U nas zapłacisz kartą
Kolista Lysina Mnicha - Tajemnica i Symbolika w Tradycjach Religijnych
Why Magnesium Type Matters
Studies consistently show inorganic salts of magnesium are harder for the body to absorb. This is because they are bound to a substance that isn’t biological in origin. These include magnesium oxide, magnesium sulfate, and magnesium chloride.
When magnesium is bound to an organic substance, or something that is biological in origin, the magnesium is properly carried into cells. Examples of organic forms of magnesium include magnesium lysinate glycinate, magnesium malate, and magnesium taurate. The body recognizes the substance, and the magnesium is easily absorbed into the bloodstream.
The best way to make sure you are supplementing with a magnesium that is bioavailable is to take a chelated magnesium supplement like magnesium lysinate glycinate. When elemental magnesium is chelated, it is bound to a carrier by two or more points of attachment. This makes it more stable and better absorbed by the body.
While I’ve tested many different brands, I personally take Well Minerals Magnesium Lysinate Glycinate, which is designed with a special MCT formulation that eliminates unwanted additives and fillers. It’s also free of all common allergens, including gluten, wheat, soy, and dairy, and is phthalate-free.
Kalista
The way you pronounce a name can make all the difference.
Listen to the sound of the name Kalista in English.
Your browser does not support the audio element.
Phonemics is the study of a language’s distinctive sound units (phonemes), as standardized by the International Phonetics Association. When choosing a name for your baby, knowing its phonemic pronunciation gives an idea about the name’s sound pattern and auditory appeal. You can assess the name’s ease of pronunciation, memorability, and softness. Here is the phonemic transcription of Kalista in American and British accents.
- In American English: /kəˈlɪstə/
- In British English: /kə'lɪstə/
Pronunciation of names, in fact, any spoken word, involves the participation of various parts of the mouth, vocal cord, nose, and lungs. Underneath all the sounds we make is the airstream flowing from the lungs and moving up to the mouth. It’s incredible how lips, tongue, teeth, alveolar ridge, palate, glottis, and larynx work harmoniously to bring out the words. Studies have proved that positive sounds like OM (AUM) help maintain hormonal balance and mental health and reduce stress and anxiety. So, what parts does Kalista trigger? Find the details here, the sound of Kalista might bring in more positive vibes into your life!
Raising the back of the tongue to the soft palate or velum. Airflow stops for a fraction of a second
Tongue mid. Airflow is continuous
Raising the tongue tip while keeping the rest of the tongue down. Causes some obstruction of the airstream in the mouth
Tongue high front, less spread lips. Airflow is continuous
Raising the sides of the front of the tongue but lowering the tip. Severely obstructs the airflow and causes friction
Tip of the tongue touching the alveolar ridge. Airflow stops for a fraction of a second
Tongue mid. Airflow is continuous
Życie za murami średniowiecznego klasztoru. Typowy dzień mnicha sprzed ponad 1000 lat
Mniszki i mnisi żyjący we wspólnotach funkcjonowali w sposób zsynchronizowany, według tego samego rozkładu zajęć. Współuczestnictwo w nim miało pomagać wszystkim w osiągnięciu skupienia. Reguły były różne, zależnie od miejsca i czasu, pewne założenia miały jednak charakter niemal powszechny. I dzisiaj pozwalają zrozumieć prawidła rządzące codziennością w średniowiecznych klasztorach.
W niemal każdej wspólnocie plan zajęć opierał się na triadzie złożonej z pracy fizycznej, lektury i modlitwy. Różnice tkwiły w szczegółach.
Klasztorna sztuka milczenia
Podczas pracy mnisi powinni powstrzymywać się od rozmów, a przynajmniej unikać pogaduszek. Co do tego wszyscy opaci i opatki się zgadzali. Dziś mamy tendencję do uważania wzroku za zmysł najbardziej zagrażający naszemu skupieniu. Jednak w klasztorach późnej starożytności i wczesnego średniowiecza mowę uważano za większe niebezpieczeństwo niż wzrok.
Mniszki i mnisi, którzy piętnowali pogawędki, twierdzili, że niweczą one próby zapanowania nad umysłem. Porównywali ich następstwa do szkód wyrządzanych przez pożogę, późne przymrozki czy zawalenie się budynku. Tłumaczyli, że wywierają one wpływ na całą wspólnotę.
Gadatliwy mnich mógł przejąć kontrolę nad myślami towarzyszy podczas pracy, modlitwy, posiłków czy chwil wyciszenia. Mógł sprowokować braci do rozmyślań o zupełnie przypadkowej sprawie, niemającej większego znaczenia. Mógł nawet skłonić ich do śmiechu, który odbierał powagę monastycznym ćwiczeniom i sprawiał, że wszyscy zachowywali się dziecinnie.
Kilka klasztorów słynęło z tego, że w ogóle nie wolno w nich było rozmawiać, jak na przykład wspólnota Pachomiusza w Tabennesi w Górnym Egipcie.
Jednak w niektórych mniszkach i mnichach cnota milczenia budziła mieszane uczucia. Na przykład opatka Sadalberga była wysławiana przez swego hagiografa za werbalną powściągliwość, ale i za prowadzenie żywiołowych rozmów.
Milczenie stało się rozpowszechnioną praktyką monastyczną dopiero około X wieku. Mnisi z Cluny w środkowej Francji postanowili wykorzystywać swoje głosy wyłącznie do głoszenia chwały bożej podczas długich liturgii. Ponieważ jednak jakoś musieli się komunikować, opracowali złożony system znaków służących do porozumiewania się na migi (…).
