U nas zapłacisz kartą
Odkryj Przyczyny Choroby Rumień Różowaty - Wszystko, Co Powinieneś Wiedzieć
Czy możliwe jest całkowite wyleczenie trądziku różowatego?
Trudno jest osiągnąć całkowite wyleczenie zmian skórnych w przebiegu trądziku różowatego, choć za pomocą odpowiedniego leczenia można uzyskać długotrwałą remisję. Stosując odpowiednie leczenie preparatami miejscowymi, lekami doustnymi, zabiegi chirurgiczne (rhinophyma) lub laserowe można zminimalizować postęp choroby. Trądzik różowaty należy leczyć, ale nie ma preparatów, które raz na zawsze zwalczą chorobę. Celem terapii jest zmniejszenie i/lub usunięcie istniejących objawów, a następnie zapobieganie pojawieniu się nowych zmian.
U pacjentów z trądzikiem różowatym przeciwwskazane są takie zabiegi, jak: złuszczanie z użyciem kwasów owocowych, kwasu trójchlorooctowego, kwasu salicylowego. Powodują one przekrwienie skóry, co nasila i utrwala rumień, a także intensywne płatowe złuszczanie, któremu towarzyszy niemiłe uczucie pieczenia i palenia skóry. Niewskazane są także zabiegi rozgrzewające. Przy pielęgnacji skóry należy unikać tarcia, ucisku, a także stosowania kosmetyków bogatych w substancje aktywne, które zamiast wpływać dobroczynnie na skórę, wywołują podrażnienie lub uczulają.
Objawy trądziku różowatego
Trądzik różowaty to schorzenie, które manifestuje się charakterystycznymi zmianami na określonych partiach twarzy. Objawy mogą mieć charakter zróżnicowany,ale umożliwiają odróżnienie przypadłości od innych schorzeń skórnych.
W przebiegu trądziku różowatego skóra może reagować na różne czynniki zewnętrzne, takie jak kosmetyki, słońce czy zmiany temperatur.
Ze względu na niejednorodne objawy, wyróżnia się 4 główne postacie przypadłości:
- trądzik różowaty rumieniowy z widocznymi naczyniami krwionośnymi – najczęstsza postać choroby. Zmiany naczynioruchowe powodują stałe zaczerwienienie twarzy w obrębie policzków, nosa, czoła i brody. Na skórze widoczne są poszerzone drobne naczynia krwionośne,
- trądzik różowaty grudkowo-krostkowy – objawia się trwałym rumieniem oraz przejściowym pojawianiem się grudek i krostek. Zmianom towarzyszy często uczucie pieczenia i palenia skóry,
- trądzik różowaty przerostowo-guzowaty – postać z dominacją zmian przerostowych, którym często towarzyszy obrzęk twarzy i pogrubienie skóry (zwykle w okolicy nosa, ale również czoła, brody i policzków). Czasami dochodzi do zapalenia mieszków włosowych w obrębie zmian przerostowych,
- trądzik różowaty obejmujący oczy – postać z dominacją zmian w obrębie oczu. Zwykle towarzyszy jej zapalenie spojówek, a rumień pojawia się na powiekach i wokół oczu. W niektórych przypadkach rozwija się zapalenie gruczołów Meiboma, prowadzące do problemów z wydzielaniem łez i nawilżaniem oka.
Rzadką odmianą przypadłości jest ziarniniakowy trądzik różowaty, którego cechą charakterystyczną jest pojawienie się twardych grudek lub guzków w kolorze żółtym, brązowym lub czerwonym, które mają skłonność do bliznowacenia. Zmiany mogą pojawić się na niezmienionej i całkowicie zdrowej skórze.
Trądzik różowaty – początki
Pierwsze objawy choroby mogą być mylone z innymi schorzeniami skóry, takimi jak rumień czy trądzik pospolity. Początkowe objawy obejmują zwykle przejściowe (przelotne) zaczerwienienie na twarzy, które może wystąpić po spożyciu ciężkostrawnych potraw, alkoholu, ekspozycji na promieniowanie słoneczne lub w trakcie intensywnego wysiłku fizycznego. Dodatkowo pacjenci mogą zauważyć rozszerzone naczynia krwionośne (zwłaszcza na policzkach) oraz doświadczać pieczenia skóry przy codziennej pielęgnacji.
Rumień: przyczyny
Zmiany rumieniowe na skórze mogą występować w przebiegu wielu chorób o różnych podłożach. Źródłem ich powstawania jest rozszerzenie i napływ krwi do cienkich naczyń (tzw. kapilar) położonych w powierzchownych warstwach skóry. Do typowych przyczyn takiego stanu należą infekcje, urazy i rany skóry, a także stany zapalne. Rumień jest wówczas objawem przekrwienia powstającego w celu zwiększenia przepływu krwi. Wraz z krwią do miejsca docelowego docierają komórki układu odpornościowego, cząsteczki przekazujące informacje o stanie zapalnym, a także czynniki ułatwiające gojenie i naprawę tkanek. Do uszkodzenia skóry objawiającego się rumieniem dochodzi również w przebiegu oparzeń słonecznych lub oddziaływania innych rodzajów promieniowania (na przykład podczas radioterapii). Innym czynnikiem, powodującym rozszerzenie naczyń (w tym również w skórze), jest histamina. Jest to substancja uwalniana w organizmie m.in. w przebiegu reakcji alergicznych. Zmiany rumieniowe na skórze mogą więc towarzyszyć różnego rodzaju alergiom. Do innych schorzeń współistniejących z rumieniem należą niektóre choroby tkanki łącznej. Ciekawym przykładem jest toczeń rumieniowaty układowy, w przebiegu którego na twarzy może występować charakterystyczny rumień w kształcie motyla. Oprócz wyżej wymienionych przyczyn powstawania rumienia, w dermatologii wyodrębniona została grupa tzw. dermatoz rumieniowych. Są to choroby skóry, których głównym objawem jest rumień, cechujący się szczególnymi właściwościami. Oprócz charakterystycznego wyglądu zmian skórnych, możliwe jest również występowanie dodatkowych objawów. Najważniejsze rodzaje rumienia przedstawiono poniżej.
- rumień polekowy (rumień trwały)
Rumień polekowy i rumień trwały to różne nazwy tej samej jednostki chorobowej. Jak sama nazwa wskazuje, zmiany skórne - okrągłe lub owalne, brązowe plamy - są spowodowane zażywaniem określonych leków. Pacjenci często sami zauważają przyczynę przebarwień, gdyż zwykle pojawiają się one w tym samym miejscu po zażyciu konkretnego leku. Podstawą diagnostyki jest dokładnie zebrany wywiad dotyczący przyjmowanych środków, a leczenie polega na odstawieniu leku powodującego zmiany. Rumień polekowy może pojawić się na skórze po zażyciu różnych farmaceutyków, statystycznie najczęściej wywołują go antybiotyki, sulfonamidy, środki hormonalne oraz przeciwalergiczne.
Trądzik różowaty - badania
Diagnostyka trądziku różowatego opiera się na dokładnie zebranym wywiadzie (rozmowie lekarza z pacjentem na temat dolegliwości i dotychczasowego przebiegu choroby) i starannym badaniu fizykalnym. W wyjątkowych sytuacjach konieczne może się okazać badanie histopatologiczne pobranego wycinka. Jest to dla pacjenta całkowicie bezbolesne, wykonane po uprzednim znieczuleniu miejscowym lignokainą.
Badanie morfologiczne (ze szczególnym uwzględnieniem poziomu leukocytów) i biochemiczne krwi (białko C-reaktywne, CRP) oraz odczyn opadania krwinek Biernackiego (OB) nie są konieczne, gdyż w przebiegu trądziku różowatego wyjątkowo rzadko stwierdza się podniesione wskaźniki stanu zapalnego.
Zawsze należy pamiętać o groźbie rozwinięcia się zmian w narządzie wzroku, dlatego niezbędne są rutynowe kontrole u okulisty.
