U nas zapłacisz kartą
Jak prawidłowo przygotować się do golenia pachwiny przed zabiegiem?
Czy operacja przepukliny boli?
. w trakcie prawidłowego znieczulenia NIE boli
Przed operacją w znieczuleniu miejscowym i "do kręgosłupa" chory dostaje lek premedykujący - przygotowujący. Działa on relaksująco (zmniejsza napięcie nerwowe) oraz lekko nasennie. Bywa, że po premedykacji chory w czasie zabiegu miło chrapie, co wszystkich upewnia, że operacja jest w warunkach komfortowych. Najczęściej używany lek Dormicum powoduje również niepamięć wsteczną, tak że operowani nie pamiętają zwykle samej operacji i wszystkich odczuć z nią związanych. Znieczulenie miejscowe nie wyłącza jednak wszystkich odczuć. Można czuć pociąganie własnego ciała, dotyk w okolicy operowanej ale nie ból. Dla wielu chorych zaskoczeniem jest jak szybko działa miejscowe znieczulenie i jak jest ono skuteczne. Przy znieczuleniu "do kręgosłupa" chory praktycznie nic nie czuje - dolna połowa ciała w zakresie czucia "nie istnieje".
Przygotowanie do rozległych operacji
Gdy w planie jest duża operacja, przy np. wielkiej przepuklinie brzusznej przygotowanie do zabiegu może zająć wiele miesięcy i wymagać wiele determinacji od pacjenta. Przy nadwadze konieczna może być odchudzenie. Stosowane wówczas metody to dieta (najlepiej pod nadzorem dietetyka), założenie balonu żołądkowego (na 6 miesięcy, tutaj opisane są szczegóły) lub też nawet operacja bariatryczna (odchudzająca - tutaj strona o regulowanej opasce żołądkowej). Pacjent zwykle musi znacznie poprawić swoją wydolność fizyczną, usprawnić mięśnie oddechowe, nauczyć się efektywnego kaszlu, itd.
Gdy omawiam z pacjentami konieczność takiego przygotowania reagują sceptycznie i po ich oczach widzę, że są rozczarowani. Liczyli na to, że "uznany specjalista" ma swoje genialne sposoby a samo leczenie będzie szybkie, bezbolesne i z wspaniałym efektem. Tymczasem sekret (o ile jest tu jakiś sekret) dobrych wyników leczenia polega na odpowiednim przygotowaniu pacjenta do zabiegu. 80% sukcesu leczenia jest po stronie pacjenta. Zoperowanie osoby otyłej, która ledwie wchodzi na pierwsze piętro, ma przy tym zadyszkę a rana operacyjna jeszcze
przed 3 miesiącami ropiała - musi zakończyć się niepowodzeniem. Operacja u pacjenta sprawnego, ze zdrowymi, sprawnymi płucami, zdolnego wejść na schodach na 4 piętro, z dobrze wyregulowaną cukrzycą - daje szanse na całkowite wyleczenie.
Jak najlepiej pomóc sobie, gdy czekamy na operacja przepukliny?
Trzeba wyćwiczyć organizm! Przywrócić sprawność organizmu! Cofnąć zegar biologiczny o 10 lat.
Czy to możliwe? Ależ oczywiście TAK.
Rehabilitacja poooperacyjna
Wskazane jest jak najwcześniejsze rozpoczęcie ćwiczeń przeciwzakrzepowych w łóżku: napinanie mięśni łydek, ud, pośladków, unoszenie pośladków w łóżku. Ćwiczenia te kontynuujemy przez cały okres pobytu w szpitalu i dalej w domu do osiągnięcia pełnej aktywności (Ryc.1).
Ryc. 1 – Ćwiczenia przeciwzakrzepowe (ćwiczymy zawsze obie kończyny)
Wczesne uruchomienie i pionizacja pacjenta ma zasadnicze znaczenie w uniknięciu powikłań. Czas jego rozpoczęcia zależy od indywidualnej reakcji pacjenta na znieczulenie, podawane leki i tolerancję bólu. Pacjent rozpoczynając chodzenie może zwykle w pełni obciążać kończynę operowaną. Kule czy balkonik służą jedynie poprawie poczucia równowagi i bezpieczeństwa pacjenta. Jeśli pacjent odczuwa ból przy pełnym obciążaniu jest zachęcany do obciążania kończyny operowanej w stopniu niepowodującym dolegliwości.
Rehabilitacja pooperacyjna składa się z programu nauki chodzenia i programu ćwiczeń rozciągających i wzmacniających mięśnie. Nauka poprawnego chodu jest tutaj najważniejsza. Pacjent jest uczony chodu według schematu „pięta-palce”. Jest to prawidłowy schemat chodu i ma on zasadnicze znaczenie w przywróceniu normalnej funkcji mięśniowej (Ryc.2). Pacjenci z chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego mają zwykle nieprawidłowy chód. Chodzą zwykle na sztywnej kończynie i płaskiej stopie.
Ryc.2 – Rehabilitant demonstruje chód „pięta-palce” z kulą w ręce po przeciwnej stronie do operowanego biodra. Po lewej – Faza wykroku z dostawieniem pięty. Po prawej – Faza zakroczna kończąca się na palcach
Program ćwiczeń rozciągających i wzmacniających mięśnie kładzie nacisk na wzmocnienie mięśni odwodzących staw biodrowy (Ryc.3). Rycina pokazuje test siły tych mięśni ale też sposób ćwiczeń wzmacniających.
Jak usunąć owłosienie z miejsc intymnych przed zabiegiem?
Gdy usunięcie włosków przed zabiegiem jest wskazane, wtedy ważna jest również sama technika depilacji. Czym najlepiej golić miejsca intymne?
Obecnie rekomendowanym sposobem, aby pozbyć się włosków z okolicy narządów płciowych, jest ich przystrzyżenie. Dzięki zastosowaniu metody strzyżenia można uniknąć pojawienia się mikrouszkodzeń skóry. To bardzo ważne, ponieważ nawet najmniejsze skaleczenia mogą zwiększyć ryzyko infekcji obszaru zabiegowego.
Poza goleniem odradza się także stosowanie środków do depilacji chemicznej, na przykład kremów rozpuszczających włoski. Podrażniają skórę i mogą powodować reakcje uczuleniowe.
Gdy natomiast lekarz zaleca całkowite usunięcie włosków, wtedy najlepiej usunąć je golarką elektryczną, co pozwala na zminimalizowanie uszkodzeń naskórka.
1-2 tygodnie przed zabiegiem
Lekarstwa – niektóre lekarstwa należy odstawić na 1-2 tygodnie przed zabiegiem:
- Aspiryna (Polopiryna, Acard, Polocard) w dawce powyżej 300mg/dziennie
- Leki przeciwzapalne (np. Diklofenak, Majamil, Olfen, Dicloberl, Naproksen, Meloksikam, Aspikam, Piroksikam, Ibuprofen, Ibuprom, Aulin, Nimesil itp.)
- Leki przeciwkrzepliwe np. Acenokumarol, Warfin (należy wtedy zastąpić je lekiem w iniekcji podskórnej) także Tiklopidyna czy Clopidogrel.
- Niektóre witaminy np. witamina E, K, także produkty spożywcze uzupełnione o te witaminy
- Preparaty ziołowe (ginko-biloba, szałwia, rumianek, arnika, kasztanowiec, dziurawiec, czosnek itp.)
W tym okresie można przyjmować leki przeciwbólowe zawierające paracetamol, tramadol (Apap, Poltram Combo itp.) oraz przeciwzapalne zawierające celekoksyb (Aclexa, Celebrex). W razie wątpliwości należy skonsultować się z Lekarzem Rodzinnym lub chirurgiem operującym.