U nas zapłacisz kartą
Czy jedząc czekoladę można dostać pryszcze?
Jak pozbyć się pryszczy – domowe sposoby
Na szczęście istnieje wiele alternatyw na to, aby skutecznie pozbyć się pryszczy bez wyciskania ich. Tutaj w szczególności istotną rolę odgrywa odpowiednia dieta na trądzik. Warto usunąć z niej produkty zawierające bardzo duże ilości soli, tłuszczów odzwierzęcych czy cukrów. Warto również ograniczyć spożywanie alkoholu oraz nabiału. Do diety warto wprowadzić także duże ilości świeżych warzyw i owoców, które są źródłem witamin i minerałów, które również wpływają korzystnie na stan naszej skóry.
Domowe sposoby na wypryski obejmują także maseczki, które możemy przygotować samodzielnie. W walce z niedoskonałościami świetnie sprawdzi się maseczka z miodu, kurkumy, płatków owsianych czy rumianku.
Odpowiednia pielęgnacja cery
Nie ulega wątpliwości, że to właśnie odpowiednia pielęgnacja cery dobrana do potrzeb naszej skóry ma decydujący wpływ na to, czy uda nam się pozbyć niedoskonałości.
Konsekwentne i regularne oczyszczanie twarzy odgrywa bardzo ważną rolę, jeśli jesteś posiadaczem cery trądzikowej. Odpowiedni produkt pomaga w pozbyciu się zanieczyszczeń i nadmiaru sebum, które mogą prowadzić do zatkania porów. W przypadku cery trądzikowej bardzo ważne jest, aby produkt myjący wykazywał się łagodnym działaniem i nie podrażniał skóry. Jaki kosmetyk wybrać? Warto rozważyć wybór Żelu oczyszczającego do twarzy Effaclar. Produkt ten skutecznie i delikatnie oczyszcza skórę, dbając o zachowanie właściwego pH. Nie tylko pozostawia skórę czystą i odświeżoną, ale również redukuje nadmiar sebum i pomaga odblokować pory. W jego nowej formułe znalazła się Phylobioma. To składnik aktywny, który skutecznie wspiera równowagę mikrobiomu.
Pryszcz - skąd się bierze, jak się go pozbyć
Powstawanie pryszczy na skórze związane jest z trądzikiem, chorobą skóry obfitującej w gruczoły łojowe. Trądzik to dolegliwość powszechna, często występująca w okresie dojrzewania tak u kobiet, jak i mężczyzn. U mężczyzn ma on przebieg ostrzejszy. Trądzik występuje najczęściej w okolicach obfitujących w gruczoły łojowe, to znaczy w strefie T na twarzy i w rynnach potowych na klatce piersiowej i plecach.
Trądzik rozpoczyna się powiększeniem gruczołów łojowych i nasilonym wydzielaniem łoju. Następuje nadmierne i zmienione rogowacenie ujścia mieszka włosowego, do którego wnika przewód gruczołu łojowego. W ten sposób powstaje czop rogowy, który wypełnia mieszek włosowy i wypycha go ku górze. Dochodzi do zablokowania wydzielania łoju i powstaje woreczek wypełniony tłuszczami i keratyną czyli zaskórnik (comedo). Wraz z powstawaniem zaskórników gwałtownie rozmnażają się bakterie, które normalnie występują w skórze i na jej powierzchni jako nieszkodliwe drobnoustroje. Dopiero łój je uzjadliwia, jest dla nich doskonałą pożywką i stwarza warunki do namnażania.
Rodzaje trądziku
W zależności od rodzaju objawów oraz ich nasilenia, możemy mówić o różnych formach trądziku pospolitego, a do tego wyróżnić różne postacie kliniczne tej choroby:
• trądzik zaskórnikowy – charakteryzuje się obecnością zaskórników otwartych i zamkniętych. Nie sprawia trudności w leczeniu, a w wielu przypadkach ustępuje samoistnie,
• trądzik krostkowy – na skórze obecne są krosty i guzki, które łatwo przekształcają się w zmiany ropne,
• trądzik grudkowo-krostkowy – jest najbardziej typową odmianą tej choroby. Na skórze obecne są zarówno zaskórniki, jak i zmiany w postaci czerwonych krost i grudek, którym towarzyszy stan zapalny. Często pojawia się jako krostki na klatce piersiowej czy plecach.
• trądzik ropowiczy – na skórze obecne są ropne torbiele, jest on trudny w leczeniu i często pozostawia po sobie blizny,
• trądzik skupiony – zdecydowanie częściej występuje u mężczyzn. Na skórze powstają torbiele ropne, nacieki i duże zaskórniki. Zmiany pozostawiają po sobie blizny,
• trądzik bliznowcowy – jest to następstwo trądziku ropowiczego. Zmiany przyjmują formę bliznowców,
• trądzik piorunujący – występuje bardzo rzadko, ale jego przebieg jest bardzo ciężki. Oprócz zmian na skórze, do których zalicza się torbiele i nacieki ropne, chorobie towarzyszą objawy ogólne jak gorączka czy bóle stawów. Zwykle dotyczy on młodych chłopców około 15-16. roku życia i często stanowi następstwo nieprawidłowo leczonego trądziku skupionego,
• trądzik przetrwały – dotyczy osób, u których trądzik w wieku młodzieńczym nie został wyleczony i ujawnia się pomiędzy 25-30. rokiem życia,
• trądzik wieku późnego – dotyczy tych osób (głównie kobiet), które w młodości nie miały problemów z tą chorobą. Zwykle uaktywnia się około 25. roku życia i sprawia duże trudności w leczeniu,
• trądzik przedmiesiączkowy – pojawia się w drugiej fazie cyklu. Zmiany często są zlokalizowane w okolicach żuchwy, ust i brody,
• trądzik samouszkadzający – nazywany także trądzikiem z rozdrapania lub neuropatycznym. Powstaje poprzez nieustanne próby samodzielnego usunięcia pryszczy poprzez ich wyciskanie. Jego objawem są przebarwienia i trudne do usunięcia blizny,
• trądzik wywołany – powstaje jako reakcja skóry na dany czynnik. Jego najczęstszym przykładem jest trądzik niemowlęcy, który dotyczy bezpośredniego wpływu hormonów matki na skórę dziecka. Zwykle ustępuje samoistnie.