U nas zapłacisz kartą
Przyczyny i Leczenie Pryszcza w Okolicy Oka
Pryszcze – Grudki
Jak wyglądają grudki?
Jak sama nazwa wskazuje ten rodzaj pryszczy wygląda, jak grudki na skórze. Mogą być one mniej lub bardziej zaczerwienione, a ich cechą charakterystyczną jest to, że nie widać „rdzenia” wyprysku tzn. ani charakterystycznej białej głowy czy ropy, ani czarnej kropki charakterystycznej dla zaskórników.
Jeśli spojrzysz na zdjęcie ilustrujące artykuł to na pierwszy rzut oka wydaje się, że na czole tego nastolatka są właśnie grudki i gdyby po bliższych oględzinach okazało się, że nigdzie nie widać prześwitów ropy (białych główek) lub charakterystycznych czarnych kropek to należałoby uznać, że ten chłopiec ma właśnie trądzik grudkowy.
Jak powstają grudki?
Grudki są efektem istnienia większych przerw w ścianach porów skóry (mieszków włosowych). Przerwy te mogą wypełnić się zanieczyszczeniami (toksynami, resztkami obumarłych komórek) i łojem. W ten sposób w skórze tworzy się zgrubienie w postaci grudki, tym większej i boleśniejszej im intensywniejszy jest stan zapalny wskutek intensywności pracy bakterii.
Grudka może się łatwo utworzyć na skutek np. wyciskania zaskórników. Wtedy tworzy się przerwa, którą wypełniają ww. substancje.
Grudka może się rozwinąć w krostę (pojawi się na niej charakterystyczne białawe zwieńczenie) lub może samoistnie zniknąć.
Jak postępować z grudkami?
Absolutnie i pod żadnym pozorem nie należy ich wyciskać, bo wyciskając „otwieramy” kolejne kanały do zbierania się różnych paskudztw, z których grudki powstają. One powinny same dość łatwo i szybko zniknąć.
Proces zaniku może wspomóc przemywanie preparatami o działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwzapalnym. Płyny przeciwtrądzikowe powinny wystarczyć.
Jeśli grudki tworzą się często i jest ich dużo, można wspomóc kurację tabletkami >>> tu więcej o polecanych tabletkach.
Przy pojedynczych grudkach polecam smarowanie odrobiną olejku z drzewa herbacianego. Naprawdę ociupiną. Olejek genialnie niszczy bakterie i grudka może nawet nie mieć szans, by się rozwinąć.
Opryszczka narządu wzroku – objawy
W przypadku opryszczkowego wirusowego zapalenia narządu wzroku istnieje szereg charakterystycznych objawów które mu towarzyszą. Do najbardziej znamiennych zalicza się:
– początkowo niewielkie zaczerwienienie,
– swędzenie,
– pieczenie,
– mrowienie,
– bolesne zmiany pęcherzykowe wypełnione płynem,
– obfitą, surowiczą wydzielinę,
– odczyn grudkowy spojówek,
– charakterystyczne małe pęcherzyki w okolicach powiek,
– powiększenie węzłów chłonnych,
– wrażliwość na światło,
– silny ból oka,
– bąble z wodnistą wydzieliną,
– zapalenie spojówek,
– zaburzenia widzenia,
– zmętnienie oka,
Do zarażenia wirusem opryszczki może dojść w skutek potarcia oka dłonią, która wcześniej dotykała innych zakażonych części ciała. Na przykład skóry, na której występują wykwity opryszczkowe . Dlatego szczególnie ważną rolę odgrywa dbałość o higienę osobistą szczególnie w okresie zmian chorobowych. Opryszczka to nie wyłącznie oszpecający defekt kosmetyczny i uciążliwość w kontaktach towarzyskich. Czasem wirus atakuje mózg i opony mózgowe, spojówkę i rogówkę oka, a powikłania mogą być bardzo groźne. Dlatego nie powinno się czekać, aż „samo przejdzie” tylko niezwłocznie udać się do lekarza specjalisty.
Profilaktyka działań zazwyczaj wystarcza do tego, by uniknąć wszelkich nieprzyjemności i powikłań, które wynikają z zachorowania na opryszczkę narządu wzroku .
Medycyna ma już do dyspozycji skuteczną broń przeciwko wirusom opryszczki. W lżejszych przypadkach ograniczonych do niewielkiej powierzchni skóry stosuje się leczenie miejscowe.
Konsekwencją opryszczki narządu wzroku może być tak zwany zespół suchego oka. Jest to jednak schorzenie znacznie mniej poważne, które da się pokonać dzięki stosowaniu odpowiednich, oczywiście przepisanych przez lekarza, kropi do oczu, które nawilżają oko. Warto pamiętać także, że po infekcji wirus zostaje z oka wydalony w łzach chorego. Te z kolei mogą stać się przyczyną zachorowania u innych. Ponadto warto także zaznaczyć, że zachorowaniem na opryszczkę oka narażeni są ludzie, którzy częściej mają do czynienia z wirusem opryszczki i na dodatek pracują w warunkach, w których wirus ten może w łatwy sposób dostać się do spojówki. Taką grupę stanowią na przykład stomatolodzy.
Pryszcze – Guzki i guzy
Jak wyglądają guzy?
Są podobne do grudek, ale o ile grudki są umiejscowione dość płytko, to guzy rozwijają się w głębszych warstwach skóry. Po naciśnięciu takiego guza (jest na wierzchu czerwony) czuć wyraźnie ból i twardość umiejscowioną dość głęboko.
Jak powstają guzy?
Guzy powstają w sposób podobny do grudek tzn. najpierw dochodzi do powstania luki w ścianie pora skóry, a następnie luka ta wypełnia się zanieczyszczeniami, dołączają się bakterie i rodzi się problem.
Problem jest tym większy, że głęboko w skórze może dojść do kolejnych pęknięć i tworzenia się kolejnych luk i w ten sposób guz rośnie i wypełnia głęboko położone warstwy skóry.
Jak postępować z guzami?
Nawet jeśli mocno się postarasz, to guza i tak nie wyciśniesz. Jest to oczywiście niewskazane, a powiedziałabym wręcz, że absolutnie zabronione. Próbując wycisnąć guza możesz jedynie doprowadzić do rozlania się jego zawartości wewnątrz skóry i rozprzestrzenić problem na większe powierzchnie.
Pojedyncze guzki mogą (i powinny) zanikać tak, jak grudki. Możesz je smarować po wierzchu środkami przeciwbakteryjnymi i też powinny zadziałać, choć nie tak dobrze, jak przy grudkach (muszą głębiej penetrować skórę).
Jeśli masz skłonności do tworzenia się guzów i masz ich sporo na ciele – konieczne będzie leczenie dermatologiczne, prawdopodobnie ogólnoustrojowe (tabletki). Samodzielnie niewiele zdziałasz.
W jaki sposób powstaje ropień u kota?
Ropień u kota tworzy się w miejscu zranień. Niestety skaleczenie skóry nie są niczym niezwykłym. Najbardziej narażone są na nie osobniki korzystające z uroków samodzielnych spacerów po dworze. Najwięcej bowiem mają ku temu okazji.
Zwierzaki te mogą doznać uszkodzeń skóry spowodowanych przez ostre przedmioty, jak druty w ogrodzeniach, ależ będących konsekwencją walki czy polowania. Nie da się ukryć, iż nasi pupile od czasu do czasu wdają się w bójki z pobratymcami. Mogą też zostać zranione przez inne zwierzęta, w tym przez te, na które polują.
Rana, nawet bardzo niewielka, to szeroko otwarta brama dla wszelkich chorobotwórczych mikrobów. Ropień u kota rozwija się, gdy dojdzie do zakażenia gronkowcami i bakteriami beztlenowymi. W dobrych warunkach, jakie zapewnia im żywe ciało, zarazki te szybko zaczynają się namnażać.
W reakcji obronnej organizm wysyła na miejsce zakażenia oddziały granulocytów i makrofagów, których zadaniem jest niszczenie szkodliwych mikrobów.
W efekcie działania bakterii oraz walczących z nimi przeciwciał tworzy się ropa. Powstaje ona wskutek rozpuszczania uszkodzonych tkanek i bakterii przez granulocyty i makrofagi. Objętość płynu zwiększa się, ponieważ zwykle nie ma on możliwości ujścia na zewnątrz, tworząc grudkowane zgrubienie.
Największym problemem w przypadku ropni u kotów są wtórne skutki, w postaci zatruwania organizmu toksynami, które wytwarzają bakterie. W skrajnych przypadkach może to mieć konsekwencje w postaci ogólnoustrojowych problemów zdrowotnych.
