U nas zapłacisz kartą
Biały pryszcz u niemowlaka - Przyczyny, Objawy i Sposoby Leczenia
Krostki i plamy na języku – rodzaje i przyczyny
Czerwona krosta czy białe grudki?
W ludowych wierzeniach pypeć na języku jest karą za obmawianie innych. Jednak medycyna patrzy na to zjawisko zupełnie inaczej. Istnieje kilka rodzajów krost na języku. W zależności od tego czy są to czerwone krostki czy białe wypryski, przyczyna może być inna i inaczej wygląda leczenie. Zwykle podstawowy podział polega na sprawdzeniu koloru krostek. Jeżeli są one czerwone, to mogą mieć pochodzenie alergiczne, wynikać z niedoboru witamin czy powstawać na skutek rozwoju bakterii.
Białe krostki najczęściej oznaczają grzybicę, szczególnie często spotykane zakażenie grzybami Candida. Jeżeli jednak zamiast wielu krostek pojawia się pojedynczy pryszcz na języku, to może oznaczać niedobór witamin lub wynik zetknięcia powierzchni języka z bakteriami.
W rzadkich przypadkach bąble na języku oznaczają zakażenie wirusowe. Mogą towarzyszyć katarowi, co sprawia, że przeziębienie staje się jeszcze bardziej irytujące niż zwykle. A oto lista możliwych zmian na języku:
- Plamy na języku – mogą przybierać różny kolor. Białe zwykle świadczą o obecności liszaja płaskiego, żółte mogą być wynikiem nieprawidłowej higieny jamy ustnej. Czarne plamy, przypominające włoski to niegroźne, ale nieprzyjemne zakażenie bakteryjne. Najbardziej niepokojące są czerwone plamy na języku, które mogą oznaczać niedobór witaminy B12 i wywołaną nim tzw. chorobę Addisona Biermera.
- Biały nalot – nalot, któremu towarzyszy pieczenie i ból to objaw infekcji grzybiczej. Wymaga specjalistycznego leczenia, dlatego warto zgłosić się z nim do lekarza. Może to być też objaw aftozy. Afty zwykle atakują również dziąsła. Charakteryzują się białą nadżerką z czerwoną obwódką i umiarkowaną bolesnością. Zwykle pojawiają się u małych dzieci.
- Krosty – mogą to być niewielkie bąble, białe grudki lub czerwona bolesna krosta. Najbardziej niepokojąca może być boląca krosta, która z czasem pokrywa się owrzodzeniem. Może to świadczyć o kile – zakaźnej chorobie wenerycznej. Jeśli szukasz więcej informacji, sprawdź także ten artykuł o plamach na języku.
Czy możliwe jest całkowite wyleczenie?
Niestety, tak jak w przypadku każdej alergii, również w odniesieniu do alergicznego wyprysku kontaktowego nie istnieje skuteczne leczenie przyczynowe. Aktualne metody postępowania pozwalają jedynie zmniejszyć stan zapalny skóry oraz dolegliwości świądowe, ale ponowny kontakt z alergenem może je znowu wywołać. Raz rozpoznana alergia kontaktowa będzie się utrzymywać przez całe życie chorego.
W celu uniknięcia wysiewu kolejnych zmian skórnych konieczne jest przede wszystkim unikanie kontaktu skóry z uczulającym alergenem. Można na przykład zastąpić metalowe elementy w ubrankach plastikowymi. Po zakończeniu leczenia wskazana jest odpowiednia pielęgnacja skóry z użyciem preparatów bezzapachowych i bez dodatku środków konserwujących.
Jakie są sposoby leczenia alergicznego wyprysku kontaktowego?
Podstawową zasadą terapii jest unikanie kontaktu z uczulającym alergenem/alergenami i stosowanie miejscowych preparatów przeciwalergicznych oraz przeciwzapalnych. Dodatkową, niezwykle istotną, rolę pełni właściwa pielęgnacja zmienionej zapalnie skóry dziecka.
Do leków o działaniu przeciwzapalnym i przeciwalergicznym należą miejscowo stosowane preparaty glikokortykosteroidów, które powinny być dobrane pod względem siły działania i podłoża do stanu klinicznego oraz wieku dziecka. Alternatywną formę leczenia stanowią inhibitory kalcyneuryny, takie jak takrolimus lub pimekrolimus, które są bezpieczne i pozbawione działań niepożądanych typowych dla miejscowych preparatów glikokortykosteroidowych.
Wśród preparatów przeznaczonych do pielęgnacji skóry zmienionej w przebiegu alergicznego wyprysku kontaktowego należy wymienić nowoczesne środki myjące i natłuszczające (emolienty), o neutralnym pH i pozbawione konserwantów, dodatków zapachowych oraz barwników. Obecnie na rynku dostępnych jest szereg takich preparatów przygotowanych z myślą o alergicznej skórze dziecka.
Pryszcze na pośladkach – częsty i wstydliwy problem
Pryszcze na pośladkach to problem, z którym boryka się wiele osób niezależnie od wieku i płci. Ta powszechna dolegliwość postrzegana jest przez wielu pacjentów jako temat tabu, dlatego może być nie tylko źródłem bólu i dyskomfortu, ale również obniżonej samooceny.
Krosty na pośladkach u dziecka i nastolatka
Krostki na pupie u dzieci, szczególnie tych najmłodszych noszących pieluchy, związane są zwykle z podrażnieniem skóry na pośladkach. U starszych dzieci mogą powstawać w wyniku noszenia zbyt ciasnej bielizny, zwłaszcza jeśli została uszyta z tworzyw sztucznych. Pot i wysoka wilgotność mogą sprzyjać powstawaniu wysypki i krost na pośladkach.
W wieku dojrzewania dolegliwość ma podobne przyczyny, jak trądzik młodzieńczy. Nadmierna produkcja łoju i zanieczyszczenia powodują zainfekowanie zatykających się porów i tworzenie się pryszczy.
Wysypka na pośladkach u dorosłego
Powstawanie pryszczy na pośladkach u dorosłych jest stosunkowo częstym zjawiskiem. Szczególnie dokuczliwe jest u osób, które prowadzą siedzący tryb życia, ponieważ skóra na pośladkach i udach nie może oddychać, co sprzyja poceniu, utrzymywaniu wilgoci i namnażaniu bakterii. Niewystarczająca higiena lub niewłaściwa pielęgnacja prowadzą do powstawania pryszczy. Dodatkowym czynnikiem utrudniającym utrzymanie higieny tej okolicy jest noszenie syntetycznej bielizny.
Na ryzyko powstawania krost na udach i pośladkach wpływają również złe nawyki żywieniowe. Przede wszystkim spożywanie dużej ilości wysoko przetworzonych produktów, tłuszczów zwierzęcych i cukru.
Jak często występuje alergiczny wyprysk kontaktowy? (tu: czy występuje rodzinnie)
Tak jak wspomniano, wyprysk jest często występującą jednostką dermatologiczną, przy czym w populacji dorosłych dominuje kontaktowe zapalenie skóry z podrażnienia wywołane drażniącym działaniem substancji zewnętrznych na skórę człowieka, takich jak detergenty, rozpuszczalniki, kwasy i zasady. U dzieci występowanie tej postaci wyprysku jest co prawda możliwe, jednak ze względu na brak kontaktu z wymienionymi substancjami należy ona do rzadkości, częściej stwierdza się alergiczne kontaktowe zapalenie skóry. W przypadku alergicznego wyprysku kontaktowego nie obserwuje się podłoża genetycznego ani występowania rodzinnego. Obecność chorób atopowych (astmy, alergicznego nieżytu nosa, atopowego zapalenia skóry) nie zwiększa ryzyka rozwoju tego schorzenia, chociaż w populacji dzieci z rozpoznaniem atopowego zapalenia skóry, ze względu na uszkodzenia naskórka, ta postać wyprysku może się rozwinąć niezależnie.
Alergiczny wyprysk kontaktowy cechuje się występowaniem różnorodnych zmian skórnych. Jak już wspomniano, podstawowym wykwitem jest grudka, która przekształca się w pęcherzyk, a ten z kolei w sączącą nadżerkę, pokrywającą się z czasem strupkiem. Zmiany te lokalizują się na rumieniowym podłożu, są wyraźnie odgraniczone od zdrowej skóry i mogą się ze sobą zlewać, tworząc rozległe ogniska. Zmianom skórnym towarzyszy nasilony świąd, a w okresie gojenia obserwuje się złuszczanie naskórka. W fazie przewlekłej dominuje pogrubienie naskórka, może nawet dochodzić do jego bolesnych pęknięć. Zmiany lokalizują się zwykle w miejscu kontaktu z uczulającym alergenem. W przypadku niklu, który jest jednym z najczęstszych alergenów, zmiany skórne mogą być umiejscowione na pleckach dziecka (w miejscu przylegania do skóry metalowych zapinek), w okolicy pępka (z powodu kontaktu z metalowym guzikiem) czy na nadgarstku (w wyniku kontaktu z metalowym paskiem od zegarka).
