U nas zapłacisz kartą
Największy pryszcz na świecie - wyzwanie dla mocnych nerwów
Negocjator policyjny
Negocjatorów policyjnych często można zobaczyć w filmach akcji. I chociaż to, co widzimy na ekranie, nie zawsze idealnie odzwierciedla rzeczywistość, to ich praca naprawdę jest ekstremalnie stresująca i odpowiedzialna. Nie ma w niej miejsca na błędy, a oni muszą błyskawicznie reagować na słowa i zachowanie osób, z którymi rozmawiają - od tego zależy ludzkie życie.
Negocjacje prowadzone są w sytuacjach kryzysowych - np. z osobami, które chcą popełnić samobójstwo, z porywaczami/przestępcami, którzy przetrzymują zakładników, grożą użyciem broni lub materiałów wybuchowych. Negocjatorzy prowadzą rozmowę w taki sposób, żeby nikomu nie stała się krzywda.
Żeby móc rozpocząć pracę w tym zawodzie, trzeba mieć średnie wykształcenie, przejść postępowanie kwalifikacyjne w jednostce policji, przez trzy lata pracować w policji i ukończyć kurs negocjatora policyjnego.
Inne artykuły w Strefie Młodzieży, które mogą Ci się spodobać:
Tekst udostępniony na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 (CC BY 4.0). Jeśli chcesz go rozpowszechnić lub użyć w swoich materiałach, zajrzyj tutaj.
Mapa Karier to bezpłatna i interaktywna baza informacji o ścieżkach kariery i rynku pracy dla młodych ludzi.
- Skąd się biorą dane w Mapie Karier?
- Często zadawane pytania
- Otwarte zasoby edukacyjne
- Polityka prywatności
- Kontakt
- Współpracuj z nami
- Zobacz, jak możesz nam pomóc
- Fundacja Katalyst Education
Ratownik górniczy
To praca, w której liczy się czas – do zasypanych górników trzeba dotrzeć jak najszybciej. Czasem najpierw trzeba przebić się przez zwały skał, ugasić płonący pożar lub wypompować wodę, która nagle zalała kopalnię. Bywa i tak, że ratownicy muszą wydrążyć osobny szyb, którym można dotrzeć do poszkodowanych, a wcześniej dostarczyć im tą drogą świeże powietrze, wodę czy żywność. Niektóre akcje ratunkowe trwają wiele dni, bo ratownicy nie rezygnują z poszukiwań dopóki nie odnajdą wszystkich poszkodowanych górników lub ich ciał.
Żeby móc pracować w tym zawodzie, trzeba mieć odpowiednie wykształcenie. Należy skończyć szkołę branżową lub technikum o profilach górniczych albo studia o kierunkach związanych z górnictwem. Trzeba też przez dwa lata pracować w kopalni i ukończyć kurs dla kandydatów na ratowników górniczych.
Wyzwania, którym warto sprostać, w okresie “narzeczeństwa”:
– nabieranie samodzielności, by odłączyć się od rodziny pochodzenia (emocjonalnie i finansowo)
– ustalenie aspektów wspólnego życia (na co znaleźć czas i przestrzeń, by każdy był spełniony)
– dbanie o sprawiedliwy podział ról (życiowa współodpowiedzialność)
– rezygnacja z “walki o władzę” na rzecz tworzenia kompromisów
– ustalenie granic (na co, we wzajemnych rodzinnych stosunkach, nie możemy się zgodzić)
– akceptacja faktu, że się od siebie różnimy i mamy odmienne postrzeganie świata
– a także różne potrzeby, które trzeba wzajemnie szanować
– wszystko po to, by w swojej tożsamości zachować swoje JA, ale także rozwinąć nową, wspólną przestrzeń MY
Gdy mamy te wszystkie punkty “odhaczone”, potem będzie już z górki. I gdy pojawią się dzieci, we wspólnej przestrzeni MY, o wiele łatwiej nam będzie udźwignąć rolę “RODZICE”.
- odnalezienie się w nowej tożsamości: “jestem nie tylko sobą, nie tylko żoną/ mężem, ale też matką/ ojcem”
Z tym wiąże się wiele wyrzeczeń, cierpienia, rezygnacji z “mojego”. Trzeba przeżyć żałobę po tym, co już nigdy nie będzie “jak kiedyś”.
I potem można już czerpać z nowej roli całymi garściami 🙂 - dawanie sobie nawzajem wsparcia w tym wszystkim co nowe
Samemu naprawdę trudno to wszystko udźwignąć… Bądźmy w tym razem, wymieniajmy się, dawajmy sobie czas i przestrzeń na regenerację sił. - wspólne wspieranie dziecka w rozwoju fizycznym i emocjonalnym
To mama i tata wspólnie, zgodnie wychowują dziecko, według swoich wartości i zgodnie ze swoimi uczuciami. Uważajmy na naszych teściów i rodziców, jeśli “wiedzą lepiej” i ciągną nas w dół, w przeszłość, do czasów, kiedy byliśmy ich małymi dziećmi…
Dzięki tej więzi, wspólnemu spoglądaniu w przód, w tym samym kierunku, kolejne kryzysy nie skończą się kraksą.
Będą raczej przypominać przejażdżkę na rollercoasterze 🙂
Bo RODZINA to podróż życia – dla ludzi o mocnych nerwach…
Czym jest trądzik? Jak radzić sobie z trądzikiem neuropatycznym? Czy wyciskanie pryszczy jest dobrym rozwiązaniem? Czy z wyciśnięciem pryszcza trzeba udać się do dermatologa?
Wyciskanie pryszczy – czy to w domu, czy w gabinecie kosmetycznym – jest dosyć częstym wyborem wielu osób. Ale czy należy to robić? Czy ta praktyka może być niebezpieczna? Sprawdź, jak się ich pozbyć!
Liczne niedoskonałości na skórze sprawiają, że mamy ochotę pozbyć się ich w mechaniczny sposób, a to duży błąd. Wyciskanie pryszcza może nie tylko zaognić stan zapalny, ale i doprowadzić do powstania nowych zmian. Jeśli nie czujesz się przekonany, a wyciskanie wągrów i pryszczy weszło ci w nawyk, sprawdź, dlaczego warto się tego oduczyć.
Wyciskanie krost może być niebezpieczne! Nie dotykaj trądzika neuropatycznego
Masz trądzik, którego chcesz pozbyć się natychmiast? Lepiej trzymaj ręce przy sobie! Dlaczego?
- Wyciskanie stanów ropnych sprawia, że zmiany na skórze mogą się jeszcze bardziej zaognić, a – tym samym – będą jeszcze bardziej widoczne.
- Kiedy dotykasz stanów zapalnych, ryzykujesz, że nadkazisz je bakteryjnie. W końcu nie myjesz rąk przed każdym dotknięciem twarzy, prawda? Dlatego ważne jest, aby oduczyć się tego nawyku.
- Dotykanie zmian zapalnych i ropnych może spowodować namnażanie się bakterii, a w rezultacie pojawi się jeszcze więcej pryszczy. A tego chyba nie chcesz, prawda?
Jeśli już musisz pozbyć się pryszcza, lepiej używaj kosmetyków punktowych. Ale jeśli już koniecznie musisz go wycisnąć, omijaj tzw. trójkąt śmierci!
