U nas zapłacisz kartą
"Przebarwienia i zmiany skórne u trzydziestolatków"
Pielęgnacja skóry trądzikowej u dorosłych
Pielęgnacja skóry w trądziku dorosłych opiera się tak naprawdę na takich samych zasadach jak u osób młodych. Zdecydowanie najważniejszym etapem codziennej rutyny jest dokładne oczyszczanie skóry trądzikowej. Jego celem jest usunięcie wszelkich nagromadzonych zanieczyszczeń i nadmiaru łoju. Oczyszczanie powinno składać się z kolei z trzech kluczowych kroków. Pierwszym jest staranny demakijaż, który zmyje ze skóry nałożone kosmetyki kolorowe: podkład, korektor, bronzer itd. Następnie należy sięgnąć po żel do mycia twarzy trądzikowej, a po jego użyciu konieczne jest przetarcie skóry tonikiem do cery trądzikowej, który przywróci fizjologiczne pH, ściągnie pory i dodatkowo zadziała antybakteryjnie. Unikajcie toników z alkoholem, który wysusza skórę i wzmaga produkcję łoju.
W składzie nakładanych kremów i serum szukajcie składników, które są najbardziej pomocne w walce z trądzikiem i łojotokiem. Będzie to między innymi przeciwzapalny i normalizujący niacynamid, roślinne wyciągi o właściwościach antybakteryjnych i kojących (np. szałwia, tymianek, oczar wirginijski), ograniczający wydzielanie sebum i łagodzący stany zapalne retinol. Ważne miejsce w radzeniu sobie z trądzikiem dorosłych zajmują kwasy, zwłaszcza kwas salicylowy, kwas migdałowy, kwas glikolowy oraz wspomniany kwas azelainowy. Krem na trądzik u dorosłych nie powinien natomiast zawierać składników komedogennych, np. parafiny czy oleju kokosowego.
Pamiętajcie, że cera trądzikowa również potrzebuje codziennego nawilżania. W składzie kremów nawilżających do cery trądzikowej szukajcie kwasu hialuronowego, trehalozy, aloesu. Nawilżanie skóry z trądzikiem nabiera szczególnego znaczenia podczas kuracji zaleconych przez dermatologa, które często mocno wysuszają cerę i naruszają jej barierę hydrolipidową. Istotnym składnikiem będą więc ceramidy, niezbędne dla jej prawidłowego funkcjonowania: ochrony przed czynnikami zewnętrznymi i przed utratą nawilżenia (TEWL).
Jak pozbyć się wyprysków na twarzy u dorosłych?
Metody przeciwdziałania wypryskom na twarzy po 30., 40., 50. roku życia zależą przede wszystkim od przyczyny dolegliwości. Dlatego warto skonsultować się z lekarzem, który może pomóc je ustalić.
Zawsze w przypadku pojawiania się krost na twarzy w dorosłym wieku warto:
- zmienić dietę – eliminacja tłustych potraw, słodyczy i dużej ilości nabiału z diety może pomóc w walce z wypryskami,
- stosować odpowiednie kosmetyki – dostosowanie kosmetyków do typu skóry i jej potrzeb, (żel do mycia, tonik, krem na wypryski na twarzy),
- wypróbować domowe sposoby na ropne pryszcze – maseczki na bazie glinki, delikatne złuszczanie za pomocą peelingów enzymatycznych, stosowanie octu jabłkowego lub leków dostępnych bez recepty zawierających kwas salicylowy i azelainowy oraz nadtlenek benzoilu,
- stosowanie leków na receptę – w niektórych przypadkach konieczne może być skonsultowanie się z dermatologiem i zastosowanie leków na receptę.
Co na wypryski na twarzy po 30., 40. i 50. – leki na receptę
W przypadku nasilonych dolegliwości skórnych zalecana jest konsultacja z lekarzem. Dermatolog na podstawie wywiadu z pacjentem i badania może ustalić przyczynę występowania wyprysków i dobrać najodpowiedniejsze metody leczenia. Najczęściej wykorzystywane są preparaty miejscowe, takie jak retinoidy (np. Isotrex, Izotziaja), preparaty regulujące wydzielanie sebum (np. Acnatac, Duac), a w przypadku zakażeń – antybiotyki na pryszcze ropne (np. Dalacin T, Klindacin T).
W niektórych przypadkach lekarz może zaproponować kobietom leki hormonalne (np. Cyprodiol, Syndi-35), a jeśli zmiany skórne mają związek z menopauzą – hormonalną terapię zastępczą, która może wpłynąć na poprawę stanu skóry.
e -Konsultacja z Receptą Online TrądzikWypełnij formularz medyczny, aby
rozpocząć e-konsultację lekarską
bez wychodzenia z domu.
Jak wygląda trądzik u dorosłych?
Trądzik wieku dorosłego, podobnie jak trądzik młodzieńczy, należy do trądziku pospolitego. W obu przypadkach więc zmiany występujące na skórze nie muszą się różnić. Widoczne są więc zmiany niezapalne, czyli zaskórniki, a następnie mogą rozwinąć się zmiany zapalne, czyli grudki, krostki, torbiele. Czym się różni się trądzik w wieku dorosłym od tego typowego dla nastolatków? Przede wszystkim lokalizacją zmian.
U młodzieży wykwity skórne obejmują przede wszystkim twarz, zwłaszcza strefę T, w obrębie której najbardziej intensywnie wydzielane jest sebum. U dorosłych osób z kolei mówi się o tzw. strefie U, obejmującej dolną część twarzy: brodę i linię żuchwy, często też skórę na szyi (wyjątkiem jest wspomniany trądzik różowaty). Niezależnie od wieku trądzik może pojawić się też na dekolcie, plecach i ramionach.
Trudno wytłumaczyć dlaczego, ale u osób dorosłych zmiany trądzikowe lokalizują się inaczej niż u młodzieży, najczęściej w dolnej części twarzy – na żuchwie, brodzie, w okolicy ust, na szyi. Nie mają charakteru rozsianego ani rozległego, ale przyjmują postać trwale utrzymujących się zmian zapalnych, często na podłożu suchej skóry. Trudno poddają się leczeniu i bardzo często pozostawiają na skórze trwałe ślady w postaci szpecących blizn i przebarwień.
Problem z trądzikiem nękającym dorosłych polega na tym, że standardowa pielęgnacja antytrądzikowa nie pomaga, a antybiotykoterapia ogólna jest skuteczna jedynie podczas przyjmowania leku. Najczęściej więc stosuje się terapię skojarzoną, dostosowaną do indywidualnych potrzeb pacjenta. W trudnych przypadkach jako leki tzw. pierwszego rzutu stosuje się doustnie antybiotyki (ze względu na ich antybakteryjne działanie), ale przede wszystkim retinoidy (pochodne witaminy A), np. izotretinoinę. Jest ona bardzo skuteczna – normalizuje różnicowanie komórek naskórka, zmniejsza nagromadzenie łoju w mieszkach włosowych. Ma jednak też minusy, działa bowiem teratogennie (może uszkodzić płód) i zwiększa wrażliwość skóry na promienie UV. Dlatego kilkumiesięczną terapię prowadzi się pod ścisłym nadzorem lekarza. Przed jej rozpoczęciem trzeba skontrolować poziom cholesterolu (wysoki jest przeciwwskazaniem), a podczas jej stosowania nie wolno zajść w ciążę (po zakończeniu kuracji kobieta powinna odczekać jeszcze 3–6 miesięcy, nim zajdzie w ciążę), opalać się ani poddawać inwazyjnym zabiegom kosmetycznym.Kuracja doustna jest uzupełniana, a w miarę poprawy stanu skóry zastępowana leczeniem miejscowym. Stosuje się wówczas preparaty do smarowania zawierające antybiotyki (erytromycynę czy klindamycynę) oraz retinoidy czy nadtlenek benzoilu. Ograniczają one rozwój bakterii wywołujących zmiany zapalne i podtrzymują efekty leczenia.
To istotny element kuracji przeciwtrądzikowej. Przede wszystkim trzeba uważnie wybierać kosmetyki – powinny to być preparaty o niezbyt bogatej formule (czym prostszy skład kosmetyku, tym lepiej dla skóry) i silnie nawilżające. Pożądanymi ich składnikami są: retinol (kremy z retinolem zapobiegają zaburzeniom keratynizacji naskórka i sprzyjają jego odnowie, ale jednocześnie bardzo wysuszają skórę, stąd konieczność intensywnego nawilżania), witaminy C i E (zwalczają wolne rodniki i hamują produkcję cytokin prozapalnych), wyciągi z alg czy aloesu (nawilżają). Do oczyszczania skóry zalecane są płyny micelarne, żele i preparaty oparte np. na kwasie salicylowym lub glikolowym – zmiękczają komórki naskórka, ułatwiają ich usunięcie i oczyszczenie porów. Wskazane jest też regularne (2 razy w tygodniu) stosowanie pilingów – mechanicznych albo chemicznych (usuwają zrogowaciały naskórek i ułatwiają odblokowanie porów).Wybierając kosmetyki mające ukryć niedoskonałości cery, trzeba szukać lekkich formuł, które nie zatykają porów, pozwalając skórze oddychać (kosmetyki tzw. niekomedogenne). Warto stosować preparaty, które mają dodatkowe właściwości sprzyjające leczeniu zmian trądzikowych, np. antybakteryjne, zwężające pory skóry i ograniczające wydzielanie łoju. miesięcznik "Zdrowie"