U nas zapłacisz kartą
Odkryj Przyczyny Choroby Rumień Różowaty - Wszystko, Co Powinieneś Wiedzieć
Trądzik różowaty - diagnoza
Lekarz ustala rozpoznanie na podstawie wywiadu oraz badania pacjenta. Charakterystyczne dla trądziku różowatego jest występowanie wykwitów rumieniowych i grudkowo-krostkowych umiejscowionych głównie w środkowej części twarzy, tzw. wzmożonej reakcji naczynioruchowej (zaczerwienienie pod wpływem bodźców fizycznych i psychicznych), współistnienia objawów łojotoku. Decydujący w rozpoznaniu choroby jest rumień utrzymujący się w centralnej części twarzy. Biopsja skóry rzadko jest konieczna.
Istnieje wiele metod leczenia trądziku różowatego. Leczenie jest dobierane przez lekarza dermatologa dla konkretnego pacjenta, w zależności od objawów trądziku różowatego, jego przebiegu, stanu skóry, czynników zaostrzających, chorób towarzyszących, przyjmowanych leków i odpowiedzi na leczenie.
Trądzik różowaty – leczenie niefarmakologiczne
Trądzik różowaty - leczenie miejscowe
W leczeniu miejscowym stosuje się metronidazol w postaci żelu lub kremu.
Ponadto stosuje się kwas azelainowy, iwermektynę oraz nadtlenek benzoilu.
Lekami redukującymi zaczerwienie twarzy są brymonidyna i oksymetazolina.
Do stosowanych miejscowo antybiotyków należą: iwermektyna, erytromycyna, klindamycyna.
Trądzik różowaty – leczenie laserem
Leczenie jest zawsze zlecane przez lekarza, istnieje szereg przeciwwskazań, m.in. ciąża i laktacja, bielactwo, niewyrównana cukrzyca, poważne przewlekłe choroby układu sercowo-naczyniowego (w tym rozrusznik serca), choroby autoimmunologiczne, padaczka, tendencja do powstawania bliznowców. Zabiegi naświetlania są bezbolesne, ale mogą powodować działania niepożądane, takie jak rumień lub uczucie ściągnięcia skóry.
Trądzik różowaty – leczenie ogólne
W nasilonych postaciach trądziku różowatego lekarz może zlecić – oprócz leczenia miejscowego – także leczenie ogólne, czyli doustne.
Do leków stosowanych ogólnie (doustnie) należą antybiotyki, głównie doksycyklina, a także limecyklina, chlorowodorek tetracykliny, oksytetracyklina, azytromycyna.
Objawy trądziku różowatego
Trądzik różowaty to schorzenie, które manifestuje się charakterystycznymi zmianami na określonych partiach twarzy. Objawy mogą mieć charakter zróżnicowany,ale umożliwiają odróżnienie przypadłości od innych schorzeń skórnych.
W przebiegu trądziku różowatego skóra może reagować na różne czynniki zewnętrzne, takie jak kosmetyki, słońce czy zmiany temperatur.
Ze względu na niejednorodne objawy, wyróżnia się 4 główne postacie przypadłości:
- trądzik różowaty rumieniowy z widocznymi naczyniami krwionośnymi – najczęstsza postać choroby. Zmiany naczynioruchowe powodują stałe zaczerwienienie twarzy w obrębie policzków, nosa, czoła i brody. Na skórze widoczne są poszerzone drobne naczynia krwionośne,
- trądzik różowaty grudkowo-krostkowy – objawia się trwałym rumieniem oraz przejściowym pojawianiem się grudek i krostek. Zmianom towarzyszy często uczucie pieczenia i palenia skóry,
- trądzik różowaty przerostowo-guzowaty – postać z dominacją zmian przerostowych, którym często towarzyszy obrzęk twarzy i pogrubienie skóry (zwykle w okolicy nosa, ale również czoła, brody i policzków). Czasami dochodzi do zapalenia mieszków włosowych w obrębie zmian przerostowych,
- trądzik różowaty obejmujący oczy – postać z dominacją zmian w obrębie oczu. Zwykle towarzyszy jej zapalenie spojówek, a rumień pojawia się na powiekach i wokół oczu. W niektórych przypadkach rozwija się zapalenie gruczołów Meiboma, prowadzące do problemów z wydzielaniem łez i nawilżaniem oka.
Rzadką odmianą przypadłości jest ziarniniakowy trądzik różowaty, którego cechą charakterystyczną jest pojawienie się twardych grudek lub guzków w kolorze żółtym, brązowym lub czerwonym, które mają skłonność do bliznowacenia. Zmiany mogą pojawić się na niezmienionej i całkowicie zdrowej skórze.
Trądzik różowaty – początki
Pierwsze objawy choroby mogą być mylone z innymi schorzeniami skóry, takimi jak rumień czy trądzik pospolity. Początkowe objawy obejmują zwykle przejściowe (przelotne) zaczerwienienie na twarzy, które może wystąpić po spożyciu ciężkostrawnych potraw, alkoholu, ekspozycji na promieniowanie słoneczne lub w trakcie intensywnego wysiłku fizycznego. Dodatkowo pacjenci mogą zauważyć rozszerzone naczynia krwionośne (zwłaszcza na policzkach) oraz doświadczać pieczenia skóry przy codziennej pielęgnacji.
Trądzik różowaty - u kogo występuje?
Zaburzenia hormonalne, głównie wzrost poziomu testosteronu, obserwowane są prawie wyłącznie po okresie pokwitania, stąd niespotykane są przypadki trądziku różowatego wśród dzieci. Hormony płciowe pobudzają czynność gruczołów łojowych i zwiększają wydzielanie sebum co umożliwia rozwój drobnoustrojów, głównie Pityrosporum ovale.
Do głównych przyczyn rozwoju trądzika różowatego należą:
- zaburzenia naczynioruchowe w obrębie drobnych naczyń skóry,
- zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, szczególnie stany związane ze zmniejszonym wytwarzaniem soku żołądkowego i tym samym tzw. niedokwasotą, np. po przebytej resekcji żołądka, wagotomi (przecięciu nerwu błędnego), w przewlekłym alkoholizmie, w chorobie nowotworowej (głównie raku żołądka), w anemii z niedoboru żelaza i witaminy B12 (tu również na podłożu autoimmunologicznym, tzw. niedokrwistość złośliwa), w niedoczynności przysadki mózgowej lub nadczynności tarczycy,
- zaburzenia endokrynologiczne – głównie nadmiar hormonów płciowych (testosteronu),
- obecność bakterii Helicobacter pylori w błonie śluzowej żołądka,
- obecność Pityrosporum ovale – należy do grzybów i jest odpowiedzialny głównie za wywołanie łojotokowego zapalenia skóry oraz łupieżu pstrego, rola w patogenezie trądziku różowatego postulowana jest od niedawna,
- podatność osobnicza – nadmierna reakcja na bodźce środowiskowe.
Do najważniejszych czynników ryzyka trądzika różowatego zalicza się:
- zaburzenia naczynioruchowe,
- zaburzenia endokrynologiczne – nadmiar testosteronu, hormonów tarczycy, niedobór hormonów przysadkowych, stosowanie miejscowe silnie działających glikokotykosteroidów,
- zaburzenia czynności przewodu pokarmowego – rak żołądka, stan po resekcji żołądka, wagotomia,
- nosicielstwo Helicobacter pylori i Pityrosporum ovale,
- zaburzenia autoimmunologiczne i hematologiczne – anemia złośliwa i z niedoboru żelaza,
- przewlekły alkoholizm,
- osobnicza predyspozycja, chwiejność emocjonalna.
Trądzik różowaty - higiena i pielęgnacja skóry
Skóra z trądzikiem różowatym jest bardzo wrażliwa, podatna na podrażnienia i wymaga specjalnej pielęgnacji, która pomaga odbudować uszkodzoną warstwę ochronną. Przy pielęgnacji skóry należy unikać tarcia, ucisku, a także stosowania kosmetyków bogatych w substancje aktywne, które zamiast wpływać dobroczynnie na skórę, wywołują podrażnienie lub uczulają. Do codziennej pielęgnacji i mycia twarzy zaleca się dermokosmetyki do skóry wrażliwej, zawierające substancje nawilżające i zmiękczające, takie które nie niszczą ochronnej warstwy lipidowej. W pielęgnacji skóry z trądzikiem różowatym należy unikać mydeł lub detergentów syntetycznych, ponieważ działają drażniąco i wysuszająco, niszcząc warstwę ochronną naskórka. Nie zaleca się również kosmetyków i leków miejscowych, które zawierają substancje drażniące oraz kosmetyków zawierających środki zapachowe, gdyż mogą podrażnić skórę.
Ważnym elementem wspomagającym leczenie trądziku różowatego jest odpowiednio skomponowana dieta. Należy w niej unikać produktów wysokoprzetworzonych oraz żywności typu fast-food. Z diety należy wyeliminować także cukier i produkty o dużej zawartości cukru oraz produkty charakteryzujące się wysokim indeksem glikemicznym.
- alkohol (w szczególności czerwone wino, ale zalecana jest także eliminacja mocnych alkoholi)
- nadmierne ilości kawy i herbaty
- pikantne oraz gorące potrawy.
Niektóre publikacje wskazują na konieczność ograniczania w diecie produktów bogatych w histaminę, są to przede wszystkim sery pleśniowe. Niewskazane jest spożywanie potraw zawierających siarczany, azotany oraz glutaminian sodu, czyli związki charakterystyczne dla przetworzonego mięsa oraz kuchni chińskiej.
Trądzik różowaty – przyczyny, objawy, rodzaje i leczenie
Trądzik różowaty to przewlekła choroba dermatologiczna skóry twarzy. Zmiany zapalne związane z trądzikiem różowatym rzadko występują m.in. na owłosionej skórze głowy. Trądzik różowaty częściej diagnozowany jest u kobiet. Jak objawia się ta dermatoza i jak leczyć trądzik różowaty? Wyjaśniamy.
Trądzik różowaty to uciążliwa dermatoza, która obejmuje przede wszystkim skórę twarzy. Zmiany związane z trądzikiem różowatym mają podłoże zapalne. Ten i inne rodzaje trądziku wymagają specjalistycznego leczenia.
W przypadku długo utrzymujących się objawów trądziku różowatego mogą na skórze pojawić się także tzw. zmiany wtórne, do których zaliczamy obrzęk twarzy, popękane naczynka, grudki i krosty, a także zmiany przerostowe. Trądzik różowaty to dermatoza, która rozwija się w drugiej i trzeciej dekadzie życia. Zmiany związane z trądzikiem różowatym nie powstają w okresie nastoletnim. Charakterystyczne dla przebiegu trądziku różowatego jest pojawienie się w początkowym okresie choroby rumienia oraz niezbyt licznych wykwitów skórnych, a także zaostrzenie się objawów chorobowych pomiędzy czwartą i piątą dekadą życia.
Trądzik różowaty powoduje nie tylko dyskomfort związany ze stanem zapalnym oraz występowaniem rumienia, ale także jest defektem kosmetycznym, który obniża samoocenę. Warto dowiedzieć się więcej na temat jego objawów, przyczyn i sposobów leczenia, a także czynników, które mogą wpływać na pogorszenie się stanu cery.
