U nas zapłacisz kartą
Leczenie łuszczycy skóry owłosionej głowy
Jak leczyć łuszczycę w domu?
2 sposób – sól z Morza Martwego
Sól z Morza Martwego doskonale działa na zmiany skórne, wywołane łuszczycą. Zawiera w sobie sporo manganu, potasu, sodu, magnezu, żelaza, wapnia, chlorku, amonu, siarczanu, węglanu czy fluorku. Wszystkie te pierwiastki wpływają na polepszenie stanu skóry. Jak leczyć łuszczycę solą? Wystarczy brać w niej… kąpiel. Na początek wystarczy kąpiel 3 razy w tygodniu– później możesz ograniczyć kąpiele do jednej na tydzień. Sól z Morza Martwego to dobry pomysł na leczenie domowe, ponieważ:
- sprzyja gojeniu się ran i odnowie naskórka,
- niszczy drobnoustroje,
- reguluje rogowacenie się skóry,
- poprawia nawodnienie organizmu,
- zapobiega suchości skóry.
3 sposób – leczenie ziołami
Nie od dziś wiadomo, że niekonwencjonalne leczenie się ziołami to doskonały sposób na wiele dolegliwości – również związanymi ze zmianami skórnymi, wywołanymi przez łuszczycę. Zioła nie zawierają konserwantów, a więc wykazują bardzo pozytywne oddziaływanie na skórę. Dzięki nim łuszczyca krostkowa czy też uogólniona może zostać znacznie złagodzona. Jakimi ziołami najlepiej się leczyć? Wśród polecanych wyróżnia się:
- rumianek – łagodzi swędzenie i zaczerwienienie,
- wiesiołek dwuletni,
- len – przyspiesza regenerowanie się naskórka,
- uczep trójlistkowy,
- łopian,
- ostropest plamisty,
- mahonia pospolita,
- akacja,
- liście brzozy,
- skrzyp polny.
Wystarczy zaopatrzyć się w wybrane zioła, zmielić je w takich samych porcjach i zaparzać przez ok. 10, maksymalnie 15 minut. Najlepiej użyć jednej łyżki ziół na jeden litr wody – napar nie może być zbyt mocny. Należy spożywać tak przygotowaną miksturę 2, 3 razy dziennie. Leczenie ziołami jest bardzo skuteczne, a więc naprawdę warto sięgnąć po te domowe sposoby na łuszczycę! Sprawdź także ten artykuł z domowymi sposobami na ból żołądka.
Odmiany łuszczycy: zwyczajna, krostkowa, stawowa
Łuszczyca jest najczęściej rozpoznawaną chorobą dermatologiczną. Jej rodzaje różnią się wyglądem, lokalizacją, intensywnością zabarwienia wykwitów, charakterem łuski.
Łuszczyca zwyczajna (plackowata) występuje najczęściej (dotyczy nawet 90% chorych). Typowe dla niej zmiany są wypukłe, okrągłe lub owalne, pokryte łuską, wyraźnie oddzielone od zdrowej skóry, zlokalizowane na nogach, ramionach, kolanach i łokciach, plecach, głowie, rzadziej na twarzy, dłoniach, stopach, czy brzuchu.
Fot. 2. Łuszczyca skóry łokci
Łuszczyca krostkowa – zajęta zmianami skóra jest czerwona, opuchnięta i pokryta krostami z wydzieliną ropną. Ten rodzaj łuszczycy występuje w dwóch postaciach: uogólnionej (jest to jedna z najcięższych postaci łuszczycy) i miejscowej (na dłoniach i stopach).
Łuszczyca stawowa, czyli łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) – manifestuje się przewlekłym zapaleniem stawów z łuszczycą lub bez łuszczycy skóry. Może występować tylko w jednej lokalizacji lub zajmować wiele stawów. Najbardziej powszechną postacią jest łuszczycowe zapalenie stawów obejmujące dystalne stawy międzypaliczkowe, często występują też zmiany łuszczycowe w obrębie paznokci. Choroba ma na ogół łagodny przebieg, w rzadkich przypadkach ciężkiej postaci może prowadzić do zniszczenia stawów i niesprawności.
Łuszczyca paznokci może współistnieć ze zmianami skórnymi lub stanowić jedyny objaw choroby. Jej objawem jest naparstkowanie – w płytce paznokciowej powstają punktowe wgłębienia ułożone liniowo lub przypadkowo. W wyniku zajęcia łożyska widoczne jest żółtawe przebarwienie wyglądające jak kropla oleju po płytką paznokcia. W zaawansowanych postaciach dochodzi do oddzielenia płytek paznokciowych (onycholizy), paznokcie są zgrubiałe, matowe, białawożółte, kruche i poprzecinane poprzecznymi bruzdami. W ciężkich postaciach płytki oddzielają się całkowicie.
Jak diagnozuje się łuszczycę skóry głowy?
Mimo, iż symptomy łuszczycy owłosionej skóry głowy są wyraźne i dobrze znane dermatologom, to mogą przypominać również inne schorzenia – w tym łupież, łojotokowe zapalenie skóry głowy czy też grzybicę. To sprawia, że dla postawienia pewnego rozpoznania, u pacjenta wdraża się diagnostykę różnicową.
Diagnostyka łuszczycy skóry głowy, oprócz badania przedmiotowego (czyli dokładnego obejrzenia skóry głowy przez dermatologa z wykorzystaniem specjalnego narzędzia – dermatoskopu) oraz szczegółowego wywiadu, obejmuje również badania laboratoryjne – w tym badania mykologiczne (na obecność grzybów) oraz badanie histopatologiczne wycinka skóry głowy. Po tak kompleksowych testach lekarz jest w stanie wykluczyć zarówno łupież, jak i wzmożony łojotok czy grzybicę oraz rozpoznać łuszczycę.
Warto wiedziec:
Łuszczyca skóry głowy nie jest zaraźliwa, ale może być uciążliwym schorzeniem.
- Łuszczyca skóry głowy to choroba przewlekła, ale można ją skutecznie leczyć.
- Leczenie ma na celu złagodzenie objawów i spowolnienie rozwoju choroby.
- Dostępnych jest wiele metod leczenia, a lekarz dobierze odpowiednią terapię do indywidualnych potrzeb pacjenta.
Zadbaj o zdrowie swojej skóry głowy i skonsultuj się z lekarzem w celu uzyskania odpowiedniego leczenia łuszczycy!
Domowe sposoby na łuszczycę skóry
Łuszczyca u niemowlaka i dorosłego – czym właściwie jest?
Łuszczyca jest niczym innym, jak zapalną chorobą skóry. Powstaje zazwyczaj przez czynniki zarówno immunologiczne, jak i genetyczne. Na początku zmiany na skórze przybierają charakter niewielkich grudek – z czasem jednak stają się one większe i zmieniają w srebrzyste łuski bądź charakterystyczne blaszki. Łuszczyca potrafi występować w różnych miejscach ciała. Wśród nich wyróżnia się:
- łuszczyca skóry głowy,
- łuszczyca kolan i łokci,
- łuszczyca paznokci.
Często łuszczyca występuje także pod wieloma postaciami, jak łuszczyca krostkowa albo uogólniona. Należy pamiętać, że naturalne metody leczenia łuszczycy znacznie zniwelują jej objawy. Dobroczynne działanie wykazują chociażby domowe sposoby na wypadanie włosów! Jednak mogą być one zaledwie uzupełnieniem profesjonalnej terapii zaleconej przez dermatologa.
1 sposób – ocet winny
To bardzo skuteczny, sprawdzony pomysł domowy. Możesz za jego pomocą walczyć z zainfekowaną skórą. Zresztą, ocet winny znany jest ze swoim dobroczynnych właściwości nie od dziś. Z powodzeniem działa też bowiem na odchudzanie, dodaje energii oraz polepsza… humor. Oczywiście, wskazany jest również jako „pomocnik” w usuwaniu brzydkich zmian na skórze. Ocet winny działa przeciwzapalnie, regenerująco i przeciwbakteryjnie. Wystarczy, że będziesz regularnie przemywać octem swoje ciało. Możesz go z powodzeniem aplikować na swędzące miejsca skóry.
Ocet bez problemu kupisz w każdym sklepie. Możesz również przygotować samodzielnie ocet w domu, np. z ogryzków po jabłkach. Zyskasz wówczas pewność, że jest to produkt 100 % naturalny i bez sztucznych konserwantów. Ocet i jego cenne właściwości stosuje się również jako sprawdzone, domowe sposoby na wypadanie włosów! A może zainteresuje cię także ten artykuł z domowymi sposobami na zgagę?
Łuszczyca – przyczyny, objawy, leczenie
Łuszczyca jest niezakaźną, przewlekłą, ogólnoustrojową chorobą zapalną, która charakteryzuje się specyficznymi zmianami skórnymi wynikającymi z nadmiernego rogowacenia naskórka.
Dotyczy około 2% populacji w Europie i Stanach Zjednoczonych, w Azji i Afryce występuje rzadziej. Częstość występowania łuszczycy w populacji polskiej określa się na ok. 3%.
- genetyczne – m.in. polimorfizm genu HLA-Cw6
- immunologiczne – zaburzenia funkcjonowania zlokalizowanych w naskórku komórek Langerhansa oraz mechanizmy zależne od limfocytów T, zwłaszcza subpopulacji Th1 i Th17
- środowiskowe – infekcje, niektóre leki (m.in. przeciwmalaryczne, beta-blokery, cymetydyna, niesteroidowe leki przeciwzapalne), stres, palenie tytoniu, picie alkoholu, ciąża i poród, menopauza.
- typ I wykazuje silny związek z predyspozycją genetyczną, rozpoczyna się zwykle przed 40. rokiem życia, często w dzieciństwie lub w wieku młodzieńczym, cechuje go cięższy przebieg w porównaniu z typem II, trudniej reaguje na leczenie
- typ II to tzw. łuszczyca dorosłych, zaczyna się zazwyczaj między 50. a 70. rokiem życia.
Dziedziczenie łuszczycy ma charakter wielogenowy. Ryzyko zachorowania na łuszczycę dziecka zdrowych rodziców wynosi 1–2%, gdy na łuszczycę choruje jedno z rodziców wzrasta do 10–20%, przy obojgu rodzicach chorych na łuszczycę sięga 50–70%.
