Kategorie

Skuteczne metody leczenia łuszczycy na twarzy - Co warto stosować?

Przyczyny łuszczycy

Typowe zmiany łuszczycowe mogą pojawić się na skórze osoby w każdym wieku, zdarza się, że to specyficzne zapalenie skóry rozpoznaje się już u niemowląt. Najczęściej jednak pierwsze objawy łuszczycy pojawiają się pomiędzy 20. a 40. rokiem życia (jest to tzw. I typ łuszczycy). II typ łuszczycy dotyczy osób po ukończeniu 50. roku życia.

Łuszczyca należy do grupy chorób o podłożu autoimmunologicznym i charakteryzuje się uogólnionym procesem zapalnym. Ważną rolę w rozwoju łuszczycy odgrywają czynniki genetyczne oraz bodźce środowiskowe takie jak stres, uraz, infekcje bakteryjne lub grzybicze.

Łuszczyca a dziedziczenie

Łuszczyca jest chorobą dziedziczną, co potwierdza fakt, że jeśli u obojga rodziców rozpoznano łuszczycę, prawdopodobieństwo rozwoju choroby u ich dziecka wynosi około 70%. W przypadku tylko jednego rodzica z łuszczycą dziecko ma około 20% szans, że rozwiną się u niego objawy łuszczycy. Niekiedy dochodzi do przeskoku jednego pokolenia, tzn. zostaje ominięte pierwsze pokolenie, a symptomy łuszczycy rozwijają się w kolejnym (wnuki). Łuszczyca może pojawić się także u osób bez obciążonego wywiadu rodzinnego, gdyż mogą zajść świeże mutacje.

Łuszczyca typu I, czyli objawiająca się pomiędzy 20-40. rokiem życia, dziedziczy się autosomalnie dominująco.

Czy łuszczyca jest zaraźliwa?

Łuszczyca nie jest chorobą zakaźną, zatem nie można się nią zarazić nawet w wyniku bezpośredniego kontaktu z osobą mającą objawy choroby.

Jakie są domowe sposoby leczenia łuszczycy?

Kluczowa jest prawidłowa pielęgnacja ciała za pomocą dermokosmetyków. Zaleca się stosowanie emolientów, szamponów, płynów zawierających dziegieć, czy siarkę oraz preparatów o działaniu keratolitycznym (złuszczają zrogowaciały naskórek).

  • ogniska zapalne – np. zapalenie zatok, gardła, próchnica
  • infekcje
  • palenie tytoniu
  • wybrane leki – np. glikokortykosteroidy podawane doustnie.

Aby zapobiec suchości skóry, wskazane jest stosowanie odpowiednich emolientów.

Zapamiętaj

  • Łuszczyca jest przewlekłą, nawracającą chorobą, na którą choruje około 2% populacji. W jej rozwoju odgrywają rolę czynniki genetyczne i immunologiczne.
  • Łuszczyca nie jest zakaźna.
  • Do istotnych środowiskowych czynników wyzwalających łuszczycę należą m.in.: infekcje, niektóre leki, stres, palenie tytoniu, alkohol.
  • Łuszczycę rozpoznaje się przede wszystkim na podstawie objawów klinicznych (nie istnieją badania krwi specyficzne dla tej choroby).
  • Większość pacjentów z łuszczycą o nasileniu łagodnym do średniego można leczyć jedynie preparatami o działaniu miejscowym.
  • U części pacjentów łuszczyca wymaga leczenia ogólnego.

Łuszczyca w pytaniach i odpowiedziach

Zobacz także

Łuszczycowe zapalenie stawów Łuszczycowe zapalenie stawów to przewlekła zapalna choroba narządu ruchu. Objawy łuszczycowego zapalenia stawów są bardzo różnorodne - m.in. ból i obrzęk stawów, palce kiełbaskowate, ból przyczepów ścięgnistych, ból kręgosłupa i krzyża. ŁZS najczęściej rozwija się po wystąpieniu łuszczycy skóry. Oprócz zajęcia narządu ruchu i skóry, choroba może dotyczyć też innych narządów i powodować przyspieszony rozwój miażdżycy.

Objawy łuszczycy

Łuszczyca zwyczajna stanowi 85% wszystkich przypadków tej choroby. Pierwsze objawy w większości przypadków pojawiają się na łokciach, kolanach, prostownikach kończyn, dłoniach, stopach, owłosionej skórze głowy, paznokciach. Charakterystycznym objawem klinicznym łuszczycy jest płasko-wyniosła grudka łuszczycowa barwy czerwonej zróżnicowanej wielkości, wyraźnie odgraniczona od otoczenia. Grudki pokryte są srebrzystą łuską, mogą się zlewać ze sobą. W obrębie zmian dochodzi do znacznego stopnia obniżenia nawilżenia naskórka, co objawia się zwiększoną suchością skóry. Łuszczyca uogólniona występuje rzadko, obejmuje cała powierzchnie ciała i może być wywołana nieprawidłowym stosunkiem przyjmowanych ogólnie glikokortykosterydów, infekcją lub nawet fototerapią czy oparzeniem słonecznym.

U pacjentów z łuszczycą obserwuje się gorączkę, leukocytozę, obrzęki stawów, niewydolność nerek i serca. W łuszczycy występuje objaw Koebnera, jest to odpowiedź izomorficzna. Objawia się wywołaniem zmian łuszczycowych w miejscach po urazie wcześniej zdrowej skóry, zadrapań, w miejscach cięć operacyjnych, przekłuć uszu, otarć itp.

Łuszczyca głowy (owłosionej skóry głowy)

Inne miejsca występowania zmian łuszczycowych to owłosiona skora głowy - łuszczyca przypomina wtedy łojotokowe zapalenie skóry. Nawykowe drapanie spowodowane świądem, w 60% przypadków powoduje nasilenie zmian na bocznej i tylnej powierzchni skóry głowy, za uszami, na czole i karku. Zmiany łuszczycowe mogą być jedną z najczęstszych przyczyn zapalenia ucha zewnętrznego. Wykwity łuszczycowe rzadko występują na twarzy. Rumień i łuszczenie może obejmować brwi, a u mężczyzn owłosioną skórę brody.

Łuszczyca – przyczyny, objawy, leczenie

Łuszczyca jest niezakaźną, przewlekłą, ogólnoustrojową chorobą zapalną, która charakteryzuje się specyficznymi zmianami skórnymi wynikającymi z nadmiernego rogowacenia naskórka.

Dotyczy około 2% populacji w Europie i Stanach Zjednoczonych, w Azji i Afryce występuje rzadziej. Częstość występowania łuszczycy w populacji polskiej określa się na ok. 3%.

  • genetyczne – m.in. polimorfizm genu HLA-Cw6
  • immunologiczne – zaburzenia funkcjonowania zlokalizowanych w naskórku komórek Langerhansa oraz mechanizmy zależne od limfocytów T, zwłaszcza subpopulacji Th1 i Th17
  • środowiskowe – infekcje, niektóre leki (m.in. przeciwmalaryczne, beta-blokery, cymetydyna, niesteroidowe leki przeciwzapalne), stres, palenie tytoniu, picie alkoholu, ciąża i poród, menopauza.
  • typ I wykazuje silny związek z predyspozycją genetyczną, rozpoczyna się zwykle przed 40. rokiem życia, często w dzieciństwie lub w wieku młodzieńczym, cechuje go cięższy przebieg w porównaniu z typem II, trudniej reaguje na leczenie
  • typ II to tzw. łuszczyca dorosłych, zaczyna się zazwyczaj między 50. a 70. rokiem życia.

Dziedziczenie łuszczycy ma charakter wielogenowy. Ryzyko zachorowania na łuszczycę dziecka zdrowych rodziców wynosi 1–2%, gdy na łuszczycę choruje jedno z rodziców wzrasta do 10–20%, przy obojgu rodzicach chorych na łuszczycę sięga 50–70%.

Leczenie miejscowe

  • preparaty keratolityczne zawierające 5–10% kwasu salicylowego lub mocznika – powodują zmniejszenie ilości łusek, poprawiają przenikanie innych preparatów
  • dziegcie (pochodne węgla kamiennego) – używane są głównie w postaci maści i past, mają właściwości antyproliferacyjne
  • cygnolina – stosowana głównie w tzw. leczeniu minutowym, w stężeniach 0,5-2%, rozpoczynając od małych stężeń i zwiększając je w zależności od reakcji skóry, preparat jest nanoszony na skórę na kilka minut, a następnie zmywany
  • glikokortykosteroidy – mają silne właściwości przeciwzapalne, antyproliferacyjne i immunomodulujące, ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych związanych z nieprawidłowym stosowaniem tych preparatów, należy je stosować wyłącznie pod kontrolą lekarza
  • analogi witaminy D3 (kalcypotriol, takalcytol) – preparaty te dają dobre efekty terapeutyczne przy mniejszych działaniach niepożądanych w porównaniu z miejscowo stosowanymi kortykosteroidami.
  • fototerapia – polega na ekspozycji na światło ultrafioletowe wytwarzane przez specjalne lampy (wykorzystuje się promieniowanie wąskopasmowe UVB 311nm), musi przebiegać pod nadzorem przeszkolonego personelu
  • fotochemioterapia – inaczej terapia PUVA (Psoralen Ultra-Violet A), to naświetlanie promieniowaniem UVA po podaniu psolarenu, leku światłouwrażliwiającego
  • metotreksat – jest to najczęściej stosowany w łuszczycy lek cytostatyczny, przed jego włączeniem należy wykonać podstawowe badania laboratoryjne, morfologię krwi z rozmazem, badanie czynności nerek oraz wątroby, RTG klatki piersiowej oraz przeprowadzić ogólne badanie lekarskie, lek może być przyjmowany wyłącznie pod kontrolą lekarza
  • cyklosporyna A – to silnie działający lek immunosupresyjny skuteczny we wszystkich postaciach łuszczycy, jednak ze względu na nefrotoksyczność wskazany jest głównie w przypadkach łuszczycy szczególnie rozległej i opornej na inne metody leczenia, podawanie wiąże się z koniecznością monitorowania parametrów laboratoryjnych oraz ciśnienia tętniczego krwi
  • retinoidy – normalizują proliferację i różnicowanie keratynocytów oraz ograniczają stan zapalny, wskazane są do stosowania w łuszczycy krostkowej, ponieważ mają działanie teratogenne, kobiety w wieku rozrodczym mogą je przyjmować tylko równocześnie, stosując antykoncepcję, którą muszą utrzymać jeszcze przez 2 lata po zakończeniu leczenia, najczęściej występujące objawy niepożądane to suchość ust, nosa, oczu, błon śluzowych oraz wypadanie włosów
  • leki biologiczne – są to preparaty działające na określone cytokiny, które biorą udział w immunopatogenezie łuszczycy, podawane są w iniekcjach, podskórnie lub dożylnie, w ostatnich latach do leków starszej generacji – inhibitorów TNF-α dołączyły inhibitory interleukiny 17 oraz najnowsze, inhibitory interleukiny 23, leki biologiczne są podawane w ramach programów lekowych.

Automatyczne wstrzykiwacze do użytku w leczeniu artretyzmu reumatycznego, choroby Bechterewa, artropatii łuszczycowej, młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów i łuszczycy , lecz nie w połączeniu z hormonami wzrostu.

Czytaj dalej...

Na przykład u chorych z grupą AB głównym czynnikiem nasilającym powstawanie zmian jest objaw Koebnera czyli uszkodzenie naskórka , z grupą A zakażenia paciorkowcami, z grupą krwi B interakcje lekowe, zaś z grupą 0 stres.

Czytaj dalej...

Są to palenie papierosów i regularne picie alkoholu, przyjmowanie silnych leków antybiotyków, sterydów, interferonu, leków hormonalnych , niewyleczone i zaniedbane stany zapalne skóry z wykwitami, ciąża, niewystarczająca ilość snu, chroniczne zmęczenie i brak odpoczynku, choroby przewlekłe cukrzyca typu 1, dna moczanowa , silny stres.

Czytaj dalej...

Objawy choroby spowodowane są głównie zaburzeniami autoimmunologicznymi i uwarunkowaniami genetycznymi, jednak istnieje szereg czynników, które wywołują zaostrzenie objawów w przebiegu łuszczycy, jak i zwiększają ryzyko jej wystąpienia.

Czytaj dalej...