U nas zapłacisz kartą
Jak przebiega alergia na propolis? Poznaj objawy, przyczyny i sposoby leczenia
Wysypka na czole i policzkach. Czym złagodzić uczulenie na twarzy?
W celu złagodzenia objawów uczulenia na twarzy stosuje się różne metody. W przypadku silniejszych reakcji alergicznych konieczne może być leczenie farmakologiczne na alergie skórne. Dostępne w aptekach maści na uczulenie (wysypkę) na policzkach, czole czy brodzie mogą zawierać leki przeciwhistaminowe, które blokują receptory H1 i tym samym ograniczają reakcję alergiczną, a także łagodne glikokortykosteroidy o działaniu przeciwzapalnym, które pomagają zmniejszyć obrzęk i świąd.
W razie wysypki na czole, brodzie czy policzkach, zastosowanie znajdują również maści na uczulenie na twarzy bez recepty, zawierające składniki łagodzące. W leczeniu alergii skórnej sprawdzą się kosmetyki z aloesem, alantoiną, pantenolem, ekstraktem z ogórka i witaminą E. Również rumianek i nagietek pomagają poprawić kondycję podrażnionej skóry i ograniczyć silny świąd.
Uczulenie na twarzy – co na wysypkę alergiczną? Diagnoza i leczenie
Czerwone krosty na twarzy, kaszkowata wysypka na czole i policzkach, swędzące plamy, bolesne pęcherze powodujące pieczenie – uczulenie na twarzy powoduje spory dyskomfort.
Istnieje wiele sposobów na złagodzenie objawów alergii, ale ważne jest ustalenie konkretnej przyczyny uczulenia (np. używanie kosmetyków).
W przypadku, gdy alergia skórna i jej symptomy utrzymują się lub występuje nasilenie objawów, konieczna jest konsultacja z dermatologiem, który postawi diagnozę i zaleci odpowiednie leczenie. Diagnostyka alergii często wymaga przeprowadzenia specjalistycznych testów, takich jak:
- testy skórne, w tym testy płatkowe,
- badania krwi w kierunku przeciwciał IgE,
- testy prowokacyjne.
Na podstawie wyników testów alergicznych, lekarz może zalecić odpowiednie środki profilaktyczne oraz terapeutyczne. Leczenie zazwyczaj obejmuje unikanie kontaktu z alergenem, stosowanie leków antyhistaminowych, które zmniejszają reakcję immunologiczną organizmu oraz łagodzenie objawów za pomocą maści o działaniu kojącym.
W niektórych przypadkach, na przykład w razie nasilenia objawów, rozważa się również możliwość odczulania, które polega na stopniowym budowaniu tolerancji na dany alergen.
Możliwość uczuleniowej reakcji kontaktowej na propolis
Propolis jest ogólnie nietoksyczny. Jego wartość LD50 dla myszy waha się w granicach 2000-7300 mg/kg-1, po podaniu doustnym 4000 mg/kg/dzień przez dwa tygodnie oraz po podaniu w wodzie do picia 1400 mg/kg/dzień przez 90 dni nie obserwowano u myszy działania niepożądanego. Za dawkę nietoksyczną NOAEL przyjęto 1400 mg/kg/24 h.
Liczne dane z piśmiennictwa świadczą o możliwości wystąpienia reakcji alergicznych na propolis, przy czym generalnie uważa się, że podawany doustnie uczula bardzo rzadko. Znacznie częściej występują reakcje alergiczne na skutek miejscowego stosowania propolisu.
Reakcje alergiczne na propolis najczęściej sprowadzają się do miejscowych ognisk zapalnych i wyprysku kontaktowego. Są jednak doniesienia o nadwrażliwości na kit pszczeli manifestującej się nieżytem nosa, zapaleniem spojówek, zapaleniem błon śluzowych jamy ustnej i owrzodzeniami, obrzękiem i skurczem oskrzeli, połączonych z gorączką, pokrzywką, bólem głowy, nudnościami.
Szczególnie dużo doniesień o nadwrażliwości na propolis pojawiło się w latach 70. i 80. XX wieku, kiedy znacznie wzrosło zainteresowanie nim ze względu na liczne informacje potwierdzające jego dużą aktywność przeciwdrobnoustrojową, przeciwzapalną, antyoksydacyjną i przeciwnowotworową. Początkowe doniesienia pochodziły od pszczelarzy mających codzienny kontakt z surowcem, a także od muzyków czy plastyków modelujących figurki z wosku. Później pojawiły się doniesienia dotyczące szerszej populacji. Uczulenie na propolis wśród polskich pszczelarzy waha się w granicach od 0,76 do 4,3 proc.
Niebezpieczeństwo nadwrażliwości kontaktowej na kit pszczeli jest mniejsze u osób zdrowych, nieleczonych z powodu dermatoz skórnych i wynosi 0,64-1,3 proc. przypadków. Natomiast nadwrażliwość na propolis, przejawiająca się w postaci świądu, pieczenia, zaczerwienienia oraz zmian wypryskowych (grudki wysiękowe i pęcherzyki) częściej występuje u pacjentów oddziałów dermatologicznych i wynosi średnio 1,2-4,46 proc. przypadków.
Co na uczulenie skórne? Leczenie alergii skórnej
Leczenie alergii skórnej przeprowadzane jest przez dermatologa i opiera się przede wszystkim na skutecznym rozpoznaniu przyczyn dolegliwości. W procesie diagnozowania alergii skórnej wykorzystuje się różnorodne metody, w tym testy skórne punktowe, testy płatkowe oraz ocenę poziomu immunoglobulin E (IgE). Testy płatkowe są niezwykle pomocne, szczególnie w rozpoznawaniu kontaktowego zapalenia skóry.
W terapii alergii stosuje się leki przeciwhistaminowe, które dzielą się na dwie główne kategorie: leki przeciwhistaminowe I i II generacji. Leki pierwszej generacji, takie jak klemastyna czy hydroksyzyna, choć skuteczne w blokowaniu receptorów H1 histaminy, wykazują działanie nieselektywne, oddziałując również na inne receptory. Może to prowadzić do niepożądanych efektów ubocznych, w tym senności czy suchości w ustach. Z tego powodu, zaleca się obecnie stosowanie nowszych preparatów jak leki przeciwhistaminowe II generacji, które koncentrują się na blokowaniu receptorów H1, minimalizując przy tym ryzyko działań niepożądanych. Do tej grupy należą między innymi cetyryzyna, loratydyna czy feksofenadyna. Wybierając lek antyhistaminowy, należy uwzględnić indywidualne cechy pacjenta oraz potencjalne różnice w przenikaniu substancji czynnych do ośrodkowego układu nerwowego.
W objawowym leczeniu alergii skórnej często stosuje się preparaty miejscowe w formie maści lub żeli, które mogą zawierać składniki łagodzące świąd. W sytuacjach, gdy leczenie objawowe nie przynosi ulgi, dermatolog może zalecić krótkotrwałe stosowanie maści z glikokortykosteroidami. Nowoczesną alternatywą dla miejscowych glikokortykosteroidów są inhibitory kalcyneuryny, takie jak pimekrolimus czy takrolimus, które nie uszkadzają bariery naskórkowej i mogą być stosowane na delikatne partie skóry, na przykład na twarz czy dłonie. Są one obecnie często wybierane w leczeniu atopowego zapalenia skóry.
