U nas zapłacisz kartą
"Gładkość bez granic - Depilacja worka mosznowego"
Leczenie przepukliny mosznowej u dzieci i dorosłych
Leczeniem z wyboru jest leczenie operacyjne. Celem zabiegu jest rozdzielenie ewentualnych zrostów, odprowadzenie przepukliny do brzucha i wykonanie opracowania chirurgicznego (plastyki) kanału pachwinowego, tak aby uniemożliwić nawrót choroby. W przypadkach dużych przepuklin stosuje się specjalne siateczki, które wszywa się odpowiednio w powłoki ciała. Zabieg wykonuje się bez otwierania jamy brzusznej, więc u dorosłych można go wykonać w znieczuleniu przewodowym (czyli tzw. lędźwiowym) albo nawet miejscowym. U dzieci zabiegi przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym. Jak wygląda operacja przepukliny możecie zobaczyć na filmie:
Świerzb – objawy
Jakie są objawy świerzbu? Zmiany skórne, które towarzyszą świerzbowi, często mają miejsca w okolicach nadgarstka, na bocznej powierzchni palców, tułowia, pępka, pasa, na zgięciach stawowych i fałdach skóry czy w okolicy brodawek sutkowych u kobiet. U mężczyzn świerzb często pojawia się w miejscach intymnych, np. w okolicy prącia i worka mosznowego. U kobiet przykre zmiany skórne uaktywniają się głównie na wargach sromowych czy na skórze w okolicy krocza. U dzieci świerzb atakuje głównie skórę na stopach oraz na dłoniach.
Głównym, jednym z najbardziej uciążliwych objawów świerzbu jest swędzenie. Świąd uaktywnia się przede wszystkim w nocy. Jest tak uciążliwy, że przeszkadza w spaniu. Nasilone drapanie nie tylko nie zmniejsza objawów, ale może je pogarszać – pasożyty mogą być bowiem przenoszone w inne miejsca. Nie można także pomijać bardzo charakterystycznych zmian skórnych. Są to: grudki, pęcherzyki, krostki czy nory wydrążone w warstwie rogowej naskórka, czyli tzw. nory świerzbowcowe.
Domowe sposoby na świerzb
A co z domowymi sposobami na świerzb? Na pewno nie zaszkodzi zastosowanie naturalnych olejków, przede wszystkim cynamonowego oraz lawendowego. Wystarczy dodać je do kąpieli, albo po zmieszaniu z miodem i wodą nałożyć na dotknięte świerzbem miejsca na ciele. Zaleca się także, by wykwity na skórze przemywać wacikiem nasączonym naparem z tymianku, wrotycza, babki wąskolistnej czy kminku zwyczajnego.
Warto pamiętać, że jeżeli świerzb pojawi się u jednego z domowników, na zakażenie narażeni są wszyscy współlokatorzy. Trzeba wówczas pościel oraz ubrania prać w wysokiej temperaturze. Konieczne będzie również zdezynfekowanie naczyń, toalety, wanny oraz innych przedmiotów, z których korzysta cała rodzina.
A jakie są Twoje doświadczenia w tym temacie? Czy Ty albo ktoś z Twoich bliskich chorował na tę dolegliwość? Niezależnie od tego czy masz to przed sobą, czy nie – warto zadbać o siebie i rodzinę (szczególnie dzieci), aby nie doszło do zakażenia świerzbem.
Zapoznaj się z innymi dolegliwościami, które mogą pojawić się na Twojej skórze – odwiedź naszego bloga, gdzie publikujemy ciekawostki związane m.in. z problemami dermatologicznymi.
Co wywołuje świerzb na nogach i innych częściach ciała?
Jak już wspomnieliśmy, świerzb jest wywoływany przez świerzbowiec ludzki. Jego okres wylęgania się wynosi od kilku dni do 2-3 tygodni. Pierwsze dolegliwości pojawiają się zazwyczaj od 3 do 6 tygodni od zakażenia. Warto pamiętać, że świerzbowiec poza organizmem człowieka ginie w przeciągu dwóch dni. Doskonale jednak rozwija i rozmnaża się w ludzkiej skórze, gdzie jest w stanie przetrwać naprawdę długo.
Zapłodniona samica świerzbowca drąży tunele w warstwie rogowej naskórka i żywi się keratyną, która zawarta jest w skórze. W norce, którą wydrąży samica, składanych jest od 2 do 3 jaj dziennie. Ile wynosi pełny cykl rozwojowy świerzbowca? Zazwyczaj około 3 tygodni. Namnażaniu jaj sprzyja podwyższona temperatura. Swędzenie, miejscowe zapalenie skóry, wykwity – to nic innego jak reakcje organizmu na wydzieliny pochodzące od pasożyta. Rozwój objawów chorobowych wynosi od 2 do 6 tygodni od momentu zakażenia.
Jak wygląda zarażenie świerzbem? Najczęściej dochodzi do niego wskutek bezpośredniego kontaktu ze skórą, która już jest zainfekowana. Do zakażenia raczej jednak nie dojdzie przez podanie ręki. Niezbędny jest dłuższy i bliższy kontakt, np. stosunek seksualny. Często zarażają się też od siebie domownicy. Wspólne korzystanie z tych samych przestrzeni, naczyń, przedmiotów, spanie w jednej pościeli – to wszystko może sprzyjać zakażeniu. Szczególnie warto zwrócić uwagę na małe dzieci. Te często zarażają się przez wspólną zabawę albo nieodpowiednią higienę.
