U nas zapłacisz kartą
Czy osoby z rude włosy mają rude włosy łonowe?
Metody farbowania
Decydując się na rudy kolor włosów, stoimy przed wyborem: czy udać się do salonu fryzjerskiego, czy spróbować samodzielnie farbować włosy w domu? Profesjonalne zabiegi gwarantują precyzyjne dobranie koloru, a także stosowanie produktów wysokiej jakości, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia włosów.
Domowe metody, choć mogą być bardziej ekonomiczne, wymagają precyzji i wiedzy na temat produktów oraz technik aplikacji, aby uzyskać pożądany efekt.
Kluczem do zachowania świeżości i głębokości rudy kolor włosów jest odpowiednia pielęgnacja. Regularne stosowanie szamponów i odżywek dla farbowanych włosów pomoże w zachowaniu koloru. Unikanie częstego mycia głowy, a także ochrona włosów przed słońcem i chlorowaną wodą, pomoże w utrzymaniu koloru na dłużej.
Jasna karnacja i ciemna karnacja a rude włosy
fot. REX/Shutterstock – EAST NEWS
Rude włosy najlepiej harmonizują z przysłowiową alabastrową czy mleczną cerą. Należy jednak znaleźć odpowiednie odcienie rudego. Tonacje rudości najlepiej komponujące się z jasną cerą to:
- tycjan – czyli ciemny rudy kolor włosów z domieszką czerwieni – dla odważnych i zdecydowanych kobiet pragnących wyróżnić się z tłumu,
- miedziane włosy (jasna miedź) lub tzw. truskawkowy blond – to połączenie intensywnego blondu i intensywnej czerwieni. Tonacje rudości w postaci truskawkowego blondu stały się lubianą przez kobiety barwą włosów. Poświęciliśmy temu odcieniowi rudych włosów odrębny artykuł z wieloma zdjęciami:
Jeśli masz ciemniejszą karnację także możesz zdecydować się na rude włosy, ale w innym odcieniu:
- kasztan – czyli połączenie brązu i rudego będzie doskonałe dla właścicielek oliwkowej cery
- mahoń – zdecydowanie odpowiedni dla ciemnych karnacji.
Jeśli nie odpowiadają ci powyższe kolory na rude włosy, weź pod uwagę kolor, który nie jest dokładnie rudy ale zawiera w sobie nieco czerwieni. Mowa o kolorze burgund. Ten kolor leży także na granicy pozostałych kolorów: czerwieni i brązu. Pasuje doskonale do każdej karnacji i zawiera w sobie wiele odcieni. Więcej o burgundzie oraz koloryzacji red velvet – z elementami burgunda znajdziecie poniżej:
Stylizacja rudych włosów
Rude włosy, jak każde inne, wymagają odpowiedniej stylizacji, aby wyglądać najlepiej. Niezależnie od tego, czy są proste, falowane czy kręcone, istnieje kilka trików, które pomogą podkreślić ich piękno.
Produkty do stylizacji powinny być dostosowane do rodzaju włosów. Warto inwestować w produkty bez siarczanów i parabenów, które mogą szkodzić kolorowi i strukturze włosów. Serum do włosów lub olejki mogą dodawać połysku i wygładzać włosy, podkreślając głębię koloru.
Rude włosy mają tendencję do naturalnego połysku, ale aby dodatkowo je podkreślić, można stosować produkty dodające blasku, takie jak spraye czy serum. Ponadto, regularne maski nawilżające i olejowanie włosów pomogą w zachowaniu zdrowego wyglądu.
Niektóre fryzury potrafią wyjątkowo podkreślić piękno rudych włosów. Falowane loki dodają objętości i głębi koloru, podczas gdy proste, gładkie włosy podkreślają połysk i jednolitość koloru. Upięcia takie jak warkocze czy kok mogą uwydatnić wielowymiarowość koloru, tworząc efektowny i zjawiskowy wygląd.
Na tropie poszlak
Powodem, dla którego jesteśmy tak mało zróżnicowani w porównaniu do tak wielu gatunków fauny i flory, jest to, że liczba genetycznie unikatowych osobników na początku procesu była oszałamiająco niska. Jedynym pewnikiem na temat rudych włosów jest to, że aby urodziło się rudowłose dziecko, oboje rodzice muszą nieść gen, a co więcej, muszą przekazać ten specyficzny, recesywny gen w spermie i komórce jajowej.
Jeśli więc gen rudych włosów był obecny w populacji wczesnych ludzi w tym samym procencie, w którym znajdujemy go dzisiaj, przy tak niewielkiej liczbie ludzi, którzy rozpowszechnili go na tak wielkim terenie, to mógł istnieć niezauważony, niepodejrzewany i nieujawniony przez wiele pokoleń, jeśli nie zaistniały warunki do tak sprzyjającego spotkania.
Musimy także pamiętać, że w dyskusji o naszych przodkach sprzed tysiącleci niczego nie można uznać za niepodważalny fakt. Istnieje pół tuzina równoważnych teorii dotyczących każdego najmniejszego fragmentu śladu starożytności. (…)
Jaskinie El Sidrón leżą w północnej Hiszpanii, w głębi lądu, patrząc od Zatoki Biskajskiej. Najbliższym dużym miastem jest Oviedo. W czasie hiszpańskiej wojny domowej republikańscy bojownicy wykorzystywali te jaskinie jako schronienie.
Zbrodnia sprzed tysiącleci
Zawsze przyciągały odważnych i nieustraszonych, a gdy w 1994 roku na dnie jednej z nich, wśród rumoszu i mułu, odkryto dwie ludzkie kości szczękowe, ze względu na bardzo dobry stan za-chowania przypuszczano, że są tragiczną pozostałością jakiegoś nieszczęśliwego wydarzenia z lat 1936–1939, szczątkami jakiejś zapomnianej ofiary wojny domowej.
Kości faktycznie były świadectwem okrucieństwa, ale o wiele, wiele starszego. To szczątki dwunastu osobników – trzech mężczyzn, trzech kobiet, trojga nastolatków i trojga dzieci, w tym niemowlęcia – tworzących dużą grupę rodzinną neandertalczyków, którzy przypuszczalnie zostali osaczeni w jaskini, zabici, rozczłonkowani i zjedzeni, ciało oddzielono od kości za pomocą ostrych krzemiennych noży, a kości długie rozłupano, by wydobyć z nich szpik.
Przypuszcza się, że mogli wkroczyć na terytorium łowieckie innej, rywalizującej z nimi grupy neandertalczyków i zapłacili za to straszną cenę. Lub być może warunki stały się tak trudne, że był to prosty wybór: my albo oni.
Po ich śmierci jakieś nieznane nam wydarzenia, burza lub gwałtowna powódź, spowodowało, że strop jaskini, w której znaleziono ich kości, zawalił się, spychając szczątki w głąb kawern, gdzie spoczywały przez kolejne 50 tysięcy lat.
