U nas zapłacisz kartą
Pryszczę od czekolady - prawda czy mit?
Czym jest uczulenie na czekoladę?
Uczulenie na czekoladę może dotyczyć nietolerancji białek mleka krowiego, orzechów, soi, barwników spożywczych, a nawet glutenu, czyli jej składników. Do wyprodukowania czekolady używa się mleka, jaj, konserwantów, owoców, bakalii, a każdy z nich może stanowić potencjalny alergen – niektóre nawet bardzo silny. Po spożyciu czekolady z dodatkiem wyzwalającego uczulenie składnika pojawia się reakcja alergiczna. Jest ona nieprzyjemna.
Często występującym objawem uczulenia na czekoladę są zmiany skórne. Czerwone plamy mogą pojawiać się na całym ciele, zwłaszcza na twarzy, ramionach czy łokciach. Mogą one swędzieć i wywoływać nieprzyjemne dolegliwości. Zmiany są szorstkie, chropowate. Nie znikają nawet po stosowaniu dermokosmetyków do skóry atopowej i skłonnej do alergii.
Ale zmiany skórne to nie jedyne objawy uczulenia. Mogą wystąpić także dolegliwości ze strony układu trawiennego takie jak biegunki, wzdęcia, bóle brzucha, skurcze jelit, a nawet wymioty.
W cięższych przypadkach alergii na czekoladę mogą pojawić się także duszności, kaszel oraz objawy ze strony układu oddechowego.
Przyczyny powstawania pryszczy (trądziku)
Choć pryszcze kojarzą się z okresem dojrzewania, nie dotyczą tylko nastolatków. Niezależnie od wieku i rodzaju cery, pryszcze mogą pojawić się na całym ciele. Najczęstszą ich przyczyną jest wzmożona produkcja łoju przez gruczoły łojowe rozmieszczone w okolicy czoła, nosa, brody, a także górnej połowy pleców. Trądzik występuje częściej u płci męskiej, zdaniem dermatologów wynika to z silnej produkcji androgenów, które pobudzają gruczoły. Istotną rolę w tworzeniu się pryszczy odgrywa higiena. Warstwa łoju wraz ze złuszczonym naskórkiem i ciężkim makijażem stanowi idealny grunt do rozwoju bakterii. Poza tym taka mieszanka blokuje pory skóry, doprowadzając do rozwoju zaskórników i stanu zapalnego.
Lekarze podkreślają także wpływ rogowacenia przewodów gruczołów łojowych oraz dziedziczenia genetycznego w rozwoju i tendencjach do powstawania pryszczy. Prawdopodobieństwo wystąpienia ropnych wykwitów jest większe, jeśli dotknięci byli nimi też członkowie rodziny. Ponadto na pryszcze narażone są osoby żyjące w stresie, który ma bardzo duży wpływ na gospodarkę hormonalną.
Domowe sposoby na pryszcze: pasta z miodu i cynamonu, pasta z pomidorów
Aby wykonać skuteczną i sprawdzoną pastę z miodem i cynamonem, należy zmieszać oba składniki (ilość zależy od własnych preferencji) do uzyskania jednolitej konsystencji, która powinna przypominać gęstą pastę. Otrzymaną maseczkę należy nakładać punktowo na pryszcze, najlepiej po wieczornej toalecie i zostawić ją na całą noc. Cynamon oraz miód wykazują silne działanie antybakteryjne, dzięki czemu mogą zatrzymać rozwój ropnych wykwitów. Dodatkowo odżywiają skórę twarzy, a w ciągu nocy skóra w całości wchłonie domową pastę. Rozmiar pryszcza zmniejsza się już po pierwszej kuracji, jednak warto powtórzyć zabieg kilkukrotnie w ciągu następujących po sobie nocy, co dodatkowo nasili korzystne działanie pasty.
Podobne rezultaty może przynieść pasta pomidorowa. Kluczową rolę w walce z pryszczami odgrywa zawarty w tych warzywach likopen. To silny antyoksydant, chroniący przed atakiem wolnych rodników i działający pozytywnie na kondycję skóry. Likopen zapobiega przedwczesnym procesom starzenia i osłabia negatywny wpływ promieniowania ultrafioletowego (UV) na skórę, zwiększając naturalną ochronę przeciwsłoneczną skóry, chroniąc przed poparzeniami słonecznymi. Dodatkowo wspomaga zachowanie właściwej jędrności skóry i przywraca prawidłową gęstość. Likopen jest pomocny w walce z pryszczami. Aby wykonać przeciwpryszczową pastę, wystarczy rozgnieść pomidor widelcem, a następnie nałożyć powstałą papkę na ropne wykwity i pozostawić na 15–20 minut, po czym zmyć wodą. Pastę można stosować nawet kilka razy dziennie. Pryszcze powinny szybko się wysuszyć i zniknąć z powierzchni ciała!
Alergia na czekoladę czy tylko na jej składniki? Jak to sprawdzić?
Aby lekarz mógł zdiagnozować, który składnik czekolady powoduje niepokojące objawy, może zlecić wykonanie testów. Mają one postać testów skórnych lub analizy pobranej próbki krwi. Testy skórne można wykonać tylko po przerwaniu stosowania leków antyhistaminowych i glikokortykosteroidów. Jeśli nie jest to możliwe – oznacza się przeciwciała klasy IgE we krwi. Najczęściej wykonuje się tzw. panele pokarmowe. Dzięki temu z jednej próbki pobranej do analizy krwi można oznaczyć nawet kilkanaście alergenów.
Aby wskazać konkretny alergen odpowiedzialny za powstawanie reakcji uczuleniowej, nie wystarczy wykonanie testów skórnych lub z próbki krwi. Konieczne jest sięgnięcie po technikę badania molekularnego. Dzięki niemu oznaczone zostaną przeciwciała klasy IgE, skierowane przeciwko konkretnym alergenom. Ma to szczególne znaczenie w razie alergii krzyżowych.
W przypadku alergii na czekoladę wystarczy oznaczenie samego składnika, który wywołuje uczulenie. Ta wiedza wystarczy, by wyeliminować składniki odpowiedzialne za niepożądane reakcje organizmu.
Autor: Katarzyna Grzyś- Kurka
