U nas zapłacisz kartą
Czy Czekolada Powoduje Powstawanie Pryszczy? Mit czy Fakty?
Pryszcze na plecach – kto jest najbardziej narażony?
Opisywane zmiany dotykają najczęściej młodzież. Zdecydowana większość nastolatków zmaga się z problemem zmian skórnych w mniejszym lub większym stopniu. Zmiany dotyczą nie tylko pleców – mogą być zlokalizowane w wielu miejscach ciała (głównie na twarzy i klatce piersiowej). Zwykle pojawiają się tam, gdzie najwięcej jest gruczołów łojowych. Nieco rzadziej mamy do czynienia z występowaniem zmian skórnych w innym wieku. W grupie osób od 35. do 44. roku życia mówimy tutaj o 8% populacji, natomiast w przypadku noworodków zmiany mogą dotykać co piąte urodzone dziecko [1, 2].
By zmniejszyć ryzyko powstawania wykwitów, należy skupić się na higienie. Dokładne i częste mycie stref dotkniętych zmianami jest konieczne, by stale zwalczać drobnoustroje gromadzące się w tych miejscach. Odpowiednia higiena jest szczególnie istotna w okresie letnim, gdy skóra wystawiona jest na działanie wysokich temperatur, co sprzyja intensywnemu poceniu się. Dodatkowo należy zadbać o prawidłowo zbilansowaną dietę. Pomocne będą także preparaty dostępne w aptece, takie jak witaminy z grupy B o działaniu przeciwłojotokowym. Warto także zadbać o prawidłowy poziom witamin C, A, E. Pomocny może okazać się także cynk, który pomaga utrzymać prawidłową kondycję skóry. Alternatywnie można zaopatrzyć się w preparaty złożone zawierające najczęściej witaminy oraz wyciągi roślinne o działaniu antyseptycznym, antyoksydacyjnym i oczyszczającym. W aptece znajdziemy również szeroki wybór kosmetyków przeciwtrądzikowych. Działają one nawilżająco, łagodząco i przeciwbakteryjnie, a jednocześnie regulują wydzielanie sebum. Warto rozważyć także kąpiele ziołowe, do których można użyć np.:
- fiołka trójbarwnego,
- lipy,
- rumianku,
- szałwii [2].
Czynniki ryzyka
Wciąż nie jest jasne, dlaczego jedne osoby mają więcej pryszczy, a niektóre prawie wcale. Oczywiście sporą rolę odgrywają hormony oraz czynniki genetyczne. Są jednak i inne czynniki.
Dobre i złe bakterie
Delikatne mycie skóry może pomóc w zapobieganiu infekcji, ale z kolei nadmierne szorowanie może pogorszyć stan zainfekowanej skóry. Podobnie, jak w jelitach, tak i na skórze mamy "dobre" bakterie, które nas chronią przed chorobami, oraz te "złe", które mogą wywołać choroby i różne dolegliwości.
Naukowcy z Washington University School of Medicine zidentyfikowali dwa unikalne szczepy bakterii P. acnes w skórze u 20% osób zmagających się z pryszczami. Osoby ze zdrową skórą nie miały tych szczepów. Inny szczep z kolei występował u osób ze zdrową skórą, a brakowało go osobom z pryszczami. Może to wskazywać, że poszczególne rodzaje bakterii determinują nasilenie i częstotliwość wyprysków. Naukowcy sugerują, że bakterie te mogą również oddziaływać z różnymi innymi czynnikami, takimi jak poziom hormonów i sebum. Kwestie te jednak wymagają szerszych badań.
Zakażenia drożdżakowe
Wypryski mogą być także powiązane z infekcjami drożdżakowymi Pityrosporum (inaczej malassezia lub folliculutis). Gdy dostaną się one do mieszków włosowych i zaczną rozmnażać, wówczas mogą się pojawić drobne, ale za to dość swędzące małe, okrągłe krostki. Najczęściej występują one w górnej części klatki piersiowej, ramionach, górnej części pleców, czasami także na twarzy.
Większość ludzi posiada te drożdże na swojej skórze i nic się nie dzieje. Krostki powstają, kiedy drożdży robi się za dużo. Może to się zdarzyć zarówno kobietom, jak i mężczyznom, w różnym wieku. Stan skóry pogarsza noszenie przepoconych ubrań z włókien syntetycznych.
Co ważne, wypryski spowodowane drożdżakami są podobne do trądziku, a leczenie ich tymi samymi metodami co trądzik, m.in. antybiotykiem, może pogorszyć stan skóry. Antybiotyk będzie zwalczać bakterie, które mogłyby kontrolować drożdże i ich rozmnażanie. W przypadku malassezia konieczne jest leczenie przeciwgrzybiczne.
Uzależnienie od Xanaxu
Najczęstszym jednak skutkiem długotrwałego zażywania xanaxu jest silne uzależnienie. Towarzyszy mu przede wszystkim pojawianie się objawów odstawiennych, które mogą wystąpić już kilka godzin po przyjęciu ostatniej dawki. Symptomy, które możesz zaobserwować, obejmują:
Jeśli alprazolam przyjmowany jest doraźnie, raz na kilka dni lub rzadziej, nie rozwinie się uzależnienie fizyczne od leku. Zwykle w takich sytuacjach można bez konsekwencji samodzielnie odstawić lek – i jest to bezpieczne. Z pewnością inaczej wygląda sytuacja, gdy xanax przyjmujesz długo, a dawki były stale zwiększane aż do poziomu, który przekracza (często wielokrotnie) maksymalną zalecaną ilość.
Podstawowa zasada jest taka jak przy wszystkich benzodiazepinach – w przypadku wieloletniego stosowania wysokich dawek, najbezpieczniej xanax odstawiać na szpitalnym oddziale detoksykacyjnym. Tylko wówczas w razie wystąpienia silnego zespołu abstynencyjnego będzie możliwość udzielenia Ci pomocy i zniwelowania trudnych do zniesienia objawów. Jednak nawet jeśli nie zdecydujesz się na detoks, nigdy nie odstawiaj xanaxu nagle. Nagła redukcja dawki lub całkowite odstawienie leku z dnia na dzień może pociągnąć za sobą taką reakcję organizmu, jak opisana w akapicie wyżej. Nigdy nie jesteś w stanie przewidzieć, jak zareaguje właśnie Twój organizm, z jakimi objawami przyjdzie Ci się mierzyć i jakie zagrożenie będą one stanowiły dla Twojego zdrowia, a nawet życia.
Wykonaj pierwszy krok
Jeśli chcesz odstawić xanax, potrzebujesz na początek szczerej rozmowy z psychiatrą. Tylko specjalista, który będzie znał pełną prawdę o tym, ile tabletek dziennie i od jak dawna przyjmujesz, może opracować bezpieczny sposób stopniowej redukcji dawek aż do całkowitego odstawienia. Zwykle lekarzy przyjmują jedną z dwóch strategii odstawienia leku: 1) redukcja dawki obejmująca 25% co 7–14 dni, 2) redukcja dawki na podstawie występowania objawów abstynencyjnych. W tym drugim przypadku redukujemy dawkę o 25% i jeśli nie występują objawy pogorszenia, redukujemy ją ponownie po 7–14 dniach. Jeżeli pojawiają się objawy odstawienne, lekarz zaleca powrót do poprzedniej dawki i po pewnym czasie próbuje po raz kolejny zmniejszyć dawkę.
Benzodiazepiny, w tym xanax, można bezpiecznie odstawić i uwolnić się od konieczności ich zażywania. Ale fizyczne oczyszczenie organizmu z substancji to konieczny, ale dopiero pierwszy krok w drodze do wolności. Prócz uzależnienia fizycznego xanax silnie uzależnia psychicznie. Emocjonalnej potrzeby sięgania po tabletki nie zniweluje ani detoks, ani „silna wola”. Jedyną drogą do wolności jest terapia uzależnień. Bez wykonania pracy terapeutycznej ryzyko powrotu do nałogu nawet po najlepiej przeprowadzonym detoksie i całkowitym odstawieniu xanaxu jest ogromne. To nie jest ryzyko, które warto podejmować.
Jeśli jesteś uzależniony od xanaxu i chcesz odzyskać wolność, skontaktuj się z nami: 531 432 011. Nasi terapeuci pomogli już setkom osób w takiej sytuacji jak Twoja. Tu nie ma czasu do stracenia – dobre, trzeźwe życie to najpilniejsza sprawa, jaką masz teraz do załatwienia. Zadzwoń do nas. Zrobimy wszystko, by Ci pomóc.
Jak powstają pryszcze na plecach?
Pryszcze na plecach powstają najczęściej na skutek nadmiernej produkcji łoju przez gruczoły łojowe. Wydzielina gruczołów, czyli łój, odpowiada za prawidłowe nawilżenie skóry oraz zapobiega nadmiernej utracie wody i przesuszaniu się skóry. Jest to bardzo istotne szczególnie w okresach letnich, gdy temperatura powietrza jest wysoka. Nadmierna produkcja łoju może jednak spowodować powstawanie czopów, a co za tym idzie – zablokowanie ujścia gruczołu. Dodatkowo w takich zblokowanych mieszkach włosowych znacznie zwiększa się ryzyko namnażania drobnoustrojów, głównie bakterii. Odpowiadają one za powstawanie stanu zapalnego objawiającego się najczęściej zaczerwienieniem [1].
Problem pryszczów na plecach może mieć zróżnicowane podłoże. Najczęstszą jego przyczyną jest nieodpowiednia higiena miejsc dotkniętych zmianami. Miejsca te sprzyjają rozwojowi drobnoustrojów, dlatego wymagają wyjątkowej higieny i mycia odpowiednimi środkami.
Obok nieprawidłowej higieny do przyczyn powstawania pryszczy należą:
- predyspozycje genetyczne,
- czynniki hormonalne,
- przewlekły stres,
- nadmierna potliwość,
- stosowanie niektórych leków,
- nieprawidłowa dieta,
- palenie papierosów [1, 2].
Kobiety mogą zauważać nasilenie objawów na kilka dni przed miesiączką.
