U nas zapłacisz kartą
Najlepszy lekarz do leczenia łysienia plackowatego
Łysienie plackowate – co to jest?
W stanie fizjologicznym człowiek traci około 100 włosów dziennie. W przypadku, gdy włosów wypada więcej i jest to zauważalna ilość mówimy o pojawieniu się łysienia. Obecnie coraz częściej diagnozuje się choroby dermatologiczne, także te dotyczące utraty włosów.
Łysienie plackowate ( Alopecia areata ) jest to choroba przewlekła, która może dotknąć zarówno kobiety, jak i mężczyzn w każdym wieku. Łysienie plackowate po raz pierwszy zostało opisane w 1857 roku jako „nerwica skórna”, gdyż była wiązana z przewlekłym stresem oraz sytuacjami traumatycznymi (utrata pracy, śmierć bliskiej osoby, rozwód).
Najczęściej z tą chorobą zmagają się osoby młode – około 65% chorych nie przekroczyło 30. roku życia.
Na skórze głowy i niekiedy na innych owłosionych obszarach ciała, pojawiają się miejscowe wyłysienia. Za przyczynę tę choroby najczęściej uważa się schorzenia autoimmunologiczne i stres. Pacjenci, bojąc się wykluczenie społecznego lub oceniania, bardzo często maskują chorobę i nie szukają pomocy w leczeniu.
Łysienie plackowate – jak przebiega leczenie?
Leczenie łysienia plackowatego jest zazwyczaj trudne, gdyż często konieczne jest prawidłowe rozpoznanie przyczyny choroby.
Leczenie ma na celu zmniejszenie wypadania włosów, odrost włosów oraz poprawę samopoczucia pacjenta.
W około 30% przypadków włosy w miejscach wyłysiałych odrastają samoistnie.
Lekiem pierwszego wyboru, który jest stosowany w leczeniu łysienia plackowatego jest minoksydyl . Występuje on głównie w formie roztworu do stosowania na skórę głowy. Jego działanie opiera się na rozszerzaniu drobnych naczyń krwionośnych występujących w skórze, co zwiększa ukrwienie i odżywienie mieszków włosowych. Takie działanie stymuluje wzrost nowych włosów. Preparaty z minoksydylem są dostępne w Polsce bez recepty, w stężeniach 2% i 5%. Pierwsze efekty leczenia można zauważyć po 3 miesiącach regularnego, codziennego stosowania. Preparaty z minoksydylem stosuje się głównie na obszar skóry głowy, ale jednym z działań niepożądanych tego leku jest nadmierny wzrost włosów w innym obszarze ciała, na przykład „wąsika” u kobiet.
Innymi lekami stosowanymi w leczeniu miejscowym łysienia plackowatego są kortykosteroidy w formie płynów lub maści nakładanych na skórę. Terapia tymi lekami powinna trwać około 3 miesięcy. Stosowanie kortykosteroidów wiąże się z występowaniem działań niepożądanych , np. w miejscu aplikacji może dojść do podrażnień, suchości skóry, a w cięższych przypadkach do maceracji czy zaniku skóry. Kortykosteroidy nie są skuteczne w postaci łysienia totalis i universalis.
W ciężkich przypadkach łysienia plackowatego glikokortykosteroidy podawane są doustnie. Leczenie może przebiegać według różnych schematów, lek może być przyjmowany codziennie w mniejszych dawkach lub raz w tygodniu w dawce wyższej. Leczenie jest skuteczne podczas trwania terapii, jednak niektórzy pacjenci zauważyli wypadanie włosów po zakończeniu przyjmowania leków.
Rodzaje łysienia plackowatego – gdzie może występować?
Włosy u zdrowego człowieka pokrywają prawię całą powierzchnię ciała. Wyjątkiem jest powierzchnia wewnętrzna dłoni, podeszwy stóp, czerwień wargowa oraz miejsca, gdzie skóra przekształca się w błonę śluzową. Na głowie występuje około 140 000 włosów, żywotność jednego włosa wynosi od 2 do 10 lat. Za wzrost włosów odpowiedzialne jest odpowiednie ukrwienie i odżywienie mieszków włosowych .
Łysienie plackowate w najbardziej znanej formie, czyli dotyczące utraty włosów w pojedynczych obszarach na skórze głowy nosi nazwę Alopecia areata vulgaris . Ten typ łysienia plackowatego może przekształcić się w cięższą postać, utratę włosów na całej głowie ( Alopecia totalis ) lub utratę włosów na całym ciele dotyczącą także włosów brwi, pach, okolicy łonowej ( Alopecia universalis ). Jest to najcięższa postać łysienia, często trudna lub niemożliwa do wyleczenia. Ciężkie postacie łysienia plackowatego stanowią około 7-30% wszystkich przypadków .