U nas zapłacisz kartą
Białe pryszcze po opalaniu - przyczyny i sposoby radzenia sobie z nimi
Białe plamki na nogach po opalaniu – jak powstają?
Białe plamki po opalaniu to odbarwienia skóry, które powstają w wyniku tzw. hipopigmentacji. Jest to barwnikowe zaburzenie skóry, które pojawia się na skutek niedoboru melaniny w naskórku. Niedobór melaniny jest spowodowany zniszczeniem melanocytów, a to właśnie one odpowiedzialne są za produkcję melaniny, czyli barwnika w skórze, który ma zdolność pochłaniania promieni UV.
Jedną z głównych przyczyn powstania na skórze białych plamek są poparzenia słoneczne. Początkowo skóra jest zaczerwieniona, piecze i boli, a po kilku dniach oparzony naskórek zaczyna schodzić, często całymi płatami. Kiedy nawierzchniowa warstwa naskórka zejdzie, widoczne stają się białe plamki, które powstały pod nim. Jeśli to właśnie poparzenie słoneczne przyczyniło się do powstania plam, powinny one zniknąć samoistnie po ok. miesiącu – tyle potrzebuje naskórek, aby się całkowicie zregenerował.
Białe plamy na skórze powstają też z innych przyczyn, np. w wyniku ekspozycji skóry na słońce po zabiegach medycyny estetycznej. Po niektórych zabiegach należy unikać słońca przez co najmniej miesiąc – mowa tu m.in. zabiegach laserowych i mikrodermabrazjach. Jeśli zignorujemy ostrzeżenie kosmetologa i wystawimy osłabioną zabiegami skórę na promienie słoneczne, dojdzie do jej uszkodzenia, co skończy się pojawieniem się nieestetycznie wyglądających i kłopotliwych odbarwień.
Pozostałe przyczyny powstawania białych plam to zażywanie leków z substancjami fotouczulającymi (m.in. doustne preparaty antykoncepcyjne, sulfonamidy, leki moczopędne), stosowanie ziół fotouczulających (dziurawiec, arcydzięgiel), a także długotrwały ucisk skóry (zwłaszcza podczas opalania) oraz ciąża.
Jak wyglądają przęcherze oparzeniowe?
Oparzenie termiczne z bąblami
Nazywa się je różnie: bąble, pęcherze lub burchle. Tak czy inaczej, są dla nas nieprzyjemną pozostałością po spotkaniu ze źródłem ciepła, promieniowaniem lub substancją żrącą. Najczęstszą i najbardziej znaną przyczyną powstawania pęcherzy na skórze jest oparzenie termiczne drugiego stopnia. Jeżeli po oblaniu wrzątkiem czy olejem w miejscu uszkodzonym pojawiają się bąble, to znaczy, że mamy do czynienia z nieco głębszym oparzeniem. W przypadku poparzeń pierwszego stopnia skóra będzie tylko zaczerwieniona.
Bąble oparzeniowe są wypełnione płynem surowiczym. W ten sposób organizm buduje naturalną ochronę przed zakarzeniami, dlatego nie należy ich przebijać. Trzeba po prostu zaczekać, aż same zejdą.
Kiedy zbyt wcześnie pęknie pęcherz oparzeniowy, może dojść do zakażenia. Najlepiej jest od razu zdezynfekować to miejsce i zakryć czystym opatrunkiem. Bąbli nie dezynfekujemy, jednak jeśli nie pękną. Jeżeli burchel bardzo nam dokucza, to możemy poprosić lekarza czy może przebić go, zapewniając sterylne warunki.
Ponieważ oparzenia wrzątkiem czy olejem najczęściej zdarzają się podczas gotowania, to najbardziej są na nie narażone ręce, okolice kciuka i palca wskazującego oraz nadgarstka. To jeden z powodów, dla których oparzeni w ogóle decydują się przebić pęcherz.
Bąbel lub bąble oparzeniowe mogą się leczyć do około 2 do 3 tygodni. Po tym czasie pęcherz znika i prawdopodobnie unikniemy pojawienia się blizny. Dużo zależy od tego, czy było to powierzchniowe poparzenie wrzątkiem, czy głębokie oparzenie olejem.
Jak wyglądają burchle?
Zanim zaczniemy porównywanie pęcherzy oparzeniowych z innymi, dobrze będzie powiedzieć więcej o ich wyglądzie. W zależności od stopnia i źródła poparzeń będą wyglądać bardzo różnie. Od bąbla oparzeniowego o średnicy kilku milimetrów do wielkich burchli, przesłaniających sporą część kończyny. Z bąblami niedużej wielkości zwykle radzimy sobie we własnym zakresie. Wewnątrz znajduje się biały lub żółty płyn surowiczy, zwany też limfatycznym. To właśnie wypełnianie się miejsca tym płynem powoduje podniesienie naskórka i powstanie czegoś w rodzaju naturalnej poduszki ochronnej. Kiedy pęknie pęcherz, ten naturalny kompres zostaje zniszczony i zarazki mają bezpośredni dostęp do głębszych warstw naszej skóry.
Grzybica a oparzenie słoneczne
Jak rozróżnić, czy źródłem białych plamek jest zwykłe oparzenie słoneczne a nie grzybica? Po pierwsze, warto obejrzeć swoje ciało jeszcze przed opalaniem. Jeśli na nogach i innych partiach ciała zauważymy jakiekolwiek zmiany w postaci przebarwień czy plam, warto skonsultować to z dermatologiem. Jeśli dodatkowo skóra w miejscu plam jest sucha i zaczyna się łuszczyć, istnieje duże prawdopodobieństwo, że to właśnie jest grzybica.
Jak już zostało wspomniane, białe plamki na nogach po opalaniu mogą znikać samoistnie. Jeśli stosujemy różne sposoby na pozbycie się białych plam, także te domowe, a one mimo wszystko pozostają na skórze, nie można tego lekceważyć. Najlepiej od razu umówić się na wizytę do lekarza, a jeśli czas oczekiwania jest dość długi, warto stosować na zmienioną skórę przeciwgrzybicze preparaty bez recepty.
Należy pamiętać, że leczenie infekcji grzybiczych może być długie i żmudne, dlatego trzeba stosować się do zaleceń lekarza. Przy łupieżu pstrym zalecane jest nie tylko stosowanie leków do miejscowego stosowania na skórze. Ważne jest noszenie przewiewnych ubrań, a także unikanie ekspozycji skóry na promienie słoneczne – powinno się również unikać solarium.
Ucisk skóry
Białe palmy po opalaniu, które pojawią się tylko w miejscach podparcia ciała, czyli na skórze łopatek lub pośladków, mogą być wynikiem mocnego ucisku. Kiedy łopatki i pośladki dłuższy czas stykają się z twardą powierzchnią, zmniejsza się ilość tlenu i krwi, która dociera do tych obszarów. Efektem mogą być tymczasowe białe plamy na ciele. Dlatego podczas opalania należy często zmieniać pozycję, w której ułożone jest ciało.
Jeśli jeden ze składników leku jest substancją fotouczulającą , białe plamy po opalaniu mogą być reakcją fotoalergiczną skóry. Leki, które zmniejszają odporność skóry na poparzenie słoneczne, to min. sulfonamidy, leki przeciwcukrzycowe, beta-blokery, leki obniżające stężenie cholesterolu, leki moczopędne, leki przeciwgrzybicze oraz tabletki antykoncepcyjne. Należy pamiętać, że w trakcie terapii lekami fotouczulającymi, a także do 2-3 tygodni po niej należy unikać słońca, a na co dzień stosować filtry SPF minimum 50.
