny oficjalnie zarejestrowany w Warszawie członek międzynarodowej światowej organizacji chirurgii odtwórczej włosów (ISHRS), zrzeszającej najlepszych na świecie specjalistów w tej dziedzinie.
Jak objawia się ŁZS?
Pierwszy etap choroby to nadmierna produkcja łoju na skórze głowy. Skóra staje się błyszcząca i sprawia wrażenie nieumytej. W okolicach większego skupienia gruczołów łojowych pojawiać się mogą plamy rumieniowe, którym towarzyszy złuszczanie. Złuszczający się naskórek charakteryzuje żółtawy kolor, który wynika z obecności nadmiaru łoju. W niektórych przypadkach dochodzi do tworzenia strupów. Choroba nasila się jesienią i zimą, czyli wtedy kiedy skóra ma niewielki dostęp do promieni słonecznych. Zmiany chorobowe na początku pojawiają się w obrębie owłosionej skóry głowy, a następnie rozprzestrzeniają się na skórę nieowłosioną i obejmują twarz.
Niektórzy pacjenci posiadają problemy skórne wzdłuż kręgosłupa lub w okolicy mostkowej. Zaawansowane stadium łojotokowego zapalenia skóry głowy może charakteryzować wystąpienie rozpadlin, które będą efektem częstego świądu skóry. W przypadku nasilonego stanu zapalnego zdarzają się czerwone zmiany wysiękowe, zwłaszcza w miejscach o utrudnionym dostępie świeżego powietrza. Obszary najczęściej atakowane przez chorobę to te części ciała, które posiadają liczne gruczoły łojowe. Na twarzy są to okolice brwi, zagłębienie brody, fałdy nosowo-policzkowe, środek czoła, górna warga, a czasem nawet policzki.
Łojotokowe zapalenie skóry głowy u niemowląt
Choroba ta u niemowląt nazywana jest ciemieniuchą. Na główce dziecka pojawiają się wówczas łuszczące się i tłuste plamy, którym mogą towarzyszyć strupy. Łuski mają brązowawy lub żółty kolor i z biegiem czasu zaczynają odrywać się od powierzchni skóry. Ciemieniucha w większości przypadków jest nieszkodliwa i mija w ciągu kilku miesięcy. U niemowląt choroba może występować także na innych obszarach ciała i w miejscach stosowania pieluch.
W większości przypadków ciemieniucha nie powoduje innych dolegliwości niż delikatne swędzenie. Żaden lek nie pozwala w pełni wyleczyć łojotokowego zapalenia skóry, jednak podjęcie leczenia pozwoli ograniczyć rozwój choroby. Dobrze dobrane leczenie pozwoli na pozbycie się łusek z powierzchni skóry, a także ograniczy swędzenie i infekcje. W większości przypadków choroba nie wymaga leczenia, jednak każdy przypadek warto skonsultować z lekarzem, który może zalecić nałożenie odpowiedniego leku. Ciemieniucha występuje zazwyczaj w okresie od 6. do 12. miesiąca życia dziecka. Przypadki łojotokowego zapalenia skóry u niemowląt są jednak bardzo rzadkie.