Kategorie

Nadwrażliwość skóry na plecach - Przyczyny, objawy i sposoby leczenia

Przeczulica (hiperestezja): objawy

Objawy przeczulicy skupiają się przede wszystkim wokół tego narządu zmysłu, którego to ona dotyczy. Wyróżnia się bowiem kilka rodzajów tego problemu, takich jak przeczulica dotykowa, wzrokowa czy słuchowa, a także przeczulicę węchową i smakową. Zaburzenia odczuwania bodźców w przebiegu przeczulicy mogą doprowadzać do pojawiania się bólu, ale i do innych nieprzyjemnych wrażeń, takich jak np. odczucie pieczenia.

Pacjentowi borykającemu się z przeczulicą polecić można wizytę u neurologa. W diagnostyce tej jednostki podstawowe znaczenie odgrywa bowiem badanie neurologiczne, istotny jest również wywiad dotyczący przebiegu samej choroby, ale i innych objawów, które mogłyby sugerować przyczynę hiperestezji.

W zależności od podejrzewanej etiologii przeczulicy pacjentom mogą być zalecane różne badania, np. badania obrazowe (ich celem może być próba znalezienia ewentualnych ognisk uszkodzenia w ośrodkowym układzie nerwowym), badania laboratoryjne (służące m.in. do wykrywania zaburzeń gospodarki węglowodanowej, niedoborów witamin) czy badania oceniające przewodzenie w obrębie nerwów.

Nadwrażliwość dotykowa: przyczyny

W prawidłowych warunkach ludzki układ nerwowy zajmuje się integrowaniem różnych bodźców, z którymi styka się człowiek – po przeprowadzeniu swoistej "analizy" docierających doznań z różnych narządów zmysłowych możliwe staje się właściwe dla danej sytuacji reagowanie na docierające ze środowiska informacje.

Tak jak to wyżej nadmieniono, do systemu nerwowego docierają bodźce odbierane przez różne narządy zmysłów – jednym z nich jest zmysł dotyku.

Ogólnie zmysł dotyku uznawany jest za najbardziej rozbudowany spośród wszystkich ludzkich zmysłów, a do tego jest on tym spośród nich, który rozwija się najwcześniej.

Za odbiór wrażeń dotykowych odpowiedzialne są (rozmieszczone przede wszystkim w skórze) receptory dotykowe, których poszczególne rodzaje są wrażliwe na zimno, ciepło, ból czy ucisk.

Wyróżniane są ponadto dwa rodzaje odczuwanego przez ludzi dotyku. Pierwszym z nich jest dotyk protopatyczny, którego rolą jest odbiór informacji o bodźcu dotykowym oraz zainicjowanie ewentualnej reakcji obronnej wtedy, kiedy bodziec może stwarzać zagrożenie.

Drugim natomiast rodzajem dotyku jest dotyk epikrytyczny, odpowiedzialny za różnicowanie różnorakich bodźców dotykowych.

W prawidłowych warunkach, wraz z upływem czasu od przyjścia na świat, zmysł dotyku rozwija się, co zwiększa świadomość własnego ciała, jak i zwiększa świadomość orientacji w przestrzeni.

U niektórych jednak osób proces ten nie przebiega prawidłowo, czego skutkiem może być nadwrażliwość dotykowa. Co za nią odpowiada, tego jednak, niestety, do końca nie wiadomo.

Zwraca się uwagę na to, że zwiększyć ryzyko wystąpienia problemu może stosowanie przez matkę w czasie ciąży różnych używek (np. alkoholu), oprócz tego zwiększone ryzyko tego rodzaju zaburzeń integracji sensorycznej mogą mieć również te dzieci, które urodziły się przedwcześnie.

Wśród teorii dotyczących przyczyn nadwrażliwości dotykowej warto wspomnieć o tej, która koncentruje się wokół nieprawidłowego odbioru doznań dotykowych w ośrodkowym układzie nerwowym.

Nadwrażliwość dotykowa: rozpoznawanie

Samą nadwrażliwość na dotyk, podobnie jak innego rodzaju zaburzenia integracji sensorycznej, rozpoznać można z wykorzystaniem standaryzowanych testów i kwestionariuszy.

Warto tutaj jednak wspomnieć, że dziecko, u którego podejrzewany jest taki problem, powinno zostać zbadane przez różnych specjalistów – konieczne jest bowiem wykluczenie innego niż nadwrażliwość dotykowa podłoża występujących dolegliwości.

Wskazane jest w tym przypadku skonsultowanie się z neurologiem, ale i z psychiatrą dziecięcym. Bywa, że nadwrażliwość dotykowa stanowi jeden z przejawów całościowych zaburzeń rozwoju.

Zdarza się również tak, że dziecku, u którego tak naprawdę występuje nadwrażliwość na dotyk, stawiane jest – niekoniecznie słusznie – rozpoznanie zaburzeń hiperkinetycznych.

Dokładna diagnostyka jest więc tutaj kluczowa, ponieważ dopiero po rozpoznaniu konkretnego problemu możliwe jest zaproponowanie pacjentowi odpowiedniego leczenia.

Objawy alergii skórnej

Najczęściej występujące objawy alergii skórnej to wysypka, która może przybierać zróżnicowaną formę w zależności od konkretnego typu schorzenia alergicznego dotykającego skórę. W przypadku alergicznego kontaktowego zapalenia skóry obserwujemy pojawienie się czerwonych grudek, które mogą wydzielać płyn. Te zmiany skórne pojawiają się w miejscu, gdzie doszło do kontaktu z alergenem i często towarzyszy im silny świąd. Zjawisko to jest powszechne wśród osób dorosłych.

Innym przykładem jest pokrzywka alergiczna, która charakteryzuje się występowaniem bąbli pokrzywkowych otoczonych zaczerwienieniem, przypominających reakcję na oparzenie pokrzywą. Bąble te mogą powodować swędzenie i uczucie pieczenia skóry, jednak zwykle znikają bez pozostawiania śladów. Często wyzwalane są przez alergeny pokarmowe lub te pochodzące od zwierząt.

Odczyn fotoalergiczny to kolejny rodzaj reakcji alergicznej, który objawia się rumieniem, grudkami lub pęcherzykami. Jest on wywołany przez reakcję na substancje takie jak kosmetyki, niektóre leki stosowane miejscowo lub doustnie, w połączeniu z ekspozycją na światło słoneczne. Objawy skórne mogą pojawić się zarówno natychmiast, jak i z opóźnieniem – od 24 do 48 godzin po ekspozycji.

Atopowe zapalenie skóry to stan, który często prowadzi do alergii skórnej, manifestującej się zmianami na twarzy, w zgięciach łokciowych i kolanowych, a także na dłoniach. Warto jednak zaznaczyć, że nie każda zmiana skórna, tak jak krostki, świąd czy zapalne grudki, musi być wynikiem alergii. Mogą one również sygnalizować inne schorzenia, w tym infekcje wirusowe czy bakteryjne, a także stany zapalne.

Podsumowując, wśród objawów związanych z występowaniem stanów chorobowych skóry wymienić należy przede wszystkim:

  • intensywny świąd,
  • pieczenie skóry,
  • pojawienie się niebolesnych bąbli,
  • czerwone plamy,
  • krostki i grudki o barwie od białej do czerwonej,
  • zaczerwienienie skóry,
  • suchość i szorstkość naskórka,
  • łuszczenie się skóry.

Najczęściej wyróżniane są dwa raki skóry rak podstawnokomórkowy którego nazwa wzięła się stąd, że rozwija się on z komórek warstwy podstawnej naskórka oraz rak kolczystokomórkowy wywodzący się z komórek kolczystych naskórka.

Czytaj dalej...

Mięsak Kaposiego - jako nowotwór pochodzenia naczyniowego szerzący się w obrębie skóry objawia się obecnością niebolesnych, rosnących guzków lub zlewnych plam lub nacieczeń najczęściej w okolicach podudzia lub na stopach stanowią one tak zwaną postać zapalną charakterystyczną dla początku choroby skóry.

Czytaj dalej...

Ponadto uczulenie może występować jedynie miejscowo, ale również obejmować inne części ciała oraz duży obszar ciała, przemieszczać się lub zaostrzać podczas bezpośredniego kontaktu alergenu ze skórą.

Czytaj dalej...

Przy nowotworach I i II stopnia, a więc stosunkowo mało zaawansowanych, w zależności od konkretnej choroby stosuje się alternatywnie leczenie chirurgiczne, radioterapię ogólną lub brachyterapię, która jest szczególnym typem naświetlania polegającym na umieszczeniu źródła promieniowania w bezpośrednim sąsiedztwie komórek nowotworowych.

Czytaj dalej...