U nas zapłacisz kartą
Bardzo bolesny pryszcz - Jak sobie poradzić z bólem i przyspieszyć gojenie
Pryszcz w uchu — najpopularniejsze miejsca występowania
Pryszcz, pryszczowi nierówny. Okazuje się, że te problematyczne krostki mogą występować wewnątrz i na zewnątrz ucha. Do najpopularniejszych miejsc występowania zaliczamy:
- Małżowinę uszną — pryszcz w uchu, który znajduje się wewnątrz lub zewnątrz ucha, nie może być wyciskany. Jeśli sprawia duży ból i jest trudno dostępny, to powinien zostać usunięty przez laryngologa.
- Na płatku ucha — to właśnie w tym miejscu znajduje się wiele gruczołów łojowych, które mogą spowodować zatkanie porów. Co sprzyja powstawaniu pryszczy w tym miejscu? Zaliczamy do tego m.in. noszenie kolczyków w okolicach lub na płatku ucha.
- W kanale słuchowym — pryszcz w uchu w kanale słuchowym może powodować bardzo duży ból. Chcąc go wycisnąć, warto korzystać np. z patyczka Q-tip. Warto jednak wiedzieć, że nieumiejętne usunięcie pryszcza może spowodować wyciek ropy do ucha, co spowodować może groźną infekcję.
- Na chrząstce ucha — w tym miejscu bardzo często gromadzi się pot, brud i bakterie. Noszenie nausznych słuchawek dodatkowo wzmaga rozwój bakterii w tym miejscu.
Sprawdź również: Pryszcze na pośladkach — jak je usunąć? (PORADY)
Jakie są rodzaje pryszczy i co musisz o nich wiedzieć?
Oprócz pryszczy, w uchu mogą powstawać również zaskórniki. Są one mniejsze, ale za to bardziej wytrzymałe niż pryszcze. W praktyce oznacza to, że są trudniejsze do usunięcia, a samo leczenie jest bardziej skomplikowane. Tutaj należy wiedzieć, że woskowina uszna i przytkane gruczoły łojowe są odpowiedzialne za powstawanie tzw. zaskórników białych (występują pod skórą) i zaskórników czarnych (powstają, gdy sebum wchodzi w kontakt z powietrzem). Obecnie pryszcze możemy podzielić na:
- Zaskórniki — dzielimy je na otwarte i zamknięte. Zaskórniki zamknięte nazywamy wągrami i pojawiają się one najczęściej na twarzy. Zaskórniki otwarte powstają w wyniku wypełnienia porów skóry masą składającą się ze zrogowaciałego naskórka i łoju. Następnie dochodzi do utlenienia w nich keratyny, co skutkuje czarną barwą.
- Grudki — to wykwit skóry, który nie zamienia się w stan zapalny.
- Krostki — to rodzaj pryszczy, które przybierają postać pęcherzyków wypełnionych ropą w białym kolorze. Krostki powstają przez bakterie, które zakażają grudki.
- Guzki — to objaw trądziku pospolitego o bardzo ciężkim przebiegu. Ta zmiana skórna wygląda jak wypukła zmiana z naciekiem stanu zapalnego. Efektem guzków są często blizny potrądzikowe.
- Cysty — to pryszcze charakteryzujące się dużym rozmiarem i bolącym zaczerwienieniem wokół. Cysty mogą samoistnie pękać, co powoduje wyciek nieestetycznej substancji w kolorze biało-żółtym.
Tak powstaje pryszcz
Bakterie uwalniają enzymy (lipazy) rozkładające obojętne tłuszcze łoju na mniejsze cząstki (wolne kwasy tłuszczowe). Właśnie te kwasy tłuszczowe powodują powstawanie stanów zapalnych. Wzrasta liczba zakażonych komórek i wydzieliny wypełnającej woreczek. Jest tam coraz mniej miejsca, przez co nasila się nacisk na ścianki mieszka włosowego zablokowanego czopem rogowym. W pewnym momencie ścianki nie wytrzymują nacisku, pękają, a zawartość rozlewa się na otaczającą tkankę. Powstaje ostry stan zapalny, tworzą się krosty.
Trądzik pospolity może mieć różne etapy. Pierwsza odmiana trądziku charakteryzuje się zaskórnikami utrzymującymi się przez miesiące, a nawet lata, w okresie dojrzewania. Rozróżnia się zaskórniki otwarte i zamknięte. W zaskórnikach zamkniętych ujście mieszka jest zatkane, spod skóry prześwituje biaława grudka, czop łojowo-rogowy. Często dochodzi do zakażeń i nagromadzenia się ropy, ponieważ zawartość mieszka nie może się wydostać na zewnątrz. W zaskórnikach otwartych ujście się nie domyka, widoczny jest czarny punkt. Nie ma on nic wspólnego z brudem, jak się powszechnie uważa. Czarny kolor spowodowany jest utlenianiem się czopu rogowo-tłuszczowego. Kolejnym etapem trądziku jest jest acne papulopustolosa. W zaskórniku powstały już zmiany zapalne, grudki i krosty. Ten etap może ciągnąć się latami. Prawie każda krosta pozostawia wklęsłą (rzadziej także wypukłą) bliznę. Jeśli trądzik się pogarsza, rozwija się raczej rzaska forma acne conglobata. W wyniku stanu zapalnego wokół mieszka tworzą się guzkowate nacieki i ropne, a po ich ustąpieniu pozostają blizny wklęsłe i wypukłe.
Pryszcz w uchu — jak się go pozbyć?
Dbasz o swoje uszy, regularnie je czyścisz, a mimo to pojawił się bolący pryszcz? Istnieje kilka sposobów, by usunąć pryszcze bez konieczności ich wyciskania. Często wystarczy odpowiedni produkt i nasączony wacik pozwalający sprawnie wykonać zabieg w domowym zaciszu. Do najpopularniejszych produktów, które pomagają usunąć pryszcze z ucha, zaliczamy:
- Olejek herbaciany — to najbardziej przebadany olejek eteryczny, który wykorzystywany jest w leczeniu trądziku. Wykazuje on liczne właściwości przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Chcąc usunąć pryszcze, wystarczy niewielką ilość płynu nanieść na wacik i umieścić go na bolącej krostce. Zawarte w olejku składniki aktywne pomogą usnąć zmianę skórną bez obaw o przeniknięcie do kanału słuchowego.
- Maść na pryszcze — to specjalistyczne produkty, które można kupić w aptece. Ich skład opiera się często na oleju łupkowym, który wykazuje działanie antybakteryjne i sprawnie redukuje stany zapalne.
- Olejek jojoba — usuwa bakterie odpowiedzialne za powstawanie pryszczy. Olejek można bezpośrednio aplikować na skórę za pomocą wacika. Po kilkunastu minutach nadmiar oleju należy usunąć i zostawić do wyschnięcia.
- Kremy z retinoidami — mają właściwości keratolityczne. Zawarta w składzie witamina A rozrzedza skórę wokół pryszcza. Przed stosowaniem tego typu kremów warto skonsultować się z lekarzem. Stosując krem np. na płatku ucha, należy pamiętać m.in. o zastosowaniu kremu z filtrem. Rozrzedzenie skóry sprawia, że staje się ona bardzo wrażliwa na działanie promieni słonecznych.
- Ciepły okład — pomaga zmniejszyć stan zapalny i zredukować ból. Na początek należy przetrzeć pryszcz alkoholem i przygotować ściereczkę mocząc ją w ciepłej wodzie. Ciepły kompres przykładamy do skóry i pozostawiamy na ok. 15 minut. Zabieg należy powtarzać 2-3 razy dziennie.
Wiele osób walczących z pryszczami sięga po pęsetę. Dlaczego nie wolno usuwać pryszczy pęsetą? Zabieg ten nie gwarantuje usunięcia całej wydzieliny z krostki. Najczęsciej dochodzi do nadkażenia bakteryjnego, co powoduje jeszcze większy wysyp zmian skórnych na twarzy. Używając pęsety nigdy nie mamy pewności, że krostka została usunięta w całości. Dodatkowo bardzo łatwo o uszkodzenie skóry i ciągłości naskórka, co w konsekwencji może prowadzić do powstanie nieestetycznych przebarwień i blizn.
Jak należy pielęgnować skórę głowy z krostami?
Istnieje wiele sposobów na pozbycie się pryszczy z powierzchni skóry głowy. Dermatolodzy polecają szampony, w których znajdują się m.in. ketokonazol lub cyklopiroksyna. Dobre efekty daje stosowanie preparatów z kwasem salicylowym i tlenkiem cynku. Przed ich nałożeniem na skórę należy upewnić się, że wymienione składniki aktywne nie powodują reakcji alergicznych.
Jeśli zmiany są zbyt rozległe, konieczna jest wizyta u dermatologa. W zależności od przyczyny zmian ropnych lekarz może zaproponować stosowanie maści z antybiotykiem, a nawet preparatów doustnych. Domowe sposoby na pryszcze na głowie mogą okazać się mało skuteczne. Nie da się jednak ukryć, że wiele problemów dermatologicznych można wyraźnie zmniejszyć za pomocą zmiany nawyków żywieniowych i stylu życia.
Aby cieszyć się zdrowym naskórkiem:
- porzuć zgubne nawyki, tj. zrezygnuj z palenia papierosów i picia alkoholu,
- zadbaj o odpowiednią dietę, bogatą w witaminy i minerały, najlepiej pochodzące ze świeżych warzyw i owoców. Ogranicz słodycze i częściej zaglądaj do sklepu z ekologiczną, nieprzetworzoną żywnością. Zadbaj o odpowiednie nawodnienie, bo od niego również zależy kondycja skóry. Zalecane jest picie około 2 litrów niegazowanej wody mineralnej dziennie,
- wykonuj płukanki na bazie naparów ziołowych. Pamiętaj jednak, że aby zaobserwować pierwsze efekty, konieczne jest stosowanie tych preparatów regularnie, najlepiej co kilka dni. Wyniki badań naukowych wskazują na dużą skuteczność płukanek z kwiatów rumianku, szałwii i lipy,
- wypróbuj domową kurację, która polega na wymieszaniu zwykłych drożdży spożywczych z ciepłym mlekiem i nałożeniu takiej mikstury na głowę. Rytuał ten może przynieść liczne korzyści, jednak problematyczne może okazać się doczyszczenie włosów z resztek drożdży.
Mitem okazuje się skuteczność stosowania na pryszcze spirytusu salicylowego. Przede wszystkim podrażnia on skórę głowy, a przy tym zbyt silnie ją wysusza. Nie jest to zatem dobre rozwiązanie. Aby uniknąć powstawania pryszczy na głowie, skoncentruj się na wypracowaniu dobrych nawyków, które przysłużą się nie tylko skórze, ale pozytywnie wpłyną na ogólny stan twojego zdrowia.
Pryszcze na głowie – kogo dotyczy problem?
Chociaż temat pryszczy kojarzy się głównie z okresem dojrzewania, zmiany tego rodzaju mogą pojawić się u osób w różnym wieku. Zapalenie mieszków włosowych jest wywołane przez bakterię, która atakuje bez względu na wiek. Z kolei skłonność do trądziku w różnych częściach ciała wynika w dużej mierze z zaburzeń hormonalnych, pojawiających się nie tylko u młodzieży, ale także u kobiet po porodzie – osiągnięcie ponownej równowagi w gospodarce hormonalnej może nastąpić wiele miesięcy po rozwiązaniu.
Pryszcz podskórny lub ropny pojawiający się na skórze głowy najczęściej wynika z zaniedbań higienicznych. Ma to na ogół związek z noszeniem czapek ze sztucznych materiałów, które nie odprowadzają wilgoci z powierzchni głowy, a ponadto nie zapewniają jej odpowiedniej wentylacji. A ciepło i wilgoć sprzyjają namnażaniu się bakterii, powodują wzmożoną aktywację gruczołów potowych i łojowych. Dochodzi wówczas do nagromadzenia się w porach skóry zbyt dużej ilości sebum, a w konsekwencji do ich zablokowania.
Ponadto przyczynami tworzenia się bolących pryszczy na głowie mogą być:
- zbyt rzadkie mycie skóry głowy,
- pielęgnacja niedopasowana do rodzaju skóry,
- łuszczyca,
- łupież tłusty – powodujący bardzo silne przetłuszczanie się skóry głowy,
- nadmierny wysiłek fizyczny, który powoduje częste pocenie się,
- przewlekły stres – produkowany w sytuacjach stresowych kortyzol prowadzi do wydzielania nadmiaru łoju, który znajduje ujście w zmianach trądzikowych,
- zbyt duża zawartość cukru w diecie – do grupy „winowajców” można zaliczyć nie tylko słodycze, ale także wysokoprzetworzoną żywność,
- zapalenie mieszków włosowych,
- korzystanie z publicznych basenów i saun lub korzystanie z cudzych ręczników,
- zaburzenia hormonalne,
- grzybica,
- zakażenie bakteryjne, np. gronkowcem złocistym.
