Androgenowa łysina po angielsku - Przyczyny, Objawy i Metody Leczenia
Łysienie androgenowe u kobiet – objawy
Pierwsze objawy łysienia androgenowego u kobiet również mogą pojawić się w bardzo młodym wieku, jednak zwykle ryzyko schorzenia wzrasta wraz z upływem lat. W odróżnieniu od mężczyzn, u kobiet ten problem prowadzi raczej do obfitego przerzedzenia włosów, a nie całkowitego wyłysienia.
Najczęściej objawem łysienia androgenowego u kobiet jest początkowo poszerzenie się przedziałku na szczycie głowy, widocznego po czesaniu włosów. Przerzedzenie zwykle dotyczy tylko szczytu głowy, bez zajęcia linii czoła. Ten typ łysienia występuje tylko u kobiet i ocenia się go na podstawie trzystopniowej skali:
- stopień I – przerzedzenie włosów w centralnej części głowy,
- stopień II – szersze przerzedzenie włosów, jednak z zachowaniem gęstości jak w stopniu I,
- stopień III – niemal całkowita utrata włosów w centralnej części głowy.
Zdarza się też, że łysienie androgenowe typu męskiego występuje u kobiet. Zwykle problem dotyczy okresu pomenopauzalnego. Wówczas początkowo dochodzi do przerzedzenia włosów w okolicy łuku czoła i na szczycie głowy, kolejno łysienie rozprzestrzenia się w kierunku skroni i ciemienia.
Łysienie androgenowe – przyczyny
Łysienie androgenowe stanowi najczęstszą przyczynę wypadania włosów. Częstość jego występowania wzrasta wraz z wiekiem i może dotykać ponad 70% mężczyzn i 40% kobiet.
Schorzenie może mieć swoje źródło w wielu czynnikach, z których najistotniejszą rolę odgrywają predyspozycje genetyczne, wpływ androgenów i powstawanie mikrozapaleń.
Poprzez wpływ androgenów u osób z predyspozycją genetyczną następuje miniaturyzacja mieszka włosowego, gdyż metabolit testosteronu – dihydrotestosteron, powstający na skutek działania enzymu 5α-reduktazy, wpływa na receptory znajdujące się w mieszkach, skracając fazę wzrostu włosa [2,3].
Co może być przyczyną łysienia androgenowego?
Skłonność do nadmiernego wypadania włosów to problem genetyczny, często występujący rodzinnie. Odpowiedzialne za łysienie androgenowe uznaje się geny 5α-reduktazy, chromosomu Y, czynników wzrostowych oraz receptorów androgenowych i estrogenowych.
Wyjaśniając, czynnikiem uszkadzającym mieszek włosowy są androgeny, czyli hormony płciowe o budowie sterydowej. Występują u obu płci, ale u kobiet w mniejszej ilości. Za łysienie androgenowe odpowiada testosteron, a dokładniej związek, jaki z niego powstaje, czyli dihydrotestosteron (DHT). Do nadmiaru dihydrotestosteronu dochodzi m.in. przy udziale 5α-reduktazy.
Nieco bardziej złożone są przyczyny łysienia androgenowego u kobiet. W tym przypadku istotne znaczenie ma także aromataza cytochromu P-450, która przekształca testosteron w estradiol. Oznacza to, że łysienie androgenowe u kobiet może występować nawet pomimo prawidłowego poziomu testosteronu, gdy zostaną zaburzone proporcje pomiędzy testosteronem a estradiolem.
U kobiet testosteron wytwarzany jest głównie w jajnikach, natomiast u mężczyzn w jądrach. Łysienie androgenowe u kobiet jest więc konsekwencją zaburzeń hormonalnych. Może mieć związek z chorobami ogólnoustrojowymi, takimi jak np. zespół policystycznych jajników, schorzenia przysadki mózgowej, guzy jajników i nadnerczy, hiperandrogenizm idiopatyczny czy nawet otyłość.
Z kolei łysienie androgenowe u mężczyzn może mieć związek z chorobami zaburzającymi produkcję testosteronu, takimi jak np. przerost prostaty. Określono również związek z tym typem łysienia a chorobą niedokrwienną serca.