U nas zapłacisz kartą
Alergiczna Choroba Skóry - Krzyżówka Zrozumienia i Leczenia
Alergiczne choroby skóry. Sprawdź objawy i choroby alergii pokarmowej i skórnej
Skóra stanowi ogromną powierzchnię kontaktu ze środowiskiem zewnętrznym. Jej zadaniem jest zabezpieczenie ustroju przed niekorzystnymi czynnikami, takimi jak np. zmiany temperatury, wilgotności i składu powietrza, zmiany ciśnienia itp. W wielu wypadkach powtarzające się zetknięcie skóry ze stopami metali (np. chromu, niklu), tworzywami sztucznymi czy środkami chemicznymi, powoduje wystąpienie uczulenia skóry, rozwój nadwrażliwości na coraz większą ilość substancji, a z czasem – powstanie rozległych zmian chorobowych.
Skóra jest jednym z narządów ludzkiego organizmu i jako taka uczestniczy prawie we wszystkich zjawiskach w nim zachodzących. Oznacza to, że przeciwciała, jakie mogą powstać w wyniku uczulenia na alergen docierający drogą oddechową lub pokarmową – obecne są w mniejszych lub większych ilościach także w skórze. Potwierdzeniem tego jest fakt, że przedostanie się niewielkiej ilości alergenu pokarmowego lub wziewnego przez naskórek do głębszych warstw skóry, wywołuje jej podrażnienie, zaczerwienienie, obrzęk i świąd. Zjawisko to jest wykorzystywane przy wykonywaniu tzw. testów skórnych. Potwierdzają one uczulenie organizmu na alergen, niezależnie czy pierwotnym miejscem kontaktu z nim jest skóra czy inne narządy (oczy, nos, płuca, przewód pokarmowy). U części chorych reakcja alergiczna przebiega w kilku narządach równocześnie. Zmiany skórne kojarzą się najczęściej z objawami ze strony przewodu pokarmowego lub układu oddechowego (z astmą).
Pokrzywka - skąd się bierze i jak wygląda?
Pokrzywką określamy zespół objawów skórnych, obejmujących świąd, ból, występowanie wysypki w postaci białych lub czerwonych płaskich bąbli, otoczonych zaczerwienioną skórą. Zmiany te są bardzo podobne do tych, które wywołuje kontakt z pokrzywą, skąd też wywodzi się nazwa objawu.
Pokrzywka alergiczna powstaje w wyniku uwolnienia histaminy z komórek tucznych pod wpływem alergenu, czyli czynnika wywołującego alergię. Histamina wraz z innymi czynnikami powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych (obrzęk, zaczerwienienie), uwrażliwienie nerwów czuciowych (świąd, ból) oraz aktywację komórek układu odpornościowego. Z tego powodu pokrzywkę leczy się głównie lekami przeciwhistaminowymi (przeciwalergicznymi).
Rodzaje pokrzywki
Pokrzywkę możemy podzielić ze względu na długość trwania i czynnik ją wywołujący (pochodzenie pokrzywki). Jeżeli objawy nie trwają dłużej niż 6 tygodni, mówimy o pokrzywce ostrej, jeżeli dłużej - o przewlekłej. Większość zmian zanika w ciągu 24 godzin, nie pozostawiając żadnych śladów na skórze. Oprócz pokrzywki na tle alergicznym, możemy wyróżnić także pokrzywkę:
- fizyczną - wywołaną czynnikiem fizycznym,
- demograficzną,
- cieplną,
- z ucisku,
- wibracyjną,
- słoneczną,
- cholinergiczną,
- wodną (bardzo rzadka! Chory uczulony jest nawet na własne łzy),
- kontaktową (pokrzywka powstaje w miejscu kontaktu z alergenem, np. niklem czy chromem),
- w przebiegu zakażeń wirusowych i pasożytniczych,
- w przebiegu chorób autoimmunologicznych,
- samoistną (idiopatyczną).
Na podstawie objawów oraz przyczyn, alergiczne choroby skóry są dzielone na:
- wyprysk atopowy,
- pokrzywkę,
- obrzęk typu Quinckego,
- wyprysk kontaktowy.
Wyprysk, zwany potocznie egzemą (od gr. ekdzema), jest jednym z częściej spotykanych objawów stanu zapalnego skóry. Jeśli stan zapalny spowodowany jest uczuleniem, mówimy o tzw. wyprysku atopowym.
Wypryski stanowią dość powierzchowne zmiany naskórka i górnych warstw skóry: występuje zaczerwienienie, silny świąd, pojawiają się drobne grudki, które następnie przekształcają się w podebrane przeźroczystym płynem pęcherzyki. Pęcherzyki te pękają, a zmiany stają się zlewne. Cała powierzchnia skóry dotknięta chorobą jest wilgotna, sącząca, często przez zabrudzenie ulega nadkażeniu bakteryjnemu. Wyprysk atopowy ma tendencję do nawracania po kolejnym zetknięciu z alergenem. Miejsca, w których wyprysk pojawiał się wielokrotnie są najczęściej szorstkie, przebarwione na szaro-różowy kolor, naskórek jest zgrubiały (tzw. zliszajowacenie).
Wyprysk może ujawnić się już w wieku niemowlęcym, spotykany jest u dzieci od około trzeciego miesiąca życia. Ta postać choroby dotyczy najczęściej twarzy (czoło, policzki). Przyczyną są zazwyczaj alergeny pokarmowe. U dzieci w wieku przedszkolnym, wyprysk zajmuje najczęściej zgięcia łokciowe i kolanowe, jest silnie swędzący, w okresie dojrzewania zmiany mogą pojawić się z powrotem na twarzy lub na tułowiu, szybko liszajowaceją, u dorosłych zmiany są przewlekłe, czasami trwają wiele lat, dotyczą niekiedy dużych powierzchni skóry, a z powodu bardzo silnego świądu noszą nazwę „”świerzbiączki””.
U 1/3 do 1/2 osób dorosłych, chorych na astmę, stwierdzano wyprysk we wczesnym dzieciństwie. Nie oznacza to, że każde dziecko ze stwierdzonym wypryskiem zachoruje na astmę, lecz że u części dzieci choroba skóry może być zwiastunem skłonności do atopii i chorób alergicznych w wieku dorosłym.