U nas zapłacisz kartą
Jak skutecznie pozbyć się strupów - 10 sposobów na szybkie i bezpieczne leczenie
Skurcze łydek a niedobór elektrolitów
Skurcz łydek bardzo często jest związany z niedoborem elektrolitów w płynach ustrojowych: magnezu, potasu i wapnia. Właśnie te pierwiastki biorą udział w skurczu mięśni – magnez wspomaga przewodnictwo nerwowe, potas odpowiada za funkcjonowanie układu nerwowo-mięśniowego, a wapń bierze bezpośredni udział w mechanizmie skurczów mięśni. Jeśli ich poziom w organizmie jest zaburzony, mogą pojawić się objawy, takie jak skurcz łydek. Na stężenie tych pierwiastków duży wpływ mają nawyki żywieniowe. Jeśli dieta obfituje w dużą ilość alkoholu, kawy, a małą ilość wody i produktów spożywczych zawierających je (np. pestki, orzechy, kakao, rośliny strączkowe, pełnoziarniste produkty zbożowe, pomidory, banany, winogrona), organizm może wyrażać ich brak właśnie skurczami łydki, zarówno w nocy, jak i kilkudniowymi. Utracie tych pierwiastków sprzyja także przyjmowanie leków m.in. przeczyszczających, moczopędnych i odchudzających.
Jeśli zastanawiasz się, jak rozmasować skurcz łydki, to warto zacząć od zmiany pozycji. Następnie delikatnie wykonaj masaż – zgodnie z kierunkiem wskazówek zegara. Staraj się także rozciągnąć nogę, np. poprzez spacer po pokoju bądź – jeśli nie jesteś w stanie chodzić – postaraj się chwycić dłonią za palce u stóp i pociągnij ku górze. Pomocne będą także ciepłe kompresy i kąpiel. Aby skurcze z łydek zniknęły, należy dbać o odpowiednie nawodnienie organizmu, właściwe nawyki żywieniowe bogate w mikro i makroelementy, witaminy i błonnik, regularną aktywność fizyczną, a także unikanie długiego przebywania w jednej pozycji oraz chodzenia w butach na wysokim obcasie. Regularne i nawracające skurcze łydek należy skonsultować ze specjalistą.
Skurcze mięśni - rodzaje, przyczyna, o czym świadczą? Dowiesz się tego z filmu:
Maseczka i napój z drożdży na pryszcze
Jednym z domowych sposobów na pryszcze jest kuracja drożdżami, które można pić w formie roztworu wodnego, a także nakładać na twarz w postaci maseczki. Jeśli osoba zmagająca się pryszczami zdecyduje się na pierwszą opcję, w drożdże warto zaopatrzyć się w aptece lub wybrać wyciąg z drożdży piwowarskich. Drożdże należy zalać zimną, przegotowaną wodą i osłodzić je. Mieszaninę należy schładzać przez parę godzin w lodówce, a następnie pić ok. 1 szklankę na dobę. Kurację w formie pitnej należy prowadzić maksymalnie przez 10 dni.
Aby wykonać drożdżową maseczkę, należy zaopatrzyć się w drożdże piekarnicze, rozgnieść je z niewielką ilością ciepłej wody i odstawić na ok. 10 minut. Później nałożyć na zmiany skórne i trzymać przez ok. 30 minut, po czym dokładnie zmyć drożdże ciepłą wodą. Zaleca się stosowanie maseczki co 2 dni, przez ok. 4–5 tygodni. Przed rozpoczęciem obu form kuracji warto się upewnić, czy osoba cierpiąca na pryszcze nie ma uczulenia na drożdże. Nie powinni jej stosować chorzy na cukrzycę, zapalenia stawów oraz niewydolność nerek.
Przyczyny powstawania pryszczy (trądziku)
Choć pryszcze kojarzą się z okresem dojrzewania, nie dotyczą tylko nastolatków. Niezależnie od wieku i rodzaju cery, pryszcze mogą pojawić się na całym ciele. Najczęstszą ich przyczyną jest wzmożona produkcja łoju przez gruczoły łojowe rozmieszczone w okolicy czoła, nosa, brody, a także górnej połowy pleców. Trądzik występuje częściej u płci męskiej, zdaniem dermatologów wynika to z silnej produkcji androgenów, które pobudzają gruczoły. Istotną rolę w tworzeniu się pryszczy odgrywa higiena. Warstwa łoju wraz ze złuszczonym naskórkiem i ciężkim makijażem stanowi idealny grunt do rozwoju bakterii. Poza tym taka mieszanka blokuje pory skóry, doprowadzając do rozwoju zaskórników i stanu zapalnego.
Lekarze podkreślają także wpływ rogowacenia przewodów gruczołów łojowych oraz dziedziczenia genetycznego w rozwoju i tendencjach do powstawania pryszczy. Prawdopodobieństwo wystąpienia ropnych wykwitów jest większe, jeśli dotknięci byli nimi też członkowie rodziny. Ponadto na pryszcze narażone są osoby żyjące w stresie, który ma bardzo duży wpływ na gospodarkę hormonalną.
Sposoby na zmniejszenie widoczności blizn
- Najważniejszą kwestią w przebiegu gojenia się rany jest absolutny zakaz rozdrapywania strupów. Rozdrapany strup na nowo otwiera zabliźniającą się już ranę, przez co odbudowane przez organizm komórki skóry ponownie ulegają uszkodzeniu. Ciągłe rozdrapywanie strupów nie tylko znacznie wydłuża proces gojenia, ale zwiększa również powstającą po nimi bliznę. Blizna po zdrapaniu strupa jest bardziej różowa, głębsza i utrzymuje się na skórze znacznie dłużej – czasem pozostając na niej do końca życia.
- Ślad po zdrapanym strupie wymaga natychmiastowej interwencji. Pomocne mogą być silikonowe plastry na blizny lub żele na blizny do stosowania miejscowego Sutricon, które nawilżają skórę, łagodzą swędzenie i pieczenie – dzięki czemu wspomagają skórę w procesie regeneracji, którą opóźnił zdrapany strup. Blizna przy regularnym stosowaniu plastrów i żeli stopniowa zmniejsza swoją widoczność, staje się jaśniejsza i miękka w dotyku.
- Po kuracji silikonowymi plastrami lub podobnym preparatem, miejsce po bliźnie należy chronić przed słońcem stosując w słonecznie dni wysokie filtry przeciwsłoneczne (SPF50 i więcej).
Chociaż nie można całkowicie wyeliminować blizny, większość z nich – właściwie pielęgnowana znika z czasem. Najważniejsze dla całego przebiegu gojenia się jest zachowanie samodyscypliny (nie zdrapywanie strupów) i zastosowanie odpowiednich środków wspomagających pielęgnację blizn. Warto wprowadzić je niezwłocznie po zamknięciu się rany i odpadnięciu strupa.
Regularne stosowanie silikonowych plastrów, maści lub żeli na blizny może zmniejszyć widoczność nawet bardzo rozległych blizn przerostowych – najważniejsza jednak jest prewencja i jak najszybsze podjęcie działań.
