U nas zapłacisz kartą
Co to jest korund - Definicja, Właściwości i Zastosowania
Korund – co to jest i dlaczego tak dobrze sprawdza się jako ścierniwo do piaskowania?
Poprzez proces piaskowania, można przygotować odpowiednią fakturę powierzchni nawet najtwardszego metalu. Do tego celu potrzeba jednak wytrzymałego produktu ścierającego. Zwykle standardowe maszyny obsługiwane są z wykorzystaniem zwykłego piasku kwarcowego. Przy bardziej wymagających powierzchniach, można zastosować korund. To materiał o dużej wytrzymałości, który świetnie sprawdzi się do obróbki twardych elementów…
Leukoszafir
Bezbarwna i całkowicie przezroczysta odmiana korundu. Spotykany na Sri Lance (na wtórnym złożu, w rzecznych żwirach), a także w Stanach Zjednoczonych (w stanie Montana). Szlifowany fasetkowo oraz w postaci kaboszonów.
Korundy jest stosunkowo rzadkim minerałem polskich skał (czyli tak zwanym minerałem akcesorycznym). Dotyczy to zwłaszcza szlachetnych odmian tego minerału. Jego stanowiska zlokalizowane są na Dolnym Śląsku:
Najważniejsze linki
- Kontakt
- Mapa serwisu
- Minerały
- Skały. Rodzaje i podział
- Skamieniałości (inaczej skamieliny)
- Budowa geologiczna Polski
- Mapa geologiczna Polski
- Polska w przeszłości geologicznej
- Kamienie szlachetne i ozdobne
- Dzieje Ziemi
- Krajobraz polodowcowy Polski
- Zlodowacenia w Polsce
- Eksperymenty
- Minerały i skały – podręcznik
- Minerały – rozpoznawanie
Korund (w tym rubin i szafir)
Bardzo twardy minerał (9 stopień w skali twardości Mohsa) – ustępuje jedynie diamentowi. Chemicznie stanowi tlenek glinu, niekiedy z domieszkami żelaza, chromu oraz tytanu. Ze względu na swoją twardość nadaje się do produkcji materiałów ściernych, zwłaszcza jego odmiany drobnokrystaliczne i ziarniste. Otrzymywany jest także w sposób syntetyczny.
Korund tworzy kryształy o pokroju słupowym, niekiedy dość duże. Częste są zrosty dwóch (bliźniaki), a także wielu kryształów (bliźniaki wielokrotne). Korund nie wykazuje łupliwości, choć posiada preferowane kierunki pękania różnie położone w stosunku do ścian słupa. Przełam jest muszlowy lub zadziorowaty, a połysk szklisty, po oszlifowaniu nabierający nieco cech połysku diamentowego.
Ciemno zabarwione odmiany korundu wykazują dychroizm – zdolność do zmiany barwy w zależności od położenia kryształu względem źródła światła. Najwyraźniej jest on obserwowany w kierunkach prostopadłych do najdłuższej osi kryształów. Okazy czerwone mogą zmieniać barwę pomiędzy ciemno- i bladoczerwoną, niebieskie stają się żółtawoniebieskie. Niektóre odmiany mogą ponadto wykazywać zjawisko asteryzmu – na skutek obecności drobnych wrostków (inkluzji) wewnątrz kryształu na powierzchni oszlifowanego kamienia pojawia się połyskująca gwiazda.
Rubin (odmiana korundu) na kalcycie. Okaz z Wietnamu. Rubin ma 2 cm średnicy. Fot. Parent Géry, Wikimedia Commons.
Niektóre odmiany korundu są kamieniami szlachetnymi. Dotyczy to odmian przezroczystych:
- rubin – ciemnoczerwona odmiana,
- szafir – odmiana niebieska.
One również mogą występować zarówno w postaci naturalnej, jak i syntetycznej. Czerwone zabarwienie związane jest z domieszkami chromu, niebieskie – tytanu, natomiast żelazo jest odpowiedzialne za spektrum kolorów od żółci do ciemnobrunatnej, a nawet czarnej barwy. Zabarwienie nie zawsze jest jednolite. W kryształach mogą występować pasy o różnych odcieniach, niekiedy pojawiają się również bezbarwne smugi.