U nas zapłacisz kartą
Jak pozbyć się łojotoku - Skuteczne metody walki z problemem skórnym
Łojotok skóry głowy - przyczyny
Część specjalistów (brak jest jednak jednoznacznych danych, potwierdzających tę tezę) uważa, że przyczyną powstania łojotoku jest nadaktywność gruczołów łojowych oraz nieprawidłowy skład produkowanego przez nie łoju. Nadmierna produkcja łoju sprzyja złuszczaniu i podrażnieniom skóry. Do nadaktywności gruczołów łojowych odchodzi najczęściej pod wpływem zaburzeń hormonalnych (przyczyną mogą też być: dieta bogata w tłuszcze zwierzęce i węglowodany, stres, przewlekłe zaparcia).
Według wielu autorów jednym z czynników sprawczych łojotokowego zapalenia skóry głowy, podobnie jak i łupieżu, jest nadmierna kolonizacja drożdżaków Malassezia spp.
U młodzieży łojotok rozwija się w okresie dojrzewania, u dorosłych w czasie pokwitania i wtedy może prowadzić do łysienia – najpierw włosy wypadają w kątach czołowych, stopniowo proces obejmuje całą powierzchnię szczytu głowy.
Łojotokowe zapalenia skóry a dieta – na co zwrócić uwagę?
W przypadku łojotokowego zapalenia skóry, poza stosowaniem leków oraz dermokosmetyków, istotna jest odpowiednia dieta. Dermatolodzy zalecają spożywanie zbilansowanych posiłków oraz regularną aktywność fizyczną, zwłaszcza na świeżym powietrzu.
Zmiana trybu życia prowadzi do złagodzenia objawów łojotoku. Odpowiednia dieta jest bardzo ważna, ponieważ niektóre metabolity są usuwane wraz z potem. Jeśli większość posiłków stanowią niezdrowe posiłki, produkty przemiany materii wydalane przez skórę będą zaogniać zmiany łojotokowe lub utrudnić leczenie ŁZS. Dieta u osób z ŁZS powinna być bogata w witaminy i antyoksydanty, które pomagają usuwać toksyny z organizmu. Ich duże ilości można znaleźć w warzywach i owocach. Korzystne jest także przyjmowanie wraz z dietą wielonienasyconych kwasów tłuszczowych – można je znaleźć w olejach roślinnych lub rybach. Poza tym należy dostarczać cynk, który w dużych ilościach znajduje się w nasionach, orzechach, zarodkach pszennych lub zielonych warzywach oraz błonnik rozpuszczalny – pektynę, który znajduje się w owocach, otrębach i warzywach strączkowych. Należy także zadbać o odpowiednią ilość witaminy D3, zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym. W Polsce powinno się ją suplementować nawet przez cały rok. Niedobór selenu oraz witamin z grupy B również jest czynnikiem, który może nasilić objawy chorobowe. Przy łojotokowym zapaleniu skóry należy unikać spożywania alkoholu. Nawet jego niewielkie ilości mogą wpływać negatywnie na stan skóry z ŁZS. Powinno się także wyeliminować z diety słodkie napoje gazowane, słodycze, smażone potrawy, produkty typu instant, a także takie zawierające w swoim składzie dużo konserwantów, polepszaczy smaku, barwników oraz soli. Należy także ograniczyć spożywanie tłuszczy zwierzęcych i kofeiny. Wszystkie te czynniki wpływają na zwiększenie aktywności gruczołów łojowych.
Leczenie łojotoku na twarzy
Podobne działanie powinny wykazywać kosmetyki stosowane do pielęgnacji twarzy z łojotokiem. Szczególnie pomocne będą kwasy, np. kwas salicylowy i glikolowy, które uregulują pracę gruczołów łojowych, ale też zadziałają złuszczająco. Do mycia stosujcie delikatne żele i emulsje – ich zadaniem jest usunięcie nagromadzonego sebum, ale równocześnie nie powinny naruszać naturalnej bariery hydrolipidowej i przesuszać skóry, która mimo łojotoku często jest odwodniona.
Po umyciu przetrzyjcie twarz tonikiem, który przywróci skórze fizjologiczne pH. Pamiętajcie, że przy zbyt wysokim (zasadowym) pH dochodzi do zaburzenia równowagi mikrobiomu skóry, dlatego stosowanie toniku jest tak istotne. Absolutnie unikajcie toników i wszelkich kosmetyków do twarzy na bazie alkoholu! Ciekawą propozycją dla cery tłustej, łojotokowej są toniki z kwasami, należy je jednak stosować na noc.
Codziennie aplikujcie krem nawilżający do cery tłustej, który ma lekką konsystencję, a więc nie zadziała komedogennie. Raz w tygodniu wykonujcie peeling. Jeśli oprócz łojotoku zmagacie się z ropnym trądzikiem, nie używajcie peelingu ziarnistego, lecz enzymatycznego. Nadmierny łojotok twarzy uregulują też maseczki z glinkami, np. glinką zieloną.
Leczenie łojotoku skóry głowy
Podstawą w leczeniu łojotoku jest ustalenie jego przyczyny, co może wymagać wykonania określonych badań. Jeśli za łojotok odpowiadają zaburzenia hormonalne, konieczna będzie wizyta u endokrynologa i być może wdrożenie terapii hormonalnej. Oprócz tego niezbędna jest prawidłowa pielęgnacja włosów i skóry głowy, która powinna być wielokierunkowa i bazować na substancjach:
- regulujących pracę gruczołów łojowych,
- przeciwzapalnych i łagodzących podrażnienia,
- przeciwgrzybiczych,
- łagodnie złuszczających i regulujących proces keratynizacji naskórka,
- nawilżającym.
W przypadku łojotoku skóry głowy podstawę leczenia stanowi dobry szampon na łojotok. W jego składzie szukajcie np. kwasu salicylowego, siarczku selenu, siarki, dziegciu. Jeśli na skórze głowy obecny jest również łupież, konieczne będzie stosowanie szamponu przeciwłupieżowego, który zawiera składniki o działaniu przeciwgrzybiczym, takie jak ketokonazol, klotrimazol czy pirokton olaminy.
Pamiętajcie jednak, żeby podczas stosowania tego typu szamponów stosować się do zaleceń producenta co do częstotliwości mycia nim głowy. Jeśli potrzebujecie myć włosy codziennie, a konkretny szampon leczniczy może być stosowany 2-3 razy w tygodniu, w pozostałe dni sięgajcie np. po łagodny szampon ziołowy czy szampon bez SLS.
W przypadku łojotoku skóry głowy pomocne są również szampony oczyszczające, które pomagają usunąć wszelkie zanieczyszczenia i nagromadzony łój. Tego typu kosmetyków nie należy jednak stosować zbyt często – wystarczy raz w tygodniu. Waszym sprzymierzeńcem będą też peelingi trychologiczne, które złuszczą martwy naskórek i odblokują ujścia gruczołów łojowych.
Nie zapominajcie również o ziołach na łojotok. Regularnie stosowane normalizują pracę gruczołów łojowych, zmniejszając tym samym nadprodukcję łoju. Wystarczy sporządzić napar ziołowy, np. z szałwii, pokrzywy, i użyć go do ostatniego płukania po umyciu głowy. Niezawodna będzie też płukanka z octu jabłkowego, która zakwasi skórę, hamując w ten sposób namnażanie drożdżaków.
