U nas zapłacisz kartą
"Choroby rąk - Zdjęcia, Objawy i Leczenie"
Jak wygląda rak prącia?
Rak prącia jest nowotworem złośliwym wywodzącym się z komórek skóry i błon śluzowych penisa, zwykle zlokalizowanym na żołędzi lub napletku. Występuje rzadko. W krajach zachodnich stanowi 0,4-0,6 procent wszystkich męskich chorób onkologicznych, a szacowana zapadalność wynosi 1/100 000 osób. W Polsce rocznie jest diagnozowany u około 200 osób rocznie, a przeciętnie 100 pacjentów z jego powodu umiera (wszystkie dane: B. Itrych i inni/M. Hrab i inni).
Najczęstszą postacią histopatologiczną schorzenia jest rak płaskonabłonkowy, zwany też kolczystokomórkowym - jest on rozpoznawany w 90-95 procentach przypadków (dane: j.w.). Rozwija się z komórek nabłonka występujących na pograniczu skóry i błon śluzowych.
Zdecydowanie rzadziej rozpoznawany jest rak podstawnokomórkowy, który wywodzi się z nierogowaciejących komórek warstwy podstawnej naskórka. Sporadycznie zdarzają się też inne nowotwory złośliwe tej części ciała, a więc czerniaki i mięsaki, przy czym należy zaznaczyć, że są to raki. Rakami nie są też nowotwory prącia niezłośliwe oraz zmiany dermatologiczne występujące w tym miejscu ciała, takie jak rogowacenie białe (leukoplakia), liszaj twardzinowy, zanikowy i płaski.
Warto w tym miejscu przypomnieć ogólną zasadę: choć w potocznej mowie pojęcia te są używane zamiennie, w rzeczywistości nie każdy nowotwór to rak. Natomiast każdy rak jest nowotworem.
Tak jak wszystkie inne złośliwe schorzenia onkologiczne, rak penisa rozwija się stopniowo i może dawać przerzuty. Dlatego też w praktyce klinicznej oraz literaturze naukowej opisuje się stadia jego zaawansowania z wykorzystaniem standardowej klasyfikacji TNM.
Oceniane są trzy główne parametry, a więc wielkość i umiejscowienie guza (T), ilość i wielkość przerzutów do okolicznych węzłów chłonnych (N) oraz występowanie przerzutów do tkanek i narządów odległych (M).
W międzynarodowej klasyfikacji chorób i zaburzeń ICD-10 opisywany jest ogólnie nowotwór złośliwy prącia (kod C60) oraz kilka jego postaci wyróżnionych ze względu na lokalizację (napletek - C60.0, żołądź - C60.1, trzon C.60.2, a także zmiany przekraczające granice - C60.8). W nowszej wersji tego zestawienia, czyli ICD-11, schorzenia tego typu mają kod 2C81.
Łuszczyca paznokci – objawy
Zmiany paznokciowe są charakterystyczne i dlatego stanowią ważny element w diagnostyce łuszczycy. W wyniku nieprawidłowego procesu rogowacenia w płytce paznokciowej dochodzi do powstania punktowych wgłębień. Dołki te mogą mieć układ linijny lub są ułożone przypadkowo. Objaw ten zwany jest naparstkowaniem. W wyniku zajęcia łożyska widoczne jest żółtawe przebarwienie, dające obraz jakby kropli oleju pod płytką paznokcia. Zaawansowane zmiany paznokciowe polegają na odklejeniu płytek paznokciowych, czyli onycholizy. Paznokcie są zgrubiałe, matowe, białawożółte, kruche i poprzecinane poprzecznymi bruzdami. W ciężkich postaciach choroby dochodzi do całkowitego oddzielenia się płytki paznokcia.
W przypadku pojawienia się wymienionych powyżej objawów należy się zgłosić do dermatologa.
Zmiany na paznokciach - jaką chorobę sygnalizują? [GALERIA]
Wygląd paznokci często jest odzwierciedleniem kondycji organizmu, dlatego warto się im przyglądać. Zdrowe paznokcie są różowe i gładkie. Zmiany ich kształtu, koloru lub struktury mogą być skutkiem niewłaściwej pielęgnacji, złego odżywiania się albo choroby. Dowiedz się, co oznaczają poszczególne zmiany na paznokciach.
Spis treści
Tylko niektóre zmiany na paznokciach pojawiają się jako symptomy chorób dermatologicznych (np. grzybicy). Jeśli zaniepokoi cię wygląd paznokci, idź do dermatologa. Być może przyczyny kłopotów są błahe i wystarczy tylko umiejętna pielęgnacja. W przypadku poważniejszych zaburzeń konieczne będzie leczenie.
Rozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam.
Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści.
Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.
Co robić w razie wystąpienia palców pałeczkowatych?
- zaburzenia oddychania, duszność oraz mniejsza sprawność ruchowa
- nietolerancja wysiłku fizycznego oraz szybkie męczenie się
- bóle w klatce piersiowej
- zawroty głowy, omdlenia, kołatania serca
- zbyt powolne/szybki przyrost masy ciała, brak/nadmierny apetyt
- kaszel, odkrztuszanie plwociny
- podwyższona temperatura ciała
- bóle brzucha, powiększenie obwodu brzucha
- wypadanie włosów, suchość skóry, zmiany zabarwienia skóry
- problemy z wypróżnianiem (biegunki, zaparcia), obecność krwi/śluzu w kale.
W ramach poszukiwania podłoża rozwoju palców pałeczkowatych, lekarz przeprowadza dokładny wywiad oraz badanie pacjenta, a na podstawie zebranych informacji podejmuje decyzję o wykonaniu badań dodatkowych – laboratoryjnych i obrazowych, które mają dostarczyć dodatkowych informacji.
Dodatkowo wywiad będzie dotyczyć czynnego oraz biernego palenia tytoniu, wdychania szkodliwych pyłów, substancji chemicznych i oparów w miejscu pracy lub w najbliższym otoczeniu, spożywania alkoholu oraz innych używek, dokładnego wywiadu rodzinnego, przebytych zabiegów i operacji, zatruć, zaburzeń odżywania.
Na podstawie zebranych informacji oraz dokładnie przeprowadzonego badania pacjenta lekarz planuje dalszą diagnostykę, obejmującą badania laboratoryjne oraz obrazowe. Zazwyczaj lekarz zleca badania laboratoryjne krwi: morfologię, próby wątrobowe (AlAT, AspAT, GGTP, bilirubina), proteinogram, wskaźniki zapalenia (białko CRP, OB), badanie stężenia hormonów (m.in. TSH), czasem także markery nowotworowe.
Z badań obrazowych lekarz może zlecić RTG płuc, USG jamy brzusznej, serca, spirometrię, tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny.
Postępowanie diagnostyczne różni się u poszczególnych pacjentów, w zależności od podejrzewanej przyczyny palców pałeczkowatych.
