U nas zapłacisz kartą
Zaparcia a trądzik - Jak dieta może wpływać na Twoją skórę?
Trądzik hormonalny
Zaburzenia hormonalne są bardzo częstą przyczyną trądziku. Szczególnie ważną rolę odgrywa tu zbyt wysoki poziom androgenów. Androgeny to hormony płciowe, które w przewadze występują u mężczyzn, natomiast u kobiet występują prawidłowo w znacznie niższych stężeniach. W momencie, gdy u kobiety poziom androgenów jest wysoki mogą pojawić się problemy. Jakie objawy, oprócz trądziku, możesz zaobserwować przy podwyższonym poziomie androgenów?
- Hirsutyzm, czyli nadmierne owłosienie pojawiające się u kobiet w miejscach, w których nie powinno występować – na twarzy, w okolicy sutków, na brzuchu lub plecach.
- Wypadanie włosów, szczególnie charakterystyczne może być wypadanie cienkich włosów pozbawionych cebulek z okolic skroniowych.
- Zaburzenia miesiączkowania – cykle skrócone (poniżej 21 dni) lub wydłużone (powyżej 35 dni) u osób dorosłych. U dziewczyn w wieku nastoletnim, miesiączkujących od niedawna cykle mogą być nieregularne i jest to całkowicie normalne.
Jednocześnie nie zawsze musimy mieć do czynienia z podwyższonym poziomem androgenów. Problemem może być lokalne zwiększenie aktywności androgenów w obrębie aparatu włosowo-łojowego, co prowadzi do stanów zapalnych, bądź wypadania włosów. Objawy hiperandrogenizmu mogą być również spowodowane zaburzeniem proporcji hormonów “kobiecych” i “męskich”. Może mieć to miejsce np. w hiperprolaktynemii lub dominacji estrogenowej.
Jeżeli obserwujesz cechy hiperandrogenizmu, czyli wymienione zmiany trądzikowe, hirsutyzm, zaburzenia miesiączkowania warto skonsultować się z ginekologiem endokrynologiem. Mogą one sugerować zespół policystycznych jajników i warto wykonać odpowiednie badania w tym kierunku.
Zaburzenia hormonalne u nastolatków
Chciałabym tutaj jeszcze raz podkreślić, że kwestie te dotyczą głównie trądziku u dorosłych. W okresie dojrzewania gospodarka hormonalna dopiero się kształtuje. Może to powodować nieregularne miesiączki, jak i zmiany skórne czy gorsze samopoczucie i zmienny nastrój. To normalny okres przejściowy wynikający z niedojrzałości osi podwzgórze-przysadka-jajnik. Nie mniej, warto być pod regularną opieką ginekologa, by w porę stwierdzić, czy nie dzieje się coś niepokojącego.
Insulinooporność w trądziku
Kolejna kwestia, która może mieć wpływ na nasilenie zmian trądzikowych to zaburzenia gospodarki węglowodanowej. Często (ale nie zawsze!) towarzyszy im również nadmierna masa ciała. Insulinooporność często idzie w parze z podwyższonym poziomem androgenów (jednocześnie wzmagając problem) i z PCOS.
Objawami, które mogą świadczyć o zaburzeniach gospodarki węglowodanowej są m.in.:
- charakterystyczne uczucie senności po posiłku
- chęć na słodkie
- szybkie uczucie głodu po posiłku
- pojawiający się nagle, “ssący” głód
- pogorszenie samopoczucia, zmęczenie
- zaburzenia koncentracji, trudności z zebraniem myśli
Tak jak wspomniałam, insulinooporność najczęściej związana jest z występowaniem nadwagi i otyłości. W takiej sytuacji sama już redukcja masy ciała będzie poprawiała wrażliwość insulinową. Obniżenie poziomu insuliny wpłynie na zmniejszenie wydzielania androgenów i poprawę stanu skóry. Dlatego bardzo często dieta w trądziku jest jednocześnie dietą odchudzającą.
Jednak wysokie poziomy insuliny i cała kaskada procesów z tym związanych może dotyczyć także osób z prawidłową masą ciała lub zbyt niską masą ciała. Niski poziom tkanki tłuszczowej również stanowi problem dla gospodarki hormonalnej. W takiej sytuacji trzeba zadbać o nadwyżkę kaloryczną i dążyć do prawidłowej masy ciała. Niezależnie od masy ciała, w każdym z tych przypadków dieta w trądziku powinna charakteryzować się niskim indeksem glikemicznym.
Z zaparciami u lekarza – przyczyny zaparć i badania do wykonania
Kiedy udać się do lekarza? Nie czekaj! To bardzo ważne, by podkreślić, że jeśli doświadczasz powracających zaparć, wizyta u lekarza jest konieczna, by wykluczyć niebezpieczne dla Twojego zdrowia choroby np. choroby zapalne jelit, nowotwory przewodu pokarmowego. Wśród niepokojących objawów towarzyszących zaparciom są: krwawienie z odbytu, podwyższona temperatura, niewyjaśniony spadek masy ciała. Do natychmiastowej wizyty u lekarza powinien skłonić także brak wypróżnienia trwający dłużej niż 7 dni. Poza tym zaparcia mogą być także związane z innymi schorzeniami, które da się skutecznie leczyć, tym samym ograniczając uciążliwość zaparć. Należą do nich:
- stwardnienie rozsiane,
- cukrzyca,
- choroba Parkinsona,
- niedoczynność tarczycy i choroba Hashimoto,
- endometrioza,
- hemoroidy,
- nieprawidłowa praca mięśni dna miednicy i mięśni odbytu,
- twardzina układowa,
- zespół jelita drażliwego, podtyp C (tzw. IBS-C), z dominującymi zaparciami.
Bardzo często przyczyny zaparć są związane ze stylem życia i sposobem żywienia. Do ich wystąpienia przyczynia się:
- dieta uboga w błonnik pokarmowy,
- niedostateczna ilość wypijanych płynów,
- pośpiech w trakcie wypróżnienia,
- siedzący tryb życia.
Zaparcia bywają także konsekwencją stresu i mogą pojawiać się „z nerwów”, nawet pomimo zdrowej diety. Dlatego tak ważne jest, by spojrzeć na problem zaparć jak na sygnał z ciała i spróbować zastanowić się, co doprowadziło do ich wystąpienia. Najczęściej nie jest to jeden czynnik, a zespół czynników.
Z tego powodu najważniejszym zadaniem lekarza jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu lekarskiego, który pozwoli stworzyć plan dalszego postępowania. W pierwszej kolejności zostaną Ci zlecone podstawowe badania laboratoryjne – morfologia i CRP. Ich wyniki pozwalają ocenić, czy w ciele toczy się proces zapalny i czy istnieje ryzyko, że w przewodzie pokarmowym doszło do krwawienia. Dzięki tym badaniom można wstępnie wykluczyć najniebezpieczniejsze przyczyny zaparć. Na podstawie wyników lekarz będzie w stanie zdecydować, czy potrzebna jest dalsza diagnostyka (np. kolonoskopia, badania tarczycy), jakie inne badania wykonać, do jakiego specjalisty się udać. Lekarz przy pomocy dłoni zbada także Twój brzuch i wykona proste badanie per-rectum – przez odbyt. Nie są to badania bolesne, jednak ze względów higienicznych i dla poczucia komfortu warto wiedzieć, że takie badanie będzie miało miejsce, by móc się do niego przygotować.
Jak pozbyć się trądziku - dieta w trądziku
Po raz kolejny zastanawiasz się jak pozbyć się trądziku? Dieta w trądziku jest bardzo ważnym elementem skutecznego i trwałego leczenia. Niestety mam wrażenie, że wciąż mało się o tym mówi, a jej rola dalej bywa pomijana. Podczas gdy odpowiednio dobrana dieta w trądziku może być bardzo pomocna. Zarówno w trądziku hormonalnym, jak i w przypadku zmian związanych z dysfunkcją układu pokarmowego. Niekiedy samą interwencją żywieniową i odpowiednią suplementacją możemy doprowadzić do poprawy stanu skóry. Wszystko zależy od przyczyny trądziku.
Musisz wiedzieć, że zmiany trądzikowe nie pojawiają się same z siebie i nie są jednym, oderwanym od reszty organizmu, problemem. Zmiany skórne mogą manifestować niedobory składników odżywczych lub zaburzenia gospodarki hormonalnej. Często również współwystępują z zaburzeniami pracy układu pokarmowego. Dlatego, oprócz odpowiedniej pielęgnacji i działania miejscowego, bardzo mocno zachęcam Cię do przyjrzenia się również innym objawom. Wykonania diagnostyki i działania w kierunku przyczyn problemu pozwolą trwale uporać się z uciążliwymi problemami skórnymi.
Zdarza nam się ignorować niektóre objawy, bo uważamy je za normalne – “przecież mamy tak od zawsze”. Ale często nie są normalne, tylko sygnalizują, że coś się dzieje i trzeba się temu lepiej przyjrzeć. W dalszej części artykułu dowiesz się:
- na jakie objawy zwrócić szczególną uwagę
- do jakiego lekarza się zgłosić
- w jaki sposób pomóc sobie dietą w trądziku
- jaką suplementację warto włączyć
