U nas zapłacisz kartą
Tajemnice Małych Pęcherzyków na Dłoniach - Przyczyny, Objawy i Sposoby Leczenia
Bąble na skórze jak po oparzeniu
Najczęstszą przyczyną powstawania bąbli na skórze są oparzenia. Do oparzenia może dojść w wyniku kontaktu skóry z wysoką temperaturą, promieniowaniem lub substancją żrącą. Bąble powstałe na skórze w skutek oparzenia, zazwyczaj są wypełnione płynem surowiczym, który ma na celu ochronę organizmu przed rożnymi zakażeniami. Z tego powodu nie należy ich przebijać.
Często oparzenia powstają przy gotowaniu, a jeśli czynność ta powtarzana jest przez nas codziennie - trudno o to, by bąble szybko i sprawnie się wygoiły. Zazwyczaj ich leczenie na dłoniach może trwać do ok. 2. a nawet 3. tygodni.
Bąble po oparzeniu różnią się wyglądem w zależności od tego, jaki czynnik je spowodował. Zazwyczaj takie bąble mają kilka milimetrów średnicy.
Przyczyny pęcherzy skórnych
- urazy tj. otarcia, ucisk, oparzenie termiczne i chemiczne, poparzenie słoneczne, ugryzienie insekta, zwykle o średnicy ponad 5mm
- opryszczka zwykła (zimno, febra) występuje zwykle na wardze lub w jej pobliżu, pęcherzyki mnogie o średnicy poniżej 5mm, ich pojawienie się poprzedza drętwienie oraz bolesność skóry
- półpasiec, na ogół pęcherzyki do 5mm średnicy, zawsze znajdujące się po jednej stronie ciała i rozprzestrzeniające na kształt opaski na tułowiu lub wzdłuż kończyny
- choroby wirusowe wieku dziecięcego tj. ospa wietrzna
- wyprysk pęcherzowy, pęcherze o różnej wielkości, mogą być bolesne, najczęściej pojawiają się na dłoniach oraz podeszwach stóp
- autoimmunologiczne choroby skóry (pęcherzyca, pemfigoid), liczne, różnej wielkości, wiotkie i pękające pęcherze, pozostawiające bolesne owrzodzenia
- opryszczkowe zapalenie skóry
- atopowe zapalenie skóry (egzema)
- zapalenie tkanki podskórnej
- alergiczne zapalenie naczyń
- świerzb, drobne pęcherzyki
- liszajec pęcherzowy (zakażenie skóry)
- rumień wielopostaciowy, symetryczne plamy z centralnie położonym pęcherzem
- porfiria (choroba metaboliczna)
- pęcherzowe oddzielanie naskórka (choroba genetyczna)
- mięczak zakaźny
- uboczny objaw przyjmowanych leków
Pęcherze, które powstały w wyniku oparzenia chronią leżące głębiej tkanki przed działaniem wysokiej temperatury i zmniejszają ryzyko wtórnej infekcji.
Pęcherze wywołane przez zakażenie mogą obfitować w bakterie i wirusy, dlatego nie powinny być dotykane, aby nie rozprzestrzeniać infekcji.
Pojawienie się pęcherzy na stopach lub na dłoniach w skutek tarcia to oczywisty sygnał do zmniejszenia aktywności albo założenia wygodniejszych butów. Dotyczy to najczęściej początkujących biegaczy, tenisistów lub rowerzystów.
Wyprysk potnicowy – przyczyny
Wyprysk potnicowy (ang. dyshidrotic eczema, pompholyx) należy do najczęściej występujących chorób skóry (dermatoz). Potnica to charakterystyczne zapalenie skóry zlokalizowane na dłoniach oraz stopach, będące reakcją alergiczną organizmu na kontakt z którąś z uczulających substancji. Alergeny mogą być pochodzenia wewnętrznego (endogennego), jak i zewnętrznego (egzogennego). Najczęstszymi alergenami są metale ciężkie (m.in. nikiel, kobalt, chrom) oraz bakterie. Wyprysk potnicowy może się też ujawnić pod wpływem stosowanych leków. Choć nazwa tej dermatozy kojarzy się z potem, to powstające w przebiegu choroby pęcherzyki nie są związane z gruczołami potowymi.
Wyprysk potnicowy ma formę niedużych (maksymalna średnia to ok. 2–3 mm), bezbarwnych pęcherzy wypełnionych surowiczym płynem. Pęcherze powstają w skupiskach. Wyprysk potnicowy czasem, chociaż nie zawsze, powoduje ból. Charakterystyczne dla wyprysku potnicowego jest uporczywe swędzenie. Zmiany skórne pojawiają się głównie na dłoniach (w ok. 70% przypadków), na dłoniach i podeszwach stóp (20% przypadków) albo tylko na podeszwach (10%). Wyprysk potnicowy może mieć związek z zakażeniem grzybiczym (np. obecność pęcherzy na dłoniach może oznaczać grzybicę stóp). Choroba bardzo często występuje u osób z atopowym zapaleniem skóry.
Ropne bąble na skórze
Bąble ropne na skórze wskazywać mogą nie tylko na jedną z postaci opryszczki, ale też tzw. czyraczność. Czyraki są objawem gronkowcowego zapalenia mieszków włosowych.
W przebiegu infekcji w pierwszej kolejności na skórze pojawiają się niezwykle bolesne, czerwone, twarde i zbite guzki. Po kilku dniach pod ich powierzchnią zaczyna się zbierać ropna treść.
W dalszej kolejności dochodzi do samoczynnego pęknięcia zmiany skórnej i rozlania się jej zawartości. Wiąże się to z kolejną porcją doznań bólowych, a dodatkowo należy się liczyć z tym, że w miejscu rozerwania czyraka pozostanie głęboka, widoczna blizna.
Czyraki występują pojedynczo. Mogą się pojawić w każdym niemal miejscu, ale zwłaszcza na plecach, ramionach, pośladkach, klatce piersiowej, szyi. W ostatnim przypadku istnieje ryzyko poważnych powikłań, z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych włącznie.
Innym schorzeniem, w przebiegu którego pojawiające się na skórze bąble wypełnione są ropą, jest choroba Duhringa. Jest to skórna postać celiakii, a więc skrajnej postaci nietolerancji glutenu. Mimo zupełnie odrębnej etiologii, zmiany skórne przypominają te, które pojawiają się u pacjentów chorych na opryszczkę.
Różni się jednak ich lokalizacja. W tym przypadku ropnie pojawiają się w takich miejscach, jak:
- kolana i łokcie,
- pośladki i lędźwie,
- okolice łopatek,
- twarz i owłosiona skóra głowy.
