U nas zapłacisz kartą
Jak pozbyć się czerwonych kropek na nogach
Czerwone plamy na nogach a choroby
Duże czerwone plamy na nogach obserwowane są u chorych na cukrzycę. Zmiany skórne to rumień cukrzycowy – występuje także u dzieci. Skóra staje się sucha, matowa i pogrubiona, traci elastyczność i zdolności do regeneracji, jest podatna na zakażenia. Czerwone plamy atakujące stopę i postępujące w górę, ku łydce, mogą być objawem stopy cukrzycowej, będącej powikłaniem źle leczonej cukrzycy. U pacjentów z cukrzycą właściwa terapia jest kluczowa – nieleczony zespół stopy cukrzycowej skutkuje nieodwracalnymi deformacjami oraz martwicą stopy, co często prowadzi do amputacji.
Czerwona plama na nodze w postaci rumienia wędrującego może być oznaką boreliozy (łac. borreliosis), wieloukładowej choroby zakaźnej, którą przenoszą kleszcze. Boreliozę, najczęstszą chorobę odkleszczową, wywołują bakterie należące do krętków. Rumień wędrujący pojawia się w ciągu 1–3 tygodni w miejscu wkłucia kleszcza. Na początku ma postać pojedynczej plamy bądź grudki, czerwona plama szybko się jednak rozszerza. Charakterystyczne dla rumienia wędrującego jest tworzenie się czerwonej obwódki. Rumieniowi mogą towarzyszyć objawy grypopodobne.
Czerwona plama na nogach, a także na stopach czy na nosie (lub w innym miejscu na ciele) może oznaczać naczyniaka (łac. angioma). To łagodny nowotwór wywodzący się z układu naczyń krwionośnych. Często jest wrodzony. Ma charakterystyczną formę wypukłej, sinoczerwonej plamy (bądź drobnych guzków). Głównie lokalizuje się na głowie, tułowiu lub karku – na nogach rzadziej. Naczyniaki dzielą się na:
- naczyniaki niezłośliwe (łac. haemangioma) – najczęściej,
- naczyniaki limfatyczne (łac. lymphangioma) – rzadko,
- naczyniaki krwionośne złośliwe (łac. hemangiosarcoma) – rzadko,
- naczyniaki limfatyczne złośliwe (łac. lymphangiosarcoma) – rzadko.
Bolesny rumień kończyn (łac. erythromelalgia) to inna choroba, której objawem mogą być czerwone plamy na nogach. Oprócz zaczerwienienia pojawia się charakterystyczne ocieplenie kończyn i uporczywe pieczenie. Choroba występuje rzadko, najczęściej atakuje palce. Może być dziedziczna.
Czerwone plamy na nogach i stopach – rodzaje zmian
Dziwna plama na stopie lub kropki na łydkach mogą wystąpić niezależnie od tego, w jakim jesteś wieku. Jeżeli dolegliwość nie mija, to trzeba się jej przyjrzeć. Czasami takie dolegliwości są objawem niebezpiecznych schorzeń.
Zmiany skórne na nogach i stopach to mogą być:
- Sine i czerwone plamy na nogach nad kostkami
- Czerwone plamy na stopach w okolicach palców
- Czerwone plamy i opuchnięte stopy
- Drobne czerwone plamy na piszczelach, łydkach oraz w dołach kolanowych
- Dziwna plama, która pojawia się w różnych miejscach na nodze.
- Czerwone kropki na nogach, szczególnie w okolicach łydek
Nie wszystkie plamy są swędzące. Dużo zależy od tego, w jakim miejscu i z jakiego powodu pojawiają się takie wykwity. Pojawienie się dziwnej i nietypowej plamy może być dokuczliwe, a nawet groźne. Dlatego warto wiedzieć, co mogą oznaczać takie zmiany na skórze.
Czerwone kropki na ciele a nerwica
Krwistoczerwone kropki na skórze tworzą się u niektórych osób w sytuacjach stresowych, w reakcji na trudne psychicznie i emocjonalnie zdarzenie.
Jak to działa? Pod wpływem stresu naczynia krwionośne się rozszerzają i dochodzi do nagłego podwyższenia ciśnienia tętniczego krwi. Oznacza to, że układ współczulny reaguje w nadwrażliwy sposób.
Zaczerwienienia w postaci plam lub kropek zlokalizowane są najczęściej na policzkach, szyi i czole.
Takie plamki zazwyczaj znikają samoistnie po niedługim czasie, często zaraz po uspokojeniu się, czy po przyjęciu leków wyciszających. Czasami te plamki swędzą, jednak nie stanowi to żadnej zasady.
Przeważnie nie są one niebezpieczne, nie rodzą zagrożenia dla zdrowia i życia pacjenta.
Jeśli czerwone kropki na skórze mają swoje źródło w nerwicy, czy stanach lękowych, z reguły przechodzą same. W takich przypadkach należy się skupić na leczeniu choroby podstawowej.
Fakt pojawienia się takich zmian na ciele należy zgłosić lekarzowi prowadzącemu. Dobrze jest pokazać czerwone wykwity dermatologowi, a jeśli specjalista zajmujący się schorzeniem podstawowym pacjenta tak zaleci, także medykom innych specjalizacji, np. neurologowi, kardiologowi, itd.