U nas zapłacisz kartą
Skuteczne metody leczenia łuszczycy na twarzy - Co warto stosować?
Pamiętaj, że…
W przypadku braku poprawy lub pogorszenia się stanu zdrowia, koniecznie wybierz się jak najszybciej do lekarza! Powyższe porady są tradycyjnymi, domowymi metodami leczenia, a nie popartą badaniami naukowymi wiedzą medyczną. Stosowanie ich nie może być zatem alternatywą dla skorzystania ze standardowych usług medycznych i konsultacji lekarskich!
Magnipsor masc z ukrainy bardzo skuteczna nie polska bo ta nie dzialaocena: -1 głosowało: 3
Ja na własnej skórze mogę potwierdzić magiczne działanie oleju z konopi w walce z trądzikiem i łuszczycą ! Próbowałam różnych drogich i tanich kremów (ba! nawet antybiotyków zaleconych przez dermatologa) ale po namowie szwagierki postanowiłam wyrzucić wszystko i zastąpić moje kosmetyki olejami. Postawiłam na olej z konopi, z pestek malin i jojoba ale tym najważniejszym był olejek z konopi z CBD używałam 5 % Oczekiwanie na efekty zajęło sporo czasu ale dziś po roku stosowania moja tłusta cera z tysiącem niedoskonałości stała się cerą normalną bez żadnych (!) wyprysków i przetłuszczających się miejsc.
Dodatkowo mam łuszczycę i aktualnie zaczynam przygodę z maścią konopną 24% Retter (do tej pory używałam naturalnych balsamów ale w okresie nasilenia choroby nie dają rady utrzymać skóry w dobrej kondycji) Maść zaczęła działać po 3 dniach stosowania zmiany zmniejszyły się o 20 % cena też rozsądna bo 36,90zł dostałam maść i olejek kupiłam w sklepie Konopna Farmacja Poznań ale mają też tą maść online konopiafarmacja pl
Co najśmieszniejsze dermatolodzy odradzają używania olejów bo "zapychają" skórę i pogarszają stan. Bzdura. dobrze dobrany olej może zdziałać cuda :)
Objawy łuszczycy
Łuszczyca zwyczajna stanowi 85% wszystkich przypadków tej choroby. Pierwsze objawy w większości przypadków pojawiają się na łokciach, kolanach, prostownikach kończyn, dłoniach, stopach, owłosionej skórze głowy, paznokciach. Charakterystycznym objawem klinicznym łuszczycy jest płasko-wyniosła grudka łuszczycowa barwy czerwonej zróżnicowanej wielkości, wyraźnie odgraniczona od otoczenia. Grudki pokryte są srebrzystą łuską, mogą się zlewać ze sobą. W obrębie zmian dochodzi do znacznego stopnia obniżenia nawilżenia naskórka, co objawia się zwiększoną suchością skóry. Łuszczyca uogólniona występuje rzadko, obejmuje cała powierzchnie ciała i może być wywołana nieprawidłowym stosunkiem przyjmowanych ogólnie glikokortykosterydów, infekcją lub nawet fototerapią czy oparzeniem słonecznym.
U pacjentów z łuszczycą obserwuje się gorączkę, leukocytozę, obrzęki stawów, niewydolność nerek i serca. W łuszczycy występuje objaw Koebnera, jest to odpowiedź izomorficzna. Objawia się wywołaniem zmian łuszczycowych w miejscach po urazie wcześniej zdrowej skóry, zadrapań, w miejscach cięć operacyjnych, przekłuć uszu, otarć itp.
Łuszczyca głowy (owłosionej skóry głowy)
Inne miejsca występowania zmian łuszczycowych to owłosiona skora głowy - łuszczyca przypomina wtedy łojotokowe zapalenie skóry. Nawykowe drapanie spowodowane świądem, w 60% przypadków powoduje nasilenie zmian na bocznej i tylnej powierzchni skóry głowy, za uszami, na czole i karku. Zmiany łuszczycowe mogą być jedną z najczęstszych przyczyn zapalenia ucha zewnętrznego. Wykwity łuszczycowe rzadko występują na twarzy. Rumień i łuszczenie może obejmować brwi, a u mężczyzn owłosioną skórę brody.
Leczenie łuszczycy
- poprawę jakości życia pacjenta,
- uzyskanie długotrwałej remisji i kontroli objaw,
- zmniejszenie toksycznego wpływu leków na pacjenta,
- ocenę sposobu leczenia.
Większość pacjentów z łuszczycą zgłasza się do swojego lekarza pierwszego kontaktu, jednak 30% z nich trafia wprost do dermatologa. Pacjent musi wiedzieć, że łuszczyca jest chorobą przewlekłą, nawracającą, ale nie zakaźną i nie złośliwą.
Różne fakty z życia pacjenta mogą wpływać na nasilenie choroby lub jej rezultaty leczenia. Zaleca się wykonywanie ćwiczeń fizycznych, unikanie alkoholu, prawidłowy sposób odżywiania. Pacjenci muszą unikać urazów, zadrapań, otarć skóry. Powinni nauczyć się radzenia ze stresem.
Dostępne metody leczenia łuszczycy
Sposoby leczenia łuszczycy obejmują stosowanie leków miejscowych, fototerapii - włączając fotochemioterapie, oraz wiele leków ogólnych. U około 70% pacjentów z łuszczycą wystarczy leczenie miejscowe. Rozpoczęcie terapii u pacjenta może być długotrwałe i nie doprowadza do wyleczenia, łuszczyca może nawracać.
Pacjentów z łuszczycą zwyczajną o niewielkim nasileniu, można leczyć tylko miejscowo. Lekami pierwszego rzutu są kortykosteroidy i analogii witaminy D3. Preparaty lecznicze są dostępne w postaci kremów, maści, lotionów. Wybór preparatów i rodzaj terapii zależy od preferencji pacjenta jak i miejsca występowania zmian oraz rodzaju łuszczycy.
Zgodnie z klasycznymi podręcznikami zmiany łuszczycowe nie swędzą, ale 60% pacjentów uskarża się na tą dolegliwość. Regularne stosowanie środków zmiękczających może łagodzić świąd, zmniejszać ilość łusek i poprawić przenikanie innych leków miejscowych. Preparaty takie jak kwas salicylowy i mocznik działają podobnie. Kortykosteroidy miejscowe mają silne działanie przeciwzapalne, przeciw proliferacyjne i imunomodulujące. Dotychczas nie poznano dokładnie mechanizmu ich działania.
- zaniki skóry (atrofia),
- bielactwo,
- ścieńczenie skóry,
- szybkie narastanie lub zaostrzenie łuszczycy,
- zamianę łuszczycy stabilnej grudkowej na krostkową,
- masywne zakażenia skóry.
Kto może zachorować na łuszczycę?
Łuszczycę stwierdza się względnie często u rasy białej, natomiast prawie nie chorują na nią rdzenni Amerykanie lub Japończycy. Jej częstość jest najwyższa w krajach skandynawskich i w północnej Europie. Najczęściej choroba rozpoczyna się w 20. – 35. roku życia. 75% przypadków pojawia się po raz pierwszy u osób, które nie ukończyły 40. roku życia, jednak łuszczyca może występować w każdym wieku.
Dieta w łuszczycy
Mimo licznych badań nie określono konkretnej diety, która mogłaby korzystnie wpływać na przebieg łuszczycy i łagodzić objawy. Dla zachowania ogólnego zdrowia ważne jest stosowanie zbilansowanej, zróżnicowanej diety, obfitującej w warzywa, owoce, produkty pełnoziarniste i zdrowe tłuszcze. Nie można zapominać o piciu wody. Zaleca się by dziennie wypijać 1,5–2 litry wody.
Choroby współistniejące z łuszczycą
U chorych na łuszczycę stwierdza się większe niż w populacji ogólnej, związane z uogólnionym stanem zapalnym ryzyko wystąpienia chorób metabolicznych (cukrzyca, otyłość, nadciśnienie tętnicze) oraz chorób układu krążenia (miażdżyca, choroba niedokrwienna serca, zawał serca, udar mózgu). Choroba znacząco obniża jakość życia pacjentów, negatywnie wpływa na codzienne funkcjonowanie i stosunki międzyludzkie, co zwiększa ryzyko depresji.
Charakterystycznym objawem łuszczycy są specyficzne zmiany skórne wynikające z zaburzonego procesu regeneracji naskórka. W początkowej fazie choroby występuje wykwit pierwotny – to wyraźnie odgraniczona, czerwonobrunatna grudka o drobnopłatowej, złuszczającej się powierzchni. Może mieć wielkość od łebka szpilki do wykwitu o średnicy 1–2 cm. Zmiany w pełni rozwinięte, tzw. tarczki są większe (średnicy nawet kilku centymetrów) i pokryte mocno przylegającymi srebrzystymi łuskami, czyli blaszkami łuszczycowymi. Po zdrapaniu łuski ukazuje się błyszcząca, jakby pokryta woskiem powierzchnia (objaw świecy stearynowej) oraz drobne kropelkowate krwawienia (objaw Auspitza).
Łuszczycy może towarzyszyć świąd, głównie w okresie zaostrzenia zmian skórnych.
Fot. 1. Zmiany skórne w łuszczycy
Typowa lokalizacja zmian to łokcie, kolana, owłosiona skóra głowy i okolica lędźwiowo-krzyżowa. W rzadkich przypadkach zmiany obejmują całą powierzchnię skóry.
Dla aktywnej postaci łuszczycy charakterystyczny jest objaw Koebnera – zmiany łuszczycowe występują po upływie 6–12 dni wzdłuż linii zadrapania naskórka.
