U nas zapłacisz kartą
Najskuteczniejsze metody usuwania największych pryszczów2 / 2
Jak prawidłowo pozbyć się pryszczy metodą wyciskania?
Czasami, gdy pryszcz jest mocno „dojrzały”, nie ma wyjścia – trzeba go wydusić. Najlepiej, aby zrobiła to profesjonalistka, np. kosmetyczka. Jeśli to niemożliwe, warto wiedzieć, jak to prawidłowo wykonać. Przede wszystkim pamiętaj, że do manualnego usunięcia nadaje się jedynie wykwit, którego jasnożółty czubek widoczny jest na powierzchni (niemal przebił się przez skórę). Taką ropną krostkę można ostrożnie wycisnąć czystymi i zdezynfekowanymi dłońmi, najlepiej przez chusteczkę higieniczną (tak aby paznokciami nie uszkodzić naskórka i nie spowodować w ten sposób blizn). Po wykonanym zabiegu niezwłocznie należy zdezynfekować podrażnioną skórę, a na koniec umyć twarz antybakteryjnym żelem głęboko oczyszczającym, takim jak np. Vichy Normaderm.
Wcale nie potrzebujesz aplikować dużej ilości korektora czy podkładu, aby skutecznie zamaskować pryszcza. Wystarczy podkład o silnym działaniu maskującym, taki jak Vichy Dermablend – nakładany zawsze na krem pod makijaż. Zapewnia on pełne krycie niedoskonałości przy nałożeniu cienkiej warstwy. Możesz go zaaplikować na całą twarz (najlepiej) bądź zastosować do punktowego zamaskowania krosty (gdy wymaga dodatkowego krycia). Nabierz odrobinę na czysty palec bądź gąbeczkę i lekko wklep w pryszcza i skórę wokół, a następnie przypudruj utrwalającym pudrem Dermablend. Pamiętaj, że podkład musi mieć odcień zbliżony do karnacji – zbyt jasny dodatkowo uwypukli zmiany.
Bibliografia:
1 Braun‐Falco O, Plewig G, Wolff H.H, Burdgdorf W.H.C. Dermatologia. Wyd. Czelej, Lublin 2004, 993–1002.
Dlaczego ludzie wyciskają pryszcze?
Wyciskanie pryszczy na twarzy to niewątpliwie najszybszy sposób, aby pozbyć się wystającej zmiany. Jednak dla niektórych jest to czynność, która przede wszystkim zapewnia poczucie ulgi lub przyjemność. Kiedy przyczyny wyciskania pryszczy są psychologiczne, a sam problem staje się poważny, mówimy o zjawisku trądziku neuropatycznego.
Trądzik neuropatyczny to kompulsywne wyciskanie pryszczy na twarzy lub innych okolicach ciała. Jest to choroba z pogranicza dermatologii oraz psychologii, która może wywoływać pojawianie się nowych wyprysków. Ciągłe rozdrapywanie krost, wyciskanie zaskórników dla wielu osób daje chwilowe zadowolenie. Jednak niestety może namnażać zmiany skórne.
Chcąc uporać się z problemem, powinniśmy udać się do dermatologa, który pomoże nam dobrać odpowiednią metodę leczenia. Równie ważna może okazać się pomoc psychologa lub psychoterapeuty, gdyż przy trądziku neuropatycznym samo leczenie dermatologiczne nie wystarczy. W dużej mierze chodzi o powstrzymanie się od wyciskania i zmianę nawyków. Pomocne jest zwykle unikanie analizowania stanu skóry przy lustrze oraz szukanie innych sposobów na łagodzenie napięcia nerwowego.
Mniejsze ryzyko powstawania blizn i przebarwień
Wyrywanie pryszczy może przynieść więcej szkody niż pożytku. Może to wydłużyć czas gojenia i zwiększyć ryzyko powstawania blizn.
Oto dlaczego popping może prowadzić do bardziej wyraźnych blizn i ciemnych plam:
- Uszkodzenie mieszka włosowego: Agresywne wyciskanie pryszcza może spowodować uszkodzenie lub pęknięcie ściany mieszka włosowego. Prowadzi to do wycieku ropy i płynów głęboko pod skórę, powodując większy stan zapalny.
- Rozprzestrzenianie się bakterii: Pryszcze wymuszają wydostanie się bakterii z głębiej położonych mieszków włosowych na powierzchnię skóry. Może to rozprzestrzenić infekcję na inne obszary i spowodować więcej wyprysków.
- Powodowanie urazów: Wyrywanie i sondowanie pryszczy może uszkodzić otaczające je komórki skóry. Powoduje to pogłębienie stanu zapalnego.
- Opóźnianie gojenia: Wyskakiwanie pryszczy zakłóca naturalną trajektorię gojenia się pryszczy. Powstała otwarta rana potrzebuje więcej czasu, aby się zagoić.
- Wzmocnienie stanu zapalnego: Wyciskanie ropy podsyca stan zapalny, zamiast pozwolić mu samoistnie ustąpić. Powoduje to przekształcenie małego pryszcza w znacznie większą, czerwoną i opuchniętą zmianę.
Unikając wyskakiwania i pozwalając pryszczom goić się naturalnie, mają Państwo znacznie mniejsze ryzyko wywołania blizn lub przebarwień pozapalnych. Pryszcz ustępuje szybciej bez rozprzestrzeniania się infekcji głębiej pod skórą.
Kiedy należy rozważyć usunięcie pryszcza?
Być może zastanawiają się Państwo teraz, czy istnieją sytuacje, w których wyskakiwanie pryszczy jest w porządku, a nawet wskazane?
Istnieje kilka wybranych przypadków, w których delikatne i higieniczne wyskakiwanie pryszcza może pomóc w jego szybszym zagojeniu:
- Wągry gotowe do usunięcia: Dojrzałe, gotowe do usunięcia wągry można czasami usunąć przy minimalnym nacisku. Ale proszę być delikatnym! Zbyt mocne wyciskanie może pogorszyć sytuację.
- Bardzo duże, bolesne pryszcze: Większe pryszcze, które są mocno opuchnięte i tkliwe, mogą skorzystać z zachowawczego nakłuwania - niewielkiego nacięcia sterylną igłą w celu zmniejszenia ciśnienia. Proszę nie próbować tego na własną rękę. Proszę udać się do dermatologa.
- Pryszcze zagrożone bliznowaceniem: Pryszcze, które utrzymują się przez tydzień lub dłużej, mogą czasami tworzyć blizny bez drenażu. Dermatolog może zalecić zastrzyk w celu szybszego usunięcia pryszcza.
Należy jednak pamiętać, że są to wyjątki, a nie reguła. Większość pryszczy goi się najlepiej i najszybciej, gdy są pozostawione w spokoju. Ryzyko związane z wyrywaniem, wyskakiwaniem i niewłaściwym nakłuwaniem prawie zawsze przewyższa potencjalne korzyści.
Uwaga na tzw. trójkąt śmierci na twarzy
Wyciskanie pryszczy może być niebezpieczne, gdy robimy to w obszarze tzw. trójkąta śmierci. Obejmuje on miejsce w linii prostej od jednego do drugiego kącika ust oraz od kąciów do szczytowej części nosa między oczami. Obszar ten charakteryzuje się bardzo mocnym unaczynieniem żylnym i poprzez naczynia krwionośne jest połączony z obszarami czaszki. W jego obrębie znajdują się odpływy żylne docierające do zatoki jamistej. Co to oznacza? Że jeśli dojdzie do stanu zapalnego w tym obszarze (np. wskutek rozdrapania krosty i jej nadkażenia bakteriami), infekcja może rozprzestrzenić się błyskawicznie dalej, prowadząc do zapalenia zatoki jamistej czy zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Szczególnym zagrożeniem są czyraki (zwłaszcza te powstałe nad górną wargą i pod nosem) – czyli ostre stany zapalne wywołane zakażeniem bakteryjnym mieszka włosowego i otaczających tkanek, najczęściej przez gronkowca złocistego. W takiej sytuacji nie należy samodzielnie wyciskać zmian, tylko udać się do dermatologa.
Jeśli pryszcz jeszcze nie prosi się o wyciśnięcie, możesz go „uspokoić” stosując specjalne preparaty na krosty na bazie siarki, kwasu glikolowego, niacynamidu, z dodatkiem kwasu salicylowego. Preparaty tego typu nie tylko łagodzą stan zapalny, ale też lekko złuszczają naskórek (odtykając zatkane ujścia gruczołów), zmniejszają zaczerwienienie, redukują wielkość zmian, mają też działanie kojące. Efekty są szybko widoczne – pierwsze już po kilku godzinach! Można je stosować, jeszcze zanim pryszcz wyjdzie na powierzchnię skóry, a jest już wyczuwalny pod jej powierzchnią. Pastę z gamy Najlepiej stosować na noc nakładając ją punktowo na niedoskonałości, w razie potrzeby można ponawiać aplikację 2-3 razy na dobę.
