U nas zapłacisz kartą
Infekcja Skóry – Przegląd Zdjęć i Objawów Wizualnych
Zdjęcia czyraka
Jak wygląda czyrak i gdzie się pojawia?
Czyrak pojawić się może w wielu miejscach na skórze. Zazwyczaj „osiada” on tam, gdzie znajdują się mieszki włosowe. Czyrak w pachwinie bądź czyrak na nosie to bardzo popularne zjawisko. Jednak, występuje on często również w bardzo wielu, zupełnie różnych miejscach ciała:
Najbardziej groźne czyraki to jednak te, które pojawiają się w pobliżu twarzy. Niestety, ale rejon mózgowia połączony jest z żyłami – a czyrak lubi w ich okolicy się pojawić. Istnieje więc ryzyko, że zakażenie wywołane przez czyraka może się przerzucić na opony mózgu bądź zatokę jamistą. A wtedy problem będzie już naprawdę… bardzo poważny!
Wygląd czyraka
Bardzo często czyrak wywołuje wiele dyskomfortu, zwłaszcza gdy pojawia się w miejscach takich, jak pośladek (nie można usiąść) bądź pachwina (ograniczają się bowiem ruchy kończyn). Naciek zapalny, jaki występuje na początku, po kilkunastu dniach zamienia się w ropień z półpłynną, białą treścią – widać ją u szczytu ropienia. Widzisz ropiejącą krostkę, z przebitą włosem dziurką? Mówi się na nią, że jest to wrzód – choć, tak właściwie, czyraki nigdy nie ulegają owrzodzeniu.
Są też czyraki występujące pod skórą, jakie wychodzą z najgłębszych warstw naszego organizmu. One ewoluują znacznie dłużej, ale też bolą o wiele… mocniej. Towarzyszy im też ucisk, jaki pulsuje. Jednak jest coś, co łączy wszystkie czyraki – mianowicie, ich cechą wspólną jest pojawienie się centralnego czopa martwiczego niezależnie od tego, w jakim miejscu czyrak się pojawi i jakiej wielkości on będzie!
Oczywiście, uformowany czop można usunąć poprzez wyciśnięcie go własnymi dłońmi – jednak, zdecydowanie lepiej będzie tego nie robić, żeby nie narażać się na pojawienie się bakterii w naszym organizmie. Lepiej dać mu samoistnie oddzielić się od skóry – wówczas zostawi on kraterowaty ubytek, o jakim wspominaliśmy już nieco wyżej. Nisza po czyraku zostanie zastąpiona później ziarniną – czyli nową tkanką łączną. Ślad po czyraku może goić się dłużej niż tydzień. Jednak pamiątka po nim zostaje niemal zawsze – blizna bądź brązowe przebarwienie pozapalne.
Infekcja intymna - grzybica pochwy
Grzybica pochwy nazywana jest też drożdżycą i kandydozą. Chorobę wywołuje kilka rodzajów grzybów z gatunku Candida, najczęściej Candida albicans. Ich obecność na skórze i błonach śluzowych zdrowego człowieka jest zjawiskiem normalnym. Problemy pojawiają się, gdy spada odporność organizmu – to daje zielone światło grzybom.
Zakażeniom sprzyja stosowanie antybiotyków (niszczą nie tylko złe, ale też dobre bakterie) i leków immunosupresyjnych. Przyczyną kłopotów może być noszenie ciasnej i syntetycznej bielizny, a także obcisłych dżinsów, bo powodują przegrzanie okolic intymnych i nadmierną wilgotność, którą uwielbiają grzyby.
Chorobą można zarazić się też na basenie, w saunie czy szatni fitness klubu, a także używając ręcznika czy przyborów toaletowych osoby zakażonej. Grzybica pochwy częściej dokucza osobom chorym na cukrzycę i kobietom w ciąży.
Objawy grzybicy pochwy: Najczęściej występuje dokuczliwy świąd albo pieczenie okolic intymnych, bolesność przy oddawaniu moczu lub współżyciu płciowym. Wargi sromowe są zaczerwienione i obrzęknięte. Pojawiają się bezwonne, grudkowate upławy, wyglądem przypominające biały ser.
Leczenie grzybicy pochwy: Podczas badania ginekologicznego lekarz pobierze wymaz z pochwy. W leczeniu stosuje się leki przeciwgrzybicze w formie kremów, tabletek lub kapsułek dopochwowych. Taka terapia trwa od kilku dni do 2 tygodni. Często wraz z leczeniem miejscowym lekarz zaleca środki doustne (np. z ketokonazolem). Jeśli współżyjesz, leczyć musi się również twój partner.
Uwaga: Grzybica pochwy lubi powracać, zwłaszcza jeśli jest niedoleczona lub niewłaściwie leczona. Zwykle wtedy infekcje są znacznie silniejsze i trudniej je pokonać.
Objawy chorób skóry: zmiany skórne, wykwity skórne
Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.
Wykwity skórne to zmiany na skórze będące objawami jej choroby. Podstawą diagnostyki dermatologicznej jest prawidłowa umiejętność ich oceny i różnicowania.
- pierwotne wykwity są zazwyczaj bezpośrednim wynikiem rozwoju procesu chorobowego w skórze
- wykwity wtórne na ogół rozwijają się z pierwotnych i są ich następstwem.
Nie jest to jednak reguła, ponieważ w niektórych przypadkach, nawet we wczesnym okresie choroby nie udaje się stwierdzić wykwitów pierwotnych, które mogą być krótkotrwałe.
- plama
- grudka
- guzek
- guz
- pęcherzyk
- pęcherz
- krosta
- bąbel.
- nadżerkę
- przeczos
- pęknięcie i rozpadlinę
- łuskę
- strup
- owrzodzenie a także
- bliznę.
Inne choroby bakteryjne skóry
Różyca
Różycę wywołuje bakteria włosowiec różycy. Jest to patogen występujący u zwierząt, najczęściej u bydła, rzadziej u ptaków i ryb. Do zakażenia dochodzi przez bezpośredni kontakt z surowym mięsem, drobiem lub rybami – dlatego zmiany skórne lokalizują się najczęściej na dłoniach i palcach. Choroba nie przenosi się z człowieka na człowieka. Początkowo pojawia się obrzęk i rumień w miejscu wniknięcia. Następnie zmiana szerzy się obwodowo z tendencją do gojenia się w centrum. Zmianom nie towarzyszą objawy ogólne.
Rozpoznanie choroby wymaga konsultacji lekarza dermatologa. Leczeniem z wyboru jest antybiotykoterapia ogólna stosowana pod nadzorem lekarza.
Łupież rumieniowy
Są to rumieniowe ogniska zlokalizowane w fałdach skórnych, najczęściej w pachwinach, pachach, przestrzeniach międzypalcowych. Czynnikiem usposabiającym jest wilgotność i urazy skóry. Zmianom skórnym nie towarzyszą objawy ogólne. Choroba nieleczona może trwać latami. Rozpoznanie choroby wymaga konsultacji lekarza dermatologa. W leczeniu stosuje się antybiotyki miejscowo lub ogólnie.
Promienica
Jest chorobą wywołaną przez bakterię Actinomyces israeli. Ten drobnoustrój może bytować w jamie ustnej człowieka, nie wywołując choroby. W wyniku urazu błony śluzowej może przeniknąć głębiej, powodując promienicę. Stany zapalne jamy ustnej, takie jak próchnica zębów, zakażenia okołowierzchołkowe zębów, zmienione zapalnie kieszonki dziąsłowe czy złamania twarzoczaszki predysponują do rozwoju choroby. Zmiany skórne mogą się lokalizować na twarzy i szyi.
Początkowo mają postać zapalnych guzów, które następnie ulegają rozpadowi z wytworzeniem przetok, czyli kanałów, które uchodzą na powierzchni skóry. W wydzielinie ropnej wydostającej się z przetok stwierdza się charakterystyczne ziarenka barwy żółtawej tzw. druzy. Zmianom skórnym mogą towarzyszyć objawy ogólne, takie jak szczękościsk, gorączka, objawy grypopodobne. Promienica może zajmować również narządy wewnętrzne klatki piersiowej i jamy brzusznej.
Wykwity wtórne
Nadżerka jest powierzchownym ubytkiem naskórka, który ustępuje bez pozostawienia blizny. Nadżerki tworzą się w miejscu wykwitów pierwotnych: pęcherzyków, pęcherzy, krost, sączących grudek.
Przeczos
Fot. 9. Przeczos
Przeczos linijny ubytek naskórka będący następstwem drapania. Odmiennie niż nadżerki, przeczosy występują w skórze niezmienionej na skutek mechanicznych urazów.
Pęknięcie, szczelina
Pęknięcie, szczelina jest płytkim linijnym ubytkiem skóry dotyczącym głównie naskórka. Występuje w okolicach, gdzie skóra narażona jest na napinanie i rozciąganie (okolica otworów naturalnych, brodawek sutkowych, dużych stawów). Czynnikami predysponującymi do pęknięć są: suchość skóry i jej wzmożone rogowacenie (rogowiec dłoni i stóp), obrzęk i stan zapalny (wyprzenia drożdżakowe, grzybica stóp międzypalcowa).
Rozpadlina
Rozpadlina różni się od pęknięcia głębszym usadowieniem, sięgającym do skóry właściwej. Zmiany te łatwiej ulegają wtórnemu zakażeniu, goją się z pozostawieniem blizny.
Łuska
Fot. 10. Łuska
Fot. 11. Strup
Fot. 12. Owrzodzenie
Łuska jest wykwitem powstającym w wyniku niepełnego oddzielania się powierzchownych, zrogowaciałych warstw naskórka.
Ze względu na wielkość łusek wyróżniamy: złuszczanie otrębiaste (łupież skóry owłosionej głowy, przyłuszczyca plackowata drobnoogniskowa, odra) i złuszczanie płatowe (erytrodermie, płonica, choroba Kawasakiego).
Strup
Strup – wykwit powstający na skutek zasychania na powierzchni skóry płynu surowiczego, ropnego lub surowiczo-krwawego z resztkami rozpadłych komórek, krwinek i bakterii. Następstwem strupów pokrywających nadżerki są przejściowe przebarwienia, natomiast pokrywających owrzodzenia – blizny.
