Skąd się bierze duży pryszcz w okolicach intymnych i jak sobie z nim radzić?

Domowe sposoby na opryszczkę narządów płciowych

• Gdy owrzodzenie pojawi się po raz pierwszy, zastosuj nasiadówki z sodą, 3 do 5 razy dziennie.
• Utrzymuj chore miejsca w suchości i czystości. Suszarka do włosów pozwala wysuszyć sączące się miejsca.
• Noś bawełnianą, luźną bieliznę.
• Gdy pęcherze pękną, zastosuj substancje wysuszające, np. wodę utlenioną.
• Zastosuj
  • kompresy z naparu z: goździków i torebek z czarnej herbaty
  • nasiadówki z liścia mącznicy lekarskiej
  • ciepłe okłady ze sproszkowanego wiązu, mirry, żywokostu - przygotuj pastę z któregoś z tych składników i nałóż ja na owrzodzenie, a następnie zwilż ciepłą wodą

  Pamiętaj!

  Unikaj kontaktów seksualnych z osobą, która ma zmiany w obrębie narządów płciowych i oczywiście zawsze, kiedy ty je masz.

  Zdrowy styl życia, właściwa dieta, odpowiednia ilość wypoczynku i wysiłku fizycznego - czyli wszystko to, co wzmacnia układ odpornościowy - pomagają znacznie złagodzić objawy, zmniejszyć częstotliwość i nasilenie ataków.

  Liszaj miejsc intymnych: objawy

  Liszaj jest niezłośliwą, przewlekłą dermatozą zapalną, która obejmuje zarówno naskórek, jak i skórę właściwą. Objawy liszaja w miejscu intymnych są uporczywe, powodują duży dyskomfort i przyczyniają się do powstawania innych, poważniejszych dolegliwości. Typowe zmiany liszajowe to odbarwione, białawe grudki, które powiększając się, tworzą atroficzne, pomarszczone i złuszczające się blaszki. Liszaj narządów płciowych objawia się bardzo mocnym przesuszeniem oraz ścieńczeniem skóry, która staje się mało elastyczna. Schorzenie powoduje też duży świąd i pieczenie miejsc intymnych. Liszaj umiejscowiony w okolicach przedsionka pochwy uniemożliwia jej rozciąganie, co w dużym stopniu utrudnia kobiecie współżycie i może przyczyniać się do powstawania zaburzeń seksualnych, np. pochwicy. Dolegliwości bólowe z nim związane towarzyszą chorej kobiecie przez całą dobę, nawet podczas chodzenia, siadania czy wykonywania potrzeb fizjologicznych. Zmiany na narządach płciowych są więc przyczyną silnych przypadłości obniżających komfort życia pacjentki. Nieleczony liszaj może powodować również blizny, zakażenia, a nawet przyczyniać się do powstawania nowotworu.

  Do tej pory leczenie liszaja miejsc intymnych obejmowało przede wszystkim miejscowe leczenie silnymi glikokortykosteroidami (GKS) i estrogenem, wraz z nawilżaniem oraz natłuszczaniem chorej tkanki kremami na bazie kwasu hialuronowego lub lipidów. Jednak tego typu leczenie najczęściej przynosi czasowe efekty i jest obarczone częstymi nawrotami choroby. Ponadto nie może być stosowane długotrwale ze względu na skład leków. Na szczęście istnieją inne metody leczenia, takie jak laseroterapia oraz fibryna bogatopłytkowa, które pozwalają osiągnąć długotrwałe efekty. Laseroterapia w leczeniu liszaja miejsc intymnych: zastosowanie laseroterapii obejmuje frakcjonowanie sromu laserem CO2 lub erbowo-yagowym (Er:YAG). W przypadku bardziej nasilonych zmian metodą z wyboru powinien być laser CO2, który głębiej penetruje naświetlaną tkankę. Zabieg polega na precyzyjnym i w pełni kontrolowanym działaniu termoablacyjnym lasera. W ten sposób doprowadza się do odparowania tkanki, pozostawiając na leczonym obszarze od kilkudziesięciu do kilkuset mikrouszkodzeń. Dzięki temu, oddziałując na zmienioną chorobowo tkankę, wywołuje się jej przebudowę i regenerację, prowadząc do usunięcia zmian i pojawienia się w ich miejscu zdrowej tkanki. Zabieg laserowego leczenia liszaja sromu trwa ok. 20-40 minut. Przeprowadza się go w warunkach gabinetu zabiegowego. Jest to metoda małoinwazyjna. Pacjentka może powrócić do codziennej rutyny bezpośrednio po zabiegu. Pierwsze efekty widoczne są po ok. 4 tygodniach. Fibryna bogatopłytkowa w leczeniu liszaja miejsc intymnych: fibryna bogatopłytkowa to preparat autologiczny, pozyskiwany z własnej krwi pacjentki. Fibryna jest bogata w płytki krwi, które uwalniają czynniki wzrostu, odpowiedzialne za pobudzanie procesów regeneracji tkanek. Preparat przyjmuje formę trójwymiarowej zawiesiny. Ponieważ płytki krwi są w niej zanurzone, uwalniają czynniki wzrostu zdecydowanie wolniej niż w osoczu, dłużej stymulując procesy naprawcze. Fibryna bogatopłytkowa zawiera również inne, cenne składniki, takie jak leukocyty i mezenchymalne komórki macierzyste. Oba komponenty przyczyniają się do tworzenia nowych naczyń włosowatych. Mezenchymalne komórki macierzyste to rodzaj komórek mających możliwość przekształcenia się w inne typy prawidłowych komórek naszego organizmu, które są zdolne do nieograniczonej liczby podziałów. Stwierdzono u nich właściwości przeciwstarzeniowe, wzmacniające odporność oraz umiejętność ratowania innych, uszkodzonych komórek. Dzięki temu, że fibryna ma postać przestrzenną, pozwala ona skutecznie kierować mezenchymalne komórki macierzyste w odpowiednie miejsca wymagające silnej odbudowy. Fibryna bogatopłytkowa sama w sobie ma silne działanie regenerujące w przypadku zmienionej chorobowo tkanki, a podana po zabiegach laserowych potęguje ich działanie i wspomaga procesy gojenia. Procedura zabiegowa fibryną bogatopłytkową składa się z trzech etapów. W pierwszym pobierana jest krew pacjentki, następnie w procesie odpowiedniego i kluczowego jej odwirowywania, pozyskujemy fibrynę bogatopłytkową oraz odseparowujemy ją w odpowiednich probówkach. Ostatni krok to podanie podskórne przy wykorzystaniu mezoterapii igłowej w strefy objęte liszajem. Zabieg trawa ok. 45 minut. Samo podanie fibryny bogatopłytkowej trwa ok. 5-10 minuty. Dzięki temu, że fibryna bogatopłytkowa jest preparatem autologicznym, jest to metoda naturalna, całkowicie bezpieczna, niedająca żadnego ryzyka powikłań. W wyniku jej działania następuje bardzo dobra regeneracja tkanki. Efekty działania zabiegu są widoczne po około 4-6 tygodniach. Choć nie ma dostępnych badań klinicznych potwierdzających skuteczność opisywanej terapii, to przeprowadzone za jej pomocą przypadki leczenia konkretnych pacjentek wskazują na bardzo dobre rokowania w tym kierunku.

  Przyczyny

  Przyczyn otarć i pęknięć w okolicach intymnych może być wiele, m.in. mogą prowadzić do nich niektóre formy aktywności fizycznej, niewłaściwa higiena intymna oraz noszenie źle dobranej bielizny. Do powstawania mikrourazów, ranek i piekących zmian w okolicach intymnych predysponuje także suchość pochwy, wynikająca m.in. z niedoboru estrogenu, czyli hormonów żeńskich [1-3].

  Najbardziej pospolitą przyczyną powstawania otarć i pęknięć w okolicach intymnych jest noszenie obcisłej i nieprzewiewnej bielizny. Najczęściej jest to bielizna wykonana ze sztucznych włókien i wykończona np. koronką a otarcia i pęknięcia naskórka mogą powstawać zarówno podczas uprawiania sportu ale też podczas chodzenia. Noszenie bielizny typu stringi szczególnie predysponuje do podrażnień okolic intymnych. Częste są także podrażnienia po basenie, które mogą być spowodowane przez chlor. Zdecydowanie częściej podrażnienia, a co za tym idzie otarcia i pęknięcia w obrębie skóry okolic intymnych występują w okresie ciąży. Zdarzają się także po badaniu ginekologicznym, po goleniu czy depilacji woskiem. Zarówno niedostateczna jak i nadmierna higiena może także predysponować to tego typu uszkodzeń [1-3].

  Podrażnienia i otarcia w okolicy intymnej mogą być też wywołane suchością pochwy. Brak nawilżenia nabłonka pochwy sprzyja otarciom w trakcie współżycia lub uprawiania sportu. Problem ten dotyczy szczególnie kobiet po menopauzie, a związane jest to ze spadkiem stężenia estrogenów. Większa skłonność po powstawania podrażnień, mikrourazów pochwy występuje także u kobiet z zaburzeniami hormonalnymi oraz przyjmujących doustną antykoncepcję hormonalną [1-3].

  Postępowanie lecznicze

  W ramach profilaktyki warto stosować do codziennej pielęgnacji specjalistyczne płyny do higieny intymnej. Środki do higieny intymnej powinny mieć odczyn zbliżony do pH pochwy. Najlepiej, aby zawierały też pożyteczne bakterie kwasu mlekowego, które odpowiadają za utrzymywanie odpowiedniego pH pochwy oraz mogą prowadzić do bezpośredniego niszczenia drobnoustrojów. Pałeczki kwasu mlekowego normalnie bytują w mikrośrodowisku pochwy, ale wiele sytuacji powoduje, że ich liczba spada a tym samym zwiększa się ryzyko podrażnień, otarć oraz infekcji. Dzieje się tak na przykład podczas stosowania antybiotykoterapii, w przypadku przyjmowania doustnej antykoncepcji hormonalnej, w okresie menopauzy oraz przy stosowaniu drażniących płynów do higieny intymnej. Ryzyko otarć okolic intymnych można zredukować ćwicząc w bieliźnie sportowej oraz nosząc luźną bieliznę wykonaną z bawełny. Niewskazane jest też noszenie stringów. Tego typu bielizna nie tylko predysponuje do otarć i uszkodzeń skóry i naskórka, ale też może ułatwiać przenoszenie bakterii z okolic odbytu do przedsionka pochwy [1-2]

  W przypadku kobiet po menopauzie warto stosować dostępne na rynku produkty nawilżające, żele często wzbogacone o kwas hialuronowy. Można stosować je właściwie u każdej kobiety, gdyż z reguły nie wykazują żadnych objawów ubocznych. Zastosowane zwłaszcza przed współżyciem, skutecznie minimalizują ryzyko nieprzyjemnych otarć i podrażnień [1-2].

  Można stosować także długoterminowo globulki zawierające kwas mlekowy i hialuronowy. Działają one nie tylko nawilżająco, ale dodatkowo regenerują uszkodzoną błonę śluzową, zmniejszając uczucie świądu, ściągnięcia i pieczenia. Są dostępne bez recepty [1-2].

  Dr n.med. Oliwia Jakubowicz
  specjalista dermatologii i wenerologii

  Piśmiennictwo:
  1. S. Jabłońska, S. Majewski. Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową. Warszawa 2005, PZWL.
  2. W.H.C. Burgdorf, G. Plewig, H.H. Wolff, M. Landthaler. Braun-Falco Dermatologia. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2011.
  3. T. Mroczkowski. Choroby przenoszone drogą płciową. Lublin 2006, Czelej.

  

  ---

  intymnych okolic duży