U nas zapłacisz kartą
Srebro koloidalne - Cudowne lekarstwo na trądzik różowaty
Srebro koloidalne na trądzik, rany i infekcje. Jak je stosować?
Srebro koloidalne od wielu wieków uznawane jest za skuteczny środek zwalczający chorobotwórcze drobnoustroje. Wiele źródeł podaje, że było szeroko wykorzystywane podczas epidemii dżumy w XIV wieku, jak również w czasie I wojny światowej. Dziś stosuje się srebro koloidalne na trądzik, rany oraz oparzenia, a nawet rozmaite infekcje. Sprawdź, co musisz wiedzieć o koloidalnym srebrze i jak właściwie je stosować.
Czy wiesz, że pierwiastek kojarzony przede wszystkim z biżuterią znajduje szerokie zastosowanie w medycynie? Srebro koloidalne to produkt, który powinien znaleźć się w każdej apteczce. Dowiedz się, jak działa i jak prawidłowo go stosować.
Dawkowanie
Srebro koloidalne należy rozważnie dawkować, by nie doprowadzić do niebezpiecznego nadmiaru pierwiastka w organizmie. Dopuszczalna dawka to 0,014 mg dziennie na kilogram masy ciała.
Głównym niepożądanym skutkiem brania srebra koloidalnego jest srebrzyca (argyria). Objawy pojawiają się po kilku miesiącach od zakażenia – są to rozległe przebarwienia skóry oraz zmiany na paznokciach i dziąsłach (niebieskie zabarwienie) – są to symptomy niezwykle trudne do usunięcia. Poza tym w przypadku stosowania przez osobę kropel do oczu zawierających srebro, może dojść do zabarwienia gałek ocznych. W dalszej kolejności może dojść do poważnych zaburzeń wzroku.
Poza negatywnymi objawami zewnętrznymi, może też dojść do poważnych zaburzeń w funkcjonowaniu układu nerwowego, stwardnienia tętnic oraz uszkodzenia nerek i wątroby. Organy wewnętrzne również mogą zabarwić się na niebieskawy kolor, co widać przez barwę moczu, kału i śliny.
Srebro koloidalne - działanie
Srebro koloidalne zabija bakterie od razu, podczas gdy antybiotyk zabija je dopiero w momencie podziału. Naładowane dodatnio jony srebra przyczepiają się do ujemnie naładowanych bakterii i niszczą strukturę ich komórek. Robert Beck nazwał ten proces " efektem srebr nego pocisku”.
Srebro koloidalne hamuje pozyskiwanie energii przez bakterie, przez co przerywa ich łańcuch oddechowy. W ten sposób zaczynają obumierać w ciągu kilku minut, tracąc elektrolity, wysychając i kurcząc się.
Srebro koloidalne ma przewagę nad antybiotykiem ponieważ bakterie nie są w stanie się na nie uodpornić. W przypadku drożdżaków zauważamy, że srebro hamuje wytwarzanie enzymu z klasy izomerazy, której brak zakłóca prawidłowe funkcjonowanie komórki . Mieszanina wspomaga również proces regeneracji uszkodzonych tkanek oraz wspiera tworzenie się nowej tkanki nabłonkowej.
Srebro koloidalne – czy może być toksyczne?
Srebro koloidalne może być toksyczne jeśli będzie zażywane w większych dawkach niż przewiduje norma. Najmniejsza dawka mogąca wywołać objawy zatrucia wynosi 0,014 mg srebra na kilogram ciała dziennie.
*Powyższe dane zostały oszacowane na podstawie podawania dożylnego więc nie są w pełni wiarygodne!
Srebro koloidalne a srebrzyca
Nadmierne spożycie srebra koloidalnego może skutkować argyrią, pot. srebrzycą. Kumulacja srebra w organizmie może powstać w wyniku osadzania się cząsteczek srebra w skórze, przy podawaniu zewnętrznym.
Gromadzenie srebra może wystąpić również w przypadku stymulowania melaniny do produkcji srebrnego barwnika skóry ( podawanie doustne lub dożylne).
Objawy choroby występują od 6 do 12 miesięcy, w zależności od częstotliwości i dawki przyjmowania. Pierwszy charakterystyczny objaw srebrzycy to powstanie niebieskiego zabarwienia na dziąsłach. Prowadzi nawet do powstania nieodwracalnych zmian kolorytu niektórych obszarów skóry lub całej powierzchni oraz paznokci.
Czy można pić srebro koloidalne?
Zwolennicy medycyny alternatywnej często zachęcają do spożywania srebra koloidalnego w celu zwiększenia odporności organizmu. Należy jednak wiedzieć, że badania naukowe dotąd nie potwierdziły skuteczności stosowania nanosrebra w ten sposób.
Jak każdy farmaceutyk, srebro koloidalne stosowane w niewłaściwy sposób, może wywoływać nieprzyjemne, a nawet bardzo groźne skutki uboczne. Niektórzy naukowcy podejrzewają, że nadmiar srebra może odkładać się w organizmie i oddziaływać toksycznie. Srebro nagromadzone w organizmie może prowadzić do srebrzycy – ciężkiej i nieuleczalnej choroby nerek oraz wątroby. Ponadto dolegliwością towarzyszącą srebrzycy może być częściowa lub całkowita utrata wzroku. W związku z tym należy unikać doustnego zażywania nanosrebra bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem.
Jeśli już zdecydujesz się na zażywanie srebra koloidalnego, warto wybierać suplementy w postaci płynów i kropli, w których nanosrebro zostało w odpowiedni sposób rozcieńczone.
Właściwości lecznicze i zastosowanie srebra koloidalnego
Właściwości lecznicze srebra koloidalnego nie zostały potwierdzone żadnymi badaniami, stąd liczne głosy przeciwko traktowaniu tego pierwiastka jako lekarstwa. Zwolennicy stosują jednak suplementy diety zawierające srebro koloidalne głównie przy leczeniu grypy, przeziębienia, zatrucia pokarmowego, zakażenia układu moczowego, alergią i grzybicą. Poza tym, srebro koloidalne znajduje zastosowanie przy problemach ze skórą – może być skuteczny w walce z trądzikiem, a także zmniejsza świąd skóry. Działa też przeciwbólowo.
Skuteczność srebra koloidalnego jest natomiast potwierdzona w leczeniu zewnętrznym, stąd częste zastosowanie w okulistyce, dermatologii oraz chirurgii. W tej pierwszej dziedzinie jest ważnym elementem terapii przy początkowej fazie ostrego, bakteryjnego zapalenia spojówek. Srebro koloidalne jest głównym składnikiem specjalnych kropli i maści do oczu. W dermatologii poza wspomnianym wyżej trądzikiem srebro koloidalne jest wykorzystywane także przy leczeniu zaskórników, stanów zapalnych i blizn. Poza tym srebro pomaga w zwalczaniu zmian na skórze, które często można zaobserwować w wyniku zaburzeń hormonalnych – są to grudki i ropne stany zapalne w okolicach brody i warg.
Inne dolegliwości, przy których według zwolenników sprawdza się stosowanie srebra koloidalnego to: infekcje bakteryjne, wirusowe i grzybicze (pierwiastek niszczy wybrane grupy patogenów), angina, inne stany zapalne gardła oraz płuc, zapalenie zatok, grzybica (skóry, paznokci, narządów płciowych), egzema, łojotok, liszajec, obniżenie odporności organizmu, problemy z trawieniem oraz złe samopoczucie.
