U nas zapłacisz kartą
Rodzaje trądziku - przewodnik wizualny
Trądzik niemowlęcy
Trądzik u niemowlaka? To jak najbardziej możliwe. Nie jest to częsta przypadłość. Trądzik niemowlęcy występuje u około 20 procent noworodków, najczęściej chłopców. Zazwyczaj ta forma trądziku przebiega bardzo łagodnie i samoistnie znika po kilku tygodniach. Nie jest powodem do niepokoju, ponieważ jest zwykłą reakcją na zmiany hormonalne w organizmie.
Przyczyny i jak sobie radzić z trądzikiem młodzieńczym
Nie do końca wiadomo, jaka jest przyczyna pojawienia się trądziku niemowlęcego, choć zdaniem wielu lekarzy, wynika to z przesadnej troski rodziców o swoje maleństwo. Bobas opatulony w kilka warstw ubrań nawet gdy jest ciepło zaczyna się przegrzewać, a wtedy gruczoły zaczynają pracować intensywniej, co sprzyja wyskakiwaniu krostek.
Według innych teorii, trądzik wywołują kosmetyki używane do pielęgnacji dziecka, zwierające zbyt dużo substancji drażniących. Trądzik niemowlęcy atakuje zazwyczaj czoło, nosek i policzki dziecka.
Może mieć formę krostek, grudek, zaskórników, małych torbieli. Wypryski nie są dla dziecka bolesne i dopiero gdy po kilku tygodniach zmiany skórne nie znikną, konieczna jest wizyta u lekarza dziecięcego.
Trądzik różowaty - objawy i leczenie. Jak wygląda początek choroby?
Niezwykle ważne jest uwrażliwienie społeczeństwa na pierwsze, często niepozorne zmiany skórne, jak nawracający rumień twarzy. Niestety pacjenci na początku choroby nie zdają sobie sprawy z konieczności leczenia i nie szukają pomocy u dermatologa, a właśnie wczesne rozpoznanie trądziku różowatego oraz rozpoczęcie właściwego postępowania i terapii to szansa na uniknięcie zaostrzeń – ekspert kampanii „Róż się do lekarza” dermatolog dr hab. Aleksandra Batycka-Baran z Katedry i Kliniki Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu.
Początek trądziku różowatego może przebiegać jako napadowe czerwienienie skóry twarzy („okres prerosacea”). Między epizodami występowania rumienia skóra wygląda prawidłowo.
Trądzik różowaty - diagnoza
Lekarz ustala rozpoznanie na podstawie wywiadu oraz badania pacjenta. Charakterystyczne dla trądziku różowatego jest występowanie wykwitów rumieniowych i grudkowo-krostkowych umiejscowionych głównie w środkowej części twarzy, tzw. wzmożonej reakcji naczynioruchowej (zaczerwienienie pod wpływem bodźców fizycznych i psychicznych), współistnienia objawów łojotoku. Decydujący w rozpoznaniu choroby jest rumień utrzymujący się w centralnej części twarzy. Biopsja skóry rzadko jest konieczna.
Istnieje wiele metod leczenia trądziku różowatego. Leczenie jest dobierane przez lekarza dermatologa dla konkretnego pacjenta, w zależności od objawów trądziku różowatego, jego przebiegu, stanu skóry, czynników zaostrzających, chorób towarzyszących, przyjmowanych leków i odpowiedzi na leczenie.
Trądzik różowaty – leczenie niefarmakologiczne
Trądzik różowaty - leczenie miejscowe
W leczeniu miejscowym stosuje się metronidazol w postaci żelu lub kremu.
Ponadto stosuje się kwas azelainowy, iwermektynę oraz nadtlenek benzoilu.
Lekami redukującymi zaczerwienie twarzy są brymonidyna i oksymetazolina.
Do stosowanych miejscowo antybiotyków należą: iwermektyna, erytromycyna, klindamycyna.
Trądzik różowaty – leczenie laserem
Leczenie jest zawsze zlecane przez lekarza, istnieje szereg przeciwwskazań, m.in. ciąża i laktacja, bielactwo, niewyrównana cukrzyca, poważne przewlekłe choroby układu sercowo-naczyniowego (w tym rozrusznik serca), choroby autoimmunologiczne, padaczka, tendencja do powstawania bliznowców. Zabiegi naświetlania są bezbolesne, ale mogą powodować działania niepożądane, takie jak rumień lub uczucie ściągnięcia skóry.
Trądzik różowaty – leczenie ogólne
W nasilonych postaciach trądziku różowatego lekarz może zlecić – oprócz leczenia miejscowego – także leczenie ogólne, czyli doustne.
Do leków stosowanych ogólnie (doustnie) należą antybiotyki, głównie doksycyklina, a także limecyklina, chlorowodorek tetracykliny, oksytetracyklina, azytromycyna.
Rodzaje trądziku
Najbardziej powszechny jest trądzik młodzieńczy,dotykający niemal trzy czwarte dojrzewającej młodzieży. Najczęściej mija samoistnie, chociaż czasami wymaga leczenia dermatologicznego. Trądzik może wystąpić nawet u świeżo urodzonych dzieci, nie omija także osób w starszym wieku. Zaawansowane stadia trądziku są niezwykle uciążliwe i bolesne, dlatego należy szybko reagować i konsultować sposób leczenia z dermatologiem.
Przyczyny trądziku młodzieńczego
Trądzik młodzieńczy to nic innego jak efekt zmian hormonalnych w organizmie. Młody człowiek, kiedy dojrzewa, przechodzi prawdziwą rewolucję jeśli chodzi o jego gospodarkę hormonalną.
Do głosu dochodzą wtedy hormony płciowe, powodujące wzrost gruczołów łojowych. Gruczoły te zaczynają produkować coraz większe ilości łoju, który znajduje ujście w postaci pryszczy na twarzy, ramionach, plecach.
Ponieważ skóra zaczyna rogowacieć i dochodzi do akumulacji naskórka, ujścia mieszków włosowych zatykają się, przez co nadmiar sebum nie może się swobodnie wydostać na zewnątrz. Tak powstaje zaskórnik, który zaatakowany przez bakterie wywołuje stan zapalny. W miejscu zakażenia gromadzi się ropa, co objawia się nieładną grudką na skórze.
Mity i ciekawostki o trądziku młodzieńczym
Powszechnie uważa się, że wyskakiwanie pryszczy to poniekąd efekt braku higieny. Nie jest to prawdą. Jest raczej odwrotnie. Nastolatkom bardzo zależy na atrakcyjnym wyglądzie, więc spędzają w łazience długie godziny, starając się uporać z kłopotliwym problemem.
Ich dbałość o skórę jest tak przesadna, że konsekwencją tych zabiegów jest nadwrażliwa skóra. Nadmiar kosmetyków oczyszczających prowadzi do zaognienia stanów zapalnych i w ten sposób krostki zaczynają się powiększać zamiast znikać, w dodatku jest ich coraz więcej.
Dobór odpowiednich kosmetyków
Nastolatki źle też dobierają kosmetyki do pielęgnacji skóry trądzikowej. Jedynym wyborem są serie do cery wrażliwej, tymczasem wiele osób sięga po kosmetyki do cery tłustej, a one przesuszają skórę i stymulują gruczoły do nadprodukcji łoju.
