U nas zapłacisz kartą
Czosnek – naturalny sposób na łysienie
Farmakologiczne leczenie łysienia
Podczas leczenia łysienia, oprócz przeprowadzenia szczegółowego wywiadu i badania, istotna jest klasyfikacja rodzaju łysienia, odnalezienie przyczyny i określenie stopnia zaawansowania. Jedną z metod stosowaną w walce z łysieniem jest leczenie farmakologiczne opierające się na stosowaniu specjalistycznych leków o działaniu miejscowym i ogólnym w postaci wcierek. Cieszącym się dużą skutecznością działania jest minoksydyl w stężeniu 2% i 5%. Stosowany miejscowo na owłosioną skórę głowy pobudza porost włosów, zwiększając przepływ krwi przez łożysko naczyniowe. Pierwsze efekty stosowania są widoczne po około 2 miesiącach. Do innych skutecznych leków wykorzystywanych w terapii łysienia androgenowego należy finasteryd w dawce 1 mg. W wyższych dawkach substancja ta jest stosowana w terapii rozrostu prostaty. Mechanizm działania tego leku polega na blokowaniu enzymu 5-α-reduktazy, a tym samym zmniejszeniu produkcji DHT – aktywnej postaci testosteronu, który jest głównym winowajcą łysienia androgenowego. Zapobiega to miniaturyzacji istniejących mieszków włosowych i powoduje zwiększenie liczby włosów, wstrzymuje wypadanie i korzystnie wpływa na ich wygląd. Ze względu na jego szkodliwy wpływ na rozwój męskich narządów płciowych u płodów (a także cewki moczowej i gruczołu krokowego) stosowanie finasterydu jest przeciwwskazane u kobiet w wieku rozrodczym. W terapii łysienia plackowatego zastosowanie mają leki o działaniu przeciwzapalnym zawierające kortykosteroidy np. prednizolon.
Wiele osób borykających się z nadmierną utratą włosów zadaje sobie pytanie: „w jaki sposób powstrzymać łysienie”. Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta. Główną drogą w leczeniu i zapobieganiu przerzedzaniu włosów jest znalezienie przyczyny problemu, co daje spory procent szans na wyleczenie. Zapobieganie łysieniu wymaga dużego samozaparcia i systematyczności podczas stosowania różnego rodzaju wcierek, szamponów i odżywek, których głównym zadaniem jest oczyszczenie skóry głowy, wzmocnienie łodygi włosa oraz wydłużenie ich żywotności. Samodzielny masaż skóry głowy wykonywany konsekwentnie przynosi duże korzyści. Wpływamy tym na poprawę ukrwienia skalpu, a dzięki szybszemu krążeniu krwi do mieszków włosowych trafia więcej składników odżywczych i tlenu. Aby pojawiły się efekty, potrzebna jest jednak regularność.
Przyczyny łysienia
Do nadmiernego wypadania włosów może przyczynić się wiele czynników. Utrata włosów może być efektem przebytej lub aktywnej choroby, przewlekłego stresu, niedokrwistości z niedoboru żelaza, nieodpowiedniej diety, przyjmowania niektórych leków oraz nieodpowiedniej pielęgnacji włosów. Do chorób ogólnoustrojowych, które często wiążą się z wypadaniem włosów, należą:
- choroby tarczycy – niedoczynność, nadczynność, hashimoto,
- choroby zakaźne,
- cukrzyca,
- schorzenia tkanki łącznej i owłosionej skóry głowy – łuszczyca, grzybica, łojotokowe zapalenie skóry głowy,
- zaburzenia hormonalne – hormony androgenowe oddziałują na mieszki włosowe powodując łysienie androgenowe, występujące w kątach czołowych (u mężczyzn) lub na szczycie głowy (u kobiet),
- zatrucie metalami ciężkimi (najgroźniejsza piątka dla włosów w skrócie: „TOBAR”, czyli tal, ołów, bizmut, arsen, rtęć).
Wśród stosowanych leków na wypadanie włosów wpływ mogą mieć:
- leki przeciwzakrzepowe,
- leki reumatologiczne (metotreksat, takrolimus),
- środki kardiologiczne (statyny, fibraty, inhibitory angiotensyny, leki blokujące kanały wapniowe),
- leki przeciwtarczycowe (pochodne tiouracylu),
- środki antykoncepcyjne (w zależności od przewagi estrogenowej w stosunku do gestagenów).
Typy łysienia
W zależności od przyczyny oraz patomechanizmu wyróżnia się kilka typów łysienia.
Łysienie androgenowe
Występuje w dwóch postaciach – jako łysienie androgenowe typu żeńskiego, a także męskiego. Łysienie androgenowe dotyczące kobiet charakteryzuje się rozlaną utratą włosów w okolicy czubka głowy, z największym nasileniem w części czołowej wzdłuż przedziałka. Linia graniczna włosów na czole jest dobrze zachowana, a przerzedzenie włosów zaczyna się około 2–3 cm w kierunku okolic ciemieniowych i szczytu głowy. Łysienie androgenowe typu żeńskiego opisywane jest wg wzoru Ludwiga lub skali Sinclair.
Łysienie androgenowe typu męskiego opisywane jest wg wzoru Hamiltona i Norwood, gdzie występuje 7 typów utraty włosów. Łysienie u mężczyzn rozpoczyna się zwykle w okolicy czołowo-skroniowej, a następnie ciemieniowej (na szczycie głowy). Przerzedzenie włosów może również rozprzestrzeniać się w kierunku skroni i ciemienia, pozostawiając koronę włosów na potylicy i częściowo w okolicach skroniowych. Wiele badań potwierdziło związek łysienia androgenowego z chorobą niedokrwienną serca (istotnym czynnikiem ryzyka jest wczesny początek łysienia androgenowego – poniżej 36. r.ż.). Związek łysienia androgenowego z łagodnym rozrostem prostaty jest również dobrze udokumentowany (obie choroby są zależne od androgenów).
Łysienie plackowate
Łysienie plackowate (alopecia areata) – należy do grupy niebliznowaciejących postaci łysienia. Choroba najczęściej dotyczy osób młodych, poniżej 25 roku życia. Przyczyny łysienia plackowatego nie są do końca poznane. Najczęściej rozważa się tło autoimmunologiczne zależne od limfocytów T. W powstaniu choroby podstawową rolę odgrywają tworzące się w mieszku włosowym stany zapalne. Keratynocyty mieszka uwalniają tzw. cytokiny prozapalne, które aktywują komórki śródbłonka. Skutkiem tego jest gromadzenie wokół mieszka komórek nacieku zapalnego, głównie limfocytów T i makrofagów, które również nasilają zapoczątkowany wcześniej proces zapalny. Od stopnia nasilenia nacieku zależy uszkodzenie mieszka włosowego. W tym przypadku utrata włosów stanowi proces odwracalny, gdyż po ustąpieniu stanu zapalnego mieszki włosowe ponownie podejmują czynność produkcji włosa. Ogniska łysienia plackowatego najczęściej mają regularny kształt, są pozbawione włosów, a skóra pozostaje niezmieniona chorobowo. Najczęściej zmiany lokalizują się w okolicy potylicznej i czołowo-ciemieniowej.
Jak jeść czosnek, by wyleczyć grypę i przeziębienie?
Jak jeść czosnek, by wyleczyć grypę i przeziębienie? Najlepiej codziennie. Regularne spożywanie czosnku wzmacnia system odpornościowy, a tym samym przyśpiesza proces usuwania chorobotwórczych drobnoustrojów z organizmu. Jednak ile ząbków czosnku można jeść dziennie, by się wyleczyć? Jaki rodzaj czosnku jest najlepszy na grypę i przeziębienie? Dowiedz się, jak wyleczyć grypę czosnkiem.
Spis treści
By wyleczyć grypę i przeziębienie, czosnek należy jeść regularnie. Wtedy obecne w czosnku związki siarki będą systematycznie zwalczały drobnoustroje i mobilizowały krwinki białe do obrony organizmu przed innymi wirusami i bakteriami. Nie należy jednak przesadzać z jego ilością, gdyż wtedy mogą pojawić się objawy niepożądane. Spożywanie czosnku w dużych ilościach może powodować wzdęcia. Ponadto może być przyczyną podrażnienia wątroby i błony śluzowej przewodu pokarmowego.
Ale UWAGA! Czosnek po poddaniu obróbce termicznej traci swoje właściwości bakteriobójcze (zachowuje jedynie działanie przeciwgrzybicze), w związku z tym unikaj jego gotowania. Nie poleca się smażenia czosnku, ponieważ również wtedy traci najwięcej swoich właściwości leczniczych.
