U nas zapłacisz kartą
Biały jeleń krem do twarzy z sokiem z brzozy - Naturalna pielęgnacja dla promiennej skóry
Zobacz oferty
Co to jest betulina?
Betulina to substancja naturalnie wytwarzana w ponad 200 gatunkach roślin. Zalicza się ją do grupy związków nazywanej triterpenami, która wzbudza duże zainteresowanie naukowców ze względu na potencjalnie szerokie zastosowanie w medycynie, kosmetologii i rolnictwie.
Właściwości betuliny obecnie wykorzystuje się głównie w zielarstwie i ziołolecznictwie. Jako surowiec leczniczy najczęściej pozyskuje się ją z kory brzozy, gdzie tworzy krystaliczne skupiska w powstających wiosną komórkach. Substancja stanowi nawet 20-35 proc. suchej masy w tej strukturze i nadaje pniowi charakterystyczny biały kolor. Uważa się, że zawartość betuliny w roślinie skutkuje dużą odpornością na patogeny (jej wysokie stężenie może mieć działanie toksyczne dla szkodników).
W warunkach naturalnych niewielka część betuliny z kory brzozy zostaje przekształcona do kwasu betulinowego, czyli związku o podobnej budowie i właściwościach, charakteryzującego się jednak większą aktywnością biologiczną (a więc silniejszym działaniem).
Woda brzozowa na włosy – efekty i zastosowanie
Sok z brzozy – jak pozyskać?
Sok z brzozy spuszcza się na samym początku wiosny, najczęściej w granicach marca. Optymalnie należy znaleźć grubawe drzewo (im większa średnica tym więcej soku), które rośnie z dala od zanieczyszczeń. Znajdujemy punkt około 50 centymetrów nad ziemią. W tym miejscu należy wykonać otwór, wywiercając dziurę w drzewie (o głębokości max. 4 centymetry). w środek włożyć wkładamy metalową, plastikową lub drewnianą rurkę, przez którą sok będzie spływał do słoika. Warto mocno przywiązać pojemnik do drzewa, żeby ciężar soku nie przewrócił go ani nie odsunął.
Sok można również pozyskać przez przycięcie gałązki, jednak zbieranie trwa o wiele dłużej.Alternatywnymi sposobami pozyskania soku jest też wytworzenie ekstraktu z młodych pąków brzozy lub z jej liści.
Jeśli korzystamy z pierwszej metody to pamiętajmy o starannym zabezpieczeniu rany opatrunkiem, np. z kitu pszczelego i kawałka drewna o średnicy minimalnie mniejszej niż średnica otworu.