Przyczyny i Leczenie Pryszcza w Okolicy Oka
Łagodne zmiany guzkowe spojówek
Łagodne zmiany guzkowe spojówek to duża grupa chorób, których wspólną cechą jest pojawienie się ograniczonego lub rozlanego guzka w obrębie spojówki, czyli przezroczystej błony pokrywającej gałkę oczną i powieki od strony oka. Guzy spojówki mogą zajmować różne jej części – spojówkę gałkową, powiekową, załamki, fałd półksiężycowaty i mięsko łzowe (zob. Budowa narządu wzroku). Mogą tworzyć dobrze odgraniczony guz bądź przybierać rozlaną postać. Mogą wyrastać ze spojówki lub rozwijać się pod spojówką. Należą do nich torbiele, wywodzące się z nabłonka spojówki brodawczaki, ziarniniaki, tłuszczyk skrzydlik, pryszczyk, plamki Bitota, wrodzone guzy związane z zaburzeniami rozwojowymi w okresie embrionalnym – torbiele dermoidalne, odpryskowiaki, tłuszczakoskórzak. Mechanizmy powstawania tych guzów są bardzo różne.
Torbiele mogą mieć charakter wrodzony lub rozwinąć się w dowolnym momencie życia. Mogą powstać również na skutek przeprowadzonych zabiegów chirurgicznych na oku, na przykład po zabiegach przeciwjaskrowych (ten specyficzny rodzaj torbieli spotyka się np. w obrębie tzw. poduszeczki filtracyjnej, zob. Jaskra: trabekulektomia).
Ryc. 1. Brodawczak spojówki (papilloma)
Brodawczaki spojówki mogą występować w dwóch postaciach – uszypułowanej i nieuszypułowanej. Uszypułowanego brodawczaka spojówki wywołuje ludzki wirus brodawczaka (human papilloma virus – HPV, podtypy 6 i 11). W skórze zakażenie tym wirusem powoduje rozwój brodawek zwykłych (kurzajek).
Nieuszypułowanego brodawczaka spojówki wywołują zakażenia HPV (podtypy 16 i 18). Mogą one mieć charakter już nie łagodny, a dysplastyczny (tzn. zmieniać się w zmiany złośliwe).
Ziarniniaki zbudowane są z komórek zapalnych i najczęściej pojawiają się po zabiegach operacyjnych spojówki i mogą powstawać w reakcji na przykład na szwy chirurgiczne. Chorobą ogólną powodującą powstawanie licznych ziarniniaków w załamku spojówki lub w spojówce tarczkowej jest sarkoidoza.
Jak często występuje?
Łagodne guzy spojówki to częsty problem kliniczny. Rocznie 1 osoba na 2500 poszukuje pomocy okulistycznej z powodu guzów powierzchni oka lub powiek. Szczęśliwie okazuje się, że w tej grupie guzy łagodne występują trzy razy częściej niż nowotwory złośliwe. Nie ma jednak dokładnych danych statystycznych dotyczących występowania poszczególnych guzów.
Torbiele są jasne i wypełnione przezroczystym płynem. Pokrywający je nabłonek spojówki nie jest zmieniony chorobowo. Pierwotne torbiele (cysty) spojówki (inaczej nabłonkowe torbiele wtrętowe) to niezwykle często występujące zmiany. Spotyka się je zarówno w spojówce gałkowej, jak i w spojówce załamków (zob. Budowa narządu wzroku).
Uszypułowane brodawczaki spotyka się zwykle u dzieci i młodzieży. Często występują w załamku dolnym worka spojówkowego, ale mogą pojawić się także w spojówce powiekowej, fałdzie półksiężycowatym czy w mięsku łzowym (zob. Budowa narządu wzroku). Brodawczaki spojówki mają „palczaste” wyniosłości i budowę zrazikową. Ponadto widoczny jest włóknisty, unaczyniony rdzeń zbudowany z wielu drobnych, poskręcanych naczyń krwionośnych. Brodawczaki spojówki mogą mieć wiele ognisk. Zmiany te bywają też bardzo rozległe, zwłaszcza u pacjentów zakażonych HIV.
Nieuszypułowane brodawczaki to pojedyncze guzy o płaskiej podstawie występujące tylko w jednym oku. Na ich powierzchni widoczne są „czerwone kropeczki”, które sprawiają, że guz przypomina nieco „truskawkę”. Często występują w spojówce gałkowej okolicy rąbka rogówki. Oznakami dysplazji (przemiany w zmianę złośliwą) jest pojawienie się odczynu zapalnego w okolicy guza lub białawych, dobrze odgraniczonych, gładkich lub szorstkich, matowych zgrubień na powierzchni (nazywanych leukoplakią), co oznacza rogowacenie.
Ziarniniaki to grudki zbudowane z komórek zapalnych. Ziarniniak ropotwórczy (także naczyniotwórczy) występuje najczęściej w rąbku rogówki.
Co zrobić aby uniknąć zachorowania?
Brak skutecznych metod profilaktyki. Większość osób w populacji jest nosicielem latentnej postaci wirusa ukrytego w zwojach nerwowych. Do jego reaktywacji może dojść na przykład wskutek upośledzenia odporności miejscowej lub ogólnej.
Zobacz także
Opryszczka narządów płciowych Opryszczkę narządów płciowych wywołuje wirus Herpes (HSV), najczęściej typu 2. Do zakażenia dochodzi w trakcie stosunku płciowego. Ponieważ wirus ulega przeniesieniu w wyniku kontaktu bezpośredniego ze skórą do infekcji może dojść w wyniku różnych praktyk seksualnych.
Opryszczka u dzieci Zakażenie wirusem opryszczki HSV-1 jest szeroko rozpowszechnione wśród ludzi. Szacuje się, że zakażonych jest 80% populacji.
Zakażenie narządów płciowych wirusem opryszczki u kobiet w ciąży Opryszczkę narządów płciowych powoduje wirus Herpes (Herpes simplex virus – HSV). Jest to jedna z najczęściej występujących chorób przenoszona drogą płciową.
Wybrane treści dla Ciebie
Wirusowe zapalenia spojówek Wirusowe zapalenia najczęściej są spowodowane przez adenowirusy oraz wirusa opryszczki. Do zakażenia dochodzi drogą kontaktową przez dotykanie rękami przedmiotów, na których znajdują się wirusy, i przenoszenie ich na powieki.
Zapalenie przełyku wywołane przez wirus opryszczki zwykłej U osób bez zaburzeń odporności zmiany chorobowe występujące w przebiegu zakażenia HSV są ograniczone, powodują ból i trudności przy przełykaniu z towarzyszącymi nudnościami i wymiotami (czasem krwistymi) oraz bólem za mostkiem.
W jaki sposób powstaje ropień u kota?
Ropień u kota tworzy się w miejscu zranień. Niestety skaleczenie skóry nie są niczym niezwykłym. Najbardziej narażone są na nie osobniki korzystające z uroków samodzielnych spacerów po dworze. Najwięcej bowiem mają ku temu okazji.
Zwierzaki te mogą doznać uszkodzeń skóry spowodowanych przez ostre przedmioty, jak druty w ogrodzeniach, ależ będących konsekwencją walki czy polowania. Nie da się ukryć, iż nasi pupile od czasu do czasu wdają się w bójki z pobratymcami. Mogą też zostać zranione przez inne zwierzęta, w tym przez te, na które polują.
Rana, nawet bardzo niewielka, to szeroko otwarta brama dla wszelkich chorobotwórczych mikrobów. Ropień u kota rozwija się, gdy dojdzie do zakażenia gronkowcami i bakteriami beztlenowymi. W dobrych warunkach, jakie zapewnia im żywe ciało, zarazki te szybko zaczynają się namnażać.
W reakcji obronnej organizm wysyła na miejsce zakażenia oddziały granulocytów i makrofagów, których zadaniem jest niszczenie szkodliwych mikrobów.
W efekcie działania bakterii oraz walczących z nimi przeciwciał tworzy się ropa. Powstaje ona wskutek rozpuszczania uszkodzonych tkanek i bakterii przez granulocyty i makrofagi. Objętość płynu zwiększa się, ponieważ zwykle nie ma on możliwości ujścia na zewnątrz, tworząc grudkowane zgrubienie.
Największym problemem w przypadku ropni u kotów są wtórne skutki, w postaci zatruwania organizmu toksynami, które wytwarzają bakterie. W skrajnych przypadkach może to mieć konsekwencje w postaci ogólnoustrojowych problemów zdrowotnych.

Opryszczka narządu wzroku – przyczyny
Pomimo że wirus opryszczki kojarzy nam się ze zmianami wargowymi może on także zaatakować spojówkę i rogówkę oka, co w przypadkach zaniedbanych często nawracających epizodów może być przyczyną bliznowacenia rogówki a nawet utraty wzroku. Ta postać choroby wymaga bezwzględnego udania się do okulisty.
Wirus może zaatakować zarówno dorosłych, jak i dzieci. Do zarażenia dochodzi w bardzo prosty sposób dlatego wirus opryszczki jest bardzo rozpowszechniony. Źródłem zakażenia jest chory lub zakażony bezobjawowo człowiek.
Opryszczkowe zakażenie narządu wzroku wywoływane jest głównie przez typ 1 wirusa (HSV-1). Wykwity opryszczkowe zlokalizowane są na spojówce, obejmują rogówkę, rzadziej natomiast umiejscowione są na powiekach. Wirus w okolicę oczu najczęściej dostaje na drodze autoinokulacji, tj. samozakażenia poprzez przeniesienie go na rękach z innych okolic ciała, na których znajdują się wykwity opryszczkowe.
Niestety w wielu przypadkach wirus wywołuje zapalenie spojówek, które często ulega przeniesieniu na rogówkę. Pacjenci zgłaszają ból, światłowstręt i niewielką ilość wodnistej wydzieliny. Nawracające i częste zakażenia rogówki wywołują owrzodzenia penetrujące do jej zrębu i powikłane są powstawaniem blizn. Czym to skutkuje? Otóż w zakażonej rogówce dochodzi do reakcji immunologicznej prowadzącej do nagromadzenia limfocytów i neutrofili. W konsekwencji powstają trwałe zmętnienia, które upośledzają widzenie.
Możliwe jest także zainfekowanie wirusem który w konsekwencji będzie skutkował powikłaniami zespołu suchego oka. Po infekcji wirus jest wydalany we łzach, które mogą być przyczyną zakażenia u innych.
