U nas zapłacisz kartą
Bólący pryszcz na udzie - Przyczyny, leczenie i sposoby łagodzenia dyskomfortu
Pryszcz w uchu — jak się go pozbyć?
Dbasz o swoje uszy, regularnie je czyścisz, a mimo to pojawił się bolący pryszcz? Istnieje kilka sposobów, by usunąć pryszcze bez konieczności ich wyciskania. Często wystarczy odpowiedni produkt i nasączony wacik pozwalający sprawnie wykonać zabieg w domowym zaciszu. Do najpopularniejszych produktów, które pomagają usunąć pryszcze z ucha, zaliczamy:
- Olejek herbaciany — to najbardziej przebadany olejek eteryczny, który wykorzystywany jest w leczeniu trądziku. Wykazuje on liczne właściwości przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Chcąc usunąć pryszcze, wystarczy niewielką ilość płynu nanieść na wacik i umieścić go na bolącej krostce. Zawarte w olejku składniki aktywne pomogą usnąć zmianę skórną bez obaw o przeniknięcie do kanału słuchowego.
- Maść na pryszcze — to specjalistyczne produkty, które można kupić w aptece. Ich skład opiera się często na oleju łupkowym, który wykazuje działanie antybakteryjne i sprawnie redukuje stany zapalne.
- Olejek jojoba — usuwa bakterie odpowiedzialne za powstawanie pryszczy. Olejek można bezpośrednio aplikować na skórę za pomocą wacika. Po kilkunastu minutach nadmiar oleju należy usunąć i zostawić do wyschnięcia.
- Kremy z retinoidami — mają właściwości keratolityczne. Zawarta w składzie witamina A rozrzedza skórę wokół pryszcza. Przed stosowaniem tego typu kremów warto skonsultować się z lekarzem. Stosując krem np. na płatku ucha, należy pamiętać m.in. o zastosowaniu kremu z filtrem. Rozrzedzenie skóry sprawia, że staje się ona bardzo wrażliwa na działanie promieni słonecznych.
- Ciepły okład — pomaga zmniejszyć stan zapalny i zredukować ból. Na początek należy przetrzeć pryszcz alkoholem i przygotować ściereczkę mocząc ją w ciepłej wodzie. Ciepły kompres przykładamy do skóry i pozostawiamy na ok. 15 minut. Zabieg należy powtarzać 2-3 razy dziennie.
Wiele osób walczących z pryszczami sięga po pęsetę. Dlaczego nie wolno usuwać pryszczy pęsetą? Zabieg ten nie gwarantuje usunięcia całej wydzieliny z krostki. Najczęsciej dochodzi do nadkażenia bakteryjnego, co powoduje jeszcze większy wysyp zmian skórnych na twarzy. Używając pęsety nigdy nie mamy pewności, że krostka została usunięta w całości. Dodatkowo bardzo łatwo o uszkodzenie skóry i ciągłości naskórka, co w konsekwencji może prowadzić do powstanie nieestetycznych przebarwień i blizn.
Polecane
Dlaczego pojawia się osłabienie po antybiotyku i jak sobie z nim radzić? Czym jest zwapnienie kości? Przyczyny, objawy, leczenie
Jak należy leczyć rumień na nodze?
W zależności od przyczyny powstania rumienia na nodze konieczne będzie wdrożenie innej metody leczenia dolegliwości, która wywołała zaczerwienienia. Jeśli nie znasz jeszcze przyczyny wystąpienia zaczerwienienia, udaj się do lekarza pierwszego kontaktu, który zleci diagnostykę i skieruje Cię do poradni specjalistycznych, jeśli tego będzie wymagał Twój przypadek.
Zaczerwienienia związane z zaostrzeniem atopowego zapalenia skóry czy łuszczycowego zapalenia skóry pomoże załagodzić dermatolog. Dokuczliwymi reakcjami alergicznymi zajmuje się alergolog. Jeśli natomiast martwi Cię rumień na nodze u dziecka – odwiedź pediatrę, do którego nie potrzebujesz skierowania.
Niekiedy w łagodzeniu zaczerwienienia skóry wystarczy zastosowanie miejscowo glikokortykosteroidów, których zadaniem jest łagodzenie stanów zapalnych i osłabienie reakcji uczuleniowej. W przypadku wystąpienia rumienia na nodze i gorączki, charakterystycznych dla boreliozy, konieczne okaże się wdrożenie farmakoterapii z wykorzystaniem amoksycyliny, doksycykliny, lub cefuroksymu. Jeśli rumień na nodze wywołuje pieczenie, możesz łagodzić dyskomfort zimnymi okładami. Ulgę przyniosą też kosmetyki kojące i łagodzące stany zapalne. Wybieraj jednak takie, które są hipoalergiczne. Dzięki temu zmniejszysz ryzyko dodatkowych podrażnień, wywołanych przez substancje zawarte w preparacie.
- M. Potempa-Jeziorowska, K. Sedlaczek, Rumień guzowaty – kręta droga do rozpoznania przyczyny, „Varia Medica” 2019, t. 3, nr 2, s. 131–136.
- A. Maciejczyk, B. Graboń-Syrzistie, Zespół Stevensa i Johnsona i zespół Lyella, „Biuletyn Bezpieczeństwa Produktów Leczniczych” 2019, t. 14, nr 1, s. 15–23.
- Ż. Smoleńska, A. Matyjasek, Borelioza – najnowsze rekomendacje w diagnostyce i leczeniu, „Forum Reumatologiczne” 2016, t. 2, nr 2, s. 58–64.
- D. Chomiczewska-Skóra, M. Kieć-Świerczyńska, Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry, „Alergia” 2014, nr 1, s. 19–24.
- M. Czarnecka-Operacz, A. Sadowska-Przytocka, Klasyczne zmiany skórne u noworodków jako trudny problem w codziennej praktyce klinicznej, https://podyplomie.pl/pediatria/25560,klasyczne-zmiany-skorne-u-noworodkow-jako-trudny-problem-w-codziennej-praktyce-klinicznej, dostęp: 6.02.2022 r.
Czyrak to częsty współtowarzysz innych chorób
Na pojawienie się czyraków narażone są szczególnie osoby o obniżonej odporności, które cierpią na choroby przewlekłe typu cukrzyca, choroby nerek i wątroby, otyłość, alkoholizm, rak, HIV i AIDS. Wiele osób jest nosicielami gronkowca, który występuje w gardle, nosie, na owłosionej skórze głowy czy w fałdach skórnych. W przypadku osłabienia lub spadku odporności gronkowiec bytujący na skórze staje się dla człowieka zagrożeniem. Czyrak może też pojawić się przy chorobach skóry ze świądem (świerzb, AZS, egzema) jako powikłanie choroby.
Zmiany skórne są jednym z pierwszych objawów cukrzycy. Nadmiar cukru we krwi prowadzi do zmian miażdżycowych w naczyniach włosowatych, czego skutkiem jest niedożywienie skóry. Staje się ona sucha, podatna na zranienia i otarcia. Chory może się drapać, ranki trudno się goją i mogą łatwo zostać zainfekowane przez gronkowce. Cukrzycę diagnozuje badanie glikemii na czczo i doustny test obciążenia glukozą.
