U nas zapłacisz kartą
Skutki uboczne stosowania minoksydylu - co warto wiedzieć?
MINOXIDIL DOUSTNIE W TERAPIACH WYPADANIA WŁOSÓW – SKUTKI UBOCZNE, PRZECIWWSKAZANIA
Przyjmowanie doustne minoxidilu (in. minoksydyl, minoksidil) w terapiach nadmiernego wypadania włosów staje się coraz bardziej popularne. Doustny minoxidil był stosowany w latach 70-tych i 80-tych w dawkach od 20-60 mg na dobę (a czasem nawet wyższych) w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi. Zauważono wtedy, że od 80% do 90% pacjentów stosujących minoxidil obserwowało u siebie odrost włosów na głowie i ciele. Doprowadziło to finalnie do przebadania i opracowania formuły minoxidilu do stosowania zewnętrznego, w formie wcierki lub pianki. Aplikowany w ten sposób minoxidil stał się niezwykle popularnym, powszechnie stosowanym standardem w leczeniu łysienia. 10-15 lat temu doustny minoxidil ponownie pojawił się w medycynie klinicznej – tym razem w leczeniu wypadania włosów. Zamiast stosować dawki takie jak 20-60 mg dziennie, lekarze zaczęli stosować małe dawki: od 0,25 mg do 5 mg na dobę. Co ciekawe, dawki te skutecznie pomagały w leczeniu wypadania włosów i jednocześnie wiązały się ze znacznie mniejszą liczbą skutków ubocznych niż istotnie wyższe dawki stosowane wcześniej w regulacji ciśnienia krwi. Doustny minoxidil jest obecnie coraz częściej stosowany. W tej formie nie jest on zatwierdzony do leczenia wypadania włosów ani przez FDA, ani europejskie odpowiedniki tej agencji, tak więc jego stosowanie w przypadku problemów z włosami jest całkowicie „off label”. Leczenie to jest jednak jak najbardziej efektywne dla wielu pacjentów. Jednak może być także połączone z kłopotliwymi skutkami ubocznymi, gdy ignoruje się kilka kluczowych zasad. Przyjrzyjmy się bliżej regułom, które zapewnić mogą skuteczne i bezpieczne użycie minoxidilu w terapiach łysienia. Jak uniknąć najczęstszych błędów?
BŁĄD 1: Stosowanie zbyt wysokich dawek
- Według Ramosa u 4% użytkowniczek doustnego minoxidilu w dawce 1 mg pojawia się obrzęk stóp (dla dawki 1,25 mg procent ten zwiększa się do 9%),
- u 27% pacjentek pojawia się nadmierne owłosienie,
- zauważalna grupa doświadcza niewielkiego wzrostu częstości akcji serca (średnio 6 uderzeń na minutę).
- około 10% kobiet przyjmujących dawkę 1,25 mg lub mniej odczuwa bóle głowy.
Minoksydyl – stosowanie
1 ml roztworu nakładamy na skórę głowy, która dotknięta została problemem łysienia i rozprowadzamy opuszkami palców. Następnie należy umyć ręce. Procedurę powtarzamy dwa razy na dobę. Efekty terapii dostrzegalne są zazwyczaj po kilku miesiącach. Żeby ułatwić Pacjentom stosowanie leku, zazwyczaj wraz z nim otrzymujemy dwie różne końcówki do dozownika – dyszę i aplikator.
Pierwsza z nich ułatwia odmierzanie odpowiedniej ilości leku, natomiast druga umożliwia dokładne nałożenie go na obszar owłosiony, który został dotknięty nadmierną utratą włosów. W przypadku mężczyzn najczęściej zaleca się stosowanie roztworu 5%, natomiast u kobiet poleca się 2-procentowe stężenie. Minoxidil należy nakładać na skórę nie później niż 2 godziny przed pójściem spać.
Czym jest minoxidil?
Minoxidil to lek dostępny w postaci roztworu, który należy aplikować na skórę głowy. Czasami znaleźć go można również w formie szamponu, pianki czy sprayu. Bardzo rzadko stosuje się minoksydyl w tabletkach ze względu na mogące się pojawić efekty uboczne. Wykorzystuje się go w sytuacji, gdy Pacjent boryka się z nadmierną utratą włosów, ich osłabieniem, ścieńczeniem, a także po zabiegach rekonstrukcji włosów po to, by przyspieszyć ich odrastanie. Stosuje się go zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet.
Minoxidil aplikuje się bezpośrednio na skórę, najczęściej na głowie. Nie zaleca się wprowadzania go w terapię u osób z rozpoznanym łysieniem bliznowaciejącym albo plackowatym. Nie powinno się nakładać go na zmienioną chorobowo skórę lub jeżeli utrata włosów postępuje w związku z wypadaniem sezonowym, ciążą czy chorobami tarczycy. W związku z tym często nie znajduje też zastosowania w przypadku łysienia łojotokowego, w przebiegu którego mamy do czynienia z żółtą łuską na skórze głowy, wysiękami, zaczerwienieniem oraz podrażnieniem. Minoxidil nie znajduje również zastosowania w nagłej utracie włosów bez poznanej przyczyny – w takich sytuacjach należy jej poszukać i wyeliminować.
Pomimo tego, że minoxidil w niższych stężeniach dostępny jest bez recepty, nie należy nakładać go na skórę bez wcześniej konsultacji ze specjalistą. Środek należy stosować wyłącznie na jasne polecenie lekarza oraz po pozytywnym zakwalifikowaniu skóry głowy do terapii tą substancją. Minoxidil sprzedawany jest w formie roztworu 2% oraz 5%.
Wchłanianie i metabolizowanie monoxidilu
Przyjmowanie minoxidilu doustnie
Gdy tabletki minoxidilu są przyjmowane doustnie, większość leku jest szybko wchłaniana do krwi.
Doustny minoxidil jest łatwo wchłaniany z przewodu pokarmowego. Szczytowe stężenie we krwi występuje po około 1 godzinie od przyjęcia leku, a następnie powoli spada. Minoxidil jest metabolizowany przez wątrobę. Okres półtrwania minoxidilu podawanego doustnie wynosi około 4,2 godziny. Stężenie minoxidilu we krwi zależy od zastosowanej dawki. W przypadku dawki w wysokości 5 mg stężenie 157 ng/ml można zmierzyć we krwi około 1 godziny później, zanim poziom zacznie spadać. Jeśli przyjęta zostanie dawka w wysokości 2,5 mg, stężenie we krwi w punkcie czasowym jednej godziny jest w rzeczywistości wielokrotnie mniejsze i wynosi około 28 ng/ml.
Poniższy wykres przedstawia szacunki stężeń minoxidilu w różnych punktach czasowych (źródło: www.donovanmedical.com).
Chociaż doustny minoxidil osiąga szczytowe stężenie we krwi około 1 godziny po przyjęciu pojedynczej dawki, główny wpływ na ciśnienie krwi występuje po 2-3 godzinach, a następnie ciśnienie krwi ponownie powoli wzrasta. W przypadku osób stosujących minoxidil codziennie przez długi czas, maksymalny wpływ na ciśnienie krwi występuje po 10-14 dniach.
Przyjmowanie minoxidilu zewnętrznie
Stężenie minoxidilu przyjmowanego doustnie w surowicy jest około 20-30 razy wyższe niż minoxidilu aplikowanego miejscowo.
Istnieje pewne ogólnoustrojowe wchłanianie minoxidilu nawet u osób stosujących lek miejscowo. Około 99% osób stosujących miejscowo minoxidil ma poziom we krwi mniejszy niż 2-5 ng/ml. Jednak niektórzy pacjenci stosujący lek miejscowo czasami osiągają znacznie wyższe poziomy – nawet do 21 ng / ml. Na szczęście jest to rzadkie.
Stężenia minoxidilu podawanego zewnętrznie wyższe niż 5% mogą zwiększać wchłanianie.
Wchłanianie minoxidilu może być także zwiększone, jeśli jednocześnie przyjmowane są inne leki stosowane miejscowo, takie jak miejscowe retinoidy i kortyzony.
